این عمل در عصر امام صادق علیه السلام نیز رایج بوده است. خدمت آن حضرت(ع) عرض شد: علت چیست که در موقع ذکر قائم(عج) باید قیام کرد؟
در جواب فرمودند: «صاحب الامر غیبتی دارد، بسیار طولانی و از کثرت لطف و محبتی که به دوستانش دارد، هر کس وی را به لقب قائم که به دولت او اشاره دارد و اظهار تأثری از غربت او است، یاد کند، آن جناب هم نظر لطفی به او خواهد نمود. چون در این حال، مورد توجه امام(عج) واقع می شود، سزاوار است از باب احترام به پا خیزد و تعجیل فرجش را از خدا بخواهد.» پس این رفتار شیعیان، ریشه مذهبی دارد.
همچنین، باید گفت که دست بر سر گذاشتن هنگام بردن نام امام زمان علیه السلام و یا سلام بر آن حضرت(عج) نوعی احترام و تعظیم برای ایشان و نیز اعلام تسلیم بودن برای آن حضرت(عج) و آماده بودن برای خدمت به ایشان و پا در رکاب بودن ایشان است .
آنچه به عنوان مستند برای بلند شدن هنگام ذكر نام حضرت(عج) نقل شده، روایتی است از امام رضا علیه السلام كه: «نام «قائم» نزد آن حضرت(ع) برده شد، حضرت(ع) ایستادند و دست خود را بر بالای سر نهادند و فرمودند: «اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه.»
منبع: مستدرك سفینه، ج ۸، ص ۶۲۹