در حوزه انرژی، بویژه ترویج اقتصاد بدون نفت و کسب‌وکار انرژی‌های جایگزین می‌تواند دستمایه‌ طراحی ابرشغلها باشد. به برکت پیشرفت علم و فناوری، هیچ‌یک از صنایع آینده از دستکاری مواد در امان نخواهند بود و این نیز به نوبه خود یعنی انبوهی از فرصتها برای طراحی ابرشغلها. گذشته از همه اینها، ما انسانیم و باید از کار و زندگی لذت ببریم و بنابراین، شادابی روانی یا بهبود آن نیز حوزه‌ وسیعی است که در آینده میزبان ابرشغلهای جدید خواهد بود. این ابرشغلها، افزایش شادابی روانی و حیات روحانی انسانها را نشانه خواهند گرفت و به انسانها کمک خواهند کرد تا توانمندیهای ابرانسانی‌شان را تقویت کنند .

نوشتاری که پیش رو دارید، می‌کوشد با تبیین ویژگیهای ابرشغلها و حوزه‌های اصلی ظهور آنها، چهار اصل کلیدی طراحی ابرشغل‌ها را نیز برملا کند .

روزگار مشاغل سنتی سپری شده است. اما گونه‌های بسیار جدیدتر و بهتری از شغلها در شرف پیدایش هستند:‌ ابرشغلها .

«ابرشغلها» به گونه‌های کاملاً جدیدی از کار اطلاق می‌شود. این شغلها، مهارتها و تواناییهای منحصربه‌فرد و غیر قابل ماشینی‌شدن انسان را تقویت می کنند، و پیشران جامعه جهانی در حال ظهور به شمار می‌آیند. فناوری به خودی خود، «قاتل» مشاغل است. منظور اصلی از به‌کارگیری ابزارها، ماشین‌ها و سامانه‌ها این است که کارها ساده‌تر، سریعتر و بهتر از آنچه که انسان بدون ‌ابزار می‌تواند، انجام شوند. کارکنان یقه‌سفید (آنهایی که در دفاتر مرکزی اداره‌ها و شرکتها کار می‌کنند) ممکن است خیلی نگران نباشند، اما مشاغل خدماتی آنها ـ که اتفاقاً نیازهای فنی و فکری پیچیده‌ای دارند ـ در معرض حملات تازه‌ی فناوری قرار گرفته‌اند .

ما هرروز نشانه‌های جدیدی مبنی بر نابودی مشاغل خدماتی در سازمانها و شرکتها دریافت می‌کنیم. منشی‌های پاسخگوی تلفن با سامانه‌های تشخیص صدا و پاسخ، بلیت‌فروشان فرودگاه‌ها با کیوسک‌های صدور بلیت،‌ و وظایف مدیران میانی با نرم‌افزارهایی جایگزین می‌شوند که روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند .

فکری‌ترین و فنی‌ترین شغلها نیز در فهرست قربانیان قرار دارند. به‌عنوان نمونه، شغل‌هایی چون تدریس در دانشگاه و طراحی نرم‌افزار را در نظر بگیرید که از شغلهای خوب و باکلاس دنیای امروز به شمار می‌آیند. دانشگاههای مفلس، هزینه‌ به‌کارگیری استادان را با استفاده از استادیارها و برنامه‌های آموزش از راه دوری که کارآیی علمی مدرسان را افزایش می‌دهند، پایین می‌آورند. به زودی سامانه‌‌های آموزشی تمام‌رایانه‌ای، در بعضی از حوزه‌ها از راه می‌رسند .

« کارکنان دانشی» هم‌چون طراحان نرم‌افزار نیز با انقراض به وسیله ماشین‌ها روبه‌رو هستند. طراحی نرم‌افزار احتمالاً بیش از سایر مشاغل فنی قابلیت خودکارشدن دارد.‌ ابزارهای برنامه‌نویسی، پیوسته به‌گونه‌ای ساخته می‌شوند که بهره‌وری برنامه‌نویسان را بالا ببرند. در مقایسه با گذشته، امروزه افراد کمتری برای نوشتن یک برنامه نرم‌افزاری معین لازم است .

روندهای اجتماعی نیز روی درآمد بالقوه طراحان نرم‌افزار تاثیر می‌گذارند . به‌عنوان مثال، «جنبش منبع باز» که روز به روز محبوبتر می‌شود، هم‌اکنون پیش‌تازی مایکروسافت را در طراحی سیستم‌های عامل و نرم‌افزارهای تجاری، مانند واژه‌پرداز، هدف قرارداده است. این شرایط برای مردم، بسیار عالی است، اما برنامه‌نویسان منبع باز اغلب برای کارهایی که انجام می‌دهند مزدی دریافت نمی‌کنند. آنها بدون دریافت دستمزد، روی برنامه‌های منبع باز کار می‌کنند، چون شغل اصلی‌شان چیز دیگری است. سوال این‌جاست که اگر جنبش منبع باز با همین شتاب جلو برود و شرکتهایی مثل مایکروسافت را هم درنوردد، چه آینده‌ای در انتظار شرکتهای نر‌م‌افزاری خواهد بود؟

فرقی نمی‌کند در چه سطحی از آموزش و قدرت فکری باشیم ... یقه سفیدها، آنطور که ما می‌شناسیم و در ادارات و شرکتها می‌بینیم، به گونه‌های در حال انقراض پیوسته‌اند _

مشاغل ابرانسانی، قاعده‌شکنی خواهند کرد. در آینده، افرادی که در این مشاغل قرار می‌گیرند، تا جایی که بتوانند از نیروها و ظرفیت ماشین‌ها استفاده خواهند کرد تا بتوانند شایستگیهای غیر قابل ماشینی‌شدن‌ خود را تقویت کنند و تنها به کارهایی بپردازند که ماشین‌ها در آن حرفی برای گفتن ندارند .

ویژگیهای ابرشغلهای جدید

ویژگی اصلی و حیاتی یک ابرشغل این است که باید به وسیله موجودی انجام شود که زنده است و زنده عمل می‌کند؛ کسی که دارای شعور است و نسبت به این شعور خودآگاهی دارد .

اگر مانند یک روبات عمل کنی، ریسک جایگزین شدن با آن را پذیرفته‌ای .

دو گروه شغل را در نظر بگیرید: جراح و پرستار. در حال حاضر روباتی به اسم پِنه‌لوپه وجود دارد که در مواقع اضطرار می‌تواند جای پرستار کمکی را بگیرد. این دستگاه در سال 2005 در یکی از بیمارستانهای نیویورک با موفقیت آزمایش شد. با توجه به این‌که بیمار، بی‌هوش است و تیم جراحی درخواستهای کاملاً مشخصی دارد، شغل پرستار کمکی هشیاری چندانی نمی‌خواهد. پنه‌لوپه براحتی می‌تواند بدون هیچ‌گونه هوشیاری از عهده‌ وظایف پرستار کمکی برآید .

کارهای جراح نیز هشیاری زیادی نمی‌خواهد. یک جراحی ساده را در نظر بگیرید که پیشامدهای نامطلوبی که ممکن است حین آن به وجود آیند، از قبل شناخته شده‌اند. روبات‌ها متداولترین جراحان آینده خواهند بود و ما از امروز نشانه‌های آن را می‌بینیم .

ابرشغلهای نوظهور، چندان بر مهارتهای ماشینی مثل تندشماری یا تصمیم‌گیری قانون‌مند اتکا نخواهند داشت. به‌عکس، بر مهارتهایی متکی خواهند بود که ورای فناوریهای دیجیتال امروز و شاید فردا هستند .

ابرشغلها بر پایه‌ی پنج «مهارت زنده» کلیدی و سه مهارت کمکی شکل می‌گیرند. مهارتهای زنده عبارتند از :

1. اکتشاف : به معنای پیداکردن «چرایی»های علم، زندگی و کسب‌وکار .

2. خلاقیت : یعنی شکل‌دادن به چیزی نو در ذهن .

3. پیاده‌سازی : یعنی چیدن میوه‌های خلاقیت‌ در دنیای واقعی؛ یعنی توانایی اجرای یک طرح یا نقشه .

4. تاثیرگذاری : به معنای تعامل با دیگران در جهت الهام‌بخشی، جهت‌دهی، و توانمندسازی آنان؛ آنچه که در حد عالی آن از یک رهبر انتظار می‌رود .

5. فعالیت‌های بدنی : یعنی تعامل هشیارانه با ابزارها یا بدن .

مهارتهای کمکی که پشتیبان مهارتهای کلیدی به‌شمار می‌آیند، عبارتند از :

1. مهارتهای ذهنی پایه : مثل ادراک، طبقه‌بندی و ابراز احساسات .

2. تفکر نمادین و تفسیر : شامل زبان، ریاضیات و بکارگیری نشانه‌های علمی .

3. مسئولیت‌پذیری : شامل هشیاری جهانی، اخلاق و شعور مذهبی .

موفقیت شغلی در هزاره‌ جدید به این بستگی خواهد داشت که افراد، زمینه‌های یادگیری خود را از جاهایی که فناوری الکترونیک و دیجیتال بهتر از پس آنها بر می‌آیند، به زمینه‌هایی انتقال دهند که انسان خودآگاه در آنها قوی‌تر است .

