قالب وبلاگ

عدد 7 سال هم در منابع روائی اهل سنت بیشتر ذكر شده است(7) و هم در منابع شیعی بیشترین روایات را دارد منتهی در اكثر موارد هر سال آن را مساوی با 10 سال ذكر نموده است كه می‌شود هفتاد سال (7=70).

برای توجیه و جمع میان این اختلاف اعداد، نظرات مختلفی ارائه شده است: صاحب كتاب «الشیعة و الرجعه» روایات هفت سال مساوی با 70 سال را بخاطر كثرت روایات آن ترجیح داده است.(8) و بعضی مثل سیدصدرالدین صدر زمان حكومت حضرت را در هفت سال منحصر نموده است و این را از ویژگی‌های حكومتی حضرت دانسته كه در مدت اندك جهان را پر از عدل و داد می‌كند كه از كس دیگری ساخته نمی‌باشد.(9)

مرحوم علامه مجلسی، این روایات را برخی ناظر به آغاز شكل‌گیری قیام، برخی را مربوط به پیاده شدن اوائل حكومت حضرت دانسته است و برخی از روایات مثل 309 سال را مربوط به دوران نهائی حاكمیت و استقرار نظام حضرت حمل نموده است.(10) از جمله كسانی كه این توجه و محمل را پذیرفته‌اند آیت‌الله مكارم در كتاب «مهدی انقلابی بزرگ» است.(11)

به نظر می‌رسد؛ توجیه دوم كه ما روایات را ناظر به مراحل آغاز و استقرار و ثبات نظام حكومتی حضرت بدانیم. نسبت به توجیه اول كه مدت حكومت حضرت را حصر در 7 سال می‌كند و آن را به عنوان ویژگی حضرت می‌شمارد، ترجیح دارد زیرا سنت الهی بر این است كه حتی‌الامكان جریان كار از راه‌های عادی به پیش رود نه از راه اعمال قدرت اعجاز و روایات مربوط به انقلاب عدل‌گستر حضرت نیز بیانگر این واقعیت است كه پیروزی حضرت بر دشمنان و فتح جهان، با زحمات و دشواری‌های سختی همراه است و نیاز به افراد جان بركف دارد و خون‌های فراوانی در راه حضرت ریخته می‌شود.

بنابراین، طبیعت كار حضرت بقیة‌الله (عج) در پروژة استقرار عدالت جهانی به جای نظام‌های ظالمانه، اقتضا می‌كند كه حضرت به عنوان مجری این طرح عظیم و بی‌همانند، مدت طولانی حضور داشته باشد تا بتواند، با روند طبیعی (مگر در موارد خاص) تحول همه جانبه و فراگیر را در جهان پر از ظلم، پدید آورد.

براساس تصریح قرآن، مأموریت و رسالت حضرت مهدی(عج) تحقق ارزش‌های الهی و قرآنی و تأسیس جامعه توحیدی به معنای كامل آن است بگونه‎ای كه هیچگونه اثری از شرك در آن دوره مشاهده نشود «یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِكُونَ بِی شَیْئاً»(12)

آنچه مسلم است؛ این است كه تأسیس چنین بنای عظیم، آن هم با آن عمق و گستردگی غیر قابل توصیف كاری است كارستان و حیرت‌آور كه می‌باید آن ذخیرة الهی، این كار بزرگ و بی‌سابقه را به اجرا در آورد.

بدیهی است كه اجرای این برنامة عظیم ـ با توجه به روند طبیعی امور و عدم استفاده از قدرت اعجاز ـ (مگر در موارد ضرورت) نیاز به گذشت زمان دارد.

