مولاجان!
گل باصفاست اما بی تو صفا ندارد
گر بررخت نخندد در باغ جا ندارد
پیش تو ماه باید رخ بر زمین بساید
بی پرده گر برآید شرم و حیا ندارد
مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا
ای وصل تو شكیبم ای چشم تو طبیبم
بازا كه درد هجران بی تو دوا ندارد
فریاد بی صدایم در سینه حبس گشته
ازبس كه ناله كردم آهم صدا ندارد
مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا
گفتم كه دركنارت جان را كنم نثارت
تیغ ازتو گردن ازمن چون و چرا ندارد
هركه تو را ندارد جز بی كسی چه دارد
جز بی كسی چه دارد هركه تورا ندارد
مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا مهدی بیا