صاحبان ابرشغلها بیشتر وقتشان را به احضار ارواح خواهند پرداخت_ کاری که در گذشته صرفاً برای افراد غیرمتعارفی مثل لئوناردو داوینچی و بنجامین فرانکلین به عنوان «کار» شناخته می‌شد. آنها بیشتر و عمیقتر از دیگران «آری_‌»های اکتشاف، «چرا نه؟»های خلاقیت، و «یافتم_... یافتم_»های ارشمیدسی را در ماجراهای بی‌باکانه تجربه خواهند کرد. افرادی که به ابرشغلها رو می‌آورند، بیشتر و عمیقتر از دیگران با مردم ارتباط می‌گیرند و در هدف‌های مشترکِ بهتر و جامعتری مشارکت می‌جویند .

تغییر در شکل و ماهیت کار

مفهوم «شغل» به معنای سنتی آن مرده است. مردم عادت کرده بودند برای خود «شغلی » داشته باشند؛ اما حالا به دلایل مختلف می‌خواهند هم‌زمان دو یا سه شغل داشته باشند. مردم عادت داشتند برای دیگران کار کنند و حالا بیشتر و بیشتر می‌خواهند برای خودشان کار کنند و فروشنده‌ کالاها یا خدمات خودشان باشند . مردم عادت داشتند به عنوان «کارمند» برای رسیدن به هدفهایی تلاش کنند که « کارفرماها» تنظیم کرده بودند؛ حالا بیشتر و بیشتر می‌خواهند خودشان هدفهایی را تعیین ‌کنند و یا در هدفهای مشترکی سهیم شوند. نسل جدید به شدت روی مهارتهای ابرانسانی تکیه می‌کند .

در حالی که شرکتهای بزرگ همچنان خالق شغلهای جدیدی ـ بر پایه‌ی مهارتهای ابرانسانی ـ خواهند بود، دیگر مانند گذشته، استخدام فلّه‌ای نخواهند داشت . در قرن بیست‌ و یکم، بیشتر افراد باید بیرون از چتر ایمن سازمانها و شرکتهای بزرگ، به دنبال راهی برای امرار معاش باشند .

ابرشغلها چه خواهند بود؟

شما چه دانشجو باشید، چه کارمند و یا صاحب کسب‌وکار، کافی است اندکی آینده‌اندیش باشید تا با انبوهی از پرسشهای حیاتی در مورد شغل روبه‌رو شوید: جهان در پنج، ده یا بیست سال آینده به چه مشاغلی نیاز خواهد داشت؟ در میانه قرن، از من یا فرزندانم انتظار چه مهارتهایی خواهد رفت؟ به طور مشخص، چه شغلهایی پرطرفدار خواهند بود؟ به بیان دیگر، مشاغل ما در میانه قرن چه خواهند بود؟

گرچه دهها میلیون شغل‌ جدید و بهتر از مشاغل سنتی پدیدار خواهند شد، اما خالق آنها شرکتها نخواهند بود، خود افراد آنها را ایجاد خواهند کرد. اینها شغلهایی نخواهند بود که کسی به شما پیشنهاد کند، بلکه خودتان باید آن‌ها را «اختراع» کنید ـ شغلهایی که در آنها شما مسئله‌ای حیاتی را حل می‌کنید و یا کارهایی که تنها شما شایستگی انجام آن را دارید و دیگران در قبال آن به شما مزد خواهند داد .

به‌طور مشخص، در بعضی از حوزه‌ها فریاد استمداد برای ارایه‌ راه حل با صدای بلند شنیده خواهد شد. این حوزه‌ها درست همان جاهایی هستند که بیشترین شغلهای پرطرفدار را خواهند داشت :

_ ابرشغلها در حوزه‌ انرژی

امروزه بیشتر انرژی مصرفی ما از نفت به دست می‌آید، اما نفت بالاخره روزی تمام خواهد شد. بسیاری اعتقاد دارند تولید جهانی نفت، هم اکنون به اوج خود رسیده، یا حداکثر تا بیست سال دیگر خواهد رسید .

در سالهای آینده، قیمت نفت و تمام چیزهایی که با آن به‌کار می‌افتند یا ساخته می‌شوند، بسیار بالا خواهد رفت. کمبود سوخت، همه‌چیز را ـ از تولید گرفته تا تجارت و حمل‌ونقل ـ مختل خواهد کرد، چه رسد به اقتصاد جهانی و ثبات سیاسی. توکیو، سائوپائولو، یا نیویورک را فقط یک هفته بدون برق، حمل‌ونقل، یا ارتباطات تصور کنید_ این اختلالهای گسترده و گوناگون، نیاز به مشاغلی مانند مشاغل پلیسی، پزشکی اورژانس و مشاغل نظامی را تقویت خواهند کرد. نیازهایی هم هستند که کمتر مشهودند، مثل مهارکردن انفجارها، اپیدمی‌ها، غارتها و نتایج اجتماعی ـ روانی برآمده از این‌گونه مشکلات . برخی مشاغل موجود مانند پژوهشگری و دانشگری در زمینه نانو یا مالکیت بانک‌ها و موسسات مالی ـ اعتباری نیز از تاثیرهای منفی این اختلالها برکنار نخواهند ماند، چراکه بدون نفت، اینترنت هم نخواهد بود و جایی که اینترنت نباشد، خیلی چیزهای دیگر هم وجود نخواهد داشت .

یک زمینه مهم، که می‌توانیم در آن به دنبال ابرشغلهای طلایی و ثروت‌آفرین بگردیم، کمک به ترویج اقتصاد بدون نفت و شرکت در تلاشهای گسترده‌ بین‌المللی برای ایجاد اقتصاد جهانی بدون نفت و حرکت به سوی «انرژی صوتی » است. انبوهی از ابرشغلها در این زمینه‌‌ جدید صنعتی ظهور خواهند کرد. جدای از مشارکت مستقیم در کسب‌وکار انرژی‌های جایگزین، یکی از اولویتهای هر ابرشغل دیگری، پشتیبانی مالی از کسب‌وکارهای دیگری است که می‌خواهند جهان را از شر نفت خلاص کنند و به انرژی‌های تجدیدپذیر رهنمون شوند .

_ ابرشغلها در حوزه دستکاری مواد‌‌

تمام صنایع و بیشتر شغلهای جدید، شامل دستکاری در مواد با استفاده از انرژی هدایت‌شده توسط هوش طبیعی است. ابرشغلها در حوزه‌ دستکاری مواد به برکت پیشرفت علم، فناوری‌ و دانش عمومی با سه تغییر انقلابی به پیش خواهند رفت :

1. ساختار دادن به ماده برای کار در سطوح میکرو و نانو : یک انقلاب صنعتی تمام‌عیار و جدید در سطوح میکروسکوپی و پایین‌تر از آن در حال آغاز است؛ جایی که در آن می‌توان روی اتم‌ها یا مولکول‌های منفرد کار انجام داد. در پرتو این انقلاب نوظهور، تولید فرآورده‌های صنعتی و غذایی و مراقبتهای پزشکی دگرگون خواهد شد. همچنان که مشکلات بیشتری را ـ که با فناوری نانو قابل حل هستند ـ کشف می‌کنیم، ابرشغلهای تازه‌ای در حوزه میکرو و نانو پدیدار خواهند شد. در این زمینه‌ها، شغلها لزوماً از پیش وجود ندارند و این شما هستید که از راه تعامل با پژوهشگران و فعالان این حوزه، باید شغلهایی را اختراع کنید .

-2 ارتقای وضعیت جسمانی انسان : ارتقادهنده‌ها‌ی مکانیکی کنونی، مانند لنزهای چشمی، مواد پرکننده‌ دندان، دستگاههای تنظیم‌ ضربان قلب و سمعک، احتمالاً در سالهای آینده به سامانه‌های دیگری خواهند پیوست که تنها برای جبران کاستیهای فیزیکی بدن طراحی نشده‌اند، بلکه برای توسعه‌ و ارتقای وضعیت جسمانی انسان ساخته شده‌اند. به عنوان مثال، لنزهای چشمی و بافت مصـنوعی حلزونی که به عنوان رابط با شبکه جهانی اینترنت Bio-Microelectromechanical Systems ,Bio-Nanoelectromechanical Systems به کار می‌روند، بدن را با نشاط نگه می‌دارند و روند سالخوردگی را معکوس می‌کنند. رایانه‌های «بیو‌نانو» که با هدف تقویت حافظه به بدن پیوند زده می‌شوند و تواناییهای شناختی ما را ارتقا می‌دهند نیز در این رده قرار می‌گیرند. حوزه‌های تحقیقاتی زیست‌شناسی و مراقبتهای پزشکی عمیقاً با الکترونیک و طراحی نرم‌افزار، پیوند خواهند خورد. بهبود قابلیتهای زیست‌شناختی انسان، حوزه‌ وسیعی از فرصتهای ابرشغلی را نوید می‌دهد که مشتریان پروپاقرص فراوانی خواهند داشت؛ فرصتهایی مثل مربی‌گری زیست‌ زیبایی، یک‌پارچه‌سازی بدن انسان و الکترونیک، برنامه‌ریزی برای ورزیدگی، و بهینه‌سازی ژنوم افراد. برای خلق ابرشغلهایی که آنها را می‌جویید، با کسانی که مانند شما فکر می‌کنند، شبکه شوید .

