قالب وبلاگ

یکی از نتایج اعتقاد راسخ به تحقق وضع مطلوب، نزدیک دانستن فرج و ظهور است. احساس نزدیک بودن ظهور، یکی از ویژگی های منتظران است. این مطلب در روایات به تعابیر مختلف آمده است. امام صادق علیه السلام در دعای عهد می فرمایند: «اللَّهُمَّ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدا وَ نَرَاهُ قَرِيبا خدايا اين اندوه را از اين امت به حضور آن حضرت(عج) برطرف كن، و در ظهورش براى ما شتاب فرما، كه ديگران ظهورش را دور مى بينند، و ما نزديك می بينيم.»

اگر فرج را نزدیک نبینی دچار قساوت قلب خواهی شد.(1) باید ظهور منجی آن چنان مورد علاقه و اعتقاد ما باشد که نزدیک بودن آن را با تمام وجود احساس کنیم، آن گاه تصور کنید چه آثار روحی و معنوی ای خواهد داشت؟

اگر به فرج اعتقاد داشته باشید ولی این اعتقاد آن چنان نباشد که زمان آن را به شما نزدیک گردانده باشد، تقریبا اکثر آثار اعتقاد و امید به ظهور را از بین برده اید. به فرض اگر شما از طریق خاصی به نزدیک بودن ظهور اطمینان حاصل کنید، چه حالت روحی خاصی در شما ایجاد می شود؟ آیا رفتار بهتر و مراقبت هاب بیشتری نخواهید داشت؟

چرا انسان خود را از چنین آثار پربرکتی محروم کند. وقتی می توانیم عاملی صحیح و سالم برای بهبود وضع معنوی خود داشته باشیم که آن احساس نزدیک بودن ظهور است چرا این عامل ارزشمند را از دست بدهیم؟ اگر چه در این زمانه اعتقاد به نزدیک بودن ظهور، امر دشواری نیست.

آگاهی از حوادثی که در اطراف ما می گذرد و شرایط خاص آخرالزمان که ما در آن به سر می بریم، به اعتقاد ما کمک می کند و ایمان ما را یاری می رساند. در چنین  شرایطی احساس نزدیک بودن ظهور، دیگر هنر چندانی نمی خواهد و فضیلت بزرگی محسوب نمی شود.

هر چند در این زمان هم هستند کسانی که سعی می کنند با طرح احتمالات عجیب و غریب، نزدیک بودن ظهور را منتفی بدانند یا لااقل با اظهارنظر در مورد قطعی نبودن علایم نزدیک بودن ظهور، اوضاع عالم را عادی جلوه دهند. ولی باید دانست یک منتظر، صرف نظر از وقوع یا عدم وقوع علائم و نشانه های ظهور، اساسا فرج را نزدیک می داند.

به همین دلیل او هرچند با دیدن هر علامت احتمالی آن را بشارتی برای نزدیک بودن ظهور می داند و امید خود را تقویت می کند، ولی اگر هیچ علامتی هم نبیند در اثر ایمان عمیق خود، احساس نزدیکی فرج را همیشه در دل دارد.

البته نباید عجله کرد و با قضاوت های نابجا، احساس نزدیک بودن ظهور را به دلایل بی پایه و اساس مبتنی نمود. برای یک مومن منتظر، این احساس نزدیکی بیش از آن که به علایم آخرالزمان وابسته باشد به اعتقاد و امید او وابسته است.

همان گونه که عجله و شتاب زدگی در هر امری ناپسند است، در امر ظهور هم ممکن است عجله و شتاب زدگی موجب تضعیف ایمان عوام و روی گردانی خواص از معارف مهدوی شود. ائمه معصومین علیهم السلام نیز از طرفی شیعیان را به نزدیک دانستن ظهور توصیه و از طرفی از عجله و شتاب زدگی نهی فرموده اند. امام صادق علیه السلام فرمودند: «محاضیر هلاک شدند» راوی سوال کرد «محاضیر چیست؟» حضرت(ع) فرمودند: «شتاب کنندگان و نزدیک دانان نجات یافتند.»

عن ابی المرهف قال: قال ابوعبدالله(ع): «هلک المحاضیر». قلت:«ماالمحاضیر؟» قال: «المستعجلون و نجا المقربون.» (2)

پی نوشت :

۱- کافی، ج1، ص 369 و غیبت نعمانی ص 295.

۲- غیبت نعمانی ص196.