محور : زنان و اشتغال
بزرگ‌ترین دستآورد غرب برای زنان آن بود که با طرح شعار تساوی زن و مرد، زنان را از محیط خانواده که میدان قدرت‌نمایی آنان است، خارج و روانه میدان‌هایی کرد که قدرت برابری با مردان را در آن حوزه‌ها نداشتند. زن در محیط خانواده، شخصیتی توانمند بود و انسان‌هایی توانمند را به جامعه عرضه می‌کرد، ولی اکنون او تولید قطعات و خدمات انسانی و خدمات اداری را با سازندگی انسانی جای‌گزین کرده و به موجودی ضعیف تبدیل شده است.
البته این بدان معنا نیست که نقش سازنده زنان در عرصه‌های اجتماعی را نادیده بگیریم، اما آیا حضور زنی که 8 سال است در جاده‌های داخل و خارج کشور به رانندگی کامیون می‌پردازد، نشانه اقتدار اوست؟ آیا چنین زنی که تمام خطرات این شغل را به جان خریده تا به قول خود، انحصار مردانه رانندگی ترانزیت در ایران را بشکند، موفق است؟
شعار «تشابه حقوق زن و مرد» تنها سبب شد که زنان از نظر جسمی و روحی فرسوده شوند و برای رقابت با مردان و حضور در عرصه‌های مردانه بیش از توانشان بکوشند.
آیا اسلام که زن را ریحانه و گل‌خوش‌بو نامیده است، می‌پسندد که زنان، خود را به چنین زحمت طاقت‌فرسایی بیندازند تا برای نمونه، در فلان پاساژ شهر تهران به خرید و فروش تلفن همراه بپردازند که البته برای بعضی از آنها کسب درآمد و استقلال مالی مهم نیست، بلکه همین که کار کنند و نشان دهند که کار کردن زن و مرد ندارد، کفایت می‌کند!
باز هم تأکید می‌کنیم که نمی‌گوییم زنان در عرصه اجتماع حاضر نشوند، بلکه گاهی حضور آنها لازم و واجب است، اما حضور شبانه‌روزی در جاده‌ها، سر و کله زدن با مشتریان، حفاری چاه نفت و... با روحیات زنان و توان جسمی‌شان، در عین داشتن وظایف سنگین و حساس تربیت فرزندان و اداره امور خانه، تناسب ندارد.
پدیدآورنده: طیبه چراغی
