ماه شعبان رفت و آن محبوب بی همتا نیامد
ماه دیگر آمد و آن ماه خوش سیما نیامد
سالها شد دل به شوق دیدن رویش روانه
خسته شد این دل و لی آن دلبر دلها نیامد
جان من در انتظار آن مسیحا دم برون شد
از برای زنده کردن یک دم از عیسی نیامد
کور شد چشمان یعقوب دلم از هجر رویش
بر شفای چشم دل یک پیرهن اما نیامد
تشنگان دیدنش چشم انتظار جام وصلش
لیکن آن ساقی مستان با می و صهبا نیامد
جان به لب آمد ز دوری نگار ما و لیکن
یادگار آل طه یوسف زهرا نیامد
اللهم عجل الولیک الفرج