قالب وبلاگ

شبستان: هر کس می خواهد در یک سیر عرفانی به مقام نصرت و یاری امام مهدی (عج) نائل شود، باید گام در وادی اطاعت و فرمانبری بگذارد و مطیع دستورات او – چه در دوران غیبت و چه در عصر ظهور- باشد.

 

حجت الاسلام والمسلمین رحیم کارگر، کارشناس مباحث مهدوی و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کانال تلگرامی آینده نگاری ایران می نویسد:

«انتظار» یک تکلیف دینی است که می تواند تبدیل به سیر عرفانی – روحی شود. در این منظومه عرفانی، اطاعت از ولیِّ خدا، رکن اصلی سیر و سلوک است. در واقع ایمان، معرفت، محبت و اطاعت در برابر پروردگار ، خلاصه عرفان اسلامی است و هر کس می خواهد در یک سیر عرفانی به مقام نصرت و یاری امام مهدی (عج) نائل شود، باید گام در وادی اطاعت و فرمانبری بگذارد و مطیع دستورات او – چه در دوران غیبت و چه در عصر ظهور- باشد.

ایمان، مهم ترین داشته یک انسان منتظر است که در« اطاعت» از ولیّ الهی، خود را نشان می دهد؛ چرا که نمی توان ادعای ایمان به شخصی داشت، ولی از او اطاعت نکرد؛ چنان که محبت نیز جز به اطاعت معنا و مفهوم نمی یابد.

کسی که به  ولیّ و حجت خدا ایمان دارد، از دستور او پیروی کرده و از آن سرپیچی نمی کند.  مهم تر از این هر کسی بخواهد به تقوای الهی برسد و از خشم و عذاب الهی در امان باشد، می بایست ولایت ولیّ او را بپذیرد و مطیع او باشد. خروج از تاریکی ها و گمراهی ها و رهنمون شدن به نور، از نتایج و آثار پیروی و اطاعت از ولایت حجت الهی است.

بر این اساس یکی از راه های قرار گرفتن در سپاه مهدوی، اطاعت مطلق از آن حضرت(عج) و ذوب شدن در ولایت او است؛ چرا كه اطاعت از برگزیده الهی، اطاعت از خداست. پيامبر(ص) در توصيف ياران حضرت مهدي(ع) فرمودند: «آنان در اطاعت از امام خود كوشا هستند»(بحارالانوار، ج 52، ص309، ح4) و امام صادق (ع) می‌فرمایند: «هُم اطوع من الامه لسیدها»؛ «اطاعت و فرمان‌پذیری منتظران از امام زمان (عج)، افزون‌تر از اطاعت و فرمانبری كنیزی از مالك و مولای او است»(بحارالانوار، ج 52، ص308).

اطاعت از ولیِ خدا، همانند اطاعت از پروردگار است؛ از این رو وظیفه و تکلیف بایسته انسان منتظر، پیروی و اطاعت از امام زمان(عج) است و بدون اطاعت از او، نصرت و یاری آن حضرت(عج) امکانپذیر نیست و حتی ادعای عشق و محبت بدون ولایت مداری و اطاعت محض، معنا ندارد و مدعی آن ، از صداقت بی بهره است. خداوند متعال به پیامبرش می‌فرماید: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمْ اللَّهُ»؛ «بگو، اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید، تا خدا شما را دوست بدارد «.

انتظار یک سیر مستمر و مداوم است که از دوران غیبت شروع شده و به عصر ظهور امتداد می یابد و به همین جهت اطاعت زیربنای اصلی آن است و کسی که در این دوران از امام خود، اطاعت کاملی داشته باشد، یقینا در هنگامه ظهور و حکومت جهانی آن حضرت(عج) نیز از او اطاعت خواهد کرد: «طوبی لشیعه قائمنا المنتظرین لظهوره فی غیبته، المطیعین له فی ظهوره» ؛ «خوشا به حال شیعیان مهدی قائم (عج)، آنان كه در دوران غیبت او چشم انتظار ظهور اویند و در دوران ظهورش سرسپردگان اوامر او.» (بحارالانوار، ج52، ص150).

تمرین عملی انتظار واقعی و سلوک قلبی منتظرانه، در گرو اطاعت واقعی از دستورات و خواسته های امام زمان(عج) است و کسی که در این دوران، از امام خود تبعیت و پیروی نمی کند و تابع آرا و اهدای شخصی یا گروهی است، نمی تواند شایستگی نصرت آن حضرت(عج) را پیدا کند.