-3 پیکربندی دوباره‌ بوم‌شناسی انسان و کره زمین : دستکاری در مواد تا جایی پیش خواهد رفت که بتواند دو قاتل کشاورزی را براندازد: آلودگی و پراکندگی جمعیت. زمین دارد زباله‌دانی کُشنده‌ای می‌شود که به اشغال غریبه‌های ستیزه‌جو در‌ آمده است. چالش این است که آن را تبدیل به باغ روینده‌ای کنیم که توسط جامعه‌های سالم و هم‌سو و هماهنگ پرورش یافته است. اگر اقتصادهای ملی امروز می‌خواهند بر جا بمانند، لازم است مهار آلودگی در دهه‌های آینده به یک صنعت عظیم تبدیل شود. بنابراین، شرکتها و صنایع باید تشویق شوند به جای این مسموم‌سازی کره‌ زمین، فرآورده‌های صنعتی و غذایی و وسایل حمل‌ونقل را به‌گونه‌ای طراحی کنند که هماهنگ با طبیعت باشند .

این گامهای ضد آلودگی، باید با تدابیر ضد از هم‌پاشیدگی، دست در دست جلو بروند. فروپاشی جامعه، آلودگیهای اجتماعی‌ای ایجاد می‌کند که با آلودگیهای فیزیکی هم‌سانند و به گسترش آنها کمک می‌کنند. فروپاشی جامعه پیامدهایی منفی چون بزهکاری، اعتیاد و تروریسم را به دنبال خواهد داشت که به نوبه خود ضایعات و آلودگی‌های زیست‌محیطی را افزایش می‌دهند. روستاهای فقیر هندوستان و آفریقا، و حومه‌های شهری آمریکا، همگی شدیداً به طرح‌ریزی مجدد آگاهانه‌ نیاز دارند .

_ ابرشغلها در حوزه‌ «احیای انسان »: برای اختراع یک ابرشغل و موفقیت در آن، اکثر ما باید خودآگاه‌تر، هدف‌مندتر، و شادابتر از آنی باشیم که در حال حاضر هستیم. به عبارت دیگر، ما باید «انسان‌تر» شویم .

احتمالاً اکثر ما بر «شادابی روانی» یا بهبود آن، بیش از بقیه به عنوان یک هدف شغلی تمرکز می‌کنیم. ارتقای شادابی دیگران هم‌اکنون نیز یک حوزه‌ شغلی وسیع را تشکیل می‌دهد و به نظر می‌رسد در سالهای آینده نیز گسترش خواهد یافت، چرا که تقاضای بسیار بالایی دارد .

ارتقای شادابی، حرفه‌هایی از این دست را در برمی‌گیرد: آموزش، مربیگری، و البته پرورش فرزندان. این حوزه هم‌چنین مشاغل روحانی، بازیگری در تئاتر و سینما، جامعه‌شناسی و روانشناسی را هم شامل خواهد شد. وقتی مشاغل کنونی در حوزه‌ ارتقای شادابی و حیات روحانی انسان تبدیل به ابرشغل شوند، آرایه کاملی از مهارتهای ابرانسانی ـ اکتشاف، خلاقیت، پیاده‌سازی،‌ تاثیرگذاری و فعالیتهای بدنی ـ را برای خدمت هرچه بهتر به مشتری مورد استفاده قرار خواهند داد .

ارتقای شادابی، اگر شغل اصلی نباشد، یک «شغل جنبی» برای هر ابرشغل خواهد بود، چراکه شادابی مانند اکسیژن برای بقای هر واحد صنعتی، تجاری، آموزشی و ... لازم است .

همه ابرشغلها، از آموزش و مشاوره گرفته تا نمایش، هدف مشترکی را دنبال می‌کنند: کمک به دیگران برای ارتقای توانمندیهای ابرانسانی‌شان که عبارتند از :

_ فهمیدن چرایی‌ها از طریق اکتشاف .

_ آفرینش ایده‌های نو از طریق خلاقیت .

_ تاثیرگذاری مثبت بر دیگران، به کمک مجموعه‌ای‌ از مهارتهای اجتماعی که از شریک‌یابی و ارتباط تا مذاکره و رهبری را در می‌گیرد .

_ استفاده درست و بجا از «بدن» سالم خود و انجام کار از طریق فعالیتهای گسترده‌ای چون باغبانی، بازیگری، طبخ غذا و ...

چگونه یک ابرشغل اختراع کنیم؟

هیچکس به شما ابر شغلی را پیشنهاد نمی‌کند. این خود شما هستید که آن را با کاوش در مشکلات و فرصتهای تازه، اختراع می‌کنید. داستانی نقل می‌کنیم از کسی که واقعاً این کار را انجام داد .

اوایل دهه 1990، یک کارشناس ارتباطات راه دور از کارش در شرکت ای‌تی‌اندتی کناره گرفت و یک مشاور مستقل شد. اندکی بعد درآمدش سر به فلک کشید. او از شهامت و انعطاف‌پذیری‌ تازه‌ای که به دست آورده بود لذت می‌برد و متوجه شد که سخنرانیهایش خیلی پرطرفدارند. وقتی حباب فناوریهای برتر ترکید، همان‌طور که مشتریانی مثل ای‌تی‌اندتی و سیسکو ناگهان تغییر مسیر دادند، درآمد او هم فرو افتاد، و دیگر کسی سخنرانی او را به هیچ هم نمی‌خرید . حالا باید چه کار می‌کرد؟

به پیرامونش نگاهی انداخت و دریافت که تعداد زیادی از همسایگان با ویروس‌ها و پیچیدگیهای فزاینده‌ی سیستم‌های عامل، مشکل دارند. آنها از او می‌پرسیدند که آیا می‌تواند کمکی بکند؟ او بلافاصله یک شغل جدید را دیده بود: او می‌توانست پزشک رایانه‌ها شود _

در این داستان، چهار نکته جالب توجه وجود دارد. اول این که آقای مشاور به این نکته پی برد که در شرکتهای بزرگ، انعطاف‌پذیری و امنیت خاطری که او می‌خواهد، وجود ندارد. بنابراین، شغل کارمندی را رها کرد و به خوداشتغالی روی آورد. منتظر باشید که این اتفاق برای شما هم در آینده بیفتد: چتر حمایتی سازمان یا شرکتی که در آن کار می‌کنید، در آینده چندان قابل اطمینان نخواهد بود .

نکته دوم این‌ است که وقتی آقای مشاور با رکود کسب و کارش روبرو شد، دوباره از پایه شروع کرد و خلاقیتش را به کار انداخت. او پرسید: «من چرا اینجا هستم؟ در انجام چه کاری خوب هستم؟ چه مشتریان جدیدی به من نیاز دارند؟» و به دنبال همین پرسشها بود که مسیر شغلی جدیدی را پیدا کرد .

همچنان که تحولات فنی، اقتصادی، و اجتماعی سرعت می‌گیرند، ما مجبور می‌شویم مهارتهای اندیشیدن و بازآفرینی‌مان را نیز نوتر کنیم .

نکته‌ سوم اینکه شغل جدید او، شغلی از پیش شناخته شده و مصوب نبود_ در هیچ دیکشنری اقتصادی یا شغلی، شما پزشک رایانه را پیدا نمی‌کنید. علاوه بر این، وقتی در دو پایگاه داده‌ شغلی معروف ـ Monster.com و hotjobs.com ـ عبارت «پزشک رایانه» را جست‌وجو کردم، هیچ فهرست مستقلی پیدا نشد. اما وقتی همین عبارت را در گوگل جست‌وجو کردم، به 40400 صفحه رسیدم. این نشان می‌دهد که بسیاری دیگر نیز به این نیاز پی برده‌اند و دارند به این حرفه کشیده می‌شوند. امروزه دورنمای فرصتهای شغلی به قدری سریع تغییر می‌کند که دیده‌بانهای دولتی، و یا حتی شرکتهای بزرگی را که معروف به ابداع شغلهای جدید هستند، جا می‌گذارد. بهترین فهرست مشاغل، موتورهای جست‌وجو و اخبار روزانه است .

و بالاخره نکته چهارم اینکه آقای مشاور در خط مقدم ذهن و رفتارش، مسئولیت‌پذیرانه عمل کرد. کلید موفقیت او در نقش یک پزشک رایانه، قابل اعتمادبودن بود. او می‌گوید «مردم به این دلیل به من مراجعه می‌کنند، که نه فقط می‌توانم رایانه‌هایشان را درست کنم، بلکه به این خاطر که من از آن آدم‌هایی هستم که اگر یک وقت با خانواده‌شان در منزل تنها بمانم، نگران نیستند ».

مثال بالا، نمونه‌ای از خلق یک شغل از هیچ است. آنچه وجود داشت فقط یک «تقاضای پنهان» بود که تنها یک چشم تیزبین می‌توانست آن را ببیند. البته راه دیگری هم برای ابداع شغل جدید وجود دارد: شغل فعلی‌تان را اصلاح کنید .

