هر نهضت و انقلابی، در صورتی امكان پیروزی و نتیجه‌بخشی را دارد كه قبلاً در ابعاد مختلف، برای آن زمینه‌سازی لازم شده و شرایط برای پیروزی آن فراهم گردد. همچنین افكار عمومی برای پشتیبانی و حمایت از آن، آماده شوند تا آن نهضت بتواند به پیروزی برسد.
این شرایط می‌تواند ذهنی و عینی باشد؛ به این صورت كه نارضایتی عمیق و گسترده در سطح جهانی از حاكمیت دولت‌های ظالمانه و جهانی‌سازی ظلم شكل بگیرد و از طرفی تقاضای جهانی برای برقراری عدالت جهانی گردد. همچنین باید آمادگی‌های علمی، نظامی، سیاسی و… صورت گیرد كه نیاز به برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری‌های كلان دارد.
تحقق یافتن انقلاب جهانی مهدوی، چندان هم بدون مقدمه و ابتدا به ساكن نیست؛ بلكه با مقدمه‌چینی و زمینه‌سازی قیام‌كنندگان مشرق و حركت پرچم‌های خراسان، ایرانیان و… است. موفقیت منتظران بصیر، مؤمن، متحرّك و منتظر، زمینه‌ای می‌شود، برای گرد هم آمدن و به هم پیوستن صفوف انقلابیون كه سرانجام به دوران دعوت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌رسند، به ندای او پاسخ می‌گویند و هسته اصلی مقاومت مؤمنان را تشكیل می‌دهند، زمینه‌سازی برای قیام امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف دارای دو جنبه است:
1- رشد ایمانی، جهادی و آگاهی سیاسی (فرهنگ‌سازی جامع و فراگیر)
2- ایجاد تشكیلات سیاسی، نظامی، اقتصادی، اداری و اطلاعاتی
این تشكیلات، بدون وجود نظام سیاسی و دولت در جهان محقّق نخواهد شد و این همان دولت زمینه‌ساز است كه در روایات مژده برپایی آن داده شده است. شكل‌گیری چنین نیرویی در جهان، ظهور امام را نزدیك می‌كند و بدون این عوامل طبیعی، شاید ظهور امام فراهم نیاید.كسب چنین نیرویی نیازمند عمل و حركت در متن زندگی و جریان‌های جهانی است و بررسی وضعیت گروه‌ها، مكاتب و افكار و تقویت جبهه حق و خداخواه ضروری می‌نماید.
بر این اساس به اوج رسیدن شقاوت و سعادت و تقویت دو جبهه سعید و شقی و پیوست انسان ها به یکی از این دو جبهه، از شرایط و مقدمات مهم ظهور به حساب می آید! حضور فعال و پویا در جریان‌های جهانی و شناسایی حوادث نوظهور و ارائه برنامه‌های لازم در جهت ایجاد شرایط و زمینه‌های ظهور، از مهم ترین اقدامات منتظران در این زمینه است. از امیرالمومنین امام علی علیه السلام نقل شده است: «… تا زمانی كه انسان شقی، شقاوتش را و انسان نیكوكار، نیكویی‌اش را آشكار نكند، آنچه را كه چشم انتظارش هستند، به وقوع نخواهد پیوست»؛ «... لا یكونُ ما تمُدُّونَ الیه اَعْینَكُم حتّی یشقی من یشقی و یسعَدَ مَنْ یسْعَدَ»؛( نعمانی، الغیبه، ص111؛ بحارالانوار، ج 52، ص111)