قالب وبلاگ

بارالها! كار ظهور بنده شايسته و خليفه راستينت (امام مهدى (عج)) را اصلاح فرما؛ همان‏گونه كه كار پيامبر و فرستادگانت را اصلاح نمودى و از فرشتگانت، نگاهبانانى بر او بگمار و از سوى خويش، با روح القدس او را يارى‏ و پشتيبانى فرما. ديده‏ بانانى از پيش‏رو و پشت سر همراه وى گردان تا از هر بدى، نگاهش دارند. ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز، كه او تو را مى‏ پرستد و هيچ چيز را همتا و همانند تو نمى‏ داند، پس براى هيچ‏يك از آفريدگانت، برترى و چيرگى نسبت به ولىّ خودت قرار مده و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما و مرا از ياران او به شمار آور! كه همانا تو بر هر كارى توانايى.»

با توجّه به مضامين زيباى فوق، روشن مى‏ گردد كه چگونه امام هشتم (ع) عالى‏ ترين و بلندترين زمزمه‏ هاى محبّت را با سوز و از سر شوق در اين مناجات كوتاه بر زبان جارى مى‏ سازند كه هم محبوب خود را معرفى مى‏ نمايند و هم آرزوى سلامتى و ظهور او را دارند و از خدا مى‏ خواهند تا بيعت هيچ ستمگرى بر گردن آن حضرت نباشد. آنگاه براى جهاد در ركاب او اعلام آمادگى مى‏ كنند تا بدين وسيله، ارتباط معنوى و عاطفى خود را به آن بزرگوار ابراز فرمايند. 2
 

پى‏ نوشت‏ها:
__________________________________________________
(1). «بحارالأنوار»، ج 89؛ «مصاح المتهجد»، ص 367؛ «جمال السبوع»، ص 413.
(2). «آفتاب در نگاه خورشيد»، ص 21.