تبدیل یک شغل موجود به یک ابرشغل؛ چگونه

دهها میلیون ابرشغل قابل ابداع است، چرا که هر شغلی را می‌توان به یک ابرشغل تبدیل کرد. فرایند آن بسیار ساده، و متشکل از دو گام است :

گام اول : شغل فعلی را تا جایی که می‌توانید «خودکار» کنید. با استفاده از کاغذ، اصلاح رویه‌ها یا هر ابتکار دیگری که می‌توانید به خرج دهید، بخشی از شغل را به رایانه بسپارید. تنها در این صورت می‌توانید از شر انجام دادن این همه کار خلاص شوید. در واقع، دارید به یک روبات می‌گویید که بیاید و شغل شما را تصاحب کند: «تو استخدام شده‌ای و کاری که از تو می‌خواهم انجام دهی این است ».

گام دوم : جنبه‌های ابرانسانی شغل خود را توسعه دهید. فهرست پنج مهارت اصلی و سه مهارت کمکی را مرور کنید . ببینید در کدام جنبه از شغل خود می‌توانید خلاقیت بیشتری به کار بگیرید، یا کشف کنید که چرا بعضی چیزها درست عمل نمی‌کنند، یا تاثیرگذاریتان را از طریق ارتباطات موثرتر بهبود بخشید. تصور کنید که مسئولیت‌پذیرتر شده‌اید، یا کیفیت مسئولیت‌هایتان را با دادن قولهای شرافتمندانه‌تر بالاتر برده‌اید .

همه ما نمی‌توانیم و قرار هم نیست که پژوهشگر نانو بشویم . جهانی که ما می‌خواهیم و می‌سازیم، برای همه‌ی خُلق‌وخوها و سلیقه‌ها اتاقی دارد: کسانی که دوست دارند بیش از آنکه از مغزشان کار بکشند، با دست‌هایشان کار کنند یا آنهایی که از کار کردن با آدمهای جدید، بیش از سروکله زدن با ایده‌های جدید لذت می‌برند. ابرشغلهای آینده، همه این تفاوتها را در بر می‌گیرد. تمام مهارتهای ابرانسانی ـ حتی آنهایی که با اشیا سرو کار دارند ـ از خطر ماشینی‌شدن در امانند؛ به شرطی که با خودآگاهی دنبال شوند .

حتی اگر شغلی کاملاً ماشینی شود، متصدی آن در صورتی که بخواهد می‌تواند با استفاده از رویکرد دو گامی زیر، آن را از نو احیا کند و این بار به صورت یک ابرشغل. این وضعیت برای بسیاری از کسانی که در مشاغل اداری و مالی و پشتیبانی کار می‌کنند، پیش‌ می‌آید که اگر هوشمندانه عمل نکنند، ممکن است شغل خود را کاملاً از دست بدهند. در گام اول، متصدی شغل باید هماهنگ با جریان خودکارسازی پیش‌ برود و راههایی بیابد که با آن بتوان کار را با زمان و تلاش کمتری انجام داد. او از این طریق به مدیریت سازمان در خودکارسازی شغلی و بهره‌گیری از فناوریهای پیشرفته کمک می‌کند. سپس متصدی (در صورتی که هنوز شغلش را از دست نداده باشد) باید از وقتهای خالی خود برای تقویت مهارتهای ابرانسانی‌اش استفاده کند. او باید صمیمیت و سودمندی‌اش را برای مشتریان شرکت تقویت کند، و از مدیرش بخواهد که وظیفه‌ها و مسئولیتهای بیشتری را به او بسپارد. از قدرت اکتشاف و خلاقیتش برای حل مسائل مشکل‌زا در کسب‌وکار یاری بگیرد و تلاش کند تا راه‌حلهای تازه‌ای ارائه دهد .

همه مشاغل فعلی ـ از صندوق‌دار گرفته تا مدیرعامل و از حسابدار گرفته تا جانورشناس ـ می‌توانند روی نردبان ابرشغل بالاتر بروند. نوآوریها بیشتر سراغ کسانی می‌روند که اشتیاق بیشتری به دگرگونی دارند: خودِ صاحبان مشاغل .

ابرشغلها سر بر می‌آورند

ابرشغلهای آینده ممکن است کاملاً نو یا نسخه بهبودیافته شغلهای کنونی باشند و به احتمال زیاد از نظر کیفی با شغلهای امروزی کاملاً متفاوتند و روی مهارتهای ابرانسانی تمرکز بیشتری دارند .

برنامه‌ریزی ابرشغلی

برای کسانی که می‌خواهند یک ابرشغل شایسته و ثروت‌آفرین را هدف بگیرند، پیروی از پنج گام زیر پیشنهاد می‌شود :

1. تصمیم بگیرید کدامیک از مهارتهای ابرانسانی ـ اکتشاف، خلاقیت، پیاده‌سازی، تاثیرگذاری، و فعالیت‌های بدنی ـ بیشتر با شما تناسب دارند . کارآموزی و خلق شغلتان را حول همین محور برنامه‌ریزی کنید، نه روی یک تخصص سنتی مثل مهندسی شیمی یا ادبیات انگلیسی. دانش تخصصی، گرچه هنوز مهم است، اما در مقابل مهارتهای ابرانسانی که پایا و غیر قابل ماشینی‌شدن هستند، کم می‌آورد .

2. تعیین کنید بر چه ماموریتی و در چه حوزه‌ای می‌خواهید تمرکز کنید . تصمیم بگیرید می‌خواهید با کدام حوزه‌ مشکل‌خیز و پر از مسائل حیاتی گلاویز شوید: انرژی، دستکاری مواد، یا احیای انسان. باید حوزه‌ای را بیابید که هم با علائق شما سازگار باشد و هم گره‌ای از مشکلات مشترک بشر بگشاید. آنچه اهمیت دارد این است که شما بهترین و بیشترین سعی ممکن را به عمل آورید تا استعدادهای خود را در مسیر درست به کار اندازید .

3. دستمزد مناسب را در نظر بگیرید . اگر پول و درآمد برای شما مسئله است، احتمالاً مجبور خواهید شد بیشتر جست‌وجو و مذاکره کنید، اما پول نباید شما را از ماموریت اصلی‌تان ـ مشارکت در حل مشکلات مشترک بشریت ـ منحرف کند. تقریباً همه شغلها، حتی پیش پا افتاده‌ترین آنها، می‌توانند با تزریق انرژی ابرانسانی به حرفه‌ای ارضاکننده و ارزشمند تبدیل شوند. اگر می‌توانید، هم‌زمان بر دو یا سه شغل متمرکز شوید. از قالبهای نامتعارف همکاری و مشارکت استفاده کنید .

4. با داشتن چند شغل، انعطاف‌پذیرتر شوید . فرایند دو گامی پیش‌گفته را در نظر داشته باشید: خودتان را از هر فعالیتی که می‌تواند ماشینی‌ شود خلاص کنید. سپس روی تقویت مهارتهای ابرانسانی‌تان تمرکز کنید. ابرشغلها سریعتر از شغلهای امروزی رایج می‌شوند و از رونق می‌افتند. بهتر این است که مثل آچار فرانسه در همه‌چیز استاد شوید و آن‌ را خودکار کنید، سپس سراغ پیگیری هدف کلی‌تان بروید .

5. در تغییرات اجتماعی در سطوح ملی و بین‌المللی مشارکت کنید . اقدامهای فردی، هرچند حیاتی باشند، در خلاء جواب نمی‌دهند. موفقیت شخصی و رفاه، ما را از فروپاشی اجتماعی نجات نخواهد داد .

منبع :

W,SAMSON, RICHARD, FUTURE CAREERS: THE HIGH – POTENTIAL JOBS OF TOMORROW.

_ ریچارد دبلیو سامسون، نویسنده و مدیر موسسه ارانوا (ERANOVA) است. تخصص او در مهارتهای ذهنی، اثربخشی و بهره وری انسانی است. او مدل ذهنی DARE را طراحی کرده است که آگاهی فرد را نسبت به افکار، اقدامات، واکنشها و نگرشهای او بالا می برد و از این طریق توانایی او را در تمرکز و انجام کارها بالا می برد. او کتابی با موضوع ابرشغلها دردست انتشار دارد که نوشتار حاضر، خلاصه ای از آن است .

نویسنده: ریچارد دبلیو سامسون

ترجمه: فرخنده ملکی‌فر

برگرفته از : ماهنامه تدبیر

زمانی که در یک مصاحبه شغلی پذیرفته نمی شوید، باید چه تدبیری بیندیشید؟

زمانی ازیک مصاحبه استخدامی گذشته ولی کسی باشما تماس نمی گیرد؟ بعد ازمدتی که با واهمه کاررا دنبال می کنید ودرذهنتان به جستجوی آن هستید که چه اتفاقی افتاده است تلاش می کنید با مرور آنچه گذشته دریابید که نتیجه چه بوده است ؟ به دنبال آن دفترتلفن خودتان را بازمی کنید وبا محلی که باشما مصاحبه شده تماس می گیرید . اکنون ببینیم چه روی داده است ؟

شما فقط تلفن زده اید، شغلی پیدا نکرده اید .

مصاحبه کننده به شما می گوید: از اینکه تشریف آوردید، سپاسگزارم، اما شخص دیگری را استخدام کرده ایم .

ممکن است که یک تمایل غریزی شما را وادار به تلفن زدن کند اما اگر مدبرانه عمل کنید، ظرف مدت چند دقیقه بعد از صبحت کردن با مصاحبه کننده احساس خوبی پیدا خواهید کرد .

