تاريخ : دوشنبه 7 فروردین 1391  | 10:55 PM | نویسنده : قاسمعلی

بنده امروز نوشته ای رو از سایت کانون فرهنگی قرآنی الزهرا خوندم (خواندم ) ... خیلی زیبا بود .... دلم نیومد اونو تو وبلاگم نذارمش .... از کلیه دوستان هم میخوام که اینو لینکش کنن .... فقط بنده عنوانش رو عوض کردم ..... ولی قبل از اینکه مطلب رو بذارم میخوام یه چیزی بگم و اون اینه که نمیدونم چرا بعضی ها تا به یه جایی می رسن ... دیگه همه چیزشون که همون دینشونه کنار میذارن .... آیا در زندگی غرب چیزی رو دیدن که ما ندیدیم ....... اگه دیدن به ما هم بگن ........ به راستی که بعضی ها  " صمٌ بکمٌ عمیٌ فَهم لایرجعون اند ............  یاعلی

 

معلممان امروز با یک کت شلوار نو آمد سر کلاس و یک گل هم روی یقه کتش بود صورت را ۷ یا ۸ تیغه کرده بود سیبیل و موی خودش را به رنگ شماره ۱ پر کلاغی رنگ کرده بود کلا در فلان جا عروسی بود !

 

 روی تخته عکسی را نصب کرد و با خنده نشست روی صندلیش. آن مرد اخمو که تا به حال نمیخندید شاد بود! داستان چیست؟یکی از بچه پرسید آقا این عکس چیست روی تخته؟ معلم با لبخند و با غرور جواب داد این عکس یک ایرانی واقعی و یک مرد با صلابت و فکور ،دانشمند ،علامه ،خوش تیپ با فرهنگ و آزاد اندیش است.احمد از ته کلاس پرسید یعنی کی آقا؟

معلم لبخندش را قورت داد و گفت بچه : این اصغر فرهادیه …. نمیشناسید …..

بچه ها همه با تعجب گفتند: نه

معلم که ناراحت شده بود دفتر حضور غیاب را باز کرد و می خواست شروع کند ….. که جواد از ته کلاس پرسید: آقا این اصغر خان چیکار کرده؟ معلم خرکیف شد و گفت:پسرم ایشون نام ایران را بلندآوازه کرده است.

بچه ای از سمت راست کلاس پرسید یعنی مدال آورده؟معلم گفت بالاتر عزیزم! ایشون اسکار گرفته است. بچه ها حال کردن گفتند: از کجا آورده؟ گفت از آمریکا …

معلم بلند شد چند قدمی زد و گفت:

این مرد یک اسطوره است تمام هستی خود را برای ایران داده . محمد از ته کلاس گفت یعنی شهید شده است؟معلم گفت نه پسرم این اسطوره زنده است.

یکی از بچه هاگفت :خوب شهدا هم زنده هستند.معلم که کم کم داشت عصبی می شد گفت: این چرت و پرت ها قدیمی شده باید به فکر دموکراسی بود! یکی بی اجازه گفت: دموکراسی را در فیلم می شود ؟معلم که آمپرش روی نود درصد بود گفت : هر چیزی می تواند نشانه دموکراسی باشد ندیدی جناب استادفرهادی گفت ما عاشقان دموکراسی و آزادی هستیم؟

پس او اسطوره زنده ماست . نوه یک شهید گفت اصغر آقا ترکش خورده یا چند گلوله برای آزادی ملت ها شکلیک کرده است؟ معلم که عینکش را برداشته بود گفت: او با قلمش میجنگد و من با صدای رسا گفتم ببخشیدآقا کدام قلم؟معلم باعصبانیت گفت قلم آزادیخواهی و اینکه بفهمانی دیکتاتوری نمیماند و غبار دیکتاتوری ایران را گرفته ….

یکی از بچه ها بی مقدمه گفت آقا بوسیدن زن ها حرام است؟

 

 

معلم آب دهنش را غورت داد و گفت:در عصر امروز ما این چه حرفی است ؟استاد فرهادی باید نشون بده ما صلح طلبیم بوسیدن قهرمان هم خیلی خوبه.

محمد گفت : آقا راست میگه بچه ها مادر بزرگم وقتی داشت خواهر زاده شهیدش رو می بوسید گفت دارم یک قهرمان رو میبوسم .

معلم که دست پاچه شده بود گفت مهم اینکه نام مارو بلند آوازه کرده است هرجوری باشه …… فریبرز گفت ولی احمدی روشن هم یک قهرمان ملی بود …… معلم با یک هوار حرفش را قطع کرد و گفت ما انرژی هسته ای نمیخایم ما نفت داریم سکوتی مهیب کلاس را گرفت و معلم با بغضی همراه با عصبانیت گفت: امروز چی داریم داوود با صدای آرام از نیمکت اول گفت: املا آقا معلم !

معلم گفت :برگه ها روی میز …. بنویسید…. اصغر فرهاید یک ایرانی واقعی وملی است …..

 

دیروز همه بچه ها برگه ها راسفید تحویل دادند…



نظرات 1

بلیه اقتصادی ما وابستگی به نفت است

 
مقام معظم رهبری: «من سال‌ها پیش این را گفتم که یکى از آرزوهاى من این است که یک روزى ما بتوانیم کشور را جورى اداره کنیم که حتى اگر لازم بود، یک قطره نفت هم صادر نکنیم و کشور اداره شود. این چیزى است که تا امروز پیش نیامده است. البته کار آسانى هم نیست، کار بسیار مشکلى است...»
 گروه اقتصادی برهان؛ منشور بیانات مقام معظم رهبری که در ادامه ملاحظه می‏فرمایید شامل جستوجوی کلید واژهی «نفت» در «تمامی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی و پیامهای ایشان»  میباشد که 258 رکورد جستوجو را شامل شد. چیدمان مطالب بر حسب تاریخ می‏باشد.
 
اگر نفت در اختیار غربیها بود...
 
یک وقت خطاب به بعضى از سیاسیونى که در کشورهاى دیگر تولید کنندهی فعال نفت هستند، نکته و سؤالى مطرح کردم و گفتم: «ما امروز نفت داریم. کشورهاى حاشیهی خلیج فارس، بعضى کشورهاى آفریقایى و بعضى کشورهاى آسیایى هم، نفت تولید مى‏کنند. این نفت گران قیمت را به قیمتهاى ارزان و به بشکه‏اى چندین برابر کمتر از قیمت حقیقى آن، از اینها مى‏خرند. این کشورها هم چون به پولِ فروشِ نفت احتیاج دارند، بالاجبار آن را با قیمت پایین مى‏فروشند. آن‏گاه مستکبرین مى‏روند و از این نفت، حداکثر استفاده را مى‏کنند.» سؤالى که مطرح کردم این بود. گفتم: «حالا فرض کنید به جاى کشورهاى عربستان، ایران، اندونزى، امارات، کویت و غیره، نفت در اختیار آمریکا و انگلیس و ایتالیا و بعضى کشورهاى دیگر اروپایى بود و ما مى‏خواستیم از آنها نفت بخریم.
 
شما را به خدا، حاضر بودند حتى یک قطره نفت به ما بدهند؟! اگر شما مى‏خواستید یک بشکه نفت از آنها بگیرید، صد گونه شرط و شروط مى‏گذاشتند و بعد هم به هر قیمتى که دلشان مى‏خواست، آن را به شما مى‏دادند! امروز همان نفت، یعنى همان مایع ذى‏قیمت را، با استفاده از خیانت بعضى از دولتهاى تولید کنندهی نفت، که دستشان در دست آنهاست، به کمترین قیمت ممکن مى‏خرند و در واقع غارت مى‏کنند و مى‏برند و از آن، همه اساس مدنیّت صنعتى کنونى را بر پا مى‏دارند. روشنایى‏شان از نفت ماست؛ گرمایشان از نفت ماست؛ حرکتشان از نفت ماست؛ کارخانه و مصنوعاتشان هم از نفت ماست!»
 
بیانات مقام معظم رهبرى در صحن «آستان قدس رضوى»، 1/1/1373
 
قطع وابستگی به نفت؛
 
نفت ما که مى‏گویم، منظور نفت کلّ این منطقه و دیگر مناطق نفت‏خیز دنیاست. این منطقه بخش عمده‏اى از نفت جهان را داراست. یعنى همان دولتهایى که دستشان با دزدان غارتگر بین‏المللى یکى است، متأسفانه بخش عمده‏اى از نفت را صاحباند. امروز جنسِ بهاین ارزشمندى به‏ منزلهی ابزارى در دست مصرف‏ کنندگانى است که شدیداً به آن احتیاج دارند. آن‏ها چنین سیاستى را از دهها سال پیش تا به امروز، طراحى و اجرا کرده‏اند و متأسفانه همواره عده‏اى از سیاستمداران خائن کشورهاى وابسته نیز، با آن‏ها همکارى مى‏کنند. در چنین وضعیتى اگر ملت ایران- اعم از کارگر ایرانى، جوان ایرانى، تولید کنندهی ایرانى و معلم ایرانى- با همه تلاش و غیرت خود وارد عمل شود و این کشور را به گونه‏اى بسازد که به خاطر صادرات و واردات و نیازهاى مصرفى، محتاج فروش‏ نفت خود، آن هم با این قیمتِ پایین نباشد، ببینید چه خدمت بزرگى به امروز و آیندهی این کشور خواهد بود!
 
بیانات مقام معظم رهبرى در دیدار کارگران و معلمان، در «روز کارگر» و «هفتهی معلم»، 13/2/1373
 
در چاههای نفت را ببندیم؛
 
آرزوى واقعى من- که البته ممکن است بهاین زودیها قابل تحقق نباشد- این است که ما درِ چاههاى نفت را ببندیم و اقتصاد خود را براساس کالاها و محصولات غیرنفتى بنیاد نهیم. یعنى فرض کنیم این کشور، کالایى به نام نفت ندارد. البته این کار ممکن است در این سالها و بهاین زودیها عملى نباشد. زیرا دشمنان ایران در دوران رژیم وابسته و فاسد پهلوى، بیش از حدّ تصور خراب‏کارى کرده‏اند و چنان ملت و کشور ما را به نفت وابسته نموده‏اند که نشود بهاین آسانى چنین کارى را کرد. اما روزى باید این کار بشود و آن روز، روزى است که ملت ایران بدون این که سرمایه‏هاى خود را مفت و مجّانى به دست کسانى بدهد که با کمال خباثت از ثروت ملى کشورها استفاده مى‏کنند، با تکیه بر امکانات ذاتى، روى پاى خودش بایستد.
 
بیانات مقام معظم رهبرى در دیدار کارگران و معلمان، در «روز کارگر» و «هفتهی معلم»، 13/2/1373
 
قطع وابستگی به نفت؛
 
البته دولت ما امروز حداکثر استفاده را از نفت مى‏کند و باید هم بکند. اما باید کارى کند که بتواند روزى به دنیا اعلام نماید که از امروز تا شش ماه دیگر، تا یک سال یا چهل روز دیگر، مى‏خواهیم درِ چاههاى نفت را ببندم. مى‏خواهم یک قطره نفت صادر نکنم. دولت باید بتواند تصمیم بگیرد. باید به نفت احتیاج نداشته باشد. ما ثروت، منابع طبیعى و تولیدات داخلى زیاد داریم. امکانات تولید ثروت در داخل کشور، خیلى زیاد است. روزى به خاطر جنگ، این کارها عملى نبود، ولى بحمدالله امروز عملى است. باید هم انجام گیرد و انجام دهند. دولت هم این کار را مى‏کند، باید هم بکند. ما هم اخیراً اعلام و ابلاغ کرده‏ایم کهاین کار شروع شود و مقدمات کار، در حال انجام است. ممکن است این طرح در مدت یک سال، دو سال، سه سال یا پنج سال نتیجه بدهد. اگر به فضل پروردگار، چنین شود، بسیارى از مشکلات این کشور کاهش پیدا خواهد کرد. البته به شرط این که همهی ملت؛ همهی کسانى که بازوى توانا، فکر و قلم فعال، زبان گویا و دل بیدار دارند، پشت در پشت، با همین وحدتى که امروز در میان این ملت است، تلاش کنند و نگذارند مردم تقسیم شوند.
 
بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار با مردم مشهد و زائران حضرت على‏بن موسى‏الرضا(علیهالسلام)، در صحن حضرت امام خمینى، 4/1/1375
 
اقتصاد و ملت ایران باید از نفت جدا شود؛
 
البته من یک نگرانى مختصرى دارم- که مربوط به امروز هم نیست؛ سالهاست کهاین نگرانى را دارم- و آن این است که باید اقتصاد و ملت ایران از نفت جدا شود. این مسأله را اخیراً به دولت خدمتگزار ابلاغ کرده‏ایم که برایش برنامه‏ریزى کند و در حال برنامه‏ریزى است و کارهایى هم انجام داده است. ما باید کارى کنیم که ملت و دولت ایران، وابسته به نفت خود نباشند. چون متاسفانه، امروز در دنیا نفت به سیاستهاى بین‏المللى، کمپانیها و غارتگران بزرگ و جهان‏خواران و مستکبران وابسته است. در حقیقت، نفت در مشت آن‏هاست. هرگاه بخواهند، قیمتش را پایین مى‏آورند، تولید را کم یا زیاد مى‏کنند، یکى را از دور خارج یا وارد دورْ مى‏کنند! نفت مال ماست؛ اما سیاستش در دست دیگران است! چنین سرمایه‏اى مایهی دردسر است.
 
بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار با مردم مشهد و زائران حضرت على‏بن موسى‏الرضا(علیهالسلام)، در صحن حضرت امام خمینى 4/1/1375
 
نفت را مفت میفروشیم؛ آمادگی برای روزی که نفت تمام شود؛
 
من یک‏ وقت عرض مى‏کردم که اگر یک روز نفت منطقهی خاورمیانه تمام شود- که ممکن هم هست چنان روزى پیش آید- دولتها باید به فکر باشند. این که ما این قدر روى اقتصاد بدون نفت تکیه مى‏کنیم و اصرار داریم که هرچه ممکن است، درآمد کشور را از نفت به درآمدهاى دیگر ببریم، به همین خاطر است. امروز بعضى از کشورها- از جمله خود آمریکا- نفت خودشان را استخراج نمى‏کنند؛ نفت وارد مى‏کنند، چون بهاین قیمتى که نفت را مى‏خرند، یعنى در واقع مفت! نفت صادر کنندگان این منطقه، با استخراج هرچه بیشتر و فروختن هرچه بیشتر بهاین ثَمن بَخس، بعد از گذشت چند سال تمام مى‏شود؛ ولى چاههاى آن‏ها هنوز نفت خواهد داشت. البته چاههاى نفت آمریکا، به برکت وفور چاههاى نفت ما نیست- چاههاى متوسطى است- ولى به‏ هر حال نفت هست. آن روزى که آن‏ها نفت داشته باشند و کشورى مثل ما العیاذُ باللّه نفت نداشته باشد و بخواهد از آن‏ها نفت بخرد- که امیدوارم چنین روزى پیش نیاید- آن‏ها بابت هر شیشه نفتى که به ما بدهند، ده برابر قیمت یک بشکه نفت از ما پول خواهند گرفت! آن‏ها به ما نفت مى‏دهند؟ کسانى که جلوی چشمشان، ملتها از گرسنگى مى‏میرند، ولى گندمشان را در دریا مى‏ریزند و به ملتهاى گرسنه نمى‏دهند، براى این که قیمت گندم پایین نیاید، به کسى نفت خواهند داد؟!
 
بیانات رهبر انقلاب در خطبههاى نماز جمعهیتهران، 28/10/1375
 
نفت ابزار توسعه و قدرت سیاسی کشور باید باشد؛
 
نفت، ذخیرهی همیشگى این ملت است و مى‏ماند. اولاً از آن براى ساخت زیربناهاى ماندگار و دیگر سرمایه‏هاى اساسى کشور استفاده مى‏شود. ثانیاً به وسیلهی قدرت نفت، ملت ایران مى‏تواند در صحنهی سیاست بین‏المللى، ابراز قدرت کند. یک‏ وقت اعلام کند که من مى‏خواهم نفتم را شش ماه نفروشم! همهی دنیا را تحت تأثیر قرار مى‏دهد؛ همهی سیاستها را تحت تأثیر قرار مى‏دهد. یا بگوید مى‏خواهم این قدر کم کنم، یا این قدر زیاد کنم! این در طول زمان انجام مى‏گیرد. پس از این طرف، ملت ایران ضرر مى‏کند، از آن طرف هم مسؤولین کشور، همین پول نفت را به خاطر نیاز کشور مى‏دهند و گندم وارد مى‏کنند! بعد وقتى‏که این گندم وارد مى‏شود، وقتى‏که آرد مى‏شود، نان مى‏شود و پا به سفرهی من و شما مى‏گذارد، آنجا ضایع مى‏شود! امروز ما آن مقدارى که از ضایعات نان ضرر مى‏بینیم از هیچ ضایعهی مادى‏اى ضرر نمى‏بینیم! یعنى همین نان خشکى که از خانهی من و شما خارج مى‏شود که به نظر ما هم هیچ نمى‏آید معادل بخش عظیمى از قیمت گندم وارداتى ماست! این مطلب را دولتى‏ها، مسؤولین مى‏گویند؛ امناى من و شما مى‏گویند!
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام)، 1/1/1377
 
اقتصاد وابسته به نفت، میراث رژیم پهلوی؛
 
چند سال است کهاین مطلب را به مسؤولین گفته‏ایم؛ مسؤولین هم چه در دولت قبل و چه در دولت فعلى جدّاً این قضیه را دنبال کردند و مى‏کنند که شاید بتوانند؛ اما کار دشوار است. این خشت کجى است که در زمان رژیم پهلوى گذاشته شده است. آن جوانانى که نمى‏دانند رژیم گذشته با این کشور چه کرده است، بدانند یکى از دهها کار خیانت‏آمیزى که کردند، این است! اقتصاد این کشور را متّکى به نفت کردند که به آسانى هم نمى‏شود آن را تغییر داد و دگرگون کرد! این ملت اگر بتواند، باید با صادرات گوناگون، صادرات میوه، صادرات معادن گوناگونى که در این کشور هست، تولیدات صنعتى، کشاورزى و خدمات این کشور را اداره کند.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام)، 1/1/1377
 
اقتصاد منهای نفت؛
 
بنده از چند سال قبل، دو، سه سال قبل شعار تکیه بر «اقتصاد منهاى نفت» را با مسؤولین کشور در میان گذاشتم؛ آن‏ها هم انصافاً استقبال کردند. البته کار آسانى نیست. این کار در طول یک سال و دو سال و پنج سال، انجام نمى‏گیرد؛ باید به مرور و به تدریج انجام گیرد که ما براى ادارهی امور کشور، براى کارهاى گوناگون کشور، براى واردات و خدمات کشور، براى آموزش و پرورش و بودجهی جارى کشور، مجبور نباشیم نفت را که ذخیرهی ماست، بفروشیم و گندم، یا شیر خشک وارد کنیم! این غلط است.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام)، 1/1/1377
 
ضربهی اقتصادی نفت به ایران؛
 
عزیزان من! در کشور ما، اسراف زیاد مى‏شود! ما از چند طرف ضربهی اقتصادى مى‏خوریم؛ از جهت نفت هم ضربهی اقتصادى مى‏خوریم! نفت، ثروت ملت ایران و ثروت دولت است که نمایندهی ملت است اما درآمد دولت تولید کنندهی نفت، کمتر از درآمد دولتى است که کمپانیهاى نفتى آن، نفت ما را مى‏خرند و آن دولت از آن‏ها مالیات مى‏گیرد! شما ببینید چه ظلم بزرگى در دنیا انجام مى‏گیرد و اتفاق مى‏افتد! یعنى تجار و کارخانه‏داران فلان کشور صنعتى که نفت را از خلیج فارس مى‏خرند و به آنجا مى‏برند، دولت از آن‏ها مالیات مى‏گیرد به خاطر نفتى که آن‏ها مى‏خرند و وارد مى‏کنند آن مالیاتى که او به‏خاطر این نفت مى‏گیرد، بیشتر از آن قیمتى است که دولت تولید کننده و صادر کنندهی نفت، به خاطر فروش نفت خودش مى‏گیرد! آیا این ظلم نیست؟! این ظلمى است که کشورهاى صنعتى مى‏کنند؛ اعمال نفوذى است که مى‏کنند. این یک ضرر!
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام)، 1/1/1377
 
آمادگی برای کاهش درآمد نفتی؛
 
مسؤولین اقتصادى دولت، برنامهی کشور را طورى تنظیم مى‏کنند که هیچ‏گونه ضربه‏اى بر مسایل اساسى کشور وارد نیاید. این کار را کرده‏اند و مى‏کنند؛ خیلى هم خوب است. قیمت نفت، در دوران جنگ از این هم کمتر بود، ولى به خوبى گذراندیم. در زمان ریاست جمهورى بنده، قیمت نفت که امروز هر بشکه‏اى حدود 12 دلار است از 18 دلار به 12 دلار رسیده است به 8 دلار، به 5/7 دلار رسید و گذراندیم! وقتى مسؤولین بر کار خودشان مسلط باشند و مردم را پشت سر خودشان داشته باشند، مى‏توانند انجام دهند. ما آن روز، جنگ را هم داشتیم که خرج جنگ هم خرج خیلى عظیمى بود، پس این کافى نیست. در کنار این، مسألهی صرفه‏جویى مطرح است.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام)، 1/1/1377
 
در چاههای نفت را ببندیم؛
 
من دو، سه سال قبل از این گفتم که آرزو مى‏کنم یک روزى درِ چاههاى نفتمان را ببندیم و به دنیا اعلام کنیم که مى‏خواهیم یک مدت نفت نفروشیم. البته این آرزوى دوردستى است؛ دسترسى به آن بسیار مشکل است و آسان هم نیست. خدا لعنت کسانى را که از اولِ پیدا شدن چاههاى نفت در این کشور به خصوص آن وقتى‏که قیمت نفت مقدارى گران شد اساس و بناى کار را در این کشور بر روى درآمد نفت گذاشتند که بعد از انقلاب هم به‏ خاطر گرفتاریهاى متعدد، همان وضع کم‏ و بیش ادامه پیدا کرد. سالهاست که دولتهاى ما هم این دولت فعلى، هم دولتهاى قبلى درصدد بودند که وابستگى به نفت را کم کنند؛ تلاش‏هایى هم کردند، اما کارِ سختى است. فعلًا وضعیت این است که درآمد دولت کم است.
 
