به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی علیه السلام» می‌نویسد:
در يك تقسم‌بندي كلي دشمنان امام زمان (عج) به دو گروه تقسيم مي‌شوند:
2. برخی مسلمانان
در اين گروه كساني به دشمني با حضرت(عج) بر مي‌خيزند كه آشکارا به آموزه‌هاي اسلامي باور دارند، اما به سبب برخي امور، هنگام ظهور از پيروي آن حضرت سر باز مي‌زنند و در گروه دشمنان قرار مي‌گيرند. در اينجا به برخي از اين افراد و يا گروه‌ها اشاره مي‌شود:
2-1. منافقان
بررسي‌ها، نشان مي‌دهد به جز كافران، مشركان، يهود و نصارا گروه‌هاي ديگري نيز برابر حضرت مي‌ايستند كه در بين آنان كساني كه پيش‌تر ادعاي همراهی با امام را داشتند، ديده مي‌شود. آنان انسان‌های دورويي هستند كه به پندار خود، بهره‌هايشان را در ظهور او مي‌جستند و اينك بر خلاف اين پندار، قيام آن حضرت را بر پاية عدل و قسط مي‌بينند! همان‌گونه که در تاريخ كساني كه حكومت امام علي عليه السلام را براي رسيدن به دنيا مي‌خواستند، چون عدالت آن حضرت را ديدند از مدار ولايت او بيرون رفته و در صف دشمنان آن حضرت وارد شدند!
در حكومت حضرت مهدی عليه السلام، اين‌گونه افراد در صدد نفوذ در حكومت و جامعه اسلامي بر مي‌آيند. حضرت(عج)، پس از درهم شكستن مقاومت مخالفان، پيروزمندانه وارد كوفه مي‌شود و منافقان را در رديف ساير فرقه‌هاي منحرف نافرمان، از بين مي‌برد.
2- 2. رفاه طلبان
«رفاه‌طلبی» ريشه در خود‌پرستي دارد و خودخواهي، زمينة همه تباهی‌ها است. لذت‌طلبي حالتي را در انسان فراهم مي‌كند كه همه چارچوب‌های اعتقادي و اخلاقي او را دگرگون مي‌سازد.
رفاه‌طلب، دين را به گونه‌اي تفسير مي‌كند كه با لذت‌های او هماهنگی داشته باشد؛ او بيشتر در پيِ آن دسته از احكامی است كه دنياي او در خطر نيفتد. انقلاب جهاني امام زمان عليه السلام، با پشت سرگذاشتن سختی‌های فراوان به پيروزي مي‌رسد؛ در نبرد فرودستان با فرادستان، چکاچک شمشيرها، ايمان‌ها را به آزمايش در مي‌آورد. مؤمنان راستين پيشاپيش خود را براي بلاها آماده مي‌سازند؛ اما راحت‌طلبان با دستاويزقراردادن مذهب، در پس توجيه جايگاه و پايگاه خويش هستند.
بی‌ترديد حضرت مهدی عليه السلام ايشان را بر نمی‌تابد و اگر به راه نيايند آنان را از سر راه بر می‌دارد.
2-3 . بهانه‌جويان
از سال‌های نخست تاريخ اسلام، همواره بهانه‌جويان از مهم‌ترين كساني هستند كه جلوی گسترش دين را مي‌گيرند، كساني‌كه از واقعيت‌هاي عيني دور بوده، به سبب خودمحوري از زير بار مسئوليت‌ها شانه خالی می‌کنند و البته در بين آنها کسانی هستند که تلاش می‌کنند اين رفتار خود را بر پاية آموزه‌های دينی توجيه کنند. اين خودمحوری و محدود بودن دركشان نسبت به دين، سبب مي‌شود در بحران‌ها و زمان‌هاي حساس، تكليف خود را نشناسند و آن‌گونه كه شايسته است، از پيامبر و امامان عليهم السلام و ولايت، پيروي نكنند و گاهي نيز به رويارويي با آنان بپردازند!
هنگام ظهور حضرت مهدي عليه السلام، نه فقط واگرايي در انديشه‌ها و رفتار اجتماعي، از بين نمي‌رود كه به گونه‌‌هايي نو، جلوه مي‌كند. محمّد بن أبي حمزه از امام صادق عليه السلام روايت كرده است:
الْقَائِمُ يَلْقَي فِي حَرْبِهِ مَا لَمْ يَلْقَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه و آله أَتَاهُمْ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ حِجَارَةً مَنْقُورَةً وَ خُشُباً مَنْحُوتَةً وَ إِنَّ الْقَائِمَ يَخْرُجُونَ عَلَيْهِ فَيَتَأَوَّلُونَ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ وَ يُقَاتِلُونَهُ عَلَيْهِ؛ قائم عليه السلام در پيكار خود با چنان چيزي روبه‌رو خواهد شد كه رسول خدا صلی الله عليه و آله با آن مواجه نگرديد! همانا رسول خدا صلی الله عليه و آله در حالي به سوي مردم ميآمد كه آنان بت‌هاي سنگي و چوب‌هاي تراشيده را مي‌پرستيدند؛ اما قائم چنان است كه بر او خروج مي‌كنند و كتاب خدا را بر او تأويل مي‌كنند و به استناد همان تأويل با او مي‌جنگند.
فضيل بن يسار گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام مي فرمود:
إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهْلِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ؛ قائم ما چون قيام كند، مردم از روي جهل با او برخورد مي‌كنند؛ شديدتر از آنچه رسول خدا با آن از سوي نادانان جاهليّت روبه‌رو شد.
گفتم: اين چگونه ممكن است؟ فرمود:
إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه و آله أَتَي النَّاسَ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ الْحِجَارَةَ وَ الصُّخُورَ وَ الْعِيدَانَ وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَةَ وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَي النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ بِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَيَدْخُلَنَّ عَلَيْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُيُوتِهِمْ كَمَا يَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُرُّ؛ همانا رسول خدا درحالي به سوي مردم آمد كه آنان سنگ و كلوخ و چوب‌هاي تراشيده و مجسّمههاي چوبين را مي‌پرستيدند؛ قائم ما چون قيام كند در حالي به سوي مردم ميآيد كه جملگي كتاب خدا را بر او تأويل مي‌كنند و بر او بدان احتجاج مينمايند! سپس فرمود: بدانيد به خدا سوگند! موج دادگستري او بدان گونه كه گرما و سرما نفوذ مي‌كند، درون خانههاي آنان راه خواهد يافت.
ناگفته نماند امام، در مرحلة دعوت، به تبيين اهداف و علل اقدامات خود مي‌پردازد و ابهامي براي مردم باقي نمي‌گذارد، تا تمام حق آشكار گردد. آن‌گاه كه حق آشكار شد، اگر دشمنان از آن سر باز زدند، حضرت اقدام نظامي مي‌كند.
رسول گرامي اسلام صلی الله عليه و آله همه سركشان كه از دستورات قائم آل محمد(ص) سرپيچي كنند را به هلاكت و نابودي بشارت داده است كه فرمود: «مَنْ تَبِعَهُ نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهُ هَلَك؛ هر كس از او پيروي كند، نجات مي‌يابد و هر كس سرپيچي كند، نابود مي‌شود.»