بنا داریم در سلسله گزارش هایی از این مراسم درس هایی که براساس روایت گری های راوی بعثه مقام معظم رهبری از شخصیت حر بن ریاحی و وقایع پیش آمده برایش در واقعه عاشورا را نقل کنیم:
درس ششم: چه کنیم هنگام مرگ امام زمان (عج) بر بالین ما حاضر شود؟
حر بن ریاحی با آنکه قلبش با امام حسین (ع) بود به دلیل فرمان رسیده از سوی عبید الله بن زیاد، راه را بر امام حسین (ع) بست و شمشیر علیه امام(ع) بلند کرد و مانع از ورود سیدالشهداء(ع) به شهر کوفه و نیز بازگشت امام(ع) به مدینه شد و حضرت(ع) را مجبور کرد تا وارد دشت کربلا شود. بدین جهت حر بن ریاحی گناه بزرگی انجام داد زیرا امام(ع) را به میدانی برد که بازگشتی نداشت.
اما حر هیچگاه تصور نمی کرد که در پایان این واقعه جنگی رخ خواهد داد و امام حسین (ع) به شهادت خواهد رسید بنا بر این، حر در روز عاشورا زمانی که دید رویدادها به نحوی در حال پیشروی است که جنگ شکل خواهد رفت، خود را مخیر میان بهشت و جهنم دید و با شجاعت تمام بهشت انتخاب کرد و به سمت امام حسین (ع) شتافت.
حر برای توبه کردنش آدابی رعایت کرد که می تواند برای ما هم درس باشد. حر بن ریاحی به حالت پشیمانی و انکسار نزد امام حسین (ع) رفت و خود را شکست و با ندامت تمام عرض کرد: «هلی من توبه» و جواب هم گرفت «ارفع رأسک» و اینکه حر بن ریاحی تنها خودش توبه نکرد بلکه براساس برخی روایات فرزند و براساس روایات دیگر برادر و غلام خود را نیز مجاب به توبه و همراه خود کرد.
سومین عمل حر برای توبه، جبران خطاهای گذشته بود که حر وقتی مورد محبت امام حسین (ع) قرار گرفت از امام اذن میدان خواست تا جانش در راه حضرت(ع) فدا کند و زمانی هم که آخرین نفس هایش را می کشید و برخلاف همه اصحاب که امام(ع) را در لحظات آخر صدا می زدند، حر روی صدا زدن امام حسین(ع) را نداشت اما امام حسین (ع) از خاندان کرامت بود و بر بالین حر حاضر شد و به وی مدالی هم داد و فرمود: «انت حرٌ کما سمتک امّک، انت حرٌ فی الدنیا و الآخره؛ تو آزاده ای همانطور که مادرت تو را حر نامید و تو در دنیا و آخرت آزاده هستی!»
ما نیز که گناهانی انجام داده ایم، اگر می خواهیم لحظه مرگ و در نفس های آخر امام زمان (عج) بر بالین ما حاضر شود باید توبه کنیم و گذشته مان را جبران کنیم.