بیانات رهبر انقلاب در خطبههاى نماز جمعهیتهران، 4/10/1377
 
قیمتگذاری نفت به دست غربیها است؛
 
مادهی ارزشمندى که امروز دنیا جانش به آن بند است یعنى نفت، به ملتهاى خاصى متعلق است. عمدتاً در همین منطقهی خود ما، مقدارى هم در جاهاى دیگر اما سرنوشت این ماده، قیمت‏گذارى و مصرفش، دست دیگران است و صاحبان اصلى در آن کمترین نقش را دارند! یک روز سیاستهاى آن‏ها به نحوى اقتضا مى‏کند که قیمت را اندکى بالا ببرند، تا فلان دولت پول‏دار شود و برود جنسهاى آن‏ها را بخرد؛ لذا مقدارى قیمت را بالا مى‏برند. یک‏وقت سیاستها اقتضا مى‏کند که چند کشور را دچار تنگناى اقتصادى کنند، پس قیمت نفت باید پایین بیاید؛ لذا قیمت نفت پایین مى‏آید؛ از داخل «اوپک» هم به آن‏ها کمک مى‏شود! دولت و ملت ما باید یک فکر اساسى براى این مشکل بکنند.
 
بیانات رهبر انقلاب در خطبههاى نماز جمعهیتهران، 4/10/1377
 
وابستگی به نفت،میراث رژیم پهلوی است؛
 
کیفیت بناى هندسهی اقتصاد کشور، از دوران رژیم وابستهی پهلوى، کیفیّت غلطى بوده که تغییر دادن آن تا امروز، کار دشوارى بوده است. به خصوص در دوران جنگ که فرصت سازندگى و تولید هم نبود، همان روش وابستگى به نفت، ادامه پیدا کرد؛ روز به روز تشدید شد، یا لااقل همان‏طور ادامه یافت. مسؤولین کشور، دولت خدمتگزار و علاقه‏مندان به سرنوشت این کشور مى‏توانند این روش را عوض کنند و انشاءاللّه عوض خواهند کرد. این خواب خوشى است که کمپانیهاى نفتى و وابستگان به آن‏ها در دنیا دیده‏اند که خیال مى‏کنند این ملت، همیشه خودش را وابسته نگاه خواهد داشت! عزیزان من! البته این تصمیمها نیاز به فضاى برادرانه دارد.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام) ، 1/1/1378
 
سرنوشت نفت به دست بیگانگان است؛
 
من از سه، چهار سال پیش بهاین طرف، به خصوص تأکید کرده‏ام تا آنجایى که مى‏توانند، باید وابستگى اقتصادى کشور را به نفت، کم کنند. نفت، کالایى است که ما داریم. البته ارزشمند است و باید از این هم استفاده شود؛ منتها امروز سرنوشت این کالا به دست صاحبانش که ما باشیم نیست، به دست بیگانگان است! طبیعى است اقتصادى که بر پایهی کالایى است که قیمت‏گذارى آن در دست دیگران است، همین مشکلات را هم دارد؛ یک روز مى‏شود بشکه‏اى 18 دلار و 20 دلار، یک روز هم ناگهان به 5/7 دلار و 8 دلار تنزل مى‏کند! ما احتیاجى نداریم به این که این کالا را این‏طور مصرف کنیم. ما مى‏توانیم در داخل کشور، از منابع فراوان و عظیمى که وجود دارد، استفاده کنیم و دولت، امروز در فکر این مسایل است.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران بارگاه ملکوتی حضرت علی بن موسی الرضا(علیهالسلام)، 1/1/1378
 
توسعهی صادرات غیرنفتی؛
 
گسترش هرچه بیشتر صادرات غیرنفتى به منظور کاهش اتکای اقتصاد به نفت.
 
پیام به رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام براى رسیدگى به موارد پیشنهادى دولت، 19/1/1378
 
استقلال اقتصادی با قطع وابستگی به نفت؛
 
ما امروز دنبال استقلال اقتصادى هستیم؛ دنبال رها شدن کشور از وابستگى به نفت هستیم. امروز مى‏خواهیم در وضع اقتصادى کشور ترتیبى داده شود که پایین آمدن فلان مقدار از قیمت یک بشکه نفت، نتواند در کشور ما این همه تأثیر بگذارد. این کارها چگونه ممکن است؟ اگر ما بخواهیم خودمان را از نفت بى‏نیاز کنیم، غیراز این است که باید به محیط کار، به جامعهی کارگرى، به مسألهی کارگاهها و به مسألهی آموزش کارگران، اهتمام ویژه‏اى بشود؟
 
بیانات مقام معظم رهبرى در دیدار جمع کثیرى از کارگران و معلّمان، به مناسبت «روز کارگر» و «هفتهی معلم»، 15/2/1378
 
آمادگی برای قطع نفت؛
 
این مسألهی قطع یک ماههی نفت که ما گفتیم، یک مسألهی اساسى است. با این مسأله نمى‏شود سطحى برخورد کرد. البته یک مسألهی نمایشى هم نیست که دولتى تنها بایستد و بگوید من نفت خود را قطع مى‏کنم؛ معلوم نیست چه طورى قطع مى‏کند یا نمى‏کند. این یک مسألهی جدّى و واقعى است و باید همه تصمیم بگیرند.
 
آمدند گفتند که قطع نفت به ضرر کشورهاى قطع کننده است؛ در حالى کهاین طور نیست؛ این خطاى در محاسبه است. قطع نفت به ضرر ملتها نیست؛ به سود آنهاست. همین الان شما مى‏بینید در نوسانات قیمت نفت، چند صباح قیمت به 24 دلار، 25 دلار مى‏رسد؛ اما بعد از چند روز به 15 دلار، 16 دلار کاهش پیدا مى‏کند. از بالا رفتن و پایین آمدن قیمتها ملتها این همه ضرر مى‏بینند؛ چون اختیار در دست دیگران است. با قطع یک ماههی نفت، این قدرت تصمیم‏گیرى در ملتهاى اسلامى آشکار خواهد شد.
 
بیانات در دیدار جمع کثیرى از کارگران و معلمان به مناسبت «روز کارگر» و «هفتهی معلم»، 11/2/1381
 
نفت را مفت میفروشیم؛
 
من یک وقت راجع به نفت گفتم، اگر این نفتى که دست کشورهاى این منطقه است، در دست اروپاییها بود و بنا بود آنها به شما مردم ایران و مردم سایر کشورهایى که امروز نفت تولید مى‏کنند، بفروشند، براى هر استکانش جانِ شما را مى‏گرفتند! حالا میلیونها بشکه را به قیمت ثمن‏ بَخس مى‏خرند و پولى که بابت آن مى‏دهند، مثل ندادن است.
 
بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام، 11/8/1382
 
نفت سرمایه است؛
 
سرمایه را باید به سرمایه تبدیل کنیم. شما در باب مسایل اقتصاد کلان کشور مىگویید نفتِ استخراج شده، سرمایهیملى است و نباید آن را خرج خوراک روزمره بکنیم؛ باید به یک سرمایهی ماندگار تبدیل کنیم.
 
دیدار با نمایندگان مجلس، 27/3/1383
 
نفت تمام میشود؛
 
یاوه‏گوها و یاوه‏بافها بیخود سعى نکنند این‏ طور بپراکنند که چه لزومى دارد این کار و چرا دنبالش مى‏کنند؛ نه، این نیاز ملت ایران است. امروز کشورهاى پیشرفتهی دنیا بیشترین یا سهم مهمى از انرژى برق خودشان را از نیروگاههاى هسته‏اى تولید مى‏کنند، نه از نفت که هم سرمایهی دود زاست و هم تمام شدنى و هم قابل تبدیل به چیزهاى بسیار ارزشمندتر از سوخت. آنها که مى‏خواهند ملتهاى داراى نفت را از این موهبت محروم کنند، مى‏گویند شما که نفت دارید، دیگر به انرژى هسته‏اى چه نیازى دارید؟ مگر باید نفت را تمام کنیم، بعد دست به طرف شما حتماً دراز کنیم! سرنوشت ملتها نیاز به شماست؟ آنها مى‏گویند نفت را مصرف کنید، بعد دستتان که خالى شد، محتاج ما شوید؛ بیایید درِ خانه ما.
بیانات در دیدار هیأت علمى و کارشناسان جهاد دانشگاهى، 1/4/1383
 
نفت را ارزان میفروشیم؛
 
من یک وقت گفتم که اگر نفت در اختیار آنها بود و ما احتیاجِ به نفت داشتیم، یک بطرى نفت را به قیمت پدر و مادرشان به ما مى‏فروختند. این‏طور نبود که یک بشکه نفت را مثلاً فرض کنید 20، 30 یا 35 دلار - و در واقع مفت - که ما الان داریم مى‏فروشیم، بفروشند. ولى مى‏بینید که کشورهاى داراى نفت، سرمایهی تجدید نشدنى خودشان را تبدیل مى‏کنند به یک پول ناقابل. اینها مى‏خواهند همین معادله را در مسألهی سوخت اتمى به‏وجود بیاورند؛ یعنى کارى کنند که اگر ما نیروگاه اتمى هم داریم، براى سوختش محتاج آنها باشیم.
 
بیانات در دیدار هیأت علمى و کارشناسان جهاد دانشگاهى، 1/4/1383
 
نفت تحت تأثیر قدرتهای جهانی است؛
 
اینها مى‏خواهند انرژى کشور همیشه وابسته به نفت باشد که نفت هم تحت‏تأثیر سیاستهاى قدرتهاى جهانى است. مى‏خواهند ملتها را با ریسمان‏هاى نامرئى همیشه در مشت خودشان نگه‏ دارند؛ ملت ایران این را قبول نمى‏کند.
بیانات در دیدار مردم پاکدشت در سالروز عید سعید غدیر، 10/11/1383
 
نفت را ارزان میفروشیم؛
 
من چند سال پیش در یکى از سخنرانیهاى اول سال در مشهد گفتم اگر نفتى که امروز تولید کشور ما و منطقهی خاورمیانه است، اروپایىها و غربىها مىداشتند و بنا بود ما از آنها نفت بخریم، هر بشکهی نفت را از قیمتى که امروز از این منطقه مىخرند، گرانتر مىفروختند و حاضر نبودند به ما نفت بدهند. آنها از هر چیزى که ملتهاى این منطقه را مستغنى و مستقل کند و آنها را روى پاى خودشان نگه دارد، نگرانند.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1/1/1384
 
نفت باید برای نسلهای بعدی بماند؛
 
براى ما مسألهی هسته‏اى، مسألهی علمى و اقتصادى است. در مسألهی هسته‏اى، راهى را که تا الان آمده‏ایم و بحمداللَّه به طور کامل هم موفق بوده‏ایم، اگر بتوانیم در آن پیش برویم و به آخر برسانیم، این یک پیشرفت علمى براى کشور است. جوانان ایرانى در این میدان، مهارت و استعداد و توانایى علمىِ خودشان را ثابت کرده‏اند؛ این از لحاظ علمى خیلى براى ما باارزش است. از لحاظ اقتصادى هم مقرون به صرفه است. آنها مى‏گویند شما از همین نفت و سوختهاى فسیلى - یعنى منابع تجدید ناپذیر و تمام شدنى - استفاده کنید. این مثل این است که شما بخواهید در باغچهی خودتان سبزى بکارید یا میوه تولید کنید و بفروشید و زندگى‏تان را از آن اداره کنید؛ کسى بگوید نه آقا، شما برو اشیایى که در خانه‏ات هست - آن یادگارهاى قدیمى، آن نگین تاریخى، آن فرش زیر پایت - بفروش و بخور. ما مى‏خواهیم منابع تجدید ناپذیرمان براى نسلهاى دیگر بماند. این‏طور نباشد که 20 سال دیگر، 25 سال دیگر، این کشور نفت نداشته باشد؛ مجبور باشیم نفت خود را از آمریکا یا از عوامل آمریکا بخریم. ما مى‏خواهیم جایگزین نفت داشته باشیم و آن، انرژى هسته‏اى است. آنها مى‏گویند نه، نداشته باشید؛ همان نفتتان را مصرف کنید تا تمام شود.
 
بیانات در خطبههاى نماز جمعهیتهران، 28/5/1384
 
نفت را ارزان میفروشیم؛
 
من یک وقتى در همین مشهد در حضور جمعیت عظیم مردم گفتم، اگر این نفتى که امروز در اختیار ماست، در اختیار اروپا و آمریکا بود، ما براى هر بشکهاش باید در مقابل آنها سجده مىکردیم تا یک بشکهی نفت به ما بدهند؛ مگر مىدادند؟! اینها مىخواهند 15 سال، 20 سال آیندهی ملت ایران براى نیاز صنعتى و کشاورزى خود و براى جریان حیات در کشور خود، محتاج آنها باشد؛ برود درِ خانهیآنها؛ اهمیت انرژى هستهاى این است.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1/1/1385
 
نفت یک روز تمام میشود؛
 
نفت یک منبع تمام شدنى و تجدید ناپذیر است. نفت تا ابد که باقى نمىماند؛ اگر اینطور که امروز مصرف مىشود، مصرف شود، تا 20 سال، 25 سال دیگر نفت ملت ایران تمام خواهد شد. دنیا به جاى نفت به سراغ انرژىهاى جایگزین رفته است که از همه مهمتر و قابل اطمینانتر، انرژى هستهاى است. اگر کشور ما 20 سال دیگر انرژى هستهاى نداشته باشد، براى راهاندازى یک کارخانه، دستش به سمت کسانى دراز است که پیشرفت ملت ایران را به هیچ قیمتى نمىپسندند. آبرو و عزت ملت را مىگیرند تا یک مختصرى از آنچه که در اختیار دارند، بهاین ملت بدهند.
 
بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1/1/1385
 
نفت را هدر میدهیم؛
 
شما ببینید نفت چه قدر در سرنوشت یک کشور اثر دارد. کشف کردن نفت و استخراج کردن نفت یعنى یک ذخیرهاى را از زیر زمین درآوردن و در واقع به یک معنا هدر دادن؛ این بلایى که ما امروز داریم سر نفت در مىآوریم، هدر دادن نفت است؛ والا استفادهیبهینه از این ماده ممکن است هزار برابر ارزش مادى و معنوىاش بیشتر از آن چیزى باشد که امروز ما داریم خرج مىکنیم.
 
بیانات در دیدار مسؤولان سازمان انرژی اتمی و کارشناسان هستهای،25/3/1385
 
سوخت، بدترین استفاده از نفت است؛
 
من 10، 12 سال پیش به مسؤولان آن روز گفتم، آن روزى انسان در قضیهنفت احساس رضایت مىکند که کشور قادر باشد با اختیار خودش اعلام کند که من مصلحت مىدانم امروز تولیدم را فلان قدر کم کنم؛ امروز سر فلان تعداد چاه کشور را طبق مصلحت کشور مىخواهم ببندم؛ امروز مىخواهم صادرات نفتم را این قدر کم کنم و نفت را در کارهاى غیرسوخت مصرف کنم - سوخت، بدترین استفادهاز نفت است و دنیا الىماشاءاللَّه استفادههاى بهتر از سوخت نفت را کشف مىکند و پیش مىرود - آن روز ما مىتوانیم خوشحال باشیم و به نفت خشنود باشیم.
 
بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى، 29/3/1385
 
نفت را ضایع میکنیم؛
 
از نفت هم باید استفادهیبهینه کنیم. کارشناسها مىگویند - من خودم وارد نیستم؛ آمار و ارقام از کارشناسهاست - این 50، 60 میلیاردى که ما از طریق فروش نفت به دست مىآوریم، با 900 میلیارد دلار صادرات و معامله و تجارت به دست مىآید؛ این خیلى مهم است. ما این درآمد را که از طریق نفت به دست مىآوریم، صرف مسایل روزمرهیزندگى مىکنیم؛ این، معنى ندارد؛ بایست اینها با محاسبهیصحیح انجام بگیرد. ما این نفت را ضایع مىکنیم؛ البته این، کارِ امروز و دیروز نیست؛ دهها سال است که بناى اقتصاد و پیشرفت کشور روى این روش گذاشته شده است و یک شبه هم نمىشود آن را عوض کرد.
 
بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى، 29/3/1385
 
نفت را ارزان میفروشیم؛
 
آن کسانى که توانستهاند انرژى هستهاى را به دست بیاورند، در آیندهی نه چندان دورى خواهند توانست سرنوشتِ انرژى دنیا را در دست داشته باشند. حالا آنها نفت را ندارند، ولى اگر همین نفت - فعلاً انرژى کنونى ما نفت و گاز است - که در اختیار کشور ما و کشورهاى این منطقهی خلیج فارس هست، در دست دیگران بود و بنا بود آنها به ما بدهند، من بارها گفتهام که نه بشکهاى، هر بطرىاش را گرانتر از قیمتى که ما امروز به آنها یک بشکه را مىفروشیم، به ما مىفروختند؛ با هزار تحمیل. آنها مىخواهند فردا که نفتى وجود نداشت در دنیا - نفت که تا ابد نمىماند، تمام مىشود - اختیار انرژى در دست آنها باشد. ملتهایى که مىتوانند خودشان تولیدِ انرژى کنند، نکنند؛ این را مىخواهند، دنبال این هستند.
 
بیانات در دیدار مردم آذربایجان شرقی، 28/11/1385
 
نهی وابستگی به نفت؛
 
امروز نفت را برداریم مصرف کنیم؛ یک روزى این نفت تمام خواهد شد. آن روز ملت ایران براى برق خود، براى کارخانهیخود، براى گرماى خود، براى روشنایى خود، براى حرکت زندگى خود، دست نیاز دراز کند به سوى کشورهاى دیگر تا به او انرژى بدهند؟ این براى مسؤولینِ امروز کشور جایز است؟ عدهاى حرف دشمن را تکرار مىکنند. همانهایى که ملى شدن نفت را که به وسیلهی دکتر مصدق و مرحوم آیت الله کاشانى انجام گرفت، امروز تمجید مىکنند - که آن کار، نسبت بهاین کار کوچک بود؛ این از او بزرگتر است – همانها امروز نسبت به انرژى هستهاى همان حرفى را مىزنند که مخالفین مصدق و کاشانى آن روز مىگفتند. اینها قابل قبول نیست. ما در این راه پیش رفتیم، با ابتکار خودمان پیش رفتیم.
 
بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوى، 1/1/1386
 
به فکر روزی باشیم که نفت تمام شود؛
 
ما امروز داریم فکر روزى را میکنیم که کشور ما نفت نداشته باشد؛ انرژى، انرژىِ بدون نفت. کشورى که نفت ندارد، شاید در منابع دنیا هم نفت باقى نماند. دنیا دارد فکر انرژى آن روز را میکند. ما هم با این دردسرهایى که ملاحظه میکنید، ایستادهایم براى این که آن آینده را، امروز تأمین کنیم. اگر نکنیم، آن روزى که نفت تمام میشود، ما نیستیم، اما اثر سوء این عمل ما آن روز خواهد بود. ما مسؤول خواهیم بود.
 
