قالب وبلاگ

باغبان با دیدن هسته گل و آب و خاک مناسب، گُل شکوفان شده را می بیند با کاشتن و نهفتن آن هسته در زیر خاک، طراوت و زیبایی گُل، باغبان را خندان و شادمان می سازد. به هنگام راه رفتن، زیر پای خود را می بیند تا مبادا آن هسته در خاک فرو رفته را پایمال کند. چرا؟ زیرا باغبانی که هسته گُل را در زیر خاک پوشانده است، گُل می خواهد و گُل دارد.

آیا دیده اید باغبانی، پس از آن که نهالی را در زمین کاشت، در زیر آن آتش برافروزد و ادّعا کند: من درخت میوه دار را نمی سوزانم؟! مگر درخت میوه دار، غیر از همین نهال است که چند صباحی نیازمند طلوع آفتاب و تغذیه از مواد زمین و آب می باشد؟

ای شخص الهی! تو که امروز به دیدار رهبر الهی ات نشسته ای و آه سوزان از درون شعله ورت بیرون می آوری؛ ای منتظر قدوم زمامدار عادل مطلق، که در دلِ شب های تاریک، با وجود پشت پرده ی او، به راز و نیاز می پردازی! او با توست؛ چرا تو با او نیستی؟!

اگر می خواهی با او باشی، به همین مزرعه و گلشن روی زمین نظاره کن؛ اینجاست جایگاه شکفتنِ آن دستهِ گُل ابدیّت. آیا می دانی هوی و هوس پرستی تو و ستمکاری تو بر دیگران و بی اعتنایی ات به دستورات الهی، پایمال کردن این مزرعه و گلشن است که دسته گُل خندان تو، از همان جا سر بر خواهد زد؟

هر بامداد که از خوابِ شبانه برمی خیزی، به سوی خدای بزرگ که در همه جا حاضر است، دست بلند کن و بگو: «اللهُمَّ أرِنِی الطَّلعَهَ الرَّشیدَهَ و الغُرَّهَ الحَمیدَه؛ بار پروردگارا! آن جمال دلربای با عظمت و آن سیمای محبوب را به ما نشان بده.»

اگر می گویی: از کجا بدانم محبوب ابدی من، چهره زیبای خود را به من نشان داده است؟ پاسخ این سوال را از کردار و گفتار روزانه خود بپرس. اگر دیدی گفتار و کردار تو، مطابق دستورات الهی و وجدان پاک صورت می گیرد، بدان که آن محبوب زیبای ابدیّت، در نهان خانه دل تو، گام گذاشته است و تو کسی هستی که اگر دولت آن رهبر عادل الهی، امروز فرا برسد، شایسته زندگی در زیر پرچم الهیِ آن یگانه پیشوای بشریّت می باشی. آری این است امید و انتظار!

برگرفته از «امید و انتظار» نوشته علامه محمدتقی جعفری، صفحات 56 و 57