از روز اول دل بــه آن دلــدار دادیـم
ما اختیار خود بــه دست یــار دادیـم
جز مــهر او در سینه دیـگر جـا نــدارد
در خــانه ی دل غــیر دلــبر جـا نــدارد
هـر عـابری از کــوچه ی عشاق رد شد
با دام چشم نـرگسش حبس ابـــد شد
هر صـبح با گل مثـل شبنم عهد بستیم
تنـــها به امــید وصالــش زنــده هستیم
از کودکی دلــدادگی بــا مــا قـرین است
در مذهب ما عشق از ارکـان دیـن است
بی عشق حتی روز هم رویش سیاه است
هر شب نگـاه آسمان بــر چشم ماه است
عشق علی و بچــه هایــش روزی ماست
ای شـــیعیان روز فــرج پیــروزی ماست
جان دو عــالم نـــذر یـک لبخند یـــارم
من غـــیر دل سرمایـــه ای دیگــــر ندارم
آقــا بیــــا کـه مــــادرم چشـم انتـــــظار است
مویش زمستان شد ولی چشمش بهار است
چیـــزی نمانـــده تـــا پـــدر یعـقوب گردد
برگرد یوسف تا که چشمش خوب گردد
صـــابر خــراســانی