به دلیل اینکه علت مردود شدن در این مصاحبه را متوجه شده اید و این همان نکته ای است که به شما در جستجوی شغلی بعدی کمک بزرگی خواهد کرد. به عنوان مثال می توانید از مصاحبه کننده درخواست کنید که در این باره به شما توضیحاتی بدهد. اکنون وقت این نیست که کنترل خودتان را از دست بدهید و غیرحرفه ای عمل کنید. به خاطر داشته باشید که ممکن است فرد دیگری که استخدام شده، نتواند کار کند و گزینه بعدی برای استخدام جایگزین، شما باشید، و شاید هم شما را برای قسمت دیگری از سازمان در نظر گرفته باشند. نباید از کوره در بروید و مثلا بگویید: «خوب، این بدشانسی شما بود که مرا انتخاب نکردید! بالاخره معلوم هست که قراراست چه کسی را استخدام کنید؟». در عوض باید جملاتی شبیه به این را بگویید: «برای اینکه مرا از این موضوع مطلع کردید، سپاسگزارم. می توانم بپرسم که علت پذیرفته نشدن من چه بوده است؟ »

اگر پاسخ واضحی دریافت نکردید، می توانید اینگونه ادامه دهید:« ممکن است خواهش کنم مرا راهنمایی کنید و بگویید که باید چگونه مهارت ها و تواناییی های خودم را افزایش دهم و یا اصلا برای موفقیت و دستیابی به چنین موقعیت شغلی، در آینده باید چه مهارت ها و توانایی های دیگری کسب کنم؟ »

اشاره به چنین نکاتی، باعث می شود که مصاحبه کننده متوجه شود که حتی در شرایط ناراحت کننده نیز قادر به حفظ خونسردی خود بوده و برای اثبات توانمندی های خود، همچنان ثابت قدم هستید. همین ممکن است موجب شود تا مصاحبه کننده موقعیت شغلی دیگری که موجود است را برای شما در نظر بگیرد .

در عین حال نیز می توانید برای پافشاری بیشتر از یک چنین جملاتی استفاده کنید: «البته من هنوز هم بسیار تمایل دارم که با شرکت شما کار کنم، و در صورت لزوم حاضرم در آزمون یک موقعیت شغلی دیگر از شرکت شما، امتحان دهم، یا اینکه یک بار دیگر هم در آینده در همین مصاحبه شغلی، شرکت کنم؛ آیا برای شما چنین کاری مقدور است؟ »

نکته! اساسی در اینجا، غرولند نکردن و حفظ ارتباط با کارفرما یا مصاحبه کننده است. این نوع مکالمات می تواند منجر به یادآوری های بعدی در آینده شود و با این کار شما نشان می دهید نه تنها از پذیرفته نشدن در مصاحبه، ناامید نشده اید، بلکه همچنان تمایل دارید که در لیست «فعال» کارفرمای احتمالی خود باقی بمانید .

این تاکتیک معمولاً به یافتن موقعیت های شغلی دیگری، منجر می شود. به عنوان مثال، می توانم بگوییم که شما فقط دریافته اید که چرا نتوانسته اید موقعیتی را که امیدوار به پذیرفته شدن در آن بودید، به دست بیاورید. اما این عین ناامیدی است، اگر شما نتوانسته اید از این موقعیت برای اعمال تغییرات لازم جهت مصاحبات بعدی استفاده کنید، دنیا که به آخر نرسیده است . در این گونه موارد، شما حداقل نوعی رابطه آشنایی با فردی که اطلاعات مورد نظر را به شما داده است، پیدا کرده اید، بنابراین پرسیدن چند سوال، چندان غیرمعقول نخواهد بود .

شما می گویید:«خوب، البته ناراحت که هستم، اما مایلم که بدانم برای اصلاح نقاط ضعف خودم، بهتر است چه کارهایی انجام بدهم. شما می توانید چند راه کار مناسب را که در این زمینه به من کمک کند، پیشنهاد نمایید؟ »

بعد از اینکه (امیدوارانه)، اطلاعات مفیدی در این زمینه کسب کردید، آنگاه می توانید درباره آنها فکر کنید. آیا باید دوره های بیشتری ببینید؟ باید در قسمت های دیگری کار کنید و یا آموزش همزمان داشته باشید تا بتوانید به کسب موقعیت مورد نظر خود قائل شوید؟

می توانید در نهایت بپرسید:«اگر شما به جای من بودید، دفعه بعد چه کار می کردید؟ »

با اینکار شما، در ذهن آن کارفرما به عنوان شخصی که مایل به اکتساب مهارتهای جدید و آموزش دیدن در زمینه های دیگر نیز هست، نقش می بندید و به احتمال زیاد، در آزمون های استخدامی دیگر، از شما چشم نخواهد پوشید. چنانچه نتوانستید مستقیماً به پاسخ سوالات خود دست پیدا کنید، تقاضا کنید تا وقت ملاقات دیگری برای شما تعیین کنند .

به خاطر داشته باشید :

فردی که قادر به کنترل احساس ناراحتی خود باشد و حرفه ای عمل کند- و آن را تجربه مثبتی برای موقعیت های احتمالی آینده تصور کند- در آینده به عنوان شخصی بالغ، قابل اعتماد و موجه، به وی خواهند نگریست. و افرادی هم که خلاف این کار را انجام می دهند، دفعه بعد هم شکست خواهند خورد .

روزنامه بازارکار

برگرفته از: kasbokar.ir

Ÿ ایجاد آمادگی در خود برای تغییر شغل
دنیای کار، مدام در حال تغییر و تحول است. کارشناسان می گویند بیشتر افراد در طول عمر کاری خود بین سه تا هشت شغل عوض می کنند و این تعداد گاهی به 25 شغل نیز رسیده است .
به عبارت دیگر، اگر مجبور هستید شغل فعلی خود را ترک کنید، نگران نباشید- روزگاری که در آن همه در یک شغل ثابت باقی می مانند، به سر رسیده است. البته توصیه نمی شود بدون پیدا کردن شغل دیگری، شغل کنونی خود را رها سازید، به ویژه اگر مستاجر و عائله مند هستید .
اگر هنوز می توانید شغل فعلی خود را تحمل کنید، بهتر است با عجله برای تغییر آن اقدام نکنید و با بررسی بیشتری، شغل جدید خود را پیدا کند. با اطرافیان خود مشورت کرده و شغلی را برگزینید که با مهارت ها و علایق شما، هماهنگ بوده و فرصت کسب مهارت های جدید را نیز به دنبال داشته باشد .

در عرض 30 سال گذشته، در کار مدیریت و خدمات مشتریان مسائل گوناگونی دیده‌ام. مسائلی چون مشتریانی که با این سیستم‌های پیچیده خدماتی و اطلاعاتی درگیرند و کارشناسانی که هر روز ابداع و نوآوری تازه‌ای را معرفی می‌کنند. علاوه بر این کارشناسان منابع اطلاعاتی و مدیرعاملان ومدیران اجرایی با هم تعامل می‌کنند که می‌تواند برای رفاه مشتریان و رونق کسب و کارها مفید و سازنده باشد اما باید توجه کنید که همان طوری که این دو گروه قادرند تغییرات و نوآوریهای سازنده‌ای خلق کنند اما امکان برتر شدن اوضاع هم اندک نیست. من هم این خرابکاری‌ها را دیده‌ام و هم تغییرات سازنده را و با عوامل این دو دسته کار را هم دیده با آنها صحبت کرده‌ام. سیر این تحولات و ابداعات که می‌تواند بسیار کوچک یا بسیار گسترده باشند، چهره کار و تجارت را عوض کرده است. این بازار و کسب و کارهایی که من اکنون با آنها روبرو هستم با آنچه در دهه 1970 بود، تفاوت دارد .

پس از ارائه مشاوره‌های گوناگون و بحث‌ و گفتگو با صاحبان مشاغل، نکاتی را دریافته‌ایم که همگی دال بر این هستند که دورنما و گستره کسب و کار و تجارت متفاوت از دیروز است. تعدادی از این تفاوت‌ها را در زیر مطرح می‌کنم :