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار جمعى از اساتید، فضلا، مبلغان و پژوهشگران حوزههاى علمیهی کشور، 8/9/1386
 
نفت، استقلال اقتصادی نمیآورد؛
 
استقلال یک کشور، وابسته به کار است. هیچ کشورى و هیچ ملتى با بیکارى و تنپرورى و بىاعتنایى به کار به جایى نخواهد رسید. ممکن است از یک بخش الهى یا غیر الهى - مثل نفتى، چیزى - درآمدى داشته باشند، زندگى را به حسب ظاهر خوش بگذرانند، محصولات خارجى بیاید فضاى زندگى آنها را پر کند؛ اما استقلال نخواهند داشت. عزت یک ملتى که داراى استقلال است، جز به وسیلهی کار به دست نخواهد آمد.
 
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار کارگران و کارآفرینان، 4/2/1387
 
ارزش آیندهی نفت، بیش از ارزش فعلی آن است؛
 
ما امروز نفت را میسوزانیم؛ ممکن است در آینده، بهرهمندىهایى از نفت براى بشر به دست بیاید و به قدرى ارزشمند بشود که هیچ عاقلى حاضر نباشد یک قطرهنفت را بسوزاند؛ به جاى آن از انرژیهاى دیگر استفاده کنند. شما ببینید، امروز از زبالهیشما بازیافتِ مواد باارزش میکنند. خب، زباله، زباله است؛ این یک مثال خیلى کوچک است. خیلى از چیزها هست که ممکن است از آنها استفاده بشود؛ به چه وسیله میشود آنها را فهمید؟ به چه وسیله میشود به راههاى دَه توى طبیعت پى برد و راه برد و از آنها استفاده کرد؟ به وسیلهعلم.
 
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار نخبگان جوان دانشگاهى، 5/6/1387
 
با مصرف نفت، گنجینهمان را تخلیه میکنیم؛
 
آن روزى که ما بتوانیم درآمد کشور را از راه دانشمان به دست بیاوریم و درِ چاههاى نفت را پلمپ کنیم، آن روز براى ما روز خوبى است. امروز ما داریم از ذخایرمان میخوریم. بیشتر بودجهی کشور از نفت است. نفت ذخیرهی ماست. گنجینه‏مان را داریم تخلیه میکنیم؛ از روى ناچارى. باید روزى برسد کهاین ملت بتواند از دانش خود ثروت تولید کند. آن وقت خودِ آن ثروت به پیشرفت دانش کمک خواهد کرد ... دائماً هم‏افزایی به وجود مى‏آید. البته جهتگیریها، باید جهتگیریهاى درست و معنوى و الهى باشد.
 
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار نخبگان جوان دانشگاهى، 5/6/1387
 
نفت روزی تمام خواهد شد؛
 
در قضیهیهستهاى آنچه که ایران به دنبال آن است، دانش مورد نیاز است؛ دانشى که اگر امروز ملت ایران آن را دنبال نکند، فردا دیر خواهد بود؛ فردایى که نفتى به کار نباشد و همهیچرخهاى اقتصادى دنیا بر اساس نیروى هستهاى حرکت کند و ملت ایران دستش خالى باشد؛ بنشیند منتظر که دیگران به او کمک کنند؛ آنها این را میخواهند. مسألهی هستهاى ما این است؛ من بارها گفتهام. ما امروز براى دانش هستهاى که براى ما مهم است، کار میکنیم که 20 سال دیگر، 30 سال دیگر، فرزندان ما، جوانان ما، نسل آینده، ملت بزرگ ایران، آن روز دستش به طرف غربیها دراز نباشد. غربیها امروز که نفت مال ماست، از زمین ما نفت استخراج میشود و به آنها داده میشود، دارند براى همین نفت به ما زور میگویند! - امروز این نفتى که از چاههاى این منطقه بیرون مىآید، سودش براى دولتهاى غربى از سودش براى کشورهاى نفتخیز بیشتر است! - امروزى که نفت مال ماست، در اختیار ماست، دست ماست، زورگویى میکنند، فردا که ما بخواهیم انرژى هستهاى را از خود آنها بگیریم، شما ببینید چه بر سر ملتها مىآید. نظام جمهورى اسلامى فکرِ آن روز را میکند. لذا امروز اصرار میکند که ما بایستى این علم را، این فنآورى را، این دانایى را، این تمکّن را براى خودمان کسب کنیم. آن وقت جنجال راه مىاندازند در دنیا که چرا میخواهید شما این را کسب کنید؟ و تهمت میزنند، افکار عمومى را گمراه میکنند که اینها دنبال بمب اتماند، اینها فلاناند.
 
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار مردم به مناسبت عید غدیر، 15/9/1388
 
لزوم رشد صادرات غیرنفتی برای کاهش وابستگی به نفت؛
 
من سالها پیش این را گفتم که یکى از آرزوهاى من این است که یک روزى ما بتوانیم کشور را جورى اداره کنیم که حتى اگر لازم بود، یک قطره نفت هم صادر نکنیم و کشور اداره شود. این چیزى است که تا امروز پیش نیامده است. البته کار آسانى هم نیست، کار بسیار مشکلى است. افزایش صادرات غیرنفتى موجب میشود که ما بهاین هدف نزدیک شویم؛ و این کار دارد انجام میگیرد. سال 89 گام بلندى در این راه برداشته شد.
 
بیانات مقام معظم رهبری در حرم مطهر رضوی در آغاز سال 90
 
استفاده از درآمد نفتی در بودجه، روش غلطی است؛
 
از جملهکارهایى که باز همت مضاعف را در زمینهیاقتصاد نشان میداد، افزایش صادرات غیرنفتى است. بودجهیکشور ما متأسفانه از دهها سال پیش بهاین طرف، وابستهبه نفت است. این روش را همهیاقتصاددانهاى دلسوز رد میکنند؛ این روش در کشور ما عادت شده است. نفت را استخراج کنند، بفروشند، از پول آن کشور را اداره کنند؛ این شیوهیغلطى است.
 
بیانات مقام معظم رهبری در حرم مطهر رضوی در آغاز سال 90
 
امکان قطع صادرات نفت در شرایط ضروری؛
 
من چند سال قبل از این گفتم - البته آن وقت مسؤولین دولتى از این حرف هیچ استقبال نکردند - ما باید به جایى برسیم که اگر یک روزى به خاطر قضایاى سیاسى، اقتضائات سیاسى، یا اقتضائات اقتصادى در دنیا، اراده کردیم که صادرات خودمان را مثلاً براى مدت پانزده روز یا یک ماه متوقف کنیم، بتوانیم. شما ببینید این کار چه قدرت عظیمى را براى یک کشور تولید کنندهنفت به وجود مىآورد که یک وقت اگر اراده کرد، بگوید آقا من از امروز تا بیست روز نفت صادر نمیکنم. ببینید چه حادثهاى در دنیا به وجود مىآید. امروز ما نمیتوانیم این کار را بکنیم، چون بهاین درآمد احتیاج داریم. اگر یک روزى اقتصاد کشور از درآمد نفت و صادرات نفت بریده شود، این توان را ملت ایران و نظام اسلامى در ایران به دست خواهد آورد؛ که تأثیرگذارىاش در دنیا فوقالعاده است. ما باید به اینجا برسیم. خب، این حمایت میخواهد؛ باید از صادرات حمایت بشود.
 
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار فعالان بخشهاى اقتصادىکشور، 26/5/1390
 
وابستگی به نفت، بلیه اقتصادی ما است؛
 
ما باید به اینجا برسیم و بتوانیم خودمان را از درآمد نفت واقعاً بىنیاز کنیم. یکى از بزرگترین بلیات اقتصاد ما و نه فقط اقتصاد ما، بلکه بلیات عمومى کشور، وابستگى ما به درآمد نفت است.
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار فعالان بخشهاى اقتصادىکشور، 26/5/1390
 
استقلال در سیاستهای نفتی؛
 
کشورهایی که نفتشان را براساس نیاز و سیاستگذاری کمپانیهای غربی میفروشند و تلاشی برای دستیابی به دانش پیشرفته و صنعت بومی انجام نمیدهند شاید جیب حاکمانشان پرشود اما سودی حقیقی به دست نمیآورند چرا که روزی که نفتشان تمام شود، فقط یک کشور بایر و غیرآباد هستند ... لازم است به گونهای عمل کنیم که در هر موقعیت، هرگونه تصمیمگیری دربارهی میزان تولید و فروش نفت، به دست خودمان و براساس منافع خودمان انجام شود که البته در این مسیر تا حد زیادی پیش رفتهایم و انشاءالله این هدف در آینده، به طور کامل محقق خواهد شد و جمهوری اسلامی در این زمینه نیز به الگویی برای دیگر کشورها مبدل خواهد شد.
 
بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه توانمندیهای صنعت نفت و گاز کشور، 22/12/1390
 
قطع وابستگی بودجه به نفت؛
 
براساس برنامهی توسعه، نفت باید از منبع درآمد و محل تأمین بودجهی کشور خارج و به منبعی برای پیشرفت و اقتدار اقتصادی ایران تبدیل شود و مسؤولان باید این سیاست صحیح و مدبرانهی نظام را، با قوت ادامه دهند ... خرج کردن درآمدهای نفتی برای کارهای روزمرهی کشور، غیر عاقلانه و ضرری حقیقی است ... باید درآمدهای نفتی را به عنوان ذخایر و میراث کشور و ملت، به سرمایهای ماندگار تبدیل کنیم که در این صورت منابع و ذخایر نفتی، واقعاً به نقطهی قوت کشور تبدیل خواهد شد.(*)
 

*گردآوری کننده؛ حسین لطفی/



نظرات 0
تاريخ : شنبه 5 فروردین 1391  | 10:40 PM | نویسنده : قاسمعلی

فاطمه امیری‌رز/ تببین بیانات نوروزی رهبر معظم انقلاب(4)؛

آیا ایران قدرت مقابله با هر نوع تهاجمی را دارد؟
«ممکن است آمریکا خطراتی براى کشورهاى دیگر ایجاد کند؛ ممکن است دیوانگى کنند. البته من همین جا بگویم؛ ما سلاح اتمى نداریم، سلاح اتمى هم نخواهیم ساخت، اما در مقابل تهاجم دشمنان - چه آمریکا و چه رژیم صهیونیستى - براى دفاع از خودمان، در همان سطحى که دشمن حمله کند، به آن‌ها حمله خواهیم کرد.»
گروه سیاسی برهان/  فاطمه امیری‌رز؛ مقام معظم رهبری در دیدار با زائران و مجاوران حرم رضوی در آغازین روز سال 91، در بخشی از فرمایشات خودشان فرمودند: «ممکن است آمریکا خطرهایى براى کشورهاى دیگر ایجاد کند؛ ممکن است دیوانگى کنند. البته من همین جا بگویم؛ ما سلاح اتمى نداریم، سلاح اتمى هم نخواهیم ساخت، اما در مقابل تهاجم دشمنان - چه آمریکا و چه رژیم صهیونیستى - براى دفاع از خودمان، در همان سطحى که دشمن حمله کند، به آن‌ها حمله خواهیم کرد.»

در مورد این بخش از بیانات ایشان، نکته‌ها و سؤال‌هایی وجود دارد که از چند جهت قابل توجه و تبیین است:

سؤال اول؛ جمهوری اسلامی از چه توانایی‌ها و ظرفیت‌هایی برخوردار است که به او امکان مقابله با دشمن در هر سطحی از تهاجم را می‌دهد؟

سؤال دوم؛
اگر آمریکا و اسراییل در حمله به ایران از سلاح اتمی استفاده کنند، با توجه به تأکید رهبر انقلاب مبنی بر نداشتن سلاح هسته‌ای، ایران چگونه پاسخی در همان سطح خواهد داشت؟

با توجه به اهمیت کم‌تر سؤال دوم و جواب به نسبت بدیهی آن ابتدا به بررسی سؤال اول می‌پردازیم؛

طبق آخرین نظریه‌های تسلیحات و بازدارندگی اتمی، داشتن سلاح هسته‌ای در جهان امروز به معنای کاربرد آن نیست، بی منطق‌ترین نظام‌های سیاسی هم دنبال کاربرد سلاح‌های هسته‌ای نیستند بلکه بحث بر سر «بازدارندگی» این سلاح‌هاست. چرا که امروز با توجه به زرادخانه‌های هسته‌ای در سراسر جهان، کوچک‌ترین اشتباه در کاربرد این سلاح به معنای نابودی تمام بشریت و به خطر افتادن حیات بر روی زمین است.
 
استفاده از سلاح اتمی آن هم در منطقه‌ی خاورمیانه که هم‌پیمانان استراتژیک ایالات متحده مانند رژیم اشغال‌گر اسراییل و کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس حضور دارند، به هیچ وجه قابل تصور نیست. بنابراین اول طبق تئوری «بازدارندگی اتمی» دشمنان ایران در مقابله با ایران، متوسل به سلاح اتمی نخواهند شد.
 
دوم طبق قاعده‌ی «ضربه‌ی دوم» دشمنان ایران نه تنها از کاربرد سلاح اتمی خودداری می‌کنند بلکه حتی نمی‌توانند مراکز هسته‌ای ایران در بوشهر، نطنز و یا هر جای دیگر را هدف بگیرند، زیرا خطر این اقدام‌ها شکل‌گیری یک جنگ منطقه‌ای و حتی جهانی خواهد بود و آمریکا باید منتظر ضربه‌ی دوم قدرت‌های هسته‌ای دیگر مانند چین و روسیه باشد و یا حتی در سطح منطقه‌ای و کوچک‌تر، هدف‌گیری تأسیسات اتمی ایران قبل از این که پاسخ ایران را در پی داشته باشد، منجر به هدف‌گیری تأسیسات هسته‌ای رژیم اسراییل توسط نیروهای مقاومت در منطقه خواهد بود.

در پاسخ به سؤال اول بایستی مروری بر توانایی‌ها و ظرفیت‌های دفاعی ایران داشته باشیم تا توان مقابله‌ی ایران در «همان سطح» هجوم دشمن را درک کنیم. در این زمینه به عنوان تنها طرح بحث، به چند عامل قدرت که مورد توجه نظریه‌پردازان علوم سیاسی است، اشاره می‌گردد و پاسخ مفصل و تشریح دقیق این عوامل به عهده‌ی متخصصان مباحث استراتژیک و دفاعی گذاشته می‌شود.

عوامل قدرت جمهوری اسلامی به لحاظ تئوریک

1. وسعت سرزمین؛

این عامل طبق قدیمی‌ترین نظریه‌های علم سیاست، به دلیل بالا بردن «عمق نفوذ» کشور، عامل قدرت محسوب می‌شود. ایران با داشتن وسعت بالای 1600000 کیلومتر مربع، کشوری پهناور محسوب می‌گردد و از این منظر با کشورهایی مانند عراق، افغانستان و ... قابل مقایسه نیست. نکته‌یحایز اهمیت در این زمینه، توسعه و آبادانی تقریباً یکنواخت تمام مناطق جغرافیایی ایران اعم از شرق و غرب، شمال و جنوب و فاصله‌ی طبقاتی کم‌تر در سراسر ایران است؛ فاصله‌ای که به ویژه در سال‌های اخیر، سیر نزولی هم یافته است، یعنی این‌گونه نیست که پیشرفت صنعتی و یا نظامی که امکان دفاع را فراهم می‌آورد، تنها به مرکز و پایتخت کشور اختصاص داشته باشد. تمام نقاط کشور بدون اتکا به پایتخت از ظرفیت مقابله با دشمن برخوردار است.

2. جمعیت کمّی و کیفی؛

درصد بالای باسوادی، شهرنشینی و... عوامل مهم دیگری در بالا بردن قدرت دفاعی جمعیت 75 میلیونی ایران به حساب می‌آید. جمعیت هر چند به تنهایی عامل قدرت نیست، اما ایران در تمامی حوزه‌های تخصصی مانند نظامی، صنعتی و فن‌آوری، دارای نیروی انسانی بومی است، در حالی که بسیاری از کشورهای همسایه که در سایه‌ی نفت تکنولوژی بالایی دارند، نیروی انسانی کافی برای این تکنولوژی ندارند و مجبور به واردات نیروی انسانی هستند. بنابراین جمعیت ایران فقط کمّی نیست، بلکه کیفی نیز هست. به عامل جمعیت باید وجود نهادهای بسیج‌گر مانند نیروی مقاومت بسیج، هیأت‌های مذهبی و... را هم افزود که امکان بهره‌گیری از این ظرفیت را فراهم می‌سازد.

3. استقلال اقتصادی؛

قرار گرفتن در یک منطقه‌ی جغرافیایی 4 فصل و تنوع تولیدات و محصولات کشاورزی، باغی و شیلات حاصل از آن، در کنار تجارب تاریخی استقلال و خودکفایی به اضافه‌ی آثار ناخواسته‌ی تحریم‌های غرب در 30 سال گذشته، برای ایران وضعیتی را رقم زده است که نتیجه‌ی آن استقلال اقتصادی نسبی است. حتی با وجود وابستگی ایران به نفت، این محصول تنها مایع رگ حیاتی کشور نیست. ایران حتی اگر روزی هیچ نفتی هم صادر نکند، دچار قحطی مطلق و فروپاشی اقتصادی نمی‌شود و قادر به تأمین حداقل نیازهای مردم است. این مسأله عامل مهمی در ایجاد قدرت دفاعی است.

4. توان علمی و فن‌آوری؛

باید به عوامل قدرت بالا، توان علمی و فن‌آوری ایران را هم افزود، این توان در حوزه‌های نظامی، صنعتی، هسته‌ای، پزشکی، هوا و فضا، ارتباطات و مخابرات و... قابل بحث و تشریح است. ویژگی خاص ایران در توان فن‌آوری و علمی، استقلال و عدم وابستگی است. ایران امروز در بسیاری از شاخصه‌های علمی و فن‌آوری مانند سلول‌های بنیادی، پرتاب ماهواره و... جزو چند کشور برتر جهان است، توانی که زیر فشار و تحریم شکوفا شده است. در این زمینه پیشرفت‌ها و توان نظامی و استراتژیک و دفاعی کشور هم مطرح است که به عنوان نمونه، ایران در زمینه‌ی ساخت موشک‌های دور برد و بسیاری از سلاح‌های مدرن، در زمره‌ی کشورهایی است که حرف اول را می‌زنند. این عامل در کنار نیروی انسانی متخصص بومی، قدرت دفاعی کشور را چند برابر می‌سازد.

5. نفوذ منطقه‌ای و جهانی؛

ایران به دلایلی که جای بحث جداگانه‌ای دارد، در بسیاری از مناطق جهان از نفوذ سیاسی، اقتصادی و یا معنوی برخوردار است. روابط سیاسی اقتصادی ایران در آمریکای لاتین و نفوذ معنوی و سیاسی‌اش در میان کشورهای اسلامی منطقه و گروه‌های مقاومت هم برای ایران نوعی امتیاز محسوب می‌شود. بیداری اسلامی اخیر در منطقه هم بر این نفوذ افزوده است.

6. ظرفیت دیپلماتیک؛

جمهوری اسلامی طی چند دهه‌ی گذشته اثبات کرده است که از یک دیپلماسی اختصاصی برخوردار است، هم بر سر یک اصول ثابت ایستاده است و هم گاه انعطاف‌های گیج کننده‌ای برای دشمن از خود بروز می‌دهد. سه دهه است شاخ به شاخ آمریکا ایستاده است، در عین حال بر سر مسایل مهم جهانی با مذاکره‌های مشروط و محدود، دست این کشور برای خصومت بیش‌تر را بسته است. نمونه‌ی آن همکاری در مسایل عراق و افغانستان است. هم بر سر مسایل هسته‌ای در مقابل باج‌خواهی جهانی ایستاده است و هم هیچ‌گاه از مذاکره و گفت‌وگو سر باز نزده است و ... مواردی این قبیل، بازی دیپلماتیک ایران را به نمایش گذاشته است. این نوع رویکرد دیپلماتیک در مواقع حساس مانند هجوم خارجی ممکن است دست رقیب را در حنا بگذارد و آن را در موقعیت‌های غیر قابل پیش‌بینی قرار دهد.

7. رهبری و ایدئولوژی.

