قالب وبلاگ

طریق نورانی انسانیت و عبودیت خدای سبحان نیز از این قاعده مستثنا نیست و انبیاء و اولیای الهی که آشنایان طریق اند، سفیران هدایت خلق اند، از این رو خدای سبحان نبی اعظم(ص) خویش را به صبر و همقدمی با سالکان جاده عبودیت امر می کند: «واصبر نفسک مع الذین یدعون ربهم بالغدوة و العشی یریدون وجهه» (سوره کهف آیه 28) زیرا سالکی که بداند راهنمای مهربان با اوست مسیر را بی اضطراب می پیماید؛ ولی اگر راهنما ایصال به مطلوب نکرده او را رها سازد و فقط به نشان دادن راه – ارائه طریق- بسنده کند، سالک یا به مقصد نخواهد رسید یا وصولش به مقصود با دشواری و اضطراب همراه خواهد بود.

مفاد آیه مورد بحث، همیشه زنده است، جون آیه درباره رسالت و شخصیت حقوقی پیامبر صل الله علیه و آله است؛ نه شخصیت حقیقی و بدن عنصری ایشان. در زمان ظهور و حضور وجود مبارک آن حضرت صل الله علیه وآله بشر هم در خدمت حضور عنصری آن جناب بود و هم در حضور رسالی و ولایی اش؛ اما اکنون تنها در سایه رحمت و ولایت و رسالت او به سر می برد.

هم اکنون نیز اگر کسی در بامداد و شامگاه اهل ذکر باشد و به نماز واجب و مستحب و انجام فرائض و نوافل بپردازد و کارش برای خدا و در مسیر حلال باشد، سالک راه و همسفر رسول اکرم صلوات الله علیه و آله و عترت طاهرین(ع) و نیز همراه وجود مبارک ولی عصر عجل الله تعالی فرجه است.

گرچه این آیه شریفه خطاب به پیامبر اعظم صل الله علیه و آله است لیکن امام زمان علیه السلام که جانشین آن جناب است نیز مخاطب این آیه کریمه است، و به آن عمل می کند و براساس آن، راهنما و همسفر سالکان طالب وجه الله است؛ یعنی پیشاپیش آن ها قدم می نهد و سالکان در پی قدوم او گام بر می دارند.

اهل این طریق، احساس امن و آرامش می کند و می یابد که مولای او پیشاپیش وی در حرکت است. او نه تنها جامعه را در سیاست و حکومت (واحد جهانی) رهبری می کند مولای سالکان کوی وصال نیز است و آنان را در این مسیر نیز گام به گام پیش می برد. او امام دل هاست همانطور که امام بدن هاست، و امامِ جهاد اکبر است همان گونه که رهبر جهاد اصغر است.    

برگرفته از «امام مهدی علیه السلام؛ موجود موعود» تالیف آیت الله جوادی آملی