- دنیای امروز ما دنیایی مصرفی و به عبارتی یک بار مصرف است. دپارتمان‌های فن‌آوری اطلاعات مدام تحت فشارند چرا که می‌خواهند با کمترین امکانات بیشترین بازدهی را داشته باشند و بهترین نتایج را به دست آورند. این فشار به مدیران برمی‌گردد چرا که آنها از چگونگی فرآیند توسعه‌ آگاهی کافی ندارند. آنها به غلط تصور می‌کنند که هرچه سخت‌افزار و امکانات سیستم‌های کامپیوتری مجموعه‌شان قویتر و پیشرفته‌تر باشند، توسعه‌یافته‌تر هستند و می‌توانند کسب و کار خود را سریعتر به نقطه اوج برسانند.اما اشکال اینجاست که این اشخاص به مدیریت منابع اطلاعاتی خود بی‌توجه هستند. اگر مدیریت منابع اطلاعات (IRM) با قدرت و توانایی به کار گرفته شود، در مخارج یک شرکت یا مجموعه تولیدی صرفه‌جویی خواهد شد آنها می‌دانند که یک سخت‌افزار برایشان ارزش دارد اما هرگز دقت نمی‌کنند که اطلاعات برآمده از این سیستم‌ها چقدر به کارشان خدمت می‌کنند. به همین دلیل است که مدیران از پرسنل واحد IT بسیار توقع دارند چرا که تحلیل می‌کنند حالا که پول گزافی داده‌اند، پس منطقی است که بازدهی خوبی داشته باشند. اما مدیریت این اطلاعات ضعیف است. از این رو کارشناسان IT نمی‌توانند کارشان را به نهایت انجام دهند بلکه فقط جزئی از این انتظارات برآورده خواهد شد. برنامه‌های نوشته شده چندان کارآمد نیستند چرا که به خوبی پیش‌بینی نشده که اگر آنها با سیستم‌ها و نرم‌افزارهای دیگر تداخل کنند، چه باید کرد. این مشکلات گاهی آنچنان شدید و کلافه‌کننده است که بسیاری از تولیدکنندگان و خریداران نرم‌افزارها راضی شده‌اند که از برنامه‌هایی یک بار مصرف استفاده کنند که بتوانند در مدتی کوتاه و برای هدفی خاص کارایی داشته باشند و سپس از سیستم حذفشان کنند. کارشناسان IT دیگر وقت و حوصله ندارند که نرم‌افزارهایی جامع تدوین کنند که تمامی جوانب و وجوه سیستم‌ها را در نظر بگیرند و برای هر مشکل احتمالی راه حلی پیش‌بینی کرده باشند. اگر در گذشته اینچنین ابزارهایی خلق می‌شد، عرضه آنها دیگر مقرون به صرفه نیست و در این دوران خواهان ندارند. مردم امروز می‌خواهند که ابزاری جوابگو داشته باشند که مشکلشان را حل کند. دیگر نمی‌خواهند که همیشه با یک نرم‌افزار حجیم و پیچیده کار کنند. آنها ابزارهای یک بار مصرف را ترجیح می‌دهند .

- مقتضیات یک کار حرفه‌ای در امروز با گذشته تفاوت دارد. مثلاً قبلاً مدیران عقیده داشتند که اگر بخواهند در کسب و کارشان موفق باشند، کارگروهی لازم است. کاری که تمامی افراد با هم مشارکت کنند و همگی بر یک هدف متمرکز شوند. اما با محدود شدن دامنه کارکرد پروژه‌های توسعه، دیدگاههای مدیران هم عوض شده است. آنها امروز ابتکار عمل یک نفر را در کل گروه به اجرا می‌گذارند تمرکز به آن شخص بوده و هدف تنها نتیجه خوب است. به عبارت دیگر آن انسجام و ادغام کارها دیگر در کار نیست. مدیران گذشته به تمامی اجزای یک سیستم می‌پرداختند. اما امروز جزئیات یا ریزه کاریهای یک برنامه خاص از کل پروژه مورد توجه است .

تفاوت دیگراینست که چندین سال قبل، بر این تاکید می‌شد که اگر قرار باشد بر مشکلات غلبه کنند باید در قالب سازمانی بزرگ و جامع فعالیت کنند. در حال حاضر کسب و کارهایی کوچک و متوسط خلق شده‌اند که مالکان آنها می‌توانند با ابزارهایی ساده و ارزان هم کارشان را به جریان بیندازند. به همین علت آن کارهای گروهی گذشته دیگر چندان مشهود نیستند و گرایش فردگرایی و کار انفرادی افزایش یافته است. با این شرایط کسانی که ابداع یا نوآوری در سر دارند و می‌خواهند پروژه توسعه‌ای را آغاز کنند، مجبور نیستند که با گروهی بزرگ شروع کنند بلکه می‌توانند هرطور که دوست دارند، فعالیت کنند. این روند جدید هم خوب است و هم بد. خوب از آن جهت است که دیگر مضطرب نبوده مجبور نیستند که با تنش و چالش‌های روابط بین فردی روبرو شوند. اما بد هم هست چرا که جریان تک‌روی و فردگرایی رواج می‌یابد .

تفاوت دیگر اینست که چندین سال پیش اگر کسی به فعالیتی دست می‌زد، از این که دیگران از او بازخواست کنند و توضیح بخواهند، نگران نبود. اما الان مردم ترجیح می‌دهند که سلب مسئولیت کنند یا از بقیه دستور بگیرند تا به حداقل مسئول نتایج کارشان باشند. اینجا پارادکس غریبی وجود دارد. کارمندان و کارگران خلاق هستند و ایده‌ای نوین در سردارند اما از طرفی چندان شجاعت ندارند که خودشان و با مسئولیت خودشان این ایده نوین را بکار گیرند و تحولی ایجاد کنند. چرا که می‌ترسند اگر کارشان خوب از آب درنیامد، کسی مواخذه‌شان کند . در عوض مایلند دستور بگیرند تا اگر اتفاق بدی افتاد، نفر دوم بازخواست شود. نکته جالب دیگری هم وجود دارد و آن اینست که انتظارات مردم نسل‌های مختلف از خودشان با هم تفاوت دارد. هر روز که ما بیدار می‌شویم،‌ به خودمان می‌گوییم که امروز می‌خواهیم تماماً کارهایی درست و عقلانی بکنیم .

حالا مسئله اینست که برداشت هر کدام از ما از کار درست و زندگی درست مختلف و گوناگون است. حتی اشخاصی که از یک نسل هستند نیز برداشت‌ها و نگر‌ش‌های گوناگونی دارند و با این تفاسیر طبیعی و عادیست که مردم دو نسل زمین تا آسمان با هم فرق داشته باشند. اکثر این تفاوت‌ها به اوضاع اقتصادی - اجتماعی مردم برمی‌گردد. نسل A از کاردانی، مهارت و کار حرفه‌ای یک برداشت دارد، نسل B چیز دیگری در ذهن دارد که با A متفاوت است و نسل C از مفاهیم کاردانی، خبرگی و کار حرفه‌ای برداشت‌هایی دارد که با B و از همه بیشتر با C فرق دارد. علاوه بر این اگر از کسی سوال کنید که این کلمات چه چیزی را به ذهنش می‌آورند، پاسخ‌های متفاوتی خواهید شنید و چگونگی این جوابها به این بستگی دارد که از چه کسی پرسیده باشید .

یک فاکتور دیگری هم وجود دارد که می‌تواند بخشی از تفاوت کسب و کار امروز با دیروز را شرح دهد. نسل جوانتر، آنهایی که در دنیای تجارت، فن‌آوری اطلاعات و مدیریت منابع اطلاعاتی، نوپا هستند، چندان به گذشته توجه نمی‌کنند. برای این اشخاص تحولات و پیشرفت‌های IT در طی چندین سال گذشته، اهمیتی ندارد. به همین دلیل تلاش می‌کنند، چرخی را که به قدر عمر انسان‌ها قدمت دارد، باز هم بررسی کنند و با نرم‌افزارهای پیشرفته‌ بهترش کنند. بیشتر مدیران جوان دپارتمان‌های فن‌آوری اطلاعات، اظهار می‌کنند که با مشکلاتی برخورد می‌کنند که کاملاً جدید و منحصر به فرد است. مثلاً :

- کاربران نمی‌دانند که چه می‌خواهند .

- سیستم‌ها درست ثبت نمی‌شوند و نظم دادن تمامی اجزای آن دشوار است .

- داده‌های گوناگون به کرات و به دفعات بسیار زیاد در سیستم‌ها تکرار می‌شوند .

اما حقیقت اینست که این مشکلات از همان ابتدای توسعه IT وجود داشته‌اند، مثلاً من در دهه 1970 با یکی از همکارانم درباره این مشکلات بحث و گفتگو می‌کردم، امروزه کسانی که قبلاً خود را «برنامه‌ریز» می‌خواندند، نام‌های تازه‌ای برای خود دست و پا کرده‌اند. نام‌هایی چون «تحلیلگران تجارت » ، «طراحان کسب و کار» و «مشاوران راهنما». نکته اینست تا وقتی که این اشخاص،‌ جور دیگری فکر نکنند، طرح ارائه نکنند و نگرش خود را تغییر ندهند، با کارشناسان چندین سال قبل تفاوتی نخواهند داشت .

و در آخر این که باید بگویم با وجود پیشرفت‌هایی که هر روزه بیشتر و بیشتر به زندگی شخصی و کاری ما نفوذ می‌کنند، روابط بین فردی و تعاملات اجتماعی ما دارد سیر نزولی طی می‌کند : بسیاری از ما در کارهایی ساده درمانده‌ایم. کارهایی چون نوشتن یک نامه اداری، شرکت یا سخنرانی در یک کنفرانس و میتینگ، تبریک گفتن، تشکر کردن و برقراری ارتباطاتی که می‌توانند کسب و کارمان را رونق دهند. ویژگی‌ مشترک تمام اینها لزوم برقراری روابط انسانی و تعاملات اجتماعیست. علاوه بر آن بسیاری نمی‌دانند که چطور اهداف و خواست‌های خود را اولویت‌بندی کنند. دنیای اطراف ما، فضایی پر از جنجال و هیاهوست . تکنولوژی ما را محاصره کرده و هر روز چیز تازه‌ای را پیش رویمان قرار می‌دهد. باید یاد بگیریم که چه چیزی ارزشمند است و به کسب و کار زندگی ما می‌افزاید و اجرا و بکارگیری چه چیزی در کار ما مفید نخواهد بود .

