به بهانه حادثه تلخ اخير کوتاه مینویسم؛
اوایل ماه ذی الحجه 1436 بود
که یکی از بستگان و اطرافیان
و دوستان و همسایگانمان را
بدرقه ی موسم حج میکردیم
یا نه نگاه اشک بار را
بدرقه هم وطنان کردیم
که ناگاه خبر از حادثه ای دلخراش پیچید، آری جرثقیلی بر فراز زائران بیت الله الحرام ... خبر، خبر اندوه بود،
زخمی ها و کشته شدگان.
فقط فکر به سوی کسانی بود
که بدرقشان کرده بودیم.
خبرگزاری ها را بررسی میکردیم،
از این و آن میپرسیدیم،
اسامی منتشر شده را
یک به یک با دقّت میخواندیم
که آیا مسافر ما هم در بین آنهاست یا نه؟! برایشان صدقه دادیم؛
امّا ... گذشت ... چند روزی بیشتر نگذشته بود
که خبر تکان دهنده
تلفات رمی جمرات را دادند.
باز هم بیشتر از گذشته نگران شدیم
و دست از پا نشناختیم.
امّا ...‼️ .
به قسم حضرت عباس [علیه السّلام]، "مهدی فاطمه"
عجل الله تعالی فرجه الشریف
هم میان جماعت است.‼️ .
.
.
. آیا برای او هم لحظه ای ...
نه دمی نگران شدیم؟!!
برای سلامتی اش صدقه دادیم؟!! آیا از احوال او هم پرسیدیم؟!! امان از غربت امامی که
اشکِ خون در چشم دارد
و زخمی بس عمیق در قلب نازنینش ...‼️ .
سَلامٌ عليٰ آلِ يٰس ..... پدرمهربانم، سلام .....
تمام صدقه هاي من به نيت سلامتي شماست ...‼️ نازنینم سلامتيد ...... ؟؟؟‼️
اللّهُمَّ عَجِّل فَرجَ مُنتَِقمِ الزَّهرٰاسَلٰامُ اللهِ عَلَیهٰا..