محور : معرفی مقاله

 اسدالله فرزين وش تاريخ دريافت: 22/07/86 (دانشيار اقتصاد دانشگاه تهران تـاريخ تـاييـد: 22/09/86)
فرهاد علي‌نژاد مهرباني  (دانشجوي دكتري علوم اقتصادي دانشگاه تهران)
چكيده
در اين مقاله به محاسبة مفهومي تحت عنوان نسبت فداكاري پرداخته‌ايم. نسبت فداكاري معياري است كه مي‌توان با توسل بدان، تا حدودي آثار سياست‌هاي كنترل تورم اعمال شده از سوي بانك مركزي را ارزيابي كرد. نسبت عكس‌العمل انباشته توليد به عكس‌العمل غير انباشته تورم در اثر سياست پولي انقباضي را نسبت فداكاري گويند. جهت بررسي آثار سياست پولي انقباضي روي نرخ رشد توليد حقيقي و تورم از روش VAR ساختاري چهار متغيره استفاده گرديده است. متغيرهاي مدل شامل سري‌هاي زماني فصلي نرخ رشد توليد حقيقي، نرخ رشد نقدينگي، نرخ تورم و نرخ بهره حقيقي مي‌باشد كه براي دوره (4/1384-1/1367) بكار برده شده است. تحت اين روش و با معرفي فروض مشخص و منطبق با اقتصاد ايران، پس از استخراج اثر شوك‌هاي پولي، نسبت فداكاري به ميزان 27/2 ـ طي يك دورة شش ساله محاسبه گرديده است. آنچه كه از نتايج تحقيق برمي‌آيد بدين شرح است. اولاً) اعمال سياست‌هاي پولي انقباضي جهت كنترل تورم طي يك دورة تقريباً طولاني شش ساله، باعث كاهش روند تورمي مي‌شود؛ ثانياً) علامت منفي نسبت فداكاري بدين معناست كه رابطة بين تغييرات روند تورمي و تغييرات توليد در يك جهت نمي‌باشند. به عبارت ديگر، با اعمال سياست پولي انقباضي و رسيدن به روند تورمي پايين‌تر از مقدار اوليه، نرخ رشد توليد افزايش مي‌يابد. در نهايت مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه در اقتصاد ايران، پس از گذشت يك دوره پنج يا شش ساله، دستيابي به روند تورمي پايين‌تر با نرخ رشد بالاتر توليد ممكن مي‌شود و كاهش يك درصد در روند تورم نه تنها باعث كاهش نرخ رشد توليد نمي‌شود بلكه آن را به ميزان 27/2 درصد افزايش مي‌دهد.
 

:: برای دسترسی به متن کامل مقاله می توانید به مجله نامه مفید شماره 63  مراجعه فرمایید ::