به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی علیه السلام» می‌نویسد:
به نظر مي رسد که بيعت برخی از ويژگی‌های بيعت‌کننده و بيعت‌شونده را آشکار می‌کند که به مواردي اشاره مي‌شود:
1- اظهار آمادگي
همان‌گونه که پيش‌از اين ياد شد، در حقيقت بيعت، ابراز آمادگی قلبی برای انجام دستورات امام(عج) است. شهيد مرتضی مطهري در اين باره مي گويد:به نظر مي رسد؛ بيعت در بعضي موارد صرفاً اعتراف و اظهار آمادگي است، قول وجداني است. بيعتي که پيغمبر اکرم صلی الله عليه و آله، گرفت از اين رو بود... تا شخص بيعت نکرده، فقط همان وظيفه کلي است که قابل تفسير و تأويل است ولي با بيعت، شخص به طور مشخص اعتراف مي کند به طرف و مطلب از ابهام خارج مي شود و بعد هم وجدان خود را نيز گرو مي گذارد و بعيد نيست که شرعاً نيز الزامي فوق الزام اولي ايجاد کند.
2- پذيرش ولايت
بيعت زمينه را همواره مي کند تا امام بتواند به خوبی اعمال ولايت کند. بنابراين، مي توان گفت که بيعت در عصر حضور فقط يک وظيفه ديني ـ سياسي براي فراهم‌کردن زمينه و پديد‌آوردن سرپرستی پيشوای معصوم است و نبايد پنداشت که امام با بيعت به سرپرستی جامعه برگزيده مي شود.
پس بيعت سبب پديدآمدن ولايت براي کساني که ولايت ندارند، نيست؛ بلکه شرط پديدار شدن ولايت، براي کساني است که ولايت شرعي آنها ثابت شده است.
3- يادآوری وظيفه
بيعت سبب مي شود که مردم احساس وظيفه کنند، مانند پيماني که از کسي گرفته مي شود براي کاري که به وي واجب بوده است و بايد انجام مي داد، ولي باز پيمان از وي مي گيرند تا به وظيفه خود عمل کند.
4- تأکيد بر وفاداري
بيعت، تبلور وفاداري مردم است تا آمادگی خود را برای در اختيار قرار دادن همه توان مندی های خود برای امام اعلام دارند. همان گونه که در عصر پيامبر اکرم صلی الله عليه و آله اين گونه بوده است.
بنابراين، مي توان گفت که در عهد حضور، بيعت نفياً و اثباتاً در امامت نقشي ندارد و فقط براي فراهم‌کردن توان و قدرت اجرايي نقش دارد و بيعت‌کنندگان به حکم وظيفه بايد تمامي امکانات خود را در اختيار امام زمان عليه السلام قرار دهند و همه توان خود را در راه اسلام هديه کنند.