محور : معرفی مقاله

  محمد جواد سعادت  (کارشناس ارشد علوم اقتصادي دانشگاه مازندران )
زهرا(ميلا) علمي  (عضو هيأت علمي دانشکاه مازندران )
نعمت الله اكبري  (عضو هيأت علمي دانشکاه اصفهان )

چکيده
در ايران، نرخ‌هاي بيکاري منطقه‌اي، تفاوت‌هاي گسترده‌اي را نشان مي‌دهند. به طوري که در سال 1385، نرخ بيکاري استان سيستان و بلوچستان 5/31 درصد و استان يزد87/7 درصد بوده است. اين تفاوت، در سطح شهرستان‌ها، گسترده‌تر مي‌باشد. به عنوان مثال، در سال 1385، نرخ بيكاري شهرستان سراوان استان سيستان و بلوچستان 87/59 درصد و شهرستان ابوموسي استان هرمزگان 15/0 درصد بوده است. از اين رو، به دليل تفاوت‌هاي منطقه‌اي نرخ بيکاري، بررسي آن در فضايي جغرافيايي حائز اهميت مي‌باشد. در اين مقاله، با استفاده از مدل‌هاي اقتصادسنجي فضايي که در مورد خودهمبستگي فضايي کاربرد دارند و داده‌هاي اقتصادي- اجتماعي سال 1385 مرکز آمار ايران، ساختار فضايي تفاوت‌هاي بيکاري منطقه‌اي ايران را در سطح 336 شهرستان، بررسي کرده‌ايم. هدف اصلي، توضيح تفاوت‌هاي موجود در بيکاري مناطق مختلف ايران با استفاده از يک مدل مقطعي بوده است. يافته‌هاي ما نشان مي‌دهند که در بازار کار ايران، در سال 1385 دو پديده خودهمبستگي فضايي مثبت بين متغيرها و ناهمگني فضايي ميان آن‌ها وجود داشته است. اينکه مناطق با بيکاري بالا و يا پايين، خوشه‌هايي را در فضا تشکيل داده‌اند نشان‌دهنده وجود خودهمبستگي فضايي ميان مناطق است و اينکه در بعضي موارد، رفتارهاي عوامل اقتصادي، با توجه به تجزيه و تحليل داده‌هاي فضايي توضيحي (ESDA) ناپايا هستند، نشان‌دهنده ناهمگني فضايي است که پايداري و دوام فضا را اثبات مي‌کند. 

:: برای دسترسی به متن کامل مقاله می توانید به مجله نامه مفید سال 19 و 20 مراجعه فرمایید ::