عامل قدرت دیگر ایران، وجود نظام سیاسی مستقل و مشروع و رهبری تأثیرگذار است. عامل رهبری هم به معنای رایج در علم سیاست یعنی نیروی تصمیم گیر منسجم و هماهنگ و هم به معنای خاص آن یعنی وجود جایگاهی با عنوان «ولایت فقیه» در جمهوری اسلامی مد نظر می‌باشد. قدرت رهبری در ایران وقتی با عامل ایدئولوژی ترکیب می‌شود، توان و ظرفیت دفاعی کشور را مضاعف می‌سازد. برای مثال رهبر جمهوری اسلامی تنها در میان قشر و یا قومیت خاص یا منطقه‌ی جغرافیایی معین قدرت نفوذ و تأثیر‌گذاری ندارد، بلکه به دلیل دینی بودن این جایگاه، در میان تمامی اقشار و اقوام و همه‌ی مناطق جغرافیایی کشور گروه‌هایی از مردم هستند که حاضرند تا پای جان از رهبر خودشان حمایت کنند و این برنامه‌ی دشمن را با مشکل مواجه می‌کند.

در کشورهایی مانند عراق و لیبی، رهبری مقابله با «ناتو» و «آمریکا» را «صدام» یا «قذافی» در دست داشتند که دیکتاتورهایی بودند که قبل از هجوم بیگانگان مشروعیت خودشان را از دست داده بودند و یا اگر قذافی اندک حامیانی هم داشت، هویت قبیله‌ای داشتند و تنها در یک منطقه متمرکز شده بودند و یا در افغانستان مخالفان اشغال زیر رهبری «القاعده» و «بن‌لادن» بودند که فقط در بین بخشی از مردم افغانستان نفوذ داشت.

رهبر ایران نخست، بالاترین مقام رسمی و قانونی کشور است؛ دوم، رهبر دینی است و به خاطر کاریزمای ایدئولوژیک در همه جای کشور نفوذ دارد و سوم، یک سیاست مدار شناخته شده است. عوامل یاد شده در قدرتمندی کشورها بسیار مؤثر است و در ترکیب با شرایط دیگر می‌تواند یک کشور را در موقعیت هژمونیک قرار دهد. بسیاری از کشورهای قدرتمند که در مقاطعی نقش مهمی در رهبری و مدیریت سیستم بین‌المللی بر عهده داشته‌اند، مانند شوروی سابق، آمریکا، چین و روسیه از این امتیازات بهره‌مند هستند. جمهوری اسلامی هم با داشتن چنین موقعیتی است که امروز به ابرقدرت‌ها تنه می‌زند و به تعبیر رهبر انقلاب مانند شیر در برابر آن‌ها ایستاده است.(*)
 

*فاطمه  امیری‌رز، کارشناس ارشد روابط بین‌الملل

 



نظرات 0
تاريخ : شنبه 5 فروردین 1391  | 10:40 PM | نویسنده : قاسمعلی

حسین عربی/ تبیین بیانات نوروزی رهبر معظم انقلاب(3)؛

چرا 91 سال حمایت از تولید ملی شد؟
یکی از وظایف رهبری در نظام جمهوری اسلامی ایران، تعیین سیاست‌های کلی نظام می‌باشد؛ به نظر می‌رسد آن‌چه باعث نام‌گذاری خاصی برای یک سال توسط رهبری می‌گردد، ضرورت‌های ملی، بین‌المللی، فرهنگی، اقتصادی و ... می‌باشد.
گروه اقتصادی برهان/ حسین عربی؛ نام‌گذاری سال‌ها در ایران «توسط رهبری» موجبات تفسیرها و تأویل‌‌های متفاوتی را از سال در پیش رو فراهم می‌سازد. بسیاری از مردم و مسؤولین در دقایق اولیه‌ی تحویل سال نو خورشیدی منتظر اعلام نام‌گذاری برای سال جدید هستند تا به نوعی نقشه‌ی راه خود را در سال پیش رو بدانند. مطابق اصل 110 قانون اساسی «یکی از وظایفی که برای رهبری در نظام جمهوری اسلامی ایران»  تعریف شده است، «تعیین سیاست‌های کلی نظام» می‌باشد. شاید بتوان اعلام یک شعار برای هر سال را در راستای این وظیفه دانست.
 
تا سال 1378 که نقطه‌ی عطفی در نام‌گذاری سال‌ها از طرف رهبری بوده است، نام‌گذاری سال‌های قبل از آن بیشتر با موضوعات اخلاقی در ارتباط بوده است. موضوعاتی همچون پرهیز از اسراف، وجدان کاری، پایداری در مواضع اسلامی انقلابی و موضوعاتی از این دست. اما از سال 1378 که مصادف بود با یک صدمین سالروز تولد امام خمینی (ره)، نام‌گذاری سال‌ها در ایران با جنب و جوش خاصی به خصوص در میان مسؤولان ادارات، نهادها، ارگان‌ها و ...برقرار گردید.
 
با این وجود برای نام‌گذاری یک سال می‌توان به موارد مختلفی اشاره داشت. به نظر می‌رسد آنچه باعث نام‌گذاری خاصی برای یک سال توسط رهبری می‌گردد، ضرورت‌های ملی، بین‌المللی، فرهنگی، اقتصادی و ... می‌باشد.
 
دسته‌ای از این نام گذاری‌ها «بر اساس ضرورت‌های اجتماعی-اقتصادی (Socio-Economic)»  می‌باشد که از جمله آن می‌توان به اصلاح الگوی مصرف، همت مضاعف؛ کار مضاعف و تشویق به جلوگیری از اسراف اشاره داشت. دسته ای دیگر به «موارد بین‌المللی» مربوط می‌باشد. مانند نام گذاری سال 1385 به نام مبارک پیامبر اعظم (ص) که در پی اهانت به ساحت مقدس آن بزرگوار انجام شد. دسته ای دیگر به «موارد فرهنگی و مذهبی» مربوط می‌باشد، همچون سال‌های امام علی و امام حسین (ع) و سال امام خمینی (ره).دسته‌ای دیگر نیز به «موارد داخلی» مربوط می‌باشد. برای این مورد نیز می‌توان به نام‌گذاری چند سال با عناوین اتحاد ملی و انسجام اسلامی، پاسخگویی مسئولان و ... اشاره داشت. در جدول شماره 1 می‌توان نام گذاری (شعار) سال‌های اخیر را مشاهده نمود.

جدول شماره 1: عناوین سال‌ها و تناسب آن با موضوعات اقتصادی
 

 

به هر حال، امسال برای پنجمین سال متوالی است که نام‌گذاری سال‌ها در ایران با موضوعات اقتصادی انجام گرفته است. نقشه راه امسال به‌عنوان «حمایت از تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی» نیز موضوعی اقتصادی را در دل خود دارد. این نام گذاری‌ها را نمی‌توان بدون دلیل یافت. ریشه‌ی اهمیت موضوعات اقتصادی در این چند سال اخیر را می‌توان در «تحولات درون کشور» و «تحولات در عرصه‌ی بین‌المللی» عنوان کرد.
 
در ادامه مهم‌ترین دلایل نام‌گذاری این چند سال با موضوعات اقتصادی در دو بخش تحولات داخلی و خارجی، عنوان می‌شود.

تحولات در درون کشور:

· ابلاغ سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی (باز تعریف اصول اقتصادی)؛

· ورود نیروی کار فراوان و جوان (متولدین دهه‌ی 60) به بازار کار؛

· مسأله‌ی ازدواج و تهیه‌ی مسکن برای گروه فوق؛

· لزوم تغییر، نوسازی و سرمایه‌گذاری در بسیاری از صنایع داخلی؛

· تغییر نیاز‌ها و الگوی مصرفی در کشور؛

· تورم موجود در کشور که ریشه‌ی بسیاری از مشکلات اقتصادی کشور می‌باشد؛

· لزوم مبارزه با فساد و رانت (به خصوص در اقتصاد) در کشور؛

· مسأله‌ی انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 که تقریباً یک سال انرژی کشور را به خود مشغول داشت.

تحولات در خارج از کشور:

· مسأله‌ی تحریم‌های غرب و اتحادیه‌ی اروپا علیه کشور؛

· وقوع بحران‌های فراگیر اقتصادی در غرب و سرایت آن به اقتصاد دیگر نقاط دنیا؛

· وقوع ناآرامی‌ها و تحولات اجتماعی در کشورهای هم‌جوار و عربی (بیداری اسلامی یا بهار عربی)؛

· اقتصاد کشورهای همسایه و رقیب ایران (مانند ترکیه، عربستان، امارات متحده عربی) در دستیابی به اهداف مشخص شده در سند چشم انداز؛

· تغییرات سریع در تکنولوژی‌های تولید و علوم جدید.

با این وجود، آنچه اهمیت بسیار دارد، نوع برخورد و تعامل جامعه‌ی بین‌الملل و کشور ایران می‌باشد. در طول تاریخ پرفراز و نشیب کشور ایران، همواره نوع نگاه و تعامل‌های متفاوتی به جامعه‌ی جهانی و به خصوص کشورهای غرب مانند آمریکا، انگلیس، فرانسه و ... و از سوی دیگر با کشورهای شرق مانند روسیه، چین، ژاپن و ... وجود داشته است. جنگ، دوستی، قراردادهای ننگین، غرب شیفتگی و شرق شیفتگی، موازنه‌ی منفی، ترس، مدارا و ... بر روابط ایران با این کشورها حاکم بوده است.با این حال شاید بتوان عمده ریشه عقب‌ماندگی کشور و یا فاصله‌های ایجاد شده در عرصه‌های مختلف را در همین نوع روابط با جامعه بین‌الملل پیدا نمود. با این حال این نوشته قصد پرداختن به این موضوع را ندارد.
 
 لکن به صورت مختصر نوع رویارویی و گفتمان حاکم در فضای روابط ایران و غرب پس از انقلاب اسلامی در سال 1357 را می‌توان به دو نوع نظامی و غیر نظامی تقسیم نمود؛

رویارویی اول: نظامی

اولین نوع رویارویی که از آغازین سال‌ها و روزهای وقوع انقلاب اسلامی بر روابط ایران و جامعه جهانی حاکم شد، رویارویی نظامی بوده است. مصداق‌های این نوع رویارویی ایران با غرب را می‌توان در تهاجم عراق به ایران و جنگ تحمیلی هشت ساله، حمله نظامی آمریکا به ایران و شکست آنان در طبس، حمله نظامی ناو آمریکایی به هواپیمای غیر نظامی و موارد این‌چنینی مشاهده نمود. اما نکته مهمی که می‌توان از این نوع رویارویی دریافت این بوده است که غرب با مواجهه نظامی نتوانسته است به اهداف خود برسد. 
 
رویارویی دوم: غیر نظامی

پس از ناکامی غرب برای رسیدن به اهداف خود، نوع رویارویی و گفتمان غرب با ایران تغییر نمود. هر چند در طول سالیان پس از جنگ تحمیلی، در این نوع رویارویی شاهد فراز و فرودهایی بوده‌ایم، لکن دیگر شاهد وقوع رویارویی نظامی نبوده‌ایم. هر چند که تهدیدات نظامی غرب همواره در سیاست‌های «هویج و چماق» گوشه‌ای از معادلات را پر کرده است. در رویارویی و گفتمان غیر نظامی که بر روابط ایران و غرب پس از جنگ تحمیلی حاکم بوده است، همواره اقتصاد یکی از جنبه‌های مورد هدف بوده است. به عبارت دیگر، دنیای غرب در کنار استفاده از تحریم‌های اقتصادی که به صورت یک طرفه اعمال می‌شوند، از سایر ابزار نیز جهت رسیدن به اهداف خود به تناوب استفاده می‌کند.

نکته‌ی قابل تأمل این است که از حدود پنج شش سال پیش، غرب استفاده از جنبه‌های اقتصادی را به عنوان مهم‌ترین ابزار رسیدن به اهداف خود مورد توجه ویژه قرار داده است. به گونه‌ای که تلاش غرب برای ضربه زدن به اقتصاد ایران و فلج نمودن اقتصاد را به وضوح می‌توان مشاهده نمود. البته با رویه‌ی و لعاب «حمایت از مردم ایران». ناخودآگاه یاد آن ضرب‌المثل معروف «دم خروس رو باور کنیم یا قسم حضرت عباس رو» می‌افتیم.
 
پیام‌های پر از مهر نوروزی ریاست جمهوری آمریکا را باور کنیم یا اعمال محدودیت برای مردم ایران را؟! به هر حال جنس رویارویی ایران و غرب در این چند سال اخیر اقتصادی بوده است. به گونه‌ای که در سال‌های اخیر تقریباً همه تیرهای خود را به سمت اقتصاد ایران شلیک کرده‌اند و آنچه باعث شده که در مواردی همچون تحریم نفت ایران شرط و شروط بگذارند، وضعیت بحران اقتصادی اروپا و ترس از وقوع بحرانی دیگر بر اثر افزایش قیمت نفت می‌باشد.

از موضوعات گفته شده در فوق این نتیجه را می‌توان گرفت که کشور ما اکنون در یک وضعیت گذار قرار دارد. از یک طرف الزامات درونی کشور است که نیاز به اصلاحات اقتصادی را در درجه‌ی اولویت کشور قرار داده است و از طرف دیگر، فشارهای وارده خارجی است که نیاز به توجه اقتصاد را دو چندان نموده است. رهبری نیز با مورد توجه قرار دادن اقتصاد در شعارهای چند سال اخیر نشان داده‌اند که موضوع اقتصاد اگرچه مورد هدف غرب قرار گرفته است و سعی در ضربه زدن به نظام از این طریق را دارند، لکن اولویت‌های داخلی نیز در تعیین چنین شعارهایی کمتر از تحولات بین‌المللی نمی‌باشد.

پس به صورت خلاصه می‌توان گفت که الزامات داخلی و فشارهای تحمیلی خارجی باعث گردید که اقتصاد به عنوان دغدغه‌ی اول کشور معرفی شود. دغدغه‌ای که حتی در دین اسلام و فرهنگ ایرانی مورد تأکید قرار گرفته است. به گونه‌ای که کسی که معاش ندارد، آخرت نیز ندارد (من لا معاش له؛ لا معاد له). حال برای رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی داشتن اقتصاد به عنوان یک وسیله (و نه هدف) در دین اسلام مورد تأکید قرار گرفته است.
 
از طرف دیگر، برای رسیدن به وضعیتی که در خور نام ایران و ایرانی باشد، برنامه‌های میان مدت و بلند مدتی در کشور طراحی و به اجرا گذاشته شده است.
 
از جمله برنامه‌های توسعه‌ی پنج ساله و سند چشم انداز بیست ساله‌ی کشور. برای رسیدن به اهداف مشخص شده نیز باید در درجه‌ی اول به تولید ملی بها داد. در اقتصاد به تولید ناخالص داخلی (GDP) به عنوان یک متغیر مهم نگاه می‌شود و تلاش برای افزایش این متغیر در قالب سیاست‌ها و برنامه‌های کشور قابل مشاهده می‌باشد.

تولید ناخالص داخلی و رشد این متغیر به عنوان دو متغیر کلیدی در اقتصاد هستند که نتیجه‌ی اقدامات و برنامه‌های اجرا شده در کشور را نشان می‌دهند. به عبارت دیگر، این دو متغیر نشان دهنده توجه به تولید در داخل هستند. هر چه به تولید بهای بیشتری داده شود، نتیجه‌ی آن داشتن GDP و رشد اقتصادی بالاتر می‌باشد. با توجه و حمایت از تولید، مشکلات بیکاری و تورم نیز از اقتصاد ریشه کن خواهند شد.
 
البته «حمایت از تولید، کار و سرمایه ایرانی» دارای جنبه های گوناگون و مختلفی است که در فرصت‌های آینده به آن پرداخته خواهد شد. با این وجود در ایران به نظر می‌رسد که صنعت و کشاورزی به عنوان پیش قراولان تولید به حساب می‌آیند. با حمایت از صنعت و کشاورزی در داخل تا حد زیادی از نیروی کار و سرمایه ایرانی نیز حمایت خواهد شد. البته ناگفته نماند که چند سالی است که رشد بخش نفت و گاز در ایران یا منفی است و یا رشدی بسیار کم دارد. به گواه آمار، سرمایه گذاری انجام شده در بخش نفت و گاز نتوانسته جوابگوی پتانسیل بسیار زیاد ایران باشد و کشورهای هم‌جوار همچون قطر، عربستان و حتی عراق که دارای میادین مشترک نفتی و گازی با کشورمان می‌باشند، بیشترین استفاده از این موقعیت را داشته‌اند.

از سوی دیگر حمایت از تولید را در سخنان رهبری می‌توان اشاره و نشانه‌ای دانست از گلایه‌های تولیدکنندگان و کشاورزان در چند سال اخیر و به خصوص پس از هدفمندی یارانه‌ها دانست. امید که در سال پیش رو بتوان حمایت‌های لازم از سوی مردم و مسؤولان به این بخش از جامعه (تولیدکنندگان) انجام گیرد تا بتوان هم به اهداف مشخص شده برای کشور در برنامه‌های توسعه‌ی پنج ساله و بیست ساله دست یافت و هم بر تحریم‌های تحمیلی غرب فائق آمد و آن را بی اثر نمود.(*)
 

حسین عربی؛ کارشناس ارشد اقتصاد



نظرات 0
تاريخ : شنبه 5 فروردین 1391  | 10:40 PM | نویسنده : قاسمعلی

پیشرفت‌هایی که دنیا را مبهوت کرد

مقام معظم رهبری: «بر اساس گزارش مراکز علمی معتبر دنیا سریع‌ترین رشد علمی جهان، امروز در ایران دارد انجام می‌گیرد...این هم باز گزارش مراکز علمی معتبر دنیاست که در منظقه، ایران در رتبه‌ی اول سطح علمی، در کل جهان در رتبه‌ی هفدهم است. این گزارش کسانی است که اگر بتوانند گزارش خلاف علیه ما بدهند، امتناع نمی‌کنند...»
گروه فرهنگی- اجتماعی برهان؛ با گذشت 33 سال از عمر انقلاب اسلامی ایران و با وجود سختی‌های فراوان شاهدیم که نتیجه‌ی تحریم‌ها و تهدیدات و توطئه‌های دشمنان و تلاش قدرت‌های شرق و غرب در شکست و به انزوا کشاندن این نظام مقدس چیزی جز پیشرفت‌های چشم‌گیر و رشد سریع علمی در عرصه‌های جهانی و رسیدن به اوج اقتدار و شکست هیمنه‌ی استکبار نبود.
 
«مقام معظم رهبری» در سخنرانی خود در حرم رضوی به مناسبت سال جدید بار دیگر از این پیشرفت‌های چشمگیر و رشد سریع علمی در جهان به عنوان نقطه‌ی اوج اقتدار ملی یاد کردند و فرمودند: «علم و فناورى یکى از پایه‌هاى اقتدار اقتصادى یک ملت است. یک ملت با داشتن دانش پیشرفته، فناورى پیشرفته، هم به ثروت میرسد، هم به استغناى سیاسى میرسد، هم آبرومند میشود، هم دستش قوى میشود. به خاطر کلیدى بودن مسئله‌‌ى پیشرفت علم و فناورى، من نسبت به این مسأله حساسم. از راه‌‌هاى مختلف، کانال‌هاى مختلف، گزارش‌هاى متفاوتى را تقریباً به طور مستمر دریافت می‌کنم و می‌توانم به شما قاطعانه عرض کنم که سطح پیشرفت‌هاى کشور بسیار بیشتر از آن چیزى‌‌ست که تاکنون به اطلاع مردم رسیده‌است. بر اساس گزارش مراکز علمى معتبر دنیا - این گزارش مربوط به مراکز علمى خود ما نیست – سریع‌ترین رشد علمى جهان، امروز در ایران دارد انجام می‌گیرد...»
 
در خصوص تبیین صحبت‌های رهبر انقلاب و بررسی برخی از پیشرفت‌های علمی کشور با خانم«دکتر نسرین سلطان‌خواه»، معاون علمی و فناوری رییس‌جمهور و رییس بنیاد ملی ‌نخبگان کشور به گفت‌وگو نشسته‌ایم؛
 
 رهبر معظم انقلاب با بر شمردن برخی از پیشرفتها و موفقیتهای جشمگیر علمی در کشور و با تاکید بر سرعت این پیشرفتها و جایگاه علمی ایران در منطقه و جهان از آن به عنوان نقطهی قوت و اقتدار نظام یاد کردند. به عنوان اولین سؤال لطفا بفرمایید طبق کدام شاخصهای ارزیابی،ایران صاحب این رتبه‌ی علمی در جهان است؟
 
در سند چشمانداز آمده است که ایران در سال 1404ه.ش. باید در عرصههای علمی و فنآوری در جایگاه اول منطقه قرار گیرد در حالی‌که ما هم اکنون در این جایگاه قرار داریم. ما برای ارزیابی خودمان نیازمند تعدادی شاخص هستیم تا بر اساس آنها وضعیت خودمان را با دیگران مقایسه کنیم. بنابراین عرصههای علمی، فنآوری، اقتصاد دانش‌‌بنیان، ثروت ناشی از علم و... هر کدام شاخص‌هایی دارند. شاخص‌های مهم حوزهی علم در بسیاری از کشورهای دنیا تعداد مقالات و نشریات علمی، محققین و متخصصین و دورههای تحصیلات تکمیلی است. در بعضی از این شاخصها ما زودتر از 1404 به جایگاه اول رسیدهایم.
 
