گه دلم سمت گناه و گه دلم سوی شماست
این حقیقت، بیگمان ازسستی ایمان ماست
با زبان گفتم که هستم پیرو گفتارتان
با عمل ثابت نمودم حرفم آقاجان خطاست
با گناهانم دل پاک تو را آزرده ام
گر عذابم یا که تنبیهم کنی آقا رواست
هرچه کردم بهر دیدار رخت خالص نبود
معترف هستم که اعمال من ازروی ریاست
در صراط مستقیم تو قدم نگذاشتم
تازه فهمیدم که خیلی راهم ازراهت جداست
جمعه ها در ندبه میخوانم گل زهرا بیا
یاکه میگویم عزیزم خیمه ی سبزت کجاست
گرچه میگویم بیا، اما نیایی بهتراست
چونکه این آقابیا هایم فقط یک ادعاست
گرچه بیمار گنه گردیده آقا چاوشت
نسخه ی درمان او دیدار شهرکربلاست