| خبرگزاری شبستان: فرد منتظر باید چنان اخلاقی داشته باشد که به دیگران هم عملا تعلیم دهد و چنان پاک و بی ریا باشد که فرزندانش و افراد جامعه از او الگو بگیرند و او را به عنوان یک فرد «نمونه» بشناسند. |
فرزندان به خاطر نقش پذیری از الگوها، تحت تاثیر رفتار والدین و مربیان قرار گرفته و حتی از حالات و سخنان آنان هم سرمشق می گیرند. رفتار پدر و مادر به طور غیر مستقیم بر فرزندان تاثیر می گذارد. از این رو، پدر و مادری که می خواهند فرزندانی با ایمان، راستگو، درست کردار، حق شناس، محبّ اهل بیت و دور از گناه و خلاف داشته باشند باید خود رفتار مومنانه، گفتاری صادقانه و کرداری حق شناسانه داشته باشند.
فرد منتظر باید چنان اخلاقی داشته باشد که به دیگران هم عملا تعلیم دهد و چنان پاک و بی ریا باشد که فرزندانش و افراد جامعه از او الگو بگیرند و او را به عنوان یک فرد «نمونه» بشناسند.
وقتی در خانواده ای در ایام ولادت امامان، خوشحالی و سرور و هدیه و احسان وجود داشته باشد گرایش به اهل بیت(ع) در آن تقویت می شود. وقتی در ایام عزاداری خاندان پیامبر(ع)، جلسه روضه یا نشانه های عزا و پرچم سیاه و شرکت در محافل مذهبی جزو برنامه های خانواده باشد، حبّ اهل بیت(ع) و همدلی با این خاندان در فرزندان هم پدید می آید و ریشه دار می شود.
این که امیرالمومنین امام علی علیه السلام درباره خصلت شیعیان فرموده است: «یَفرَحونَ لِفَرَحِنا و یَحزَنونَ لِحُزنِنا؛ به شادی ما شاد می شوند و به سبب اندوه ما غمگین می شوند» فضای حاکم بر یک خانواده مذهبی و ولایی شیعه را نشان می دهد. اگر والدین هنگام شنیدن نام پیامبر(ع) و امامان و حضرت مهدی علیهم السلام بر آنان درود بفرستند و با احترام و عظمت یاد کنند و نشان دهند که به این خاندان و حضرت حجت علیه السلام احترام ویژه ای قائل اند، این روحیه و حس و حال به فرزندان هم سرایت می کند.
پدر و مادر هم در عمل و رفتار باید برای فرزندان خود الگو باشند هم با گفتار شیرین و آموزنده آنان را با معارف دینی، وظایف شرعی و نکات اخلاقی آشنا سازند و در حد یک معلم، به رشد فکری ومعنوی و معلومات دینی و احکام شناسی آنان کمک کنند.
می توان در خانه با افراد خانواده نماز جماعت برگزار کرد، مسائل شرعی را طرح نمود، کتاب های دینی خواند، جلسه بحث و گفتگوی دینی و پاسخ به سوالات مذهبی برگزار کرد، جلسه قرآن و دعا داشت و با این روش ها از خانواده ای دینی و ولایی برخوردار بود و برای خانواده خود و دیگر خانواده ها و اقوام و دوستان الگو بود.
اگر با شیوه مناسب فرزندان را در جلسات دعای ندبه یا اماکن منتسب به امام زمان علیه السلام یا محافل مذهبی که به یاد اهل بیت(ع) برگزار می شود شرکت دهیم و تشویق کنیم و چنین وانمود کنیم که ما نسبت به خاندان پیامبر(ص) و امامان معصوم و امام زمان علیهم السلام وظیفه و تکلیف داریم و یاد آنان و حضور در مجالس اهل بیتی و شنیدن مناقب و زندگی نامه و اخادیث آنان بخشی از وظایف ماست، می توانیم آنان را در این خط نورانی نگه داریم و فرهنگ ولایی خود را به آنان و نسل های بعدی منتقل کنیم. از یاد نبریم که رفتار ما الگوی فرزندان ماست پس الگوی خوبی برای آنان باشیم.
* برگرفته از «زندگی مهدوی (اخلاق و اوصاف منتظران)» نوشته حجت الاسلام جواد محدثی