گاهی اوقات وقتی که پروژه کلانی روی میزمان قرار می‌گیرد، هول می‌شویم و بدون فکر قبولش می‌کنیم. در مسابقه افزایش ثروت قرار داریم و گاهی در راه ثروتمند شدن، ورشکست می‌شویم .

کارآفرینان جوان و کسانی که تازه وارد صنعت و کسب و کار IT شده‌اند، از من می‌پرسند که صنعت IT به کجا خواهد رفت و آنها باید چطور فکر کنند. من جواب می‌دهم که دیدگاه من متعلق به یک نسل قبل است و با نظارت و عقاید آنها تفاوت دارد. من نمی‌توانم به آنها بگویم که چطور فکر کنند و چطور نکنند. دوم این که اگر می‌خواهند در کسب و کار IT سود کنند باید بازار ویژه خود را پیدا کرده روی آن تمرکز کنند و سوم باید انعطاف‌پذیر بوده بتوانند تغییرات را پذیرا باشند .

پدرم همیشه می‌گفت : «ما 30 سال یاد می‌گیریم، 30 سال پول درمی‌آوریم و 30 سال پول خرج می‌کنیم.» من هم با او موافقم. در دهه 20 زندگی همگی ما علاقه‌مند ومشتاق درس خواندن و فراگیری مطالب و اطلاعات جالب و نوین هستیم. 30 سال دوم کسب و کاری راه میندازیم و مشغول جمع‌آوری ثروت هستیم. وقتی که 50 ساله می‌شویم، دوران بدی در انتظارمان است چرا که اشخاص مسن‌تر، ما را زیر سوال می‌برند و جوانان قبولمان ندارند و ما را پس می‌زنند. دوران سختی است اما شما هم مثل یک فن‌آوری که سیر تدریجی تکامل را طی کرده باشد، سیر زندگیتان را با تلاش به پیش برده‌اید. حالا می‌توانید آسوده و آرام و بدون تنش با سیر تکامل کسب و کار، فن‌آوری اطلاعات و مدیریت تجارت، همراه شوید و آن را به نظاره بنشینید .

By : Tim Bryce

مترجم : آذین صحابی

برگرفته از : روزنامه تفاهم

من واقعا نگران شدم و همین نگرانی بود که باعث شد به فکر چارهای بیفتم. ایده‌هایی که به فکرم رسید اینها بودو به من کمک کرد. فکر می‌کنم برای شما هم مفید باشد: روندهای حاکم بر فعالیت‌های کسب و کارتان را یادداشت کنید. مثلا من نوشتم: یک خبرخوب: من کاملا می‌دانم که هر روز چه اتفاقی می‌افتد، فردا چه کار باید کرد و از تمامی جزئیات کسب وکارم آگاهم .

یک خبر نه چندان خوب: من تنها کسی هستم که از تمامی امور جاری باخبرم و می‌دانم که واقعا چه خبر است .

خب حالا مشکل کجاست؟ به این مثال توجه کنید. من به عنوان مدیر این کسب و کار می‌خواهم به تعطیلات بروم و اصلا خوشم نمی‌آید که در تعطیلات هم کار کنم ! علاوه بر این تنها کسی که می‌داند چطور کارها را به جریان بیندازد و در مسیر اصلی هدایت کند، همین کسی است که می‌خواهد به تعطیلات برود. حالا چطور اینچنین چیزی ممکن است؟ منظور من از یادداشت کردن روندهای کار و سیستم انجام یک کسب و کار اینست که همان کارهایی که خود شما هنگام مواجهه با موقعیتی خاص انجام می‌دهید، مرحله به مرحله روی کاغذ بیاورید. این کار دو مزیت دارد؛ یکی این که وقتی شما شرکت را ترک کنید یا مدتی بیمار شوید یا به تعطیلات بروید، کارمندانتان گیج و دست‌پاچه نمی شوند و به عبارتی خرابکاری نمی‌کنند! آنها مضطرب نیستند چرا که می‌دانند همان کسی که هنگام حضور فیزیکی‌اش کسب وکار را راهبری نموده، راهنمایی‌شان می‌کرد، اکنون هم وجود دارد. روی جملات کاغذی که قبلا مفاهیمش را به خاطر سپرده‌اند و الان جایگزین او شده است! نکته دوم اینست که خود شما هم سود خواهید برد. وقتی جزئیات پروسه کارتان را عینا مشاهده کنید، می‌فهمید که چه مراحلی زائد هستند، کدام‌ها را باید منسجم کنید، چه چیزهایی را باید اضافه کنید و کدام‌ها باید حذف شوند. این دخل و تصرفات کیفیت کسب و کارتان را ارتقا داده تکمیل کارها را تسریع می‌کند .

برای مثال پروسه کاری خودم را برایتان مثال می‌زنم: من یک مشاور هنری هستم و هنگامی که مشتری جدیدی تماس می‌گیرد، این مراحل را یکی یکی کامل می‌کنم :

- با او قرار ملاقات می‌گذارم

- درباره خواسته‌ها و انتظاراتش پرسش می‌کنم .

- نحوه پرداخت هزینه‌های مشاوره ام را جویا می‌شوم .

- بسته‌ای در اختیارش می‌گذارم که درباره من و شرکتم، فعالیت‌ها و سیاست‌هایمان، خدمات مشتری، قیمت‌های کارمان و دیگر اطلاعات لازم توضیح می‌دهد تا او کاملا درباره ما آگاهی پیدا کند. و معلوم است که کارت‌های ویزیت را هم به او می‌دهم .

- تاریخ روز و ساعتی که با او ملاقات کرده‌ام یا این بسته را برایش فرستاده‌ام را یادداشت می‌کنم .

- در کامپیوترم فولدر جدیدی را به او اختصاص می‌‌دهم و تمامی داده‌های مربوط به آن مشتری را نگهداری می‌کنم .

- هر گونه خدمات یا کالاهایی را که به او ارائه کرده‌ایم را در همین فولدر و البته در زیر مجموعه‌ای از آن ثبت می‌کنم و نام فولدر اصلی را اسم مراجع مذکور قرار می‌دهم .

- در این فولدر تمامی روش‌هایی که می‌توان با او تماس گرفت را نیز ثبت می‌کنم (شماره تلفن، آدرس، ایمیل، فکس و صندوق پستی )

- وقتی که به او خدمات ارائه می‌کنم، مرتبا با او تماس می‌گیرم و به ایمیل‌ها یا تماس‌های تلفنی‌اش پاسخ می‌دهم .

- در کنفرانس‌ها، کارگاه‌های آموزشی و جشن‌ها، او را دعوت می‌کنم .

- در تعطیلات کریسمس یا روز تولدش، کارت تبریک می‌فرستم .

- از او می‌خواهم که نظرات خود را درباره کارهایم بگوید .

- برای مشتریان امکان مشاوره تلفنی با شخص خودم فراهم می‌کنم .

- در وب سایت مناسبی که خلق کرده‌ام تمامی اطلاعات لازم را قرار می‌دهم تا کار مشتری هر چه آسانتر شود. و پس از تمامی این مراحل، درآمدهایم را در سیستمی اتوماتیک قرار می‌دهم تا مستقیما به حساب بانکی‌ام واریز شود .

خب حالا به تمامی این جملات دقت کنید .

چه می‌بینید؟ افعال اول شخص مفرد و کلمات من، می‌دهم، می‌گیرم، می‌کنم، می‌فرستم و امثال اینها که تمامی به من و شما برمی گردند و باز هم معلوم می‌شود که شما هم مثل من تنها فاعل کلیدی کسب و کارتان هستید. من این نکته را فهمیدم و با همان استراتژی که گفتم، این روند را اصلاح کردم. اما یادداشت کردن تنها گام اول است. باید از یک همکار مورد اعتماد مثلا معاونتان کمک بگیرید که بعد از شما نفر دومی باشد که روش به جریان انداختن کار را می‌داند و قادر است درهنگام غیبت مدیر، کارمندان را هدایت کرده کارها را سر و سامان دهد .

مترجم: آذین صحابی

برگرفته از : روزنامه تفاهم

شما می‌توانید این نکات را در زندگی و کسب و کارتان بکار ببرید :

با خود یکی شوید

وقتی می‌خواهید امور را پیگیری کنید و بر آنها نظارت کنید، باید با خود و با محیط اطرافتان یکی شوید. برای اینکه به این احساس دست پیدا کنید، آرمیدگی را تمرین کنید. یک جا بی حرکت بنشیند. عضلاتی را که بر اثر فشار عصبی منقبض شده‌اند، شل کنید. تنفس آرام و عمیق را جایگزین نفس‌های تند و کوتاه کنید. تمام وجودتان و افکارتان را متوجه بدن، نفس‌ها و عضلات‌تان کنید. به هیچ چیز فکر نکنید و مسائل و مشکلات کاری را از ذهنتان خارج کنید. ساعتی را این جور بگذرانید. سپس با فکری آماده به کارتان بپردازید. یک کارآفرین مدرن به آرامی تمرکز می‌کند سپس با کارها و اعمالی حساب شده و سنجیده وارد عمل می‌شود .

