بِسمِ اللّه ‏ِالرَّحمنِ الرَّحيمِ اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَ فی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِدا ‏وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
تمامی حقوق مادی و معنوی این وبگاه محفوظ و متعلق به مدیر آن می باشد و کپی برداری از مطالب تنها با ذکر منبع مجاز است...
درباره ما
هزاران درود بر مهدی، هزاران درود بر امام المتقین، هزاران درود بر جاری کننده عدل در جهان، هزاران درود بر آبادگر بزرگ عالم، هزاران درود بر فرزند رسول خدا، هزاران درود بر فرزند امیر المومنین، هزاران درود بر فرزند زهرای مرضیه، هزاران درود بر دوای درد شیعیان، درود الهی بر وجود پاک و مقدس بقیه الله العظم مهـــــــــــــدی فاطمه
نویسنده
آماروبلاگ
» کل بازدید : 850470
» تعداد کل پست ها : 2815
» آخرین بروز رسانی : یک شنبه 4 شهریور 1397 
تعداد نظرات : 109 عدد
تاریخ ایجاد وبلاگ : دوشنبه 21 مرداد 1392  عدد
دیگر امکانات
صلوات شمار مهدوی


لوگوی دوستان

کجایید ای شهیدان خدایی

معبر شهدا2

نظرسنجی
وبلاگ مهـــــــــــــدی فاطمه را چطور ارزیابی میکنید؟

موضوعات مطالب
آرشیو مطالب
پیوندهای وبگاه
نوای مهدوی

امارگیر وبلاگ
مترجم وبلاگ

فراق یار



ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (عج) ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒﻮﺩ؟
+ نویسنده مهـــــــــــــدی فاطمه در پنج شنبه 15 مهر 1395  3:24 PM | نظرات(1)

 

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮّ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﺪ. ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ؛ ﻭﻟﻲ ﺁﻳﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺩﻧﺪ؟

 

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ص) ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ (ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩ، ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻇﻠﻢ، ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻱ (عج) ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ؛ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻘﺪّﺱ ﺍﻭ، ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟّﻪ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻲﺷﺪ:

 

1- ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻱ (عج). 

 

2- ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻘﺪّﺱ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻧﺪ، ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.

 

 ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ، ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻭﻟﻴﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺷﻴﻌﻪ (ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﺍﺳﺖ. ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭﻟﻲ ﻧﻈﻢ ﻫﺴﺘﻲ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎ، ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﺮﺍﻱ ﻋﺎﺩﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.

ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﻘﺪﺱ، ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻋﺎﺩﻱ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺧﻠﺎﻑ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ، ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻌﻨﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ، ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻧﻴﺎ، ﻣﺤﻞ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ، ﺟﻠﻮﻱ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ. 

ﺑﻪ ﻋﻠﺎﻭﻩ، ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ، ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻇﺎﻟﻤﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻨﮓ ﻭ ﭘﻴﻜﺎﺭ ﻣﻲ‌ﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺳﻜﻮﺕ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ.

 

 ﺭﺍﻩ ﺍﻭﻝ، ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﺍﺫﻥ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ، ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻧﺒﺮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺨﺶ ﻧﻴﺴﺖ. 

 

ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ،ﺭﺍﻩ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪﺣﻀﺮﺕ، ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻫﺎ ﺳﻜﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻜﻮﺕ، ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﻃﻮﻟﺎﻧﻲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺸﺎﺭﺕﻫﺎﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ص) ﻭ ﻗﺮﺁﻥ، ﺷﻚ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻨﺪ؛

 

ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﮔﺰﻳﻨﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺗﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﮔﺴﺘﺮﻱ ﺣﻀﺮﺕ، ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﺳﺖ.

 

 

 

منبع : کتاب آفتاب مهر