به عنوان مثال تعداد مقالات دانشمندان و محققین کشور یکی از شاخصهایی است که ما امروز در آن به جایگاه اول رسیدهایم.امروز در دنیا چندین پایگاهاطلاعاتی معتبر بینالمللی وجود دارند که هر ساله تمامی کشورها را رصد و اطلاعات آماری به دست آمده از آنها را تحلیل و رتبهبندی میکنند. یکی از این پایگاههای اطلاعاتی، پایگاه «اِی.‌‌اِس.آی» است که تعداد مقالات معتبر نمایه شده در این پایگاه را بررسی میکند. در سال 2010م. تعداد مقالات نمایه شدهی ایرانی در این پایگاه 18321 بود که ما را از نظر تولید مقاله در جایگاه دوم بعد از ترکیه، قرار میداد. در پایان سال 2011م.، تعداد مقالات نمایه شدهی ایرانی در این پایگاه از 21 هزار مقاله گذشت.
 
البته هنوز هم ما بعد از ترکیه هستیم، ولی با این تفاوت که سرعت رشد ما از ترکیه بیشتر بوده است؛ یعنی، توانستهایم فاصلهی 7 هزار مقاله را در سال 2011م. به فاصلهی 3 هزار مقاله تقلیل دهیم. بنابراین اگر با همین سرعت پیش برویم، یکی، دو سال دیگر در جایگاه اول قرار میگیریم.یکی دیگر از پایگاههای اطلاعاتی معتبر دنیا، پایگاه علمی «اسکوپوس» است. در سال 2010م. تعداد مقالات نمایه شدهی ایرانیان در این پایگاه بیش از 27 هزار عنوان بوده است که ما را در جایگاه دوم منطقه قرار میداد، در حالی که در پایان سال 2011م.، تعداد مقالات ما از 33 هزار عنوان گذشت و در جایگاه اول منطقه قرار گرفتیم؛ یعنی، بر اساس اطلاعات این پایگاه، ما از ترکیه عبور کردهایم و در جایگاه اول قرار گرفتهایم.
 
خانم دکتر لطفا کمی در خصوص موفقیت‌های علمی دانشمندان و محققان کشورمان در رشته‌های مختلف علمی توضیح دهید و بفرمایید به نظر شما چه عواملی در رشد سریع این پیشرفت‌ها مؤثر بوده؟ آیا این روند رشد علمی از ابتدای انقلاب به همین شکل بوده یا این که از زمان خاصی اوج گرفته‌است؟
 
باید توجه کنیم که از زمان به وجود آمدن اینترنت و فنآوریهای نوین اطلاعاتی، چنین مقایسههایی امکان پذیر شده است. البته برای مثال شاید تعداد کل مقالات محققین ما در سال اول انقلاب به 200 عنوان هم نمیرسید؛ ما رشد فزایندهای داشتهایم. علاوه بر این، شیب رشد ما در 7، 8 سال گذشته بسیار افزایش یافته است، طوری که بر اساس اطلاعات اعلام شده، نرخ رشد ما نسبت به متوسط نرخ رشد دنیا بیش از 11 برابر است؛ اگر دنیا با سرعت یک کیلومتر در ساعت حرکت میکند، ما 11 برابر آن سرعت داریم.
 
 همچنین سهم ما در تولید علم و مقالهی دنیا در گذشته، 1.18 درصد بود و امروز از 1.2 عبور کرده است، در حالی که ما حدوداً یک درصد جمعیت دنیا هستیم. در واقع سهم ما در تولید علم نسبت به جمعیتمان بیشتر است. دو دلیل اصلی برای بالا رفتن سهم علمی کشور ما وجود دارد: «یکی این که تعداد محققین ما بیشتر شده است و دیگری این که تعداد نشریات علمی و پژوهشیداخلی که در دنیا نمایه میشوند، افزایش پیدا کرده است.»بر اساس اطلاعات منتشر شدهی اسکوپوس، در سال 2010م. تعداد مجلات پزشکی ما 22 عنوان بوده و در 2011م. به 77 عنوان رسیده است؛
 
یعنی، ما هم در تولید علم و هم در انتشار علم سهممان در دنیا افزایش یافته است. در واقع نشریات علمی ما خودشان را از جایگاه ملی به جایگاه بینالمللی ارتقا دادهاند و در پایگاههای معتبر دنیا مقالات این مجلات نمایه میشوند. در حوزهی فنآوری هم به همین صورت است. به عنوان مثال در زمینهی فنآوریهای نانو در گذشته ما در جایگاه سیوسوم دنیا قرار داشتیم، در حالی که در سال 2010م. به جایگاه چهاردهم و در سال 2011م. به جایگاه دوازدهم رسیدیم. در منطقه هم امروز در زمینهی فنآوریهای نانو در جایگاه اول قرار داریم. در زیست فنآوری هم سرعت رشد ما بسیار بالا بوده است. در سال 2010م. ما در جایگاه هجدهم دنیا و دوم منطقه قرار داشتیم و در سال 2011م. به جایگاه چهاردهم دنیا و اول منطقه رسیدیم.
 
یکی از دلایل این موضوع این است که تعداد محققین ما در این رشتهها افزایش یافتهاند. علاوه بر این، در معاونت علمیـ فنآوری برای این حوزه از فنآوریهای خاص ستادهای راهبردی فنآوری تشکیل شده است. از آن جمله میتوان به ستاد راهبری فنآوری نانو اشاره کرد که سند و برنامهی 10 سالهی آن در شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب و از سال 84 تشکیل شده است. فنآوری زیستی، سلولهای بنیادین، گیاهان دارویی، طب سنتی، انرژیهای نو و فنآوری میکروالکترونیک، نمونههای دیگری در این زمینه هستند که در سالهای اخیر برای هر کدام از آنها ستادهایی در معاونت علمی شکل گرفته است.
 
 همان‌طور که از اسم این ستادها مشخص است، کار آنها هماهنگی، تقسیم کار ملی، پشتیبانی و پیشرانی این فنآوریها در کشور است. در حال حاضر اسناد راهبردی این فنآوریها تهیه و برای تصویب به شورای عالی انقلاب فرهنگی تقدیم شده است. همچنین ساختار این ستادها مصوب شده است. در واقع در کشور به صورت نظاممند و هدفمند، چه به لحاظ ساختارسازی و نهادسازی و چه به لحاظ فرآیندی و برنامهریزی، دقت و توجه بهتری در این زمینه صورت گرفته و همین امر موجب رشد و توفیق ما در این عرصهها شده است. در بعضی از شاخصها مانند تعداد شرکتهای دانشبنیان که محصولات فنآوریها را تولید میکنند یا تعداد کالاها و محصولاتی که در حوزههای مختلف فنآوری تولید میشوند نیز رشد بسیار خوبی داشتهایم، ولی هنوز به جایگاه اول منطقه نرسیدهایم و در این زمینهها باید بیشتر سرمایهگذاری کنیم تا اِنشاءالله به جایگاه اول برسیم.
 
آیا موانعی هم بر سر راه این موفقیت‌ها وجود داشته؟
 
هیچ‌کدام از این کارهای بزرگ بدون مانع نبودهاند. بر سر راه تمامی آنها به طور حتم موانع و مشکلاتی وجود داشته است، ولی کار محققین، مسؤولین و ستادهای فنآوریهای راهبردی این است که تلاش کنند تا این موانع از سر راه برداشته شود. به عنوان مثال در حوزهی فنآوری زیستی ما تا سال 84 هیچ محصولی که بر پایهی فنآوری زیستی باشد نداشتیم، ولی در سال 89 تعداد محصولاتی که بر پایهی فنآوری زیستی هستند در کشور به بیش از 100 محصول رسیده است. تعداد محصولات نوترکیب ما در سال 84 یکی بود، در حالی که در سال 89 به 9 عدد رسیده است.
 
شرکتهای دانشبنیان تا سال 84 حدود 40 شرکت بودند، ولی در سال 89 به بیش از 100 شرکت رسیدند؛ تا سال 84 ارزش محصولات مهمی که بر پایهی فنآوریهای زیستی در کشور تولید میشدند صفر بود، در حالی که امروز حدود 3 درصد از تولید ناخالص ملی ما بر پایهی این فنآوریهاست. تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی در فنآوری زیستی در سال 84 حدود 500 نفر بود و امروز به 3400 نفر رسیده است. داروهای نوترکیبی که امروز ساخته میشوند بر پایهی همین فنآوریهای زیستی هستند. در حوزهی فنآوریهای نانو هم وضع به همین شکل است. در حال حاضر ما حداقل 24 شرکت دانشبنیان در داخل کشور داریم که 32 نوع تجهیزات آزمایشگاهی نانو تولید میکنند. چنین چیزی در گذشته سابقه نداشته است.
 
آیا تحریمها توانستند خللی در این پیشرفت‌ها ایجاد کنند؟
 
تحریمها باعث گردیده که سرعت رشد ما بالا برود. در واقع تمامی تحریمهای دشمن با سیاستگذاریهای درست تبدیل به فرصت شدهاند و محرومیتها و محدودیتها باعث شدهاند که با کمک محققین و متخصصین داخلی و سرمایهگذاریها بتوانیم خودمان بسیاری از نیازهایمان را برآورده کنیم. در واقع این تحریمها باعث شدهاند که ما با سرعت و شتاب بیشتری رشد کنیم و بتوانیم نیازهایمان را در داخل کشور تأمین کنیم.
 
همان طور که میدانید، امروز یکی از روشهای جدید در سلولهای بنیادین، سلول درمانی است. برای این کار به بانکهای سلولی نیاز داریم و خوشبختانه امروز ما انواع و اقسام بانکهای سلولی را در کشور به وجود آوردهایم. اکثر این کارها طی چند سال اخیر انجام شدهاند و سابقهی چندانی در کشور ندارند. آن ستادها هم در همین چند سال کار خود را آغاز کردهاند. همان طور که مشاهده کردید، چند روز گذشته یکی دیگر از دستآوردهای محققین کشورمان در مؤسسهی «رازی» رونمایی شد و به همت پژوهشگران و محققین وزارت جهاد کشاورزی توانستیم در تولید یکی دیگر از انواع واکسنها به خودکفایی برسیم.
 
با تشکر از این‏که وقت خود را در اختیار «برهان» قرار دادید


نظرات 0
تاريخ : شنبه 5 فروردین 1391  | 10:40 PM | نویسنده : قاسمعلی

امین عسگری/

بایسته‌های سیستمی حمایت از تولید داخلی در نگاه رهبر انقلاب
به رغم هیاهوی رسانه‌‌‌ای که در رابطه با نام خاص سال در ابتدای هر سال صورت می‌گیرد این نگرانی وجود دارد که فلسفه و مضمون و مغز شعارهای تعیین‌شده مورد غفلت قرار بگیرد و با آن برخوردی تشریفاتی گردد و در نهایت این اقدام، یک سنت و رسم حسنه برای تبرک و تیمن شروع سال جدید تلقی گردد...
گروه اقتصادی برهان/ امین عسگری؛ نوروز امسال نیز هم‌چون سال‌‌های گذشته با پیام رهبر فرزانه انقلاب آغاز گشت و ایشان نیز به مانند سنوات قبل، برای سال جدید شعاری معین نمودند. اما در این میان و به رغم هیاهوی رسانه‌­ای که در رابطه با نام خاص سال در ابتدای هر سال صورت می‌‌گیرد این نگرانی وجود دارد که فلسفه و مضمون و مغز شعارهای تعیین شده مورد غفلت قرار بگیرد و با آن برخوری تشریفاتی گردد و در نهایت این اقدام، یک سنت و رسم حسنه برای تبرک و تیمن شروع سال جدید تلقی گردد.

این در حالی است که نفس این عمل یعنی نام‌‌گذاری و برگزیدن شعار برای یک سال، از دیدگاه علوم راهبردی موضوعی جدی و گاه لازم تلقی می­‌شود به طوری­ که در بسیاری از موارد یک سازمان و نهاد و حتی یک حرکت و جریان را از طریق شعارهای مطرح شده‌­اش مورد نقد محتوایی قرار می‌­دهند و صد البته عملکرد آن را نیز با میزان تحقق همان شعار مورد سنجش قرار می‌­دهند.

از این منظر شاید بتوان طرح یک شعار و نامیدن یک سال را به نامی خاص، نشانه­‌ای از عزم و اراده‌‌ی رهبری یک نظام برای هدفمند نمودن حرکت و سو گیری مجموعه‌‌ی نظام و نیز هدفمند نمایاندن به ناظران بیرونی تلقی نمود.اما آنچه که بیش از خود این اقدام اهمیت دارد و نام و شعار امسال را قدری با قبل متفاوت ساخته است، نحوه‌ی طرح آن است. به طوری که این تفاوت هم در مقدمه‌چینی و طرح مسأله و هم به هنگام تشریح ابعاد آن کاملاً به چشم می‌‌خورد.
 
ایشان به هنگام طرح مسأله و در تبیین دلایل نام‌‌گذاری این سال؛
 
اول، به ارایه‌ی تصویری از وضع موجود و مطلوب حوزه‌های مختلف حاکمیتی در کشور پرداختند و با اتکا به دلایل مختلف و برشمردن ضعف‌ها و قوت‌ها، حوزه‌ی اقتصاد را همچون سال گذشته نسبت به سایر حوزه‌ها بیشتر نیازمند توجه دانستند.

دوم، به بررسی تهدیدها و فرصت‌های مختلفی که در پیش روی اقتصاد ایران قرار دارد پرداختند.
 
سوم، بر این موضوع تاکید کردند که طرح این شعار پس از بررسی­های متعدد کارشناسی و مشورت‌های فراوان با متخصصان حوزه‌های مختلف صورت گرفته است.

 

همچنین تفاوت مهم دیگری که در طرح شعار امسال مشهود بود نحوه‌‌ی تشریح واکاوی ابعاد موضوع با نگاهی سیستمی و ارایه‌ی رهنمودهای متعدد برای اجرایی ساختن آن بود. دلیل این امر را نیز باید تجربه و ذهنیت ایشان از سالیان گذشته و نحوه‌ی مواجهه با نام و شعار سال دانست. متاسفانه در طی سال‌های قبل بسیاری از مدیران اجرایی و مسوولین نظام نام‌گذاری سال را صرفاً یک اقدام نمادین و نه یک حرکت استراتژیک تلقی می­نمودند. مروری بر اقدامات متداولی که در واکنش به این موضوع انجام می­گرفت مبین این حقیقت تلخ است.

 

در بهترین حالت درهفته‌‌­های نخستین هر سال، کارشناسانی برای تبیین این موضوع در رسانه‌ی ملی و در برخی مطبوعات به تبیین موضوع می‌­پرداختند و در سطح دستگاه‌‌های اجرایی نیز طی اولین جلسات بر ضرورت توجه به شعار سال و ساماندهی کلیه‌ی اقدامات در راستای آن تاکید می­‌گردید و ابلاغیه‌­های متعددی نیز از سوی این مراجع به دستگاه‌‌های تابعه صادر می­‌گردید و در پی آن، در هر دستگاه کمیته و کارگروهی برای اجرایی‌کردن و پی‌گیری  آن تشکیل می­‌گردید که متاسفانه در بسیاری از موارد خروجی این کمیته‌­ها چیزی جز تصویب برگزاری یک همایش در ارتباط با موضوع و شعار سال نبوده‌است. به همین جهت است که همه ساله در اوایل سال شاهد فراخوان‌‌های متعددی از دستگا­ه‌‌های مختلف در ارتباط با همایشی پیرامون شعار سال بوده‌‌ایم.
  
البته با در نظر گرفتن فواصل زمانی لازم، عمو ما برگزاری این همایش‌ها در سه ماهه‌ی آخر سال انجام شده و طی آن کارشناسان و اساتید دانشگاه با ارایه‌ی مقالاتی (بیشتر آکادمیک و کمتر اجرایی) به بحث و تبادل نظر پیرامون شعار سال می­پرداختند که مطابق روال بیشتر همایش‌های این‌چنینی، عموم مقالات بر ضرورت موضوع و اهمیت پرداختن به آن تاکید ورزیده و در بهترین حالت موانع تحقق آن را مورد مداقه قرار می­دادند و لذا فرصت چندانی برای اقدام عملی و موثر باقی نمی‌ماند.

به‌طور مسلم مسایل گفته شده از نگاه رهبر انقلاب مخفی نمانده است و به عنوان مثال شاید به همین دلیل بوده است که بعد از سپری شدن سالی که با نام مقدس مولای متقیان نامیده شده بود، مجدداً سالی را به نام سیره عملی ایشان اختصاص دادند تا شاید منظور اصلی از نام‌گذاری سال‌ها درک گردد. اما این بار شاهد آن هستیم که نه فقط وظیفه تشریح دلایل و اهمیت نام­گذاری سال را به عهده گرفتند (و از این رهگذر جلوی اتلاف صدها میلیون بودجه­ای را که قرار بود به این موضوع اختصاص یابد گرفتند) بلکه راهکارهای اجرایی شدن و موانع تحقق آن را نیز در قالب بررسی سیستمی مسأله و الزامات نگاه سیستمی به روشنی بیان کردند.

در این راستا و از همین رو بود که ایشان بر اجرای اقداماتی همزمان در چند حوزه تاکید نمودند. ایشان شرط موفقیت و عملی شدن این شعار یعنی حمایت از تولید داخلی را تلاش هم‌زمان سه رکن اصلی و ذی­اثر یعنی دولت، مردم و بازار (بخش خصوصی) عنوان نمودند که در ادبیات توسعه اقتصادی از آن‌ها به عنوان اضلاع سه‌گانه‌ی مثلث توسعه یاد می­شود.دلیل این تاکید را باید رویکردهای یک‌جانبه و تک بعدی دولت‌مردان به مسأله توسعه اقتصادی در طول سال‌های گذشته دانست. به عنوان مثال برخی از دولت­ها بدون توجه به مردم گمان می­کردند که تنها با اتکا بر بخش خصوصی و یا اصطلاحاً بازار، می­توانند مشکلات اقتصادی را حل کنند.
 
برخی دیگر از دولت‌ها نیز معتقد بودند که با اولویت قرار دادن سلیقه و اختیارات مردم و تلاش برای فرهنگ سازی و یا در اصطلاح، گفتمان سازی و فعال‌سازی تشکل‌های مردم نهاد و واگذاری فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی به آنان می­توانند گره مسایل اساسی توسعه را بگشایند. بعضی از دولت‌ها نیز بر این باور بوده­اند که ایراد دولت‌های قبل غفلت از خود دولت و ارکان و ساختار آن بوده است و لذا بیشترین تلاش و همت خود را مصروف اصلاح ساختار دولت و نیز کار و دوندگی بیشتر نمودند. اما همچنان که پیش‌تر نیز یادآور شدیم و در کلام رهبر انقلاب نیز به روشنی منعکس گردیده است، بر اساس تفکر سیستمی در توسعه‌ی اقتصادی هیچ یک از این نگرش‌ها کامل نبوده و تنها چیزی که دستیابی به رشد و توسعه مستمر را تضمین می­کند، توجه و پاسداشت هر سه ضلع مثلث یاد شده می­باشد.

ناگفته نماند که طرح نظریه اضلاع سه‌گانه نیز در واقع پاسخی به مسایل قدیمی و ریشه­دار علم اقتصاد است. از دیر باز درباره جایگاه دولت میان علمای اقتصاد بحث‌های زیادی در جریان بوده است که روی دیگر این سکه نقش بخش خصوصی و اساساً نظام بازار می‌باشد. همچنین در اقتصاد سیاسی بحث‌های فراوانی پیرامون چگونگی ایفای نقش مردم در توسعه‌ی اقتصادی صورت گرفته است. آنچه مسلم است تا زمانی که حدود و ثغور اضلاع سه‌گانه مشخص نگردد نظام اقتصادی سامان نمی­یابد.
 
