قالب وبلاگ

سوالی که در کانال وهابی از سوی یکی از مجریان برنامه خطاب به شیعیان مطرح شد و به زعم خود، شیعیان را در تنگنا قرار داده است این است: شما شیعیان ادعا می‌کنید پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بعد از خود امیرالمؤمنین(علیه السلام) را به جانشینی انتخاب کرد، پس چرا امام زمان وقتی غایب شد کسی را جانشین خود قرار نداد؟
انگیزه طرح این شبهه زیر سؤال بردن جانشینی امیرالمؤمنین(علیه السلام) از طرف پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اثبات نظریه اهل سنت مبنی بر عدم تعیین جانشین از جانب رسول الله و واگذاری این مسئله به خود امت می باشد.

پاسخ
طراح شبهه با پیش فرض گرفتن عدم جانشینی برای امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در صدد است که وجه شباهتی بین پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امام دوازدهم شیعیان در عدم تعیین جانشین برقرار کند و از این رهگذر اعتقاد شیعه در مورد نصوص جانشینی امیرالمؤمنین(علیه السلام) را خدشه دار کند. اما با اندک تاملی روشن می شود که طراح شبهه نه تنها با اعتقادات شیعه آشنایی نداشته، بلکه اساسا دچار خلط بزرگی شده است؛ زیرا اولا: مسئله رحلت و غیبت دو مقوله جدا از هم هستند، امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)  بنا بر اعتقاد شیعیان اکنون زنده است و در پس پرده غیبت به سر می برد و یک روزی با ظهور خویش، دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد و حال آنکه پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) رحلت کرد و با علم به اینکه از دنیا می رود و ارتباط ظاهریش با این عالم قطع می شود، مامور به ابلاغ جانشینی امیرالمؤمنین(علیه السلام) شد، همان‌طوری‌که خلفای سه‌گانه اهل سنت هم همین شیوه را در پیش گرفتند و برای بعد از خود جانشین تعیین کردند.

ثانیا: طراح شبهه اگر اندک مطالعه‌ای در آموزه‌های مکتب تشیع داشت متوجه می شد که حضرت ولی عصر(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در زمان غیبت صغری، چهار نفر را به عنوان نائب خاص معرفی کرد که به نواب اربعه مشهور بودند[1] و نقش رابط بین مردم و حضرت را ایفا می کردند. غرض اصلی از این نیابت این بود که جامعه شیعه آرام آرام با غیبت امام‌شان انس بگیرد و دچار حیرت نشوند، و در غیبت کبری نیز فقها و عالمان طراز اول شیعه را به عنوان نائب عام معرفی کرد که شیعیان به آنان مراجعه کرده و از حیرت و ضلالت نجات یابند.

بنابراین با وجود حضرت در این عالم نیازی به جانشین نیست، اگرچه حضرت برای برخی از حوائج و بیان احکام دینی نواب خاص و عام را قرار داد.
 

پی نوشت:
[1]. احمدی، محمد حسین، نواب اربعه و شخصیت اجتماعی آنان، سیمای تاریخ، تابستان ۱۳۹۰ - شماره ۴.

منبع : رهروان ولایت /نواب مرادیانی