بنابراین، گرچه رشد افكار عمومی و فرهنگ‌ها در عصر انقلاب جهانی حضرت، تا حد زیادی زمینه را برای پذیرش، برنامه‌های حضرت، مساعد خواهد نمود، ولی با همة این احوال بلحاظ اینكه نظام‌های سلطه، نوعاً‌نظام ظالمانه می‌باشد، اجرای احكام الهی و تحقق عینی معارف قرآنی و ارزش‌های اسلامی، در چنین فرایندی، نیاز به زمان طولانی دارد و حضور امام را در مدت لازم می‌طلبد، اما اینكه دقیقاً چه مقدار حضرت حكومت می‌كند؟ مشخص نمی‌باشد كه اینكه روایات این موضوع را دقیقاً معین ننموده است شاید بخاطر بعضی از حكمت‌ها و اسراری است كه در این مسأله وجود دارد و فقط بعد از ظهور مشخص می‌شود.

و اما پاسخ قسمت اخیر سۆال:

یكی از اعتقادات شیعه این است كه امام معصوم ـ علیه‌السلام ـ را جز امام معصوم دیگر غسل و نماز، نمی‌دهد و در روایات خاصه به این موضوع تصریح شده است جملة امام ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: «ان الامام لا یغسله الا للامام»(13)

در خصوص انجام غسل و نماز بر بدن مطهر امام زمان ـ ارواحناه فداه ـ طبق روایات، امام حسین ـ علیه‌السلام ـ اولین كسی است كه در حال حیات حضرت مهدی ـ علیه‌السلام ـ رجعت می‌كند و بعد از رحلت حضرت و با شهادت او، مراسم غسل و نماز بر بدن حضرت را بر عهده می‌گیرد.(14) در مورد رحلت و یا شهادت حضرت، روایات مختلف است ولی در هر دو نوع روایات، موضوع بازگشت امام حسین ـ علیه‌السلام ـ و انجام مراسم غسل و كفن و نماز بر حضرت، ذكر شده است.

امام صادق ـ علیه‌السلام ـ فرمود:

برای ما اهل‌بیت دولتی است كه خداوند هر وقت اراده كند آن را می‌آورد. هر كس دوست دارد از یاران قائم ما باشد باید منتظر باشد.

(بحارالانوار، ج 52، ص 140)

پی نوشتها :

1 . بحارالانوار، ج 52، ص 291، مطبعة الاسلامیه، 1384 هـ ش.

2 . الشیعة و الرجعه، ج 1، ص 224، محمدرضا طبسی، مطبعة الآداب النجف الاشرف، 1385 هـ ش.

3 . الغیبة نعمانی، ص 332، تحقیق علی‌اكبر غفاری، مطبعة الصدوق، تهران، بی‌تا.

4 . العمده، ابن الطریق. ص 439، تحقیق و نشر موسسة النشر الاسلامی، (جامعه مدرسین)، طبع اول، 1407 هـ قم.

5 . عقد الدرر، ص 240، به نقل از جهان بعد از ظهور، محمد خادمی شیرازی، ص 174، چاپ دوم، مۆسسة الغدیر.

6. بحارالانوار، ج 52، ص 280.

7 . سسن ابن ابی‌داوود، ج 4، ص 307، طبع اول، 1418 هـ ، 1997 م، دار ابن حزم، بیروت.

8 . الشیعة و الرجعه، ج 1، ص 225.

9 . المهدی، سیدصدرالدین صدر، ص 239، چاپ دوم، 1379، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم.

10 . بحارالانوار، ج 52، ص 280.

11 . مهدی انقلابی بزرگ، ص 314.

12 . سورة نور، آیة 55.

13 . اصول كافی، ج 1، ص 384 و بحارالانوار، ج 109، ص 103.

14 . بحارالانوار، ج 53، ص 13 و ج 51، ص 56.

در پایان جهت مطالعة بیشتر دو كتاب:

1. البیعة لله، فریده گل‌محمدی آرمان، چاپ دوم، دارالنشر اسلام، قم.

2. چشم‌اندازی به حكومت مهدی، نجم‌الدین طبسی، چاپ سوم، بوستان كتاب، قم.