امروز فضای مجازی دریای بیکرانی است که ورود غافلانه و عجولانه و بدون هیچ گونه عاقبت اندیشی، می تواند دین و ایمان و اخلاق شخص را از بین ببرد و وقت گرانبهای او را زائل کند!! فضای مجازی - بخصوص شبکه های پیام رسان -هم فرصت های طلایی دارد، هم تهدیدهای بنیاد برافکن؛ هم خطرات شدید دارد، هم فایده های قابل توجه ولی متاسفانه به جهت نبود فرهنگ درست، استفاده از آن عوارض جبران ناپذیری در پی دارد.
با بررسی روایات و آینده نگری در این زمینه می توان به عواقب ناپسند این فضا پی برد:
از بین بردن روحیه نجابت و عفّت و شهوت گرایی محض که در همه لایه های رویی و زیرین شبکه های اجتماعی می توان مشاهده کرد
«همّ و غم مردم (در آخرالزّمان) به سیر کردن شکم و رسیدگی به شهوتشان خلاصه می‌شود، دیگر اهمیت نمی‌دهند که آنچه می‌خورند حلال است یا حرام؟ و اینکه آیا راه اطفای غرایزشان مشروع است یا نامشروع؟!» و «زنان در آن زمان، بی حجاب و برهنه و خودنما خواهند شد» و «آنان در فتنه‌ها داخل، به شهوت‌ها علاقه‌مند و با سرعت به سوی لذّت‌ها روی می‌آورند» (من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۳۹۰، ح۴۳۷۴)
معکوس کردن جریان پاکی و طهارت در جامعه و گستراندن دام های گروهی و باندی و فرقه ای برای ابتذال و فساد بیشتر
«... وتواخى الناس على الفجور وتهاجروا على الدين وتحابّوا على الكذب واستُعملت المودّة باللسان وتشاجر الناس بالقلوب». مردم براى فجور، پيمان برادرى مى بندند و ديندارى برخى موجب انزواى آنان از ديگران مى شود و با دروغ گفتن عزيز و محبوب مى شوند و محبت تنها بر زبان ها بكار مى رود و دل هاى مردم با يكديگر كينه دارد.( نهج البلاغه، ص 324)