به همین‌جهت است که ایشان در بیاناتشان ضمن تاکید بر نقش موثر دولت، این نکته را نیز به صراحت عنوان کردند که وظیفه‌‌ی اصلی دولت حمایت و تأمین زیر ساخت‌‌ها برای بخش‌‌های صنعت و کشاورزی است و در واقع با این بیان نسبت به دولتی شدن بیشتر اقتصاد به بهانه‌ی حمایت از تولید هشدار دادند. روی دیگر این موضوع حضور بخش خصوصی توان‌مند و فراگیر است که مطابق بیانات ایشان ایفاگر نقش اصلی در امر تولید می‌‌باشد. در حقیقت نیز تنها بخش خصوصی است که می­‌تواند با انگیزه‌ی بالای اقتصادی و انجام محاسبات دقیق و بهره‌­گیری از دانش روز، منابع را به شکل صحیح ترکیب نموده و محصولی درخور سلیقه بازار تولید نماید.
 
مسأله‌ی قدیمی دیگر، مسأله‌ی  مدیریت تقاضا است. در یک اقتصاد بسته بسیاری از اقتصاددانان بر این باور بوده­اند که برای هر میزانی از تولید ، تقاضای کافی وجود خواهد داشت و بنابراین نگرانی از بابت ایجاد رکود و فروش نرفتن محصولات وجود نخواهد داشت. اما به دلیل وجود تجارت خارجی به خصوص حجم بالای واردات و نیز مسایلی همچون عدم شفافیت‌‌ها و تأخیر‌های اطلاعاتی در بازار که پرداختن به آن‌‌ها از حوصله این نوشتار خارج است این امکان وجود دارد که برای تولید فراوان داخلی تقاضای کافی وجود نداشته‌باشد که در این صورت یا اقتصاد با رکود و در پی آن بی‌کاری مواجه می‌­شود و یا با دخالت دولت برای خرید محصولات مازاد، تورم گریبان اقتصاد را خواهدگرفت. ضمن اینکه این‌گونه حمایت دولتی در بلند مدت از کیفیت محصولات داخلی نیز خواهد کاست. بنابراین تلاش صنعت‌گران و بازاریان و حمایت دولت تنها وقتی به ثمر خواهد نشست که مردمان یک کشور خرید محصولات آن کشور را تضمین کنند و به عبارت دیگر برای تولیدات داخلی تقاضای کافی در داخل وجود داشته‌باشد.
 
از همین رو است که ایشان نقش مهم مردم را در تکمیل این چرخه یادآور شدند و بر فرهنگ‌سازی به منظور ایجاد حس تفاخر به خرید و تملک تولید داخلی تاکید کردند. اکنون که کلیات این مسأله روشن گشته‌است بر رسانه‌­ها و اصحاب قلم و نیز مبلغین و خطبا فرض است که با همین نگاه سیستمی موضوع را دنبال نموده و زوایای مختلف آن و الزامات عملی آن را برای آحاد مردم و حتی مسوولین ارشد و میانی تشریح نمایند. از این رو در نوشتارهای آتی، هر یک از این اضلاع سه‌‌گانه و نقش آن و نیز چگونگی اقدام موثر آن‌‌ها به تشریح مورد بررسی و کنکاش قرار خواهد گرفت.(*)
  

 *امین عسگری؛ کارشناس ارشد اقتصاد و مدرس دانشگاه/



نظرات 0

 

 

ا آغاز دهه ای با عزت و افتخار حسینی و ختم آن به جهاد اقتصادی ا

عزّت و افتخار حسینى، نهضت خدمتگزاری، پاسخگویی، همبستگى ملى و مشارکت عمومى، پیامبر اعظم (ص)، اتحاد ملى و انسجام اسلامى، نوآوری و شکوفایی و... عناوینی که مسیر پیشرفت کشور را در دهه اخیر روشن کرده است.

 

خبرگزاری شبستان: همه ساله پس از اعلام رسمی تحویل سال نو از رسانه ملی و قرائت دعای معروف "یا مقلب القلوب"، پیام نوروزی رهبر معظم انقلاب که همراه با آن عنوان انتخابی سال نیز مشخص می شود، روی آنتن تمامی شبکه های رسانه ملی می رود.
عنوان سال توسط ایشان که با بررسی ابعاد مختلف سیاسیف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در داخل کشور و نیز در صحنه بین المللی انتخاب می شود، چشم انداز فعالیت کشور را در طول سال در بخش های مختلف، قوای سه گانه و به طور کلی تمامی دستگاه ها و نهادها را مشخص می کند. عناوینی که دریچه ای جدید را در مسیر قطار پیشرفت های کشور می گشاید.
از این رو در گزارش ذیل کوشیده ایم عناوین انتخابی سال ها توسط آیت الله خامنه ای را در دهه 90 مرور کنیم. عناوینی که به خوبی نشان می دهد که ایران امروز بر مبنای چه نقشه ای راه را طی کرده و اینگونه به قلل رفیع موفقیت دست یافته است.

 

سال 1381: سال عزّت و افتخار حسینى
امسال، سال شمسى ما، هم در فروردین و هم در آخر سال در اسفند، با عاشوراى حسینى مقارن و مصادف است. بنابراین جا دارد که ما امسال را «سال عزّت و افتخار حسینى» بدانیم. امیدواریم ملت عزیز ما با تمسّک به معنویتِ حسین‏بن‏على علیه‏السّلام و با آشنایى بیشتر با آن بزرگوار، عزّت و افتخار و سربلندى را براى خود کسب کند؛ همچنان که بحمداللَّه به برکت آن حضرت و به برکت اسلام و قرآن، از عزّت و افتخار معنوى برخوردار بوده و هست.

 

سال 1382: نهضت خدمتگزاری
نکته‌اى که امسال اضافه مى‌کنم و به آن تأکید مى‌ورزم، این است که همه‌ى مسؤولان در سه قوّه، باید نهضتى را براى خدمت‌رسانى به مردم شروع کنند. ممکن است ما انواع و اقسام کارها و برنامه‌ها را در پیش‌رو داشته باشیم و اجرا کنیم؛ باید در میان آنها آنچه خدمت‌رسانىِ عمیقتر و ماندگارتر و زودبازده‌تر محسوب مى‌شود، اولویّت پیدا کند. به ویژه این کارها باید بیشتر در خدمت قشرهاى مستضعف و محروم و محتاج جامعه صورت گیرد. این اقدامات باید مدبّرانه و با برنامه‌ریزى انجام شود و گزارش آن نیز به مردم ارائه گردد. مسؤولان باید مردم را در قبال یک گزارش درست و متقن، مختار به قضاوت کنند تا مردم بتوانند کارآمدىِ نظام را به چشم ببینند و نسبت به آن قضاوت نمایند.

نهضت خدمت‌رسانى به مردم یک مبارزه‌ى بزرگ و سنگین است؛ زیرا خدمت رساندن به عموم مردم با منافع بعضى گروههاى خاص تضاد پیدا مى‌کند و این‌جاست که باید با مبارزه و همّت و عزم راسخ وارد میدان شد.

 

سال 1383: پاسخگویی
آنچه که در این سال مناسب و لازم است که انجام بگیرد، این است که مسؤولان بخشهاى مختلف به مردم گزارش بدهند که در دوران مسؤولیتى که در حالِ پایان یافتن است یا پایان یافته، چه خدمت بزرگ و چه کار شایستهییى را براى مردم انجام داده‌اند. دولت خدمتگزار، قوه‌ى قضائیه و مجلس شوراى اسلامى به مردم پاسخ دهند که آنچه را که به عنوان شعار کار خود بر زبان آورده‌اند و همچنین آنچه را که مطالبات عمده‌ى رهبرى در این سالها بوده است، چگونه تحقق بخشیده‌اند. مسؤولان دولتى و قوه‌ى قضائیه و مجلس شوراى اسلامى به مردم بگویند که براى خدمت به عموم ملت ایران، براى تولید علم، براى استقرار عدالت و رفع فقر و فساد و تبعیض در جامعه - که اصلاح واقعى در جامعه اینهاست - براى نهضت عدالت‌خواهى و براى نهضت مبارزه با فساد، چه اقدامات عمدهییى را انجام داده‌اند. درواقع سال 83، سال پاسخگویى سه قوه به ملت ایران است. مطمئناً در این پاسخگویى، حقایق شیرین و بسیارى براى مردم روشن خواهد شد و خدمات بزرگى که انجام گرفته است، به مردم گفته خواهد شد. در این پاسخگویى، مسؤولان به کمبودها و نواقصى در کار خود پى‌خواهند برد، که آن‌ها را برطرف خواهند کرد و مردم هم با آشنایى بیشتر با عملکرد دستگاه‌ها، منتظر شروع دوره‌هاى جدید و کارهاى جدید و مسؤولیتهاى جدید خواهند بود. البته ملت و دولت و نیز مسؤولان و آحاد مردم، مى‌دانند که چه کرده‌اند و مى‌دانند که چه باید بکنند و چه پیش روى آنهاست.

 

سال 1384: همبستگى ملى و مشارکت عمومى
آنچه براى مردم و مسؤولان - هر دو - حایز اهمیت است، عبارت است از همکارى؛ یعنى وحدت ملى و همبستگى عمومى ملت در قبال آنچه مسؤولان موظفند انجام دهند. ادامه ى این راه از یک طرف، و همکارى مردم و مسؤولان از سوى دیگر، مى تواند ما را در پیشرفت این راه و پیشبرد این اهدافِ والا کمک کند. بنابراین امسال »همبستگى ملى و مشارکت عمومى« مى تواند شعار بزرگ ملت ایران باشد. یقیناً مشارکت عمومى مردم - چه در انتخابات و چه در مسائل گوناگونى که این دولت و همچنین دولت آینده در پیش رو دارد - و همبستگى ملى آنان خواهد توانست به پیشرفت برنامه ها کمک کند.

 

سال 1385: سال پیامبر اعظم (ص)
در این مقطع زمانى، یاد و نام مبارک پیامبر اعظم از همیشه زنده‌تر است؛ و این یکى از تدابیر حکمت و الطاف خفیّه‌ى الهى است. امروز امت اسلام و ملت ما بیش از همیشه به پیغمبر اعظم خود نیازمند است؛ به هدایت او، به بشارت و انذار او، به پیام و معنویت او، و به رحمتى که او به انسان‌ها درس داد و تعلیم داد. امروز درس پیغمبر اسلام براى امتش و براى همه‌ى بشریت، درسِ عالم شدن، قوى شدن، درس اخلاق و کرامت، درس رحمت، درس جهاد و عزت، و درس مقاومت است. پس نام امسال به طور طبیعى، نام مبارک پیامبر اعظم است. در سایه‌ى این نام و این یاد، ملت ما درس‌هاى پیغمبر را باید مرور کند و آنها را به درس‌هاى زندگى و برنامه‌هاى جارى خود تبدیل کند. ملت ما به شاگردى مکتب نبوى و درس محمّدى (صلّى‌اللَّه‌علیه‌وآله) افتخار مى‌کند. ملت ما پرچم اسلام را در میان امت اسلامى با استقامت و استحکام برافراشته است؛ سختى‌ها را تحمل کرده است و کامیابى‌هاى حضور در این میدان شرف و افتخار را دیده است و به فضل الهى، کامیابى‌هاى بیشتر در راه است.

 

سال 1386: اتحاد ملى و انسجام اسلامى
ملت ما باید هشیار باشد. تلاش براى سازندگى کشور و عمده‌تر و مهمتر از آن، تلاش براى اتحاد کلمه و یکپارچگى ملى و اتحاد امت اسلامى ادامه یابد. عاقلانه، هوشیارانه، خردمندانه و مدبرانه بایستى این اتحاد را حفظ کرد و روزبه‌روز تقویت کرد. من به همین جهت به مسأله‌ى اتحاد کلمه‌ى ملتمان اهمیت مى‌دهم. و به نظر من امسال، سالِ «اتحاد ملى و انسجام اسلامى» است؛ یعنى در درون ملت ما اتحاد کلمه‌ى همه‌ى آحاد ملت و قومیتهاى گوناگون و مذاهب گوناگون و اصناف گوناگون ملى؛ و در سطح بین‌المللى، انسجام میان همه‌ى مسلمانان و روابط برادرانه‌ى میان آحاد امت اسلامى از مذاهب گوناگون و وحدت کلمه‌ى آنها.

 

سال 1387: سال نوآوری و شکوفایی
من برای این سال دو چیز را انتظار می‌برم: یکی این‌که در همه‌ی بخشهایی که گفتیم باید نوآوری بوجود بیاید؛ مسئولان دولتی در روشهای اقتصادی، در روشهای سیاسی و دیپلماسی، در پیشبرد کشور به سمت علم و تحقیق، در گسترش فرهنگ مطلوب در میان کشور، در ارائه‌ی خدمات به همه‌ی قشرها بخصوص قشرهای محروم و مظلوم، در آبادانی کشور، آحاد مردم در دانشگاهها، در بنگاههای اقتصادی، در دستگاههای گوناگون اجتماعی و خدماتی، هر کدامی نیاز دارند در کار خود و در عرصه‌ی فعالیت خود نوآوری کنند؛ این نقطه‌ی اولی است که مورد انتظار ماست. در این سال باید نوآوری فضای کشور را فرا بگیرد و همه خود را موظف بدانند که کارهای نو و ابتکاری را ـ در سایه‌ی مدیریت صحیح و تدبیر درست ـ در فعالیت کشور وارد کنند. انتظار دوم این است که فعالیتهایی که در سالهای گذشته انجام گرفته است، کارهایی که دولت کرده است، سرمایه‌گذاری‌های بزرگی که مسئولان گوناگون و آحاد مردم در بخشهای مختلف ـ چه سرمایه‌گذاری مادی، چه سرمایه‌گذاری معنوی ـ انجام داده‌اند، اینها به شکوفایی برسد و مردم نتایج آن را در زندگی خود حس کنند. برخی از کارها امروز آغاز می‌شود، لکن بزودی نتیجه‌ی خود را نشان نمی‌دهد؛ کارهایی که در سالهای اخیر انجام گرفته است و همچنین بسیاری از کارهایی که در طول سال های گذشته انجام گرفته است، باید نتایج خود را بتدریج به مردم نشان بدهد و کام مردم را شیرین کند؛ باید آنچه را که کاشته‌ایم، شکوفا بشود و به مردم ثمر بدهد. لذا من امسال را «سال نوآوری و شکوفایی» می‌نامم و انتظار دارم که ان‌شاءالله هم در زمینه‌ی نوآوری و هم در زمینه‌ی شکوفایی، ملت ما شاهد نتایج شیرینی باشند و سال را ان‌شاءالله به بهترین وجهی، با عزت، با موفقیت، با کامیابی و شادابی و با توان بیشتر به پایان ببرند.

 

سال 1388: اصلاح الگوی مصرف
ما بایستى الگوى مصرف را اصلاح کنیم. ما بایستى به سمت اصلاح الگوى مصرف حرکت کنیم. مسئولین کشور در درجه‏ى اول - چه قوه‏ى مقننه، چه قوه‏ى مجریه، و چه سایر مسئولین کشور؛ قوه‏ى قضائیه و غیر آنها - و اشخاص و شخصیتها در رتبه‏هاى مختلف اجتماعى، و آحاد مردم ما از فقیر و غنى، بایستى به این اصل توجه کنند که باید الگوى مصرف را اصلاح کنند. اینجور مصرف کردن در همه‏ى زمینه‏ها - در امور ضرورى زندگى، در زیادى‏هاى زندگى - مصرف کردن بى‏رویّه و بدون منطق و بدون تدبیر عقلانى، به ضرر کشور و به ضرر آحاد و اشخاص ماست. من از عموم مردم و بخصوص از مسئولین درخواست میکنم، خواهش میکنم که در این زمینه فعالیت خودشان را در این سال زیاد کنند، افزایش بدهند و براى اصلاح الگوى مصرف برنامه‏ریزى کنند.
لذا من این سال را، سال «حرکت مردم و مسئولین به سوى اصلاح الگوى مصرف» میدانم و امیدوارم که این عنوان - که «اصلاح الگوى مصرف» است - براى همه‏ى ما دستورالعمل باشد و همه‏ى ما بتوانیم برطبق این شعار مهم و حیاتى و اساسى براى کشور عمل کنیم و از منابع کشورمان به بهترین وجهى استفاده نمائیم.

 

سال 1389: سال همت مضاعف، کار مضاعف
امسال براى اینکه ما بتوانیم آنچه را که در این دعاى شریف به ما تعلیم داده شده است و وظیفه‌ى ماست، انجام بدهیم، براى اینکه بتوانیم بر طبق اقتضائات کشور و ظرفیتهاى کشور حرکت کنیم، احتیاج داریم به اینکه همت خودمان را چند برابر کنیم؛ کار را متراکم‌تر و پرتلاش‌تر کنیم. من امسال را به عنوان سال «همت مضاعف و کار مضاعف» نامگذارى میکنم. به امید اینکه در بخشهاى مختلف، بخشهاى اقتصادى، بخشهاى فرهنگى، بخشهاى سیاسى، بخشهاى عمرانى، بخشهاى اجتماعى، در همه‌ى عرصه‌ها، مسئولین کشور به همراه مردم عزیزمان بتوانند با گامهاى بلندتر، با همت بلندتر، با کار بیشتر و متراکم‌تر، راه‌هاى نرفته‌اى را بپیمایند و به هدفهاى بزرگ خود ان‌شاءاللَّه نزدیکتر شوند. ما به این همت مضاعف نیازمندیم. کشور به این کار مضاعف نیازمند است.

 

سال 1390: جهاد اقتصادی
آنچه که در عرصه‌ی مجموعه‌ی مسائل کشور انسان مشاهده میکند، که در سال 90 باید ما آن را وجهه‌ی همت خودمان قرار بدهیم، این است که از جمله‌ی اساسی‌ترین کارهای دشمنان ملت ما و کشور ما در مقابله‌ی با کشور ما، مسائل اقتصادی است. البته در عرصه‌ی فرهنگی هم فعالند، در عرصه‌ی سیاسی هم فعالند، در عرصه‌ی انحصارات علمی هم فعالند، اما در عرصه‌ی اقتصادی فعالیت بسیار زیادی دارند. همین تحریمهائی که دشمنان ملت ایران زمینه‌سازی کردند یا آن را بر علیه ملت ایران اعمال کردند، به قصد این بود که یک ضربه‌ای بر پیشرفت کشور ما وارد کنند و آن را از این حرکت شتابنده باز بدارند. البته خواسته‌ی آنها برآورده نشد و نتوانستند از تحریمها آن نتیجه‌ای را که انتظار داشتند، بگیرند و تدابیر مسئولان و همراهی ملت بر ترفند دشمنان فائق آمد؛ اما دنبال میکنند. لذا این سال جاری را که از این لحظه آغاز میشود، ما بایستی متوجه کنیم به اساسی‌ترین مسائل کشور، و محور همه‌ی اینها به نظر من مسائل اقتصادی است. لذا من این سال را «سال جهاد اقتصادی» نامگذاری میکنم و از مسئولان کشور، چه در دولت، چه در مجلس، چه در بخشهای دیگری که مربوط به مسائل اقتصادی میشوند و همچنین از ملت عزیزمان انتظار دارم که در عرصه‌ی اقتصادی با حرکتِ جهادگونه کار کنند، مجاهدت کنند. حرکت طبیعی کافی نیست؛ باید در این میدان، حرکت جهشی و مجاهدانه داشته باشیم.

پایان پیام/



نظرات 1
 
اصفهان - خبرگزاری مهر: امام جمعه موقت اصفهان با اشاره به نامگذاری سال 91 به نام "سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی" گفت: جهت گیری از یک طرف مصلحت داخلی کشور را و از طرف دیگر مقابله با نقشه‌های دشمنان را نشان می‌دهد.

به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در خطبه‌های این هفته نماز جمعه اصفهان افزود: چندین سال است که مقام معظم رهبری عنوان سال را جهت اقتصادی داده  چنانچه سال گذشته نیز سال جهاد اقتصادی نامگذاری شد.

وی ادامه داد: امسال نیز سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ملی نام‌گذاری شده است که این جهت گیری از یک طرف مصلحت داخلی کشور را نشان می‌دهد و از طرف دیگر مقابله با نقشه‌های دشمنان را نشان می‌دهد.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری اظهار داشت: دشمن با تمام قوا در تلاش است و تمرکز خود را نیز روی مسائل اقتصادی کشور قرار داده تا کشور را متزلزل سازد.

