محور : مکاتب اقتصادی

بنیانگذار این مکتب اویکن است و روستو، اشمولدرز، هایک و ارهارد از نمایندگان معروف این مکتب هستند.آنان خواستار شرایط آزاد هستند و مکانیسم بازار را تایید می‌کنند و مخالف مداخله دولت در اقتصاد هستند و با مالکیت اشتراکی بر زمین و ابزار تولید و سوسیالیسم و هدایت اقتصاد مبارزه می‌کنند.طرفداران این مکتب چون اقتصاد لیبرالیستی خالص را شکست خورده نیروهای مزاحم و مختل کننده و مخالف می‌دانند لذا یک لیبرالیسم نورماتیو و اقتصاد رقابتی تنظیم شده را پیشنهاد می‌کنند.به اعتقاد نئو لیبرالیستها، لیبرالیسم به جای اینکه به آزادی رقابت بی اندیشد آزادی انتزاعی را مورد توجه قرار می‌دهند یعنی فقط خود آزادی را هدف قرار می‌دهند و این عدم حساسیت به انعقاد قراردادهایی بود که به ایجاد کارتل و تراست و کنسرن و سایر راههای ایجاد انحصار انجامید.و در واقع وقتی آزادی بالاترین هدف باشد ایجاد رقابت نمی‌تواند هدف لیبرالیسم باشد. قواعد اساسی نئولیبرالیسم عبارتند از:

    * ۱-بازارهای آزاد؛ تمرکز و ایجاد قدرت رقابت را مختل می‌کند پس دولت وظیفه دارد به وسیله وضع قوانین کارتل از رقابت حفاظت نماید.
    * ۲-ثبات ارزش پول.
    * ۳-تضمین مالکیت فردی.
    * ۴-مسولیت پذیری کامل هر عامل اقتصادی در برابر نتایج اعمال خود.
    * ۵-آزادی قرارداد(بجز قرار دادهایی که باعث ایجاد انحصار گردد مانند قراردادهایی که باعث بوجود آمدن کارتل و تراست و کنسرن می‌شود)
    * ۶-دولت و اقتصاد؛ دولت میبایست رقابت را تضمین کند.در واقع دولت فقط باید قواعد بازی را مشخص کند و با ایجاد فضای قانونی جریان رقابت را در چهارچوب آن ممکن سازد.لیبرالیسم به معنای عدم مداخله دولت نیست ٬چون به این ترتیب دست قوی ترها باز گذاشته می‌شود.دولت تنها حق دارد برای ایجاد شرایط رقابت مداخله کند و برای ایجاد آزادی عملی آزادی انتزاعی را زیر پا بگذارد.

منبع :
    * نظامهای اقتصادی دکتر حسین نمازی.شرکت سهامی انتشارچاپ سوم ویرایش جدید ۱۳۸۴
    * ژوزف لاژوژی.نظامهای اقتصادی.ترجمه شجاع الدین ضیائیان.انتشارات دانشگاه تهران ۱۳۵۵