دعایی که ابوعمرو، عثمان بن سعید عَمری، اولین نائب از نوّاب اربعه زمان در غیبت صغری خوانده و ابوعلی محمدبن همام شنیده و او را امر نموده که این دعا را بخواند، و سید بن طاووس نیز فرموده که ما این دعا را از فضل خدا می دانیم.
در ابتدای این دعا جمله »اللهم عرّفنی نفسک...« آمده و سپس به پیامبر، صلّی اللّه علیه وآله، و ائمه، علیهم السلام، شهادت داده و بعد دعا برای سلامتی امام زمان، عجّل اللَّه تعالی فرجه، و دعا برای طول عمر حضرت است و در همه اینها معارف بالایی درباره آن حضرت آورده است.
سپس دعا برای خودمان از قبیل یقین و حالت انتظار و تسلیم در مقابل حضرت و از یاران حضرت بودن آمده است. بعد از آن دعا برای فرج و لعن بر دشمنان حضرت و دعا برای بعد از ظهور حضرت و صلوات بر ائمه، علیهم السلام، و سپس شکایت از زمان و دعا علیه دشمنان حضرت و نیز تحقق یافتن تمام خوبیها توسط حضرت آمده است.(1)
پی‌نوشت:
1. ر.ک: کمال الدین، شیخ صدوق، ج2، ص190؛ مصباح الزائر، سید بن طاووس، ص220 - 223؛ جمال الاسبوع، سید بن طاووس، ص521 - 529؛ بحارالانوار، ج53، ص187، ح18؛ ج5، ص327، ح3؛ ج102، ص89؛ مفاتیح الجنان، ص588 - 591.
محمد انصاري زنجاني، ماهنامه موعود شماره 150
1. ر.ک: کمال الدین، شیخ صدوق، ج2، ص190؛ مصباح الزائر، سید بن طاووس، ص220 - 223؛ جمال الاسبوع، سید بن طاووس، ص521 - 529؛ بحارالانوار، ج53، ص187، ح18؛ ج5، ص327، ح3؛ ج102، ص89؛ مفاتیح الجنان، ص588 - 591.
محمد انصاري زنجاني، ماهنامه موعود شماره 150