امام جمعه موقت اصفهان یادآور شد: دشمن دنبال است تا با تمرکز بر روی مسائل اقتصادی کمبودها و تورم و فاصله طبقاتی در کشور ایجاد کند و در واقع با به وجود آوردن همین شکاف طبقاتی مردم را از حمایت از نظام و انقلاب مأیوس کند و در واقع آنان به دنبال فروپاشی نظام با دنبال کردن مسائل اقتصادی هستند.

مهدوی اظهار داشت: آنچه کشورهای اروپایی و آمریکا نیز از آن رنج می‌برند و همین موضوع اقتصادی است که مقدمات فروپاشی آنان را نیز فراهم کرده است.

وی نامگذاری این سال را ناشی از بینش بالای مقام معظم رهبری دانست و گفت: این موضوع خود مبین بینش بالای مقام معظم رهبری در مصلحت داخلی کشور و مقابله با نقشه‌های دشمنان است.

مهدوی یادآور شد: در این نامگذاری 10 نکته وجود دارد که مردم باید آن را مورد توجه قرار دهند.

به گزارش مهر، امام جمعه موقت اصفهان در ادامه سخنان خود به تشریح این 10 نکته پرداخت و ادامه داد: لازمه نامگذاری این نام دوام جهاد اقتصادی است و باید کار مستمر انجام داد تا این مهم به نتیجه برسد.

وی عنوان کرد: فراگیر بودن طرحها نیز از دیگر نکاتی است که در این نامگذاری قرار گرفته چنانچه باید این مهم در سطح جامعه عمومیت پیدا کند و عمومیت دولت و ملت دست در دست هم دهند.

امام جمعه موقت اصفهان برداشتن مقدماتی جهت حمایت از تولید داخلی را سومین گام در این عرصه برشمرد.

مهدوی همچنین حرکت به سمت تولید کالاهای با کیفیت را از دیگر مسائل مهمی دانست که باید به سمت آن حرکت نمود و اظهار داشت: اینکه مشاهده می‌شود کشور چین دو نوع کالا تولید می‌کند و برخی از دلالان به سمت کالاهای نا مرغوب این کشور گام برمی‌دارند به منزله سود بیشتر یک آفت برای این کشور به شمار می‌رود چرا که اکنون افکار جهانی بر خلاف جنسهای چینی قرار گرفته است.

وی تصریح کرد: دستور دین اسلام این است که هر عملی را که انجام می‌دهیم بهترین را انجام داده و بهترین اعمال نیز عمل صالح است.

مهدوی همچنین در بیان پنجمین نکته از نکاتی که می‌تواند شعار امسال را بهتر محقق کند یادآور شد: باید سعی داشته باشیم تا جنس و کالا ارزان به دست مشتری برسد و در واقع فروشنده نیز به سود کم قانع باشد.

امام جمعه موقت اصفهان ادامه داد: در حمایت از تولید داخلی لازم است مارک و نوشته‌های خارجی از روی اجناس به خصوص لباسها حذف شود، چرا که در حال حاضر چنین مارک و نوشته‌های خارجی بر روی لباسهای تولید داخل فراوان است.

وی ادامه داد: وجود این مارکها در نهایت سبب می‌شود تا جوانان گمان کنند کالاهای خارجی مرغوبتر است و به سمت آن حرکت نمایند که چنین تفکری اشتباه است و در واقع هنوز کسانی در تفکرات دهه 50 سیر می‌کنند.

مهدوی ادامه داد: در آن زمان تولید داخلی ضعیف بود اما امروزه ما در زمینه‌های مختلف پیشرفت داشته‌ایم و اینکه هنوز برخی افکار 40 سال پیش را دارند اشتباه است و باید این تفکر را اصلاح نمود.

جلوگیری از واردات بی رویه ضروری است

امام جمعه موقت اصفهان هفتمین نکته را که باید به آن توجه داشته باشیم را در جلوگیری از واردات بی رویه دانست و ادامه داد: در خصوص واردات نظارت جدی نیاز است به خصوص در واردات میوه، لباس و سایر اقلام باید توجه داشته باشیم چرا که بعضاً مشاهده می‌شود افرادی به خاطر سود بیشتر کالاهایی را بدون توجه به تولیدات داخلی وارد می‌کنند که این امر در نهایت باعث می‌شود کارگران، کشاورزان و سرمایه‌گذاران داخلی با مشکل مواجه شوند.

مهدوی همچنین تسهیل در امر صادرات را نیز ضروری خواند و در ادامه صرفه جویی در مصرف را نهمین نکته‌ای دانست که باید نسبت به آن توجه کرد.

دو نرخی بودن ارز اشتباه است

امام جمعه موقت اصفهان همچنین ضمن انتقاد از دو نرخی بودن قیمت ارز اظهار داشت: دهمین نکته‌ای که باید نسبت به آن توجه داشت همین دو نرخی بودن نرخ ارز در بازار است که چنین چیزی در هیچ کجا مرسوم نیست.

مهدوی تصریح کرد: دو نرخی بودن نرخ ارز پنج ضرر دارد که این امر ابتدا باعث تحیر کسبه و بازار خواهد شد، تزلزل قیمت صادق را نیز به همراه دارد.

وی ادامه داد: در تزلزل قیمت افراد نمی‌دانند یک جنس را باید به چه قیمتی و چگونه به فروش برسانند لذا ایجاد تورم را به همراه دارد و علاوه بر آن باعث احتکار جنس نیز خواهد شد.

امام جمعه موقت اصفهان عدم اطمینان سرمایه گذار را پنجمین زیان دو نرخی بودن ارز دانست.



نظرات 0
تاريخ : جمعه 4 فروردین 1391  | 10:42 PM | نویسنده : قاسمعلی
 
قصرشیرین - خبرگزاری مهر: امام جمعه شهرستان قصرشیرین گفت: باید منویات و فرمایشات رهبر معظم انقلاب نصب العین مسئولان اقتصادی کشور باشد، تا در آینده ای نزدیک شاهد شکوفایی بیش از پیش در کشور باشیم.

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام علی ملکی در خطبه های این هفته نماز جمعه شهرستان قصرشیرین با اشاره به فرا رسیدن عید نوروز و تبریک عید به مردم و نمازگزاران قصرشیرین، گفت: عید نوروز برای هر ایرانی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و مردم ایران این روز را به نوعی روز تجدید دوباره حیات خود و طبیعت می دانند.

امام جمعه قصرشیرین تاکید کرد: در این روز همه وظیفه داریم که برخی از واجبات و مستحبات را به جای آوریم.

خطیب جمعه قصرشیرین افزود: البته باید مردم توجه داشته باشند که انجام برخی از امور در ایام عید گناه و معصیت محسوب می شود و باید از انجام آنها به شدت پرهیز کنیم.

حجت الاسلام ملکی گفت: مردم مومن و خداجوی باید توجه کنند که نباید در این روز، فقرا و نیازمندان جامعه را از یاد ببریم.

وی تصریح کرد: باید مردم شادیهای خود را در عید نوروز با دیگر هم نوعان، به خصوص مردم فقیر و محروم تقسیم کنند، تا آنها نیز در این شادی ما سهیم باشند.

امام جمعه قصرشیرین گفت: امسال از سوی مقام معظم رهبری به عنوان "تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی" نامگذاری شده است، پس همه مسئولان و مردم وظیفه دینی و شرعی دارند که برای جامعه عمل پوشاندن به این خواسته به حق و بجای معظم له بسیج شوند.

ملکی افزود: در نامگذاری سال 91 توسط رهبر انقلاب، نکاتی نهفته است که باید توسط اساتید و بزرگان برای یکایک افراد جامعه واکاوی شود.

وی در پایان خطبه های این هفته نماز جمعه قصرشیرین گفت: باید منویات و فرمایشات رهبر معظم انقلاب نصب العین مسئولان اقتصادی کشور باشد، تا در آینده ای نزدیک شاهد شکوفایی این کشور بیش از پیش باشیم.



نظرات 0
 
کرمانشاه - خبرگزاری مهر: امام جمعه موقت کرمانشاه گفت: رهبر معظم انقلاب نیاز اصلی جامعه ایرانی را استفاده منطقی و کامل از استعدادهای داخلی و پتانسیل جوانان دانسته اند و ایشان نیاز به خودکفایی در جامعه امروز ایرانی را از اولویتهای کشور قرار داده اند.

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام عبدالخالق عبدالهی در خطبه های این هفته نماز جمعه کرمانشاه گفت: دین اسلام همه مومنان و مسلمان را به داشتن اخلاق نیکو و حسنه تشویق و ترغیب کرده است.

امام جمعه موقت کرمانشاه افزود: در دین اسلام کسی انسان والا و شایسته محسوب می شود که اعمالش الهی و در خور شان یک انسان و شخصیت الهی و معنوی باشد.

حجت الاسلام عبدالهی با تبریک فرا رسیدن عید نوروز به شهروندان کرمانشاهی تاکید کرد: عید نوروز برای مردم ایران از جایگاه بالایی برخوردار است و این ایام فرصتی شده است تا مردم بتوانند به دیدار و سرکشی دیگران بپردازند.

وی گفت: البته در این روزها مردم مومن و مسلمان ایران اسلامی باید بدانند که رعایت برخی از اصول بسیار مهم و حساس است.

عبدالهی تاکید کرد: مردم عزیز توجه داشته باشند که در ایام عید نوروز، باید از زیاده روی خودداری کنند تا خدایی ناکرده دچار اسراف و تبذیر نشویم.

امام جمعه موقت کرمانشاه گفت: عید نوروز را باید فرصتی مغتنم برای اصلاح برخی رفتارهای ناصحیح خود بدانیم، در این ایام باید کدورتها را دور بریزیم و با برادران دینی و اسلامی خود، دست اخوت و برادری مجدد بدهیم.

عبدالهی با اشاره به نامگذاری سال 91 به سال "تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی" توسط مقام معظم رهبری، افزود: رهبر معظم انقلاب با درایت خاصی که دارند، هر ساله اهداف پیش روی سالجاری را بیان می کنند و امسال نیز، معظم له با درک حساسیتها و نیازهای روز کشور، سال 91 را سال "تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی" نامگذاری کرده اند.

وی در پایان خطبه های این هفته نماز جمعه کرمانشاه گفت: رهبر معظم انقلاب نیاز اصلی جامعه ایرانی را استفاده منطقی و کامل از استعدادهای داخلی و پتانسیل جوانان دانسته اند و ایشان نیاز به خودکفایی در جامعه امروز ایرانی را از اولویتهای کشور قرار داده اند.



نظرات 0
تاريخ : پنج شنبه 3 فروردین 1391  | 10:45 PM | نویسنده : قاسمعلی
تولید، بدون دانش‌محوری ممکن نیست/ دامی که اسیر آن نشدیم
معاون دفتر اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به بیان ابعاد مختلف تحقق منویات مقام معظم رهبری در رابطه با تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی پرداخته است.

به گزارش خبرگزاری مهر، مقام معظم رهبری سال 91 را سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نام نهاده‌اند و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، این نامگذاری بسیار هوشمندانه، دقیق و کارشناسی‌شده بوده و در بهترین زمان ممکن، اعلام شده است. سید احسان خاندوزی، معاون دفتر اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به بیان برخی نکات در این رابطه پرداخته است:

طی سال‌های گذشته یکی از آرزوهای دلسوزان اقتصاد ایران این بوده که به ‌موازات توجه ضروری به عدالت در توزیع درآمد و ثروت،  به ‌ویژه برای طبقات محروم، اهمیت و نقش فوق‌العاده تولید ملی نیز احیا شود و در مرکز تصمیم‌ها قرار گیرد.

بر خلاف رویکردی که عدالت توزیعی را معارض تولیدگرایی می‌داند، در منظومه فکری ما قدرت تولیدی و عدالت توزیعی دو وجه یک اقتصاد بالنده، عادلانه و پویا به شمار می‌رود. مکمل بودن توانمندی تولیدی با عدالت توزیعی یا به بیان دیگر جهت‌گیری همزمان پیشرفت و عدالت، هم تبلور جامعیت اهداف اسلامی و انسانی است و هم ناشی از کمک متقابلی است که بهبود عدالت از سویی به انگیزه‌های تولید توده‌های مردم می‌کند و از سوی دیگر، تنها در سایه قدرت تولیدی است که می‌توان به طور مستمر فقر و محرومیت را کاهش داد.

در ادامه این یادداشت که در پایگاه اطلاع‌رسانی مقام معظم رهبری منتشر شده است، آمده است: این تاثیر دوسویه مساله‌ای است که نسل قدیم اندیشمندان توسعه به آن ملتفت نبودند، اما در یافته‌های اخیر به تقویت متقابل کارایی با عدالت یا تولید و توزیع پی برده‌اند. حتی می‌توان گفت تاثیری که شعارهای سال‌های گذشته همچون شکوفایی و نوآوری، همت و کار مضاعف و جهاد اقتصادی بر توانمندی تولیدی یک کشور داشته و دارند، بیشتر از دیگر ابعاد اقتصاد است.

نکته دیگری که در مطالعات اخیر برجسته شده، این است که استفاده‌ی حداکثری از ظرفیت‌های تولید ملی بدون اشتغال نیروهای انسانی و بلکه ارتقاء آنها از طریق دانش و مهارت ممکن نیست. این نیز جهت دیگری است که تمرکز بر تولید به کاهش بیکاری و فقر، رشد دانش و مهارت‌ها و افزایش بهره‌وری نیروی کار منجر می‌شود. بلکه می‌توان گفت توانمندی تولیدی مقصدی است که بی‌شک از راه دانایی‌محوری می‌گذرد.

تنها در یک حالت افزایش تولید بدون دانش‌محوری ممکن است و آن بسنده کردن به خام‌فروشی منابع طبیعی و سرمایه‌های ملی است که در ظاهر تولید اقتصادی کشور را بالا می‌برد، اما استفاده‌ی حداکثری از نیروی انسانی یا شاخص اشتغال و کیفیت آن یا شاخص دانش و مهارت را تغییر نمی‌دهد.

تسهیل امر تولید در شرایط کنونی از اهمیت مضاعفی برخوردار است، زیرا اولا تولیدکنندگان در صف نخست جهاد اقتصادی در برابر تحریم‌های بین‌المللی، دشواری مبادلات بین‌المللی و نوسانات ارزی قرار دارند. ثانیاً اصلاحات اقتصادی داخلی و به‌ویژه طرح هدفمندکردن یارانه‌ها نیز فشارهایی را متوجه تولیدکنندگان کرده است.

ما و اقتصاد نفتی

بر این اساس، اقتصادهای نفتی مانند ایران باید بسیار جدی به سوی تولید مستقل از منابع نفتی حرکت کنند و از وابستگی خود به درآمدهای نفتی بکاهند. اتفاقاً درآمدهای بدون زحمت نفتی مانعی است که موجب استغناء مدیران اجرایی کشور از شکوفایی دیگر ظرفیت‌های تولید و درآمد ملی می‌شود. در صورت کاهش سهم نفت، انتظار می‌رود اهتمام مدیران برای بالفعل کردن دیگر ظرفیت‌های تولیدی و استفاده‌ی بهینه از منابع موجود افزایش یابد.

نتیجه مستقیم این نکته عبارت است از پی بردن جامعه به جایگاه ارجمند تلاشگران عرصه‌ی تولید. متاسفانه از دیرباز نگاه جامعه به صاحبان فعالیت‌های تولیدی، بیشتر به سوی مذمت تولیدکننده و سرمایه‌گذار گرایش داشت. به همین جهت نه مبانی فرهنگی جامعه مستعد پرورش چنین نیروهایی بود و نه ساختار نفتی نیازمند درآمدهای تولیدکننده‌ی داخلی.

تولید با یک معضل فرهنگی دیگر نیز دست به گریبان بود و آن حس حقارت ناتوانی در برابر تولیدکنندگان خارجی بود. بحمدالله با ظهور انقلاب اسلامی این حس به‌تدریج جای خود را به احساس توانمندی داد، اما همچنان مشکل استغناء مسئولان و اتکا به درآمد نفت موجب می‌شد که بسیاری از مشکلات اهالی تولید مورد اهتمام جدی نباشد و حتی گاهی سیاست‌های ضد تولید اتخاذ گردد. این در حالی بود که اگر تولیدکنندگان و کارآفرینان به دنبال درآمدهای بی زحمت بودند، می‌توانستند از طریق تجارت یا سفته‌بازی دارایی‌ها به ثروت کلانی دست یابند. در چنین شرایطی خلأ شناساندن تولیدکنندگان به عنوان قهرمانان اقتصاد ملی و اصلاح فرهنگ و نگاه مدیران، احساس می‌شد.

حسنه اجتماعی

نامگذاری سال تولید ملی محمل بسیار خوبی برای تشویق تولید و کارآفرینی به عنوان یک حسنه اجتماعی و اخلاقی و همچنین یادآوری به مدیران اجرایی در مورد لزوم رفع موانع تولید است؛ موانعی که ناشناخته نیستند و امید می‌رود با عزم مسئولان کاهش یابند. به عنوان نمونه دو مانع مورد اشاره در بیانات پیشین رهبر معظم انقلاب، بی‌ثباتی برخی قوانین و نیز فساد اقتصادی است که موجب ضربه به انگیزه‌ی اهل تولید و افزایش هزینه‌های پنهان آن می‌شود.

تسهیل امر تولید در شرایط کنونی از اهمیت مضاعفی برخوردار است، زیرا اولا تولیدکنندگان در صف نخست جهاد اقتصادی در برابر تحریم‌های بین‌المللی، دشواری مبادلات بین‌المللی و نوسانات ارزی قرار دارند و مدیران باید نقش پشتیبانی خط مقدم را به نحو مطلوبی ایفا کنند. ثانیاً اصلاحات اقتصادی داخلی و به‌ویژه طرح هدفمندکردن یارانه‌ها نیز فشارهایی را متوجه تولیدکنندگان کرده که یاری تولید را در اولویت اوضاع جاری کشور قرار داده است؛ توصیه‌ای که رهبر معظم انقلاب نیز در ماه رمضان گذشته در مورد کمک به بخش تولید یادآوری فرمودند.

تولید داخلی، تولید اقتدار می‌کند

رشد توان تولیدی یک نقش منحصر به فرد دیگر نیز بازی می‌کند و آن نقش توان تولید اقتصادی در اقتدار سیاسی بین‌المللی است. چندین دهه‌ است که سیادت ظاهری نظم جهانی در دست کشورهایی است که پیش‌تر در عرصه‌ی تولید اقتصادی به قدرت تبدیل شده‌اند. البته گرفتاری این قدرت‌ها به ظلم‌ها و فسادهای بزرگ موجب شده که در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد زوال هیمنه‌ی آنها باشیم، اما به هر حال رشد توان تولیدی یک کشور در سرآمدی اقتصادی و در نفوذش در مجامع بین‌المللی و مصونیت آن در امنیت تأثیری بسزا دارد. اقتصادی که بنیه‌ی تولیدی ضعیف و وابستگی‌های راهبردی داشته باشد، توان پایداری بر موضع عزت و مستقل خود ندارد و به‌زودی در برابر فشارهای خارجی تسلیم خواهد شد.

سرآمدی به عنوان پیامد قدرت تولیدی، هیچ اختصاصی به حوزه‌ی اقتصادی ندارد. رشد توان تولیدی در عرصه‌ی علمی و فکری و در حوزه‌های فرهنگی و محصولات دفاعی–امنیتی و مانند آن، همگی موجب پویایی ظزفیت‌های داخلی و سرآمدی و اثرگذاری ایران اسلامی در سطح جهانی خواهد شد. در شرایطی که بسیاری از محصولات خارجی نقش سفیران فرهنگی و اقتصادی را در ذهن مردم دیگر کشورها بازی می‌کنند، چرا ایران اسلامی نباید از این قدرت نفوذ نرم بهره ببرد؟

رشد تولید همیشه منوط به استفاده‌ی بیشتر از سرمایه، انرژی، نیروی کار و منابع طبیعی نیست، بلکه وضعیت بهینه آن است که با استفاده‌ی بهره‌ور از منابع موجود، تولید بیشتری صورت دهیم؛ چنان‌که آمار رسمی کشور نیز از پایین بودن نرخ بهره‌وری حکایت می‌کند.

لازم به ذکر است که رشد تولید همیشه منوط به استفاده‌ی بیشتر از سرمایه، انرژی، نیروی کار و منابع طبیعی نیست، بلکه وضعیت بهینه آن است که با استفاده‌ی بهره‌ور از منابع موجود، تولید بیشتری صورت دهیم؛ چنان‌که آمار رسمی کشور نیز از پایین بودن نرخ بهره‌وری حکایت می‌کند. پس با راه افتادن لوکوموتیو بهره‌وری بی‌تردید قطار تولید ملی نیز توان و سرعتی دوچندان خواهد گرفت.

