| خبرگزاری شبستان: علما، پاسداران حریم دین و پیشگامان صلاح و سداد امت اند؛ از این رو نقش موثری در زمینه سازی ظهور آخرین حجت الهی علیه السلام بر عهده دارند. |
آیت الله جوادی آملی از مراجع عظام تقلید در کتاب گرانسنگ «امام مهدی علیه السلام؛ موعود موجود» در رابطه با «تشریح وظایف گره های مختلف اجتماع در عصر غیبت و زمینه سازی برای ظهور» با توجه به دعای امام مهدی علیه السلام {اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ الطَّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ} می نویسد:
علما، به ویژه عالمان علوم الهی، پاسداران حریم دین، پیشگامان صلاح و سداد امت اند، از این رو، نقش موثری در زمینه سازی ظهور آخرین حجت الهی علیه السلام بر عهده دارند که پرداختن به وظایف این گروه فرهیخته، در آغاز بخش های مرتبط با وظایف گروه ها حاکی از اهمیت وظیفه آنان و نقش موثرشان در اصلاح فرهنگ انتظار و هدایت منتظران است.
دو وظیفه عمده دانشمندان عبارت است از:
أ. «زهد»: دنیا طلبی و رغبت باطنی به آنچه وابسته به دنیاست، بزرگ ترین آفت دانشمندان است، از همین رو، بایسته است دانشمندان بکوشند تا ملکه زهد و بی رغبتی به زینت های حقیقی و اعتباری دنیا را در خویش تقویت کنند؛ به گونه ای که در باطن به دنیا و متعلقاتش بی میل شوند و زندگی دنیا را جز برای آباد ساختن آخرت نخواهند. بدین وسیله زمینه ساز اصلاح خویش و تصحیح رفتار امت منتظر گردند: چنان که حضرت(ع) می فرمایند: «وَ تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِيحَةِ».
ب. نصیحت: واژه «نصح» به معنی خلوص تمام و نزاهت از هر شائبه و ناخالصی است. از این بخش نورانی چنین برمی آید که دانشمندان باید هم در اندیشه و قول و فعل خویش از هر شائبه آلوده کننده ای پیراسته باشند و هم با یکرنگی و خلوص خیرخواه امت باشند و جز به خیر و صلاح آنان نیندیشند، سخن نگویند و کار نکنند. چنین عالمانی از انتظار راستین برخوردارند، زیرا امام منتظَر آنان در زهد و نصیحت برترین انسان عصر خویش است و آن که با امامش سنخیت ندارد، منتظر او نیست» (والنصیحة)
وظایف مستمعان
از مردمی که نه در سلک علما هستند و نه در زمره دانشجویان، با ظرافتی خاص به «مستمعین» یاد شده است، تا بفهمانند اگر کسی از دو گروه مذکور(علما و دانشجویان) نیست، برای سعادتمندی راهی جز گوش سپردن و متابعت از راه شناسان ندارند. وظیفه خطیر و راه منحصر هدایت این گروه در دو عنوان کلی بدین شکل بیان گردیده است:
أ. «اتبّاع»: اقتضای معنای متابعت، حرکت همراه با میل و اراده در پشت سر کسی یا چیزی است؛ خواه در عمل تابع او گردد یا در فکر و نظر، بنابراین نخستین وصف از ویژگی های انتظار راستین اهل استماع آن است که با میل و رغبت در پی دین شناسان و عالمان ربانی که مقصد و مقصود اوامر معصوم علیه السلام را می شناسند، حرکت کنند و از مسیر نورانی قرآن و عترت(ع) منحرف نشوند: «وَعَلَى الْمُسْتَمِعِينَ بِالاتِّبَاعِ وَ الْمَوْعِظَةِ».
ب. «موعظه»: واژه موعظه به معنای ارشاد به حق از راه تذکرهای مفید و اثرگذار است؛ لیکن به قرینه مقام و نیز قرائن لفظی چون «مستمعین» و «اتباع» چنین فهمیده می شود که موعظه در اینجا به معنای «اتعاظ» یعنی پندپذیری و قبول ارشاد است. بر این اساس منتظران ِ مستمع باید قلب خویش را بر سخنان حکیمانه عالمان ربانی که برگرفته از معارف ناب قرآن و عترت(ع) است، بگشایند.