صقر بن ابى دلف مى گويد: از امام جواد عليه السّلام شنيدم، فرمود:
«امام بعد از من، پسرم على عليه السّلام است، امر او امر من است، و سخن او سخن من، و اطاعت از او اطاعت از من مى باشد، و امام بعد از او پسرش حسن عليه السّلام است، امر او امر پدرش، و سخن او سخن پدرش، و اطاعت از او، اطاعت از پدرش مى باشد»، سپس سكوت كرد.
عرض كردم: «اى پسر رسول خدا! امام بعد از حسن عسكرى عليه السّلام كيست؟»،
آن حضرت گريه شديد كرد، سپس فرمود: «همانا بعد از حسن عليه السّلام، پسرش قائم به حقّ و منتظر مى باشد».
علت نامگذاری قائم:
عرض كردم: «اى فرزند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، چرا او «قائم» ناميده شده است؟».
فرمود: «زيرا پس از آنكه نامش از يادها مى رود، و بيشتر كسانى كه به امامتش معتقد بودند، مرتد مى شوند، قيام مى كند».
عرض كردم: «اى پسر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، چرا او را «منتظر» نامند؟».
فرمود: او داراى غيبتى است كه ايّام و مدّتش، به درازا مى كشد، و افراد با اخلاص، انتظار او را مى كشند، و افراد بى عقيده و اهل شكّ، او را انكار مى كنند، و منكران وجود او را به مسخره مى گيرند، و آنان كه براى ظهورش، وقتى را تعيين مى كنند، دروغ مى گويند، و افراد شتابزده هلاك مى شوند، و آنان كه مطيع هستند، نجات مى يابند».
الأنوار البهية( ترجمه)،شيخ عباس قمى / مترجم محمد محمدى اشتهاردى، قم:1380،ص543-544