خود را بشناسید

از نقاط ضعف و قوت خود آگاه باشید. باید با خود رو‌راست باشید تا بتوانید ناتوانی‌هایتان را بشناسید. همسر، فرزندان یا دوستان نزدیکتان بخوبی می‌توانند این نکات را به شما یادآوری کنند. آنها مانند آیینه‌یی هستند که هم ویژگی‌های خوب و هم صفات بد شما را منعکس می‌کنند. وجود داخلی و خودآگاه یک کارآفرین هشیار به آسانی با حرف‌های دختر 4 ساله‌اش، به خود می آید. همچنین نتایجی که از کارتان می‌گیرید نیز می‌توانند شاخص‌های خوبی باشند. به دنبال پس خوراندهایی باشید که محیط و اطرافتان به شما می‌دهند. اگر کمی شرایط ناخوشایند را تحمل کنید، زمینه رشدتان فراهم می‌شود .

دشمنان خود را بشناسید

من گفتم که دشمن خود را بشناسید نه اینکه او را بکشید. گاهی اوقات این دشمن «خود شما» هستید. گاهی اوقات این دشمنان رقبای شما نام دارند. مثلا رقبای خود را به عنوان دشمنان احتمالی در نظر بگیرید. مثل آنها فکر کنید و خودتان را به جای آنها بگذارید. با آنها صحبت کنید. بسیاری از آنها همان چیزهایی را می‌خواهند که شما خواهانش هستید. با آنها با قدرت و احترام صبحت کنید و نباید ضعف نشان دهید. انرژی منتشر از باورها و ارزش‌های شما مانند یک اهرم قدرت عمل می‌کند. حالا ببینید چه‌جور انرژی ساطع می‌کنید؟‌

قدرت خود را تقویت کنید

کاری کنید که ارزش و کیفیت کار شما از کار رقیبی که از شما بسیار قدرتمندتر است، سه برابر ارزشمندتر باشد ارزش و کیفیت کارتان را آنقدر تقویت کنید که نتایج کارتان 300 درصد رشد کند. باید سرعت خدمات‌رسانی به مشتریان را سه برابر کنید و کالای شما باید سه برابر بیشتر از گذشته قابل اعتماد باشد . البته نباید به سه برابر اکتفا کنید. می‌توانید ارزش و کیفیت کارتان را 10 یا 20 برابر بالا ببرید .

در موقعیت‌های دشوار آرامش خود را حفظ کنید

استرس و فشار عصبی اولین عامل افت کارایی و نزول کیفیت کار است. یک راه ساده کاهش استرس این است که در شرایط دشوار هر از گاهی بخندید. این کار به بدن آرامش می‌دهد و باعث می‌شود که واکنش‌های طبیعی فعال شوند. موقعیت‌های خنده‌آوری را در ذهن خود مجسم کنید یا لطیفه‌یی را به یاد بیاورید و به آن بخندید. وقتی شرایط به شما سخت می گیرد مرتبا وقایع خنده‌داری را به یاد بیاورید و با خنده کمی از فشار عصبی بکاهید. با این کار احساس می‌کنید باری که روی شانه‌های شما سنگینی می‌کند، دیگر طاقت‌فرسا نیست. این کار وقتی در برابر یک مشتری سختگیر و مشکل‌ساز قرار گرفته‌اید نیز کاربرد دارد. باید سعی کنید بین او و خودتان دیواری نامریی و مستحکم بکشید تا انرژی منفی او به شما آسیبی نرساند .

به دنبال راههایی باشید که با آنها جنگجوی درون شما فعال شده با قدرت مبارزه می‌کند. همیشه از نیروی او استفاده کنید. این چالشی است که هر کارآفرین در دنیای مدرن با آن روبرو است. این تنش و چالش‌ها برای هر کارآفرینی که بخواهد در کسب و کارش موفق باشد، وجود دارد .

مترجم : آذین صحابی

برگرفته از روزنامه تفاهم

یکی از شاخه های مهم و اصلی اقتصاد در سطح جهانی موضوع تجارت است که با دور شدن از قالب های سنتی خود و ورود به عصر آمار و رقم، ماهیتی جدید به خود گرفته است و حاصل این تغییر ماهیت جهانی، کسب و کار الکترونیک است که از آغاز آن مدت زمان طولانی نمی گذرد. فعالیتهای تجاری به صورت الکترونیک در کشورهای پیشرفته رشد بی سابقه ای داشته و با سرعت در سطح جهان در حال گسترش است.

در این میان کسب و کار الکترونیک به عنوان یکی از زیر مجموعه های فناوری اطلاعات و ارتباطات در دهه گذشته رشد بالایی را تجربه کرده است. به طوری که رویکرد سیاست اکثر موسسات تجاری در پذیرش و به کارگیری کسب و کار الکترونیک در جهت ورود به بازارهای جهانی و جذب مشتریان جدید موثر و کارا در این راستاست. اما به کارگیری کسب و کار الکترونیک در فعالیتهای تجاری نیازمند توجه به یک سری عوامل درونزا و برونزای تاثیرگذار بر آن است. به طوری که توجه بنگاههای تجاری به این عوامل و برنامه ریزی در جهت استفاده مطلوب از فناوری کسب و کار الکترونیک ضمن آنکه موفقیت بهره برداری از آن را تضمین خواهد کرد، زمینه رشد بنگاههای استفاده کننده را نیز فراهم می کند.

برگرفته از سایت:پژو ه های فن آوری اطلاعات

شاید بزرگترین مشکل کشور عزیزمان ایران ضعف در سطوح مختلف مدیریتی در بخشهای دولتی وغیر دولتی است.مََثَََّّل ومدرک واضح آن همین دانشکده مدیریت است.تعداد زیادی از دوستان ما در دانشکده مدیریت بدون هیچگونه علاقه قبلی واز روی بخت وشانس واقبال پابه به عرصه مدیریت گذاشته اند.در صورتی که نباید اینگونه باشد.یک مدیر موفق باید انسانی زیرک،باهوش،خوش صحبت ومشرب،آگاه،سرشار از درک اجتماعی وخلاق ونوآورو مبتکر باشد.وتجمع همه این ویژگی ها یا حداقل 70% آن دریک شخص فرد را تبدیل به انسانی استثنائی میکند؛ در نتیجه مدیران ودانشجویان مدیریت باید افرادی استثنائی باشند.مخاطبین عزیز حداقل اگربا تصمیم وآگاهی قبلی وارد این رشته نشده ایم،بیاییم به گونه ای رفتار کنیم،تلاش کنیم،تحقیق وپژوهش کنیم که اگر دوباره تصمیم به انتخاب رشته گرفتیم،با اطمینان مدیریت کسب وکارهای کوچک راانتخاب کنیم.ونه تنها خودمان بلکه این رشته را آرزوی هر دانش آموز کنکوری دیگر نیز بگردانیم.

قبل از پرداختن به کسب وکاروکارآفرینی باید سنگهای خود را با مدیریت وابکنیم.برخلاف همۀ افکاروعقایدی که درجامعۀ ما همچون دیگر عقاید غلط دیگر حکمفرماست؛مدیریت رشته ای CHEAPوابتدایی نیست.اگر اینگونه بود،با 4سال تحصیل در این رشته ومدرک لیسانس درشاخه های مختلف آن(حداقل مدرک معتبر دانشگاهی)فارغ التحصیلان مدیریت با سمت های بالا وحقوق های قابل توجه در وزارتخانه ها ومراجع دولتی مشغول به کار نبودند.بر همه عیان است که بازار کار مدیریت از هر رشته دیگری داغ تر است.به یقین تا به حال دکتر ومهندس بیکار فراوان دیده اید،در اطراف شما بیشمارند ولی به ندرت مدیر بیکار دیده اید.پس از قرار گرفتن در این مسیر ناراحت نباشیدبلکه به آینده وپیشنهادات مختلف کاری و سمت های بالای دولتی فکر کنید.یکی دیگر از مزایای مدیریت این است که به راحتی میتوان 2یا 3 کار را باهم انجان داد ولی با مدارک تحصیلی دیگر نمیشود.یعنی برای راحتی و امرار معاش میتوانید بدون دردسر در 2یا چند پست مشغول به کار باشید.زیرا هم درس و هم کار مدیریت بسیار سبک تر از دیگر رشته هاست.ودر نهایت یک مدیر دارای شأن اجتماعی بالا شده وناچاراً(توفیق اجباری)همیشه نقش رئیس رادارید نه مرئوس.از آنجا که رشته مربوط به علوم انسانی است در جمع ها وبحث ها همیشه حرف برای گفتن، فراوان در چنته داریدو این همواره موجب مقبولیت واعتماد به نفس شماست.در دوران دانشجویی نیز،نیاز نیست که خود را تمام وقت در اختیار درس بگذارید وبه راحتی میتوانید به کارهای فوق برنامه مورد علاقه تان بپردازید واز بهترین دوران عمر خود لذت ببرید.

وهزاران فایدۀ دیگر که مجال برای بیانشان نیست.ودر نهایت از مزایای مدیریت برای آقایان:از آنجا که ورودی های مرد مدیریت معدودند و از طرفی به دلیل شرایط اجتماعی،نوع ارتباط آقایان ونداشتن مسؤلیت هایی مانند وظایف مادران،جای رشد و پیشرفت در زمینه های مدیریتی وبالا رفتن از نردبان سلسله مراتب برایشان بسیار است واین نکته تنها خصوصیت منفی مدیریت برای زنان است.و فراموش نکنید که این رفتار وواکنش های خود ماست که افکار دیگران را در ارتباط با رشته مان خواهد ساخت.