دامی که اسیر آن نشدیم

نکته‌ قابل تامل دیگر عبارت از پسوند معنی‌دار ملی و داخلی در احیاء امر تولید است. بر خلاف آنچه در نسخه‌های اقتصاد لیبرال توصیه می‌کنند، بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند حتی فرایند جهانی‌شدن هم نتوانسته اهمیت عنصر ملی در اقتصاد را از بین ببرد، بلکه در صحنه‌ عمل حتی اقتصادهای سرمایه‌داری نیز از ضوابط حمایت‌گرایی از تولید داخلی دست نکشیده‌اند و تنها پس از رسیدن به سطح بالای رقابت‌پذیری است که دیگران را از حمایت‌گرایی زنهار می‌دهند. نتیجه‌ی چنین توصیه‌ای آزادی جریان واردات از کشورهای با توان تولید بالا به اقتصادهای نحیف و مصرف‌کننده و لذا وابستگی بیشتر آنها است. چنان‌که پیش‌تر گفتیم، این مسأله استقلال سیاسی اقتصادهای وابسته را تباه می‌کند.

دست کشیدن از حمایت‌گرایی دامی بود که ما با درایت مقامات کشور اسیر آن نشده‌ایم و ثمره‌ی مبارک آن را اکنون در شرایط فشارهای خارجی شاهد هستیم و لذا امکان برآوردن نیازهای اصلی خود را داریم. البته بلند کردن پرچم تولید ملی مترادف با حمایت بدون هدف‌گذاری از تولیدکننده‌ی داخلی نیست، زیرا اگر حمایت‌های غیر معقول به عدم رقابت در قیمت و کیفیت تولیدکننده‌ی ایرانی بینجامد، در واقع موجب از دست رفتن توان رقابت خارجی و إدبار جامعه می‌شود که در بلندمدت به زیان تولید ملی است.

شکی نیست که یکی از کامیابی‌های انقلاب اسلامی زنده کردن نگاه ملی و استقلال‌طلبی و خودباوری در عرصه‌های اقتصاد و دانش است. این روحیه و دیدگاه اگرچه در دوره‌های مختلف فراز و فرودهایی داشته، اما بر همان صراط مستقیم استوار مانده است. هدف‌گذاری امسال نیز فرصتی بس مغتنم برای تقویت سرمایه و نیروی کار داخلی و نهایتاً کشاورزی و صنعت و در یک کلمه تولید ایرانی می‌شود؛ تولیدی که سفیر هویت و توان اقتصادی کشور و نشان قوت علمی و مدیریتی این سرزمین و کمک‌کار استقلال و عزت سیاسی ملت ما است.



نظرات 0
تاريخ : پنج شنبه 3 فروردین 1391  | 8:37 AM | نویسنده : قاسمعلی
 

سال تولید ملی ، حمایت از کار و سرمایه ایرانی

تولید ملی

تولید ملی ( به انگلیسی : National product  ) (در اقتصاد) ( یا محصول ملی ) به ارزش پولی همه ی کالاها و خدماتی که در دوره ی معینی، معمولا ً یک سال، در کشوری تولید شده، گفته می شود. به این اعتبار تولید ملی یک جریان در واحد زمان است و معمولا ً بر حسب دلار در سال، پوند در سال، و مانند اینها بیان کی شود . درآمد ملی به ارزش پولی تمامی درآمدهایی که در دوره ی معینی در کشوری، در جریان تولید، کسب شده گفته می شود. « هزینه¬ی ملی » ارزش پولی تمام هزینه هایی است که در دوره ی معینی در کشوری پرداخت شده است.


انواع
تولید ملی را بسته به اینکه هزینه های تولید از آن کم شده یا نه می توان به دو زیرشاخه تقسیم نمود:
تولید خالص ملی و تولید ناخالص ملی


نکات
* در محاسبه ی این کل باید از دوباره شماری اجتناب کرد. مثلا ً اگر در آمدها را جمع می زنیم نباید هم دستمزدهایی را که از سوی یک بنگاه تولیدی پرداخت شده و هم ارزش فرآورده هایی را که از سوی آن بنگاه به فروش رسیده به حساب آورد؛ زیرا در این صورت دستمزدها دوبار به حساب درآمد گذاشته می شود، یکبار هنگامی که از مشتریان دریافت و بار دیگر هنگایم که به کارکنان پرداخت می گردد. بلکه باید دستمزدها و سودها «پس از» پرداخت دستمزدها ( و البته پس از پرداخت دیگر هزینه ها) به حساب آورده شوند.
* در جمع زدن هزینه ها نیز باید تنها هزینه های مصرف کنندگان نهایی برای خرید فرآورده ها به حساب اورده شود، نه هزینه های بانگاه ها برای خرید مواد اولیه ای که بعداً آنها را تبدیل کرده و به فروش می رسانند.
* در تعریف تولید ( محصول) یا درآمد یا هزینه ی ملی، مختاریم هزینه ی استهلاک کالاهای سرمایه ای دوره ی مربوطه را کسر کنیم یا نکنیم. اگر این هزینه ها کسر شود، نتیجه ی تولید، درآمد و هزینه « خالص» است، اگر کسر نشود، نتیجه ی تولید، درآمد و هزینه «ناخالص » است. بدین ترتیب تولید ناخالص ملی ارزش کالاها و خدماتی است که در یک دوره تولید شده و شامل کالاهایی است که در همان دوره برای جایگزینی کالاهای سرمایه ای مستهلک شده اختصاص یافته است. و محصول خالص ملی ارزش کالاها و خدمات تولید شده « پس از کنار گذاشتن» کالاهایی است که برای نگهداری دارایی کالاهای سرمایه در حد آغاز دوره، لازم است.
* «درآمد قابل تصرف» (که گاهی «درآمد شخص قابل تصرف» خوانده می شود) معمولا ً به معنای درآمد شخصی پس از وضع مالیات بر درآمد اشخاص است.


تولید خانگی
در برآورد تولید ملی تنها فرآورده هایی به حساب آورده می شوند که از طریق بازار توزیع شده باشند. زیرا سنجش ارزش افزوده ی فرآورده های خانگی، چون غذاو لباس و اثاثه و تعمیرات خانگی که از سوی افراد برای مصرف شخصی تولید می شود، دشوار است. نتیجه گاهی ناهنجاری های شگفت انگیز است. مثلا ً اگر مردی با سرایدار خود ازدواج کرده دیگر دستمزد نپردازد، هرچند سرایدار همچون گذشته به انجام وطیفه ی خود ادامه دهد، تولید درآمد و هزینه ی ملی کاهش خواهد داشت، زیرا خدمات سرایدار از این پس از طریق بازار عرضه نشده به تولید خانگی مبدل گردیده است. در نروژ زمانی ارزش خدمات زنان خانه‌‍دار نیز برآورده شده در حساب های ملی آن کشور گنجانیده می شد.



نظرات 0

شاید برای بسیاری، نامگذاری سال ۸۸ (اصلاح الگوی مصرف) سال ۸۹ (همت مضاعف و کار مضاعف)، سال ۹۰ (جهاد اقتصادی) و سال ۹۱ (توليد ملى، حمايت از كار و سرمايه ايرانى) غیرمنتظره بوده باشد و حتی برخی آن را بر خلاف سیاستگذاری قرآن و دین بدانند. اینک تحلیل این نامگذاری ها بر اساس الگوی استراتژیک اسلامی.

پیشتر در مقاله تحلیل استراتژیک براندازی ۸۸ به الگوی انسان/جامعه شناسی استراتژیک اسلامی اشاره شد و با استناد به فرمایش امیرالمومنین (ع) لایه های انسان/جامعه را، چهار تا برشمردیم؛ "العقول أئمة الافکار، و الافکار أئمة القلوب، و القلوب أئمة الحواس و الحواس أئمة الاعضاء" عقل، پیشوای ذهن است و ذهن پیشوای قلب و قلب پیشوای حواس و حواس، پیشوای اعضا. بحارالانوار، ج۱، ص۹۶.

 

در مقاله تحلیل استراتژیک روان شناسی اجتماعی مردم ایران همه اشاره شد که دشمن و شیاطین، اولین و مهمترین هدف خود را ترور عقل فرد/جامعه قرار داده اند. آنان می کوشند که مهمترین حوزه هویت فرد و جامعه؛ یعنی «امام» برون و امام درون را ترور کنند. در این حالت، جامعه  دچار بحران و فاجعه عدم اطاعت از امام و ولیّ امر الهی می شود. اما این نصف راه است، و نصف دیگر توطئه، با بهره مند کردن جامعه یا فرد در سطح راهبری؛ یعنی حوزه جسم فرد و جامعه، شکل می گیرد. این بهره مندی، دو فایده اساسی برای شیطان دارد؛ الف. هم جامعه، از مصیبت حیات بدون امام غافل می شود؛ ب. و هم الگویی برای ملل و دول منفعل و دنباله رو فراهم کنند.

بنابراین کشورهایی مثل ژاپن و آلمان، مانند قایقی بادبانی هستند که با باد موافق (یاری شیاطین) پیشرفتشان سریع می شود و کشوری که دارای عمق استراتژیک (عقل، امام و ولیّ امر الهی) باشد، با باد مخالف شدید در سطح راهبری خود (حوزه بدنه و تمدنی جامعه) از قبیل صنعت و اقتصاد روبرو است.

علت آن هم این است که دشمن با تمام قوا برای نابودی انسان در تلاش است، و از آنجا که از حمله به به عمق استراتژیک یک نظام (یعنی حوزه عقل جامعه؛ یعنی ولایت امر) ناکام شده است، تمام آن فشار را به حوزه های دیگر؛ یعنی سطوح منتقل می کند؛ مثل دزدی که از سرقت گاوصندوق (عمق استراتژیک یک خانه و معادل نقش امامت در جامعه) ناامید شده است، در این هنگام تمام تلاش خود را برای دزدیدن چیزهای کم اهمیت تر به کار می گیرد. اما اگر موفق به سرقت گاوصندوق می شد، قطعا تمرکز قوای شان بر کالاهای کم اهمیت تر مثل تلویزیون و فرش کمتر بود.

مهمترین نتیجه این کار شیاطین این است که در دراز مدت، زبان قابل فهم برای اکثریت ملل و دول دنیا، زبان اقتصاد و پیشرفت در سطح بدن و تمدن می شود و منطق گفتگو و تفاهم بشر را تغییر می دهند.

چرا رهبر الهی ایران، دهه آینده را، دهه عدالت و پیشرفت نام نهادند نه دهه تعالی؟ مگر پیامبر خدا نفرمودند: "انما بُعثت لأتمّم مکارم الاخلاق"؟ اگر به ظهور نزدیکیم، چرا نباید، دل مردم و جان جامعه را آماده دیدار کرد؟ آیا امام زمان قرار است بیایند و بداخلاقی و رشوه و بی‌وفایی به عهد و زنا و لواط و ... را در جامعه ببینند؟ آیا فرهنگ و معنویت و ایمان مردم در معرض تهدید نیست؟ آیا بهتر نیست به جای حرکتی مشابه تمدن غرب در پیشرفت که بار معنایی دنیاگرایانه دارد، در تعالی که مفهومی ایمانی است بکوشیم؟ اصلا مفهوم این روایت چیست که اگر اهل دنیا عقل می ورزیدند، [در فرصت محدود سکونت در دنیا، آخرت خود را آباد ‌می‌کردند؛ بنابراین] دنیای‌شان ویران می‌شد[1]! مگر خداوند در قرآن نفرموده است که «خداوند قطعا و حتما کسانی را که خدا را یاری کنند، یاری می کند؛ ... آنانکه وقتی در زمین به آنها قدرت دادیم، نماز به پای می دارند و زکات می دهند و امر به معروف و نهی از منکر می کنند»[2] حج/40 و 41 . پس با این حساب، سیاستگذاری کلان نظام جمهوری اسلامی ایران، دینی و قرآنی نیست.

صدور انقلاب به دول مستضعف دنیا: پس از صدور انقلاب به ملل مستضعف، بیداری ملل و روی کار آمدن دول مردمی و ضد استکبار در دنیا، اینک زمان برای صدور دولت اسلامی فراهم شده است و از آنجا که دول مستضعف دنیا در آستانه درک عمق استراتژیک فرد/جامعه نیستند و درک آنان نیز کمابیش از "سطح بدنی/تمدنی جامعه الگوی خود؛ یعنی ایران فراتر نمی رود، ناگزیر باید با زبان آن قوم[3] و متناسب با آستانه درک شان با آنان سخن گفت و این یعنی، تلاش برای آبادانی کشور الگو در حوزه سطح راهبری (بدنه جامعه و بُعد تمدنی و صنعتی آن)، و این نقطه، همانجایی است که مطابق آنچه گفته شد، کانون تمام فشار جبهه شیاطین داخلی و خارجی است. به لطف الهی و عنایت اهل بیت و تلاش‌های مخلصانه و مجاهدانه علمای عظیم الشان و استراتژیستی چون شهید نواب صفوی، امام خمینی و اما خامنه ای مردم و نظام ما درای عمق استراتژیک مناسب هستند و باید برای حرکتی عظمی در "سطح" برنامه ریزی کرد؛

امام و امت اسلامی ایران، در نقش یک پیامبر برای جهان: اکنون وضعیت جامعه مسلمان ایران، به گونه ایت که تفسیر عینی "امت وسط" است و در نقش یک الگوی الهام بخش برای جهان است؛ همانطور که رسول الله و ائمه معصومین، الگوی امام و امت مسلمان ایران بوده است. سخنان نوروز ۹۰ امام خامنه ای در حرم حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام:

«ما بايد بتوانيم قدرت نظام اسلامى را در زمينه حل مشكلات اقتصادى به همه دنيا نشان دهيم؛ الگو را بر سر دست بگيريم تا ملتها بتوانند ببينند كه يك ملت در سايه اسلام و با تعاليم اسلام چگونه مي تواند پيشرفت كند!»

البته کار دولت سازندگی هم در سطح تعریف می‌شد، اما به دلیل ترور عدالت و تعهد، عملا به جولانگاهی برای انزوای مردم و رهبری و ترور انقلاب تبدیل شد؛ همان که فائزه رفسنجانی گفت رهبری که در این همه مدت رهبر واقعی بوده است! لذا امام خامنه ای، در ديدار گروهانهای عاشورا، ۲۲خرداد ۷۱ فرمودند: "سازندگى، كارى بود كه على‌ بن‌ابی طالب عليه‌السلام داشت؛ اين، سازندگى است! دنياطلبى و مادى‌طلبى، كارى است كه عبيدالله زياد و يزيد مى‌كردند. آنها تجملات را زياد مى‌كردند. اين دو را با هم اشتباه نبايد كرد. امروز عده‌اى به اسم سازندگى خودشان را غرق در پول و دنيا و ماده‌پرستى مى‌كنند. اين سازندگى است؟!"

بیم آن بود که اگر این روش سازندگی ادامه می‌یافت، (همانطور که رهبر فرزانه انقلاب در سال ۷۵ و اواخر دولت سازندگی در بحث "عبرتهای عاشورا" فرمودند) ولیّ‌امر الهی هم به مسلخ بروند که خدا را شکر، عمر دولت تکنوکرات به سرآمد، و خون ولیّ خدا، امام خامنه‌ای محفوظ ماند. حتی ایشان تصریح کردند که اجازه نخواهند داد که برخی آرام آرام و معاویه صفتانه، شرایط حسنی (ع) را تحمیل کنند، ایشان فرمودند اگر قرار است اتفاقی بیفتد، حسینی خواهد بود!

-------------------------------------------------------

۱. غرر الحکم، ص 223: "لو عقل أهل الدنیا لخربت الدنیا". البته این به معنای آن نیست که اگر گروهی از جاهلان، عقل را رها کردند و به جای عمران آخرت، به دنیا پرداختند، ما اجازه بدهیم که آنان بر ما سلطه پیدا کنند، در این حال لازم است که ما نیز به پیشرفت بیندیشیم تا اسلام و مسلمین برتر بمانند.

۲. «وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ؛ الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَر»

۳. « وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ» ابراهیم/4.



نظرات 0

پیشتر در مقالات مفصلی تحت عنوان "تحلیل ابرجنگ تاریخ" استراتژی کج دار و مریز جمهوری اسلامی ایران تبیین شد؛ و علت عدم حملات عظیم و دیوانه وار شیطان بزرگ بر ضد جریان حق و به ویژه جمهوری اسلامی ایران بررسی شد. اینک، به نتیجه این استراتژی های بسیار پیچیده و عظیم، در کلام امام خامنه ای اشاره می شود: 

امام خامنه ای به کمک امتش، مهار آمریکا را نگه داشته است: بيانات در ۱۲اردیبهشت ۱۳۷۵: «اگر مهارها و افسارها، جلوگير دولت امريكا نبود، حاضر بود در هر نقطه‌اى از دنيا كه هوس كند، بمب اتم بيندازد؛ چون براى اينها كه آدمكشى كار مشكلى نيست!»

امکان حمله هسته ای آمریکا به ایران، میل به صفر دارد: امام خامنه ای در حرم مطهر رضوی، نوروز ۹۱: «ممكن است آمريكا خطرهائى براى كشورهاى ديگر ايجاد كند؛ ممكن است ديوانگى كنند. البته من همين جا بگويم؛ ما سلاح اتمى نداريم، سلاح اتمى هم نخواهيم ساخت، اما در مقابل تهاجم دشمنان - چه آمريكا و چه رژيم صهيونيستى - براى دفاع از خودمان، در همان سطحى كه دشمن حمله كند، به آنها حمله خواهيم كرد. قرآن كريم به ما نويد داده است: «و لو قاتلكم الّذين كفروا لولّوا الأدبار ثمّ لا يجدون وليّا و لا نصيرا. سنّة اللّه الّتى قد خلت من قبل و لن تجد لسنّة اللّه تبديلا». هيچ جا در قرآن نيامده است كه اگر شما شروع به جنگ كرديد، حمله كرديد، حتماً پيروز خواهيد شد؛ ممكن است پيروز بشويد، ممكن است شكست بخوريد - همچنان كه در جنگهاى صدر اسلام، آنجائى كه مسلمانان حمله كردند، گاهى شكست خوردند، گاهى هم پيروز شدند - اما وعده داده است كه اگر دشمن ابتدا به حمله كرد، آن دشمن قطعاً شكست خواهد خورد. نبايد بگوئيد اين مخصوص صدر اسلام است؛ نه، «سنّة اللّه الّتى قد خلت من قبل و لن تجد لسنّة اللّه تبديلا»؛ اين قانونِ الهى است. ملت ايران عازم است، بانشاط است، در فكر تهاجم و تجاوز نيست؛ اما به هستى خود، به ثروت خود، به هويت خود، به اسلام خود، به جمهورى اسلامىِ خود با تمام وجود دلبسته و علاقه‌مند است.»

سخن متناقض نمای امام خامنه ای: ما سلاح اتمی نداریم، سلاح اتمی هم نخواهیم ساخت؛ اما برای دفاع از خود، در همان سطحی که دشمن حمله کند، به آنها حمله خواهیم کرد.

تبیین تناقض نمایی آن: اگر دشمن حمله اتمی کرد، ما چه می کنیم؟ چطور در همان سطح به آن حمله، جواب می دهیم؟ در حالی که می گوییم ما سلاح اتمی نداریم و درست هم نخواهیم کرد.

جواب نخست و به نظر بنده اشتباه: امام خامنه ای نگفته است که ما سلاح اتمی نمی خریم، خوب شاید خریدیم و حمله دشمن را در همان سطح جواب دادیم! اما مگر دشمن به شما می گویدکه ما فردا قرار است دو هزار کلاهک اتمی به ایران بزنیم؟ تا شما بروید و اگر دادند که نخواهند داد، بخریم. مگر سامانه موشکی اس ۳۰۰ را به ما دادند که حالا بمب اتمی بدهند؟ علتی که در کلام امام خامنه ای برای موفقیت قطعی ایران اسلامی ذکر شده است، سنخیتی با این جواب ندارد.

جواب دوم: به دلیل عملکرد بسیار پیچیده امام خامنه ای و امتش، در طراحی و به کار گیری استراتژی کج دار و مریز، امکان حمله اتمی را از کشور دیوانه آمریکا می گیرند. بنابراین، ما سلاح اتمی نداریم و دشمن هم که دارد، نخواهد توانست با همه دیوانگی اش، آن را بر ضد ایران به کار ببرد؛ لذا ما دیگر حملات دشمن را در هر سطحی که باشد، جواب می دهیم.



نظرات 0

تعداد کل صفحات : 3 :: 1 2 3