«نامه اى به برادر با ايمان و دوست رشيد، ابو عبداللّه محمد بن نعمان - شيخ مفيد - كه خداوند عزت وى را از محل وديعه نهادن عهدى كه بر بندگان گرفته شده است، مستدام بدارد. اما بعد سلام بر تو اى دوستى كه در دين مخلص و در مورد ما به يقين مخصوص گشته اى، ما در مورد (نعمت وجود) تو، خداوند را سپاس گزاريم»
آن گاه خطاب به شيعيان مؤمن مى فرمايد: «علم ما به اخبار شما احاطه دارد و هيچ چيزى از اخبار شما بر ما پوشيده نيست...»، تا مى رسد به جمله مورد پرسش كه مى نويسد :
«انا غير مهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم البلاء و احطمكم الاعداء» ؛ «از يارى رساندن به شما كوتاهى نكرده فراموشتان نمى كنيم، و اگر چنين نبود ناگوارى ها بر شما نازل و دشمنان شما را نابود مى ساختند...»[1].
اگر دقت شود ذيل حديث مى گويد: بلايى كه باعث نابودى شيعيان مى شود، با لطف و عنايت آن حضرت برطرف مى شود؛ نه اينكه در دنيا سختى و گرفتارى هايى چون جنگ و زندان، سيل و زلزله و... دامن گير هيچ يك از افراد نمى شود. چرا كه اين سنت الهى است و بلاها، باعث تربيت، تقويت و رشد انسان مى شود.
زمانى شيعه در اقليت بود، اما با عنايات حضرت مهدى(عج) هر روز قدرت و توان آن بيشتر مى شود؛ با اينكه تمام قدرت ها به نوعى تلاش مى كنند شيعه را نابود سازند، مهم ترين شرط اين عنايت و تداوم آن، دين دارى است كه بايد بكوشيم تا به دامن گناه و فساد سقوط نكنيم... پس معناى حديث اين نيست كه گرفتارى هاى شخصى و امتحانات پيش رو نداريم.
علاوه بر اين شيوه و سيره عملى امام عصر(عج) مانند ساير ائمه اطهار علیهم السلام است؛ يعنى، همان طور كه در زمان آن بزرگواران، اين طور نبود كه مردم ستمديده، فقير و يا مريض فوراً نزد ائمه (علیهم السلام) بيايند و حل مشكل را از آنان بخواهند؛ بلكه اگر مى آمدند، ائمه(ع) آنان را به تلاش و يا صبر در مقابل سختى ها تشويق مى كردند. با اين حال آن بزرگواران و به خصوص امام زمان(عج) در موارد فراوانى به نيازمندان كمك كرده و از آنها دستگيرى نموده اند و يا نسبت به افراد مشتاق و شايسته، نظر لطف خود را بروز داده اند .
پی نوشت:
[1]. محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، بيروت : دار احياء التراث العربى، چاپ سوم، 1403، ج 53، ص 175، ح 7 ؛ احتجاج طبرسى، ص 497.
برگفته از کتاب مهدویت پیش از ظهور – حجت الاسلام رحیم کارگر