محور : مقالات به زیان انگلیسی + ترجمه

The modern Islamic Finance movement has been around for more than quarter of a century. It has steadily progressed along two parallel paths; in the private sector, where it was launched in the first instance, and in the public sector, in which the theoreticians had dreamed it and postulated that it would shine and become effective. In this morning's presentation at this forum, which is organized by a major private sector initiative in the west, I am going to do some thinking aloud about the growing chances and potential of Islamic Finance in the private sector as compared to the public/government sector.


FOCUS ON THE PRIVATE SECTOR

It is individuals who create wealth in the first instance. They have the money. They are the ones who save and look for avenues for profitable investment. Individuals are the decision makers. Cases where the decisions to save and invest are taken by the state are substantial but in decline.

Individuals have the conscience. Islamic finance's appeal is two-pronged. It is based on ethics as well as on efficiency (profitability). In the current situation it is easier to find individuals who are motivated by ethical considerations as compared to state governments that are guided by ethics.

Islamic financial institutions are presently capable of meeting some of the needs of the individual, e.g. home financing or facilitating the acquisition of a car and other durables like computers and refrigerators. Islamic Financial Institutions in their current format can hardly meet the huge demands of nation states because of the meager resources at their command. Islamic Finance can and does cater, however, to the financial needs of small business enterprises, using the newly refined instruments of Murabaha (cost plus), leasing, Salam and Istisna (prepaid orders). Therein lies an area of aggressive salesmanship and innovative cooperation in order to be able to tap the capital markets. Big businesses generally take care of themselves. Anyway, not much can be done about them until Islamic finance finds its feet on the public financial markets.

Last but not the least, individuals are more flexible and innovative. Islamic financial management currently needs these qualities. Historically, it has been the individual, the private sector, which has been in the vanguard of the Islamic financial movement since the middle of the twentieth century. As a matter of fact involvement of the state has been a mixed blessing, at best. Nation states tend to use everything, including religion in general and Islamic finance in particular, as instruments of national policy for promoting their strategic interests and hidden agendas. In case of authoritarian regimes, Islamic Finance has often been used as a tool for consolidation of authority and for ensuring political legitimacy. Priorities dictated by economics have been forsaken in favor of those dictated by political expediency. This happened in Pakistan in the late seventies when Islamization of the liability side was done first while the asset side of the commercial banks was yet to change. Sudan was no different as sweeping legislations were introduced in early eighties without doing much homework or preparing the ground properly.


BE CAUTIOUS ABOUT GOVERNMENTS

It is interesting to note that in the early periods of Islamic history, finance was largely left to the individual. The state exercised hisba (???) functions to ensure fair dealings, preventing fraud and deception and monitoring weights and measures and other standards. It did not take over the positive function of managing the community's savings and investments.

One of the lessons of recent history has been that governments tend to over-regulate. There are reasons to believe that a modern Islamic state will be over-zealous to do so. It may even overstep from regulation to full-scale management of the financial sector. One can already discern such a tendency in Sudan, Pakistan and the Islamic Republic of Iran. But neither the Law of Islam nor the Maqasid (goals) of Shariah or its Masalih (interests) require such a policy or even condone it. Such policies can only lead to disastrous results as the history of the socialist states has shown. Moreover, collective management does not and cannot have the flexibility and innovativeness that Islamic finance requires in a fast changing world.

The moral, especially relevant for the Islamic financial movement in the west in general and in the United States of America in particular, is to focus on the private sector and on the individual at the grassroots. For them specially not much good will come out of focusing on the Muslim countries coaxing them to adopt Islamic Finance or divert some of their resources toward it by simply issuing a government decree to do so.

Islamic financial movement before 1975 grew on the dedicated efforts of individual initiatives at the grassroots, in the private sector. The three notable developments, interest free savings and loan societies in the Indian subcontinent dating back to the 1940s (as reported by Dr. Mohammad Hameedullah), the City of Mit Ghamr experiment in Egypt, pioneered and documented by the late Dr. Ahmad Al Naggar, and Tabung Haji in Malaysia, which won an Islamic Development Bank (IDB) award for its innovative role, both dating back to the early 1960s, all resulted from individual initiatives at the grassroots. During the quarter century that followed 1975 there were several other initiatives resulting in the establishment of over 100 Islamic financial institutions including "Dar al Mal al Islami" and the "Al Barakah" group in Saudi Arabia. The same period saw a parallel stream of official initiatives resulting in the establishment of the Islamic Development Bank (IDB) in 1975 followed by attempts at Islamization of banking in Pakistan (1979), Iran (1983) and Sudan (1984). The Malaysian partial official government patronage to Islamic finance and a modest step towards Islamic Finance in the form of Bank Muamalat in Indonesia were the next significant developments in the late eighties/early nineties.


DEMOCRATIC PROCEDURES MATTER

A great blessing indeed, more than anything else, government patronage put Islamic finance visible and loud on the scene of world finance. But unfortunately, most of these official initiatives lacked a solid basis in a democratic polity. The beauty of democratic decision-making is that it is not hypocritical. Islamization of banking in the framework of democratic governance would have had the benefit of wide scale participation of those involved - bankers, businessmen, accountants, auditors and the common man (male & female) as depositor or borrower. The fact that they had a say in deciding where to begin, how to proceed, where to compromise and where to stay firm, etc. would have gone a long way in ensuring compliance. Decisions taken in this manner, and open to revision through dialogue and debate in the light of experience, would have been implemented at least as seriously and as sincerely as the other laws of the land and policies. But what we actually had was entirely different. The results are there for all to see.

Those gathered here today can hardly affect the policies of the rulers in Muslim countries, though the way these rulers handle the idea of Islamic finance does affect us all as it impacts the future of the idea. Let us hope and pray the idea survives the deficiencies of its practitioners. Meanwhile we can gainfully focus on those within our reach - individuals anywhere and everywhere, savers, investors, bankers, economists and business people in all walks of life regardless of their ethnic background, religious beliefs, skin color, gender or national origin.

  It is heartening to note that a number of indigenous Islamic financial institutions have emerged in North America over the last decade or so. Though very small their strength lies in being community based. Meanwhile the entry of conventional players into the field and the rapid growth of mutual funds have provided a new source of strength to Islamic finance in the private sector. This coincides with the greater interaction between Islamic scholars and conventional financial experts at various forums--a task for which the unencumbered intellectual environment of North America is best suited. This has heightened the realization that a search for ethical investment and cleaner, greener finance is not confined to any one community. Islamic financial movement can now be placed in the broader perspective of disenchantment with the excesses of capitalism and the uncaring financial system ensuing from it. The quest for socially responsible financial management that yields a fairer distribution of benefits tends to become a universal human endeavor. It is hoped the nascent Islamic finacial movement in this country will seize the opportunity.


OPENNESS BRINGS CREDIBILITY

Exactly what needs to be done to bring people around to Islamic banking and finance? In the first instance we need to reinforce credibility which has suffered in the recent past, both on account of politicians exploiting the idea for promoting their hidden agendas and unscrupulous profit seekers preying on people's gullibility and using religion as a tool to do so. Credibility requires visible operation within a framework of rules everyone can know and understand. Islamic finance has to be transparent, open to inspection by anyone and everyone. It should not be perceived to be operating in the framework of rules largely unavailable in writing, understandable only to the select who can make sense of archaic terminology subject to varying interpretations. It should not be projected as something above the layman's scrutiny, tolerating no dissent, leaving room for no debate, immune to learning by doing and allowing no flexibility in application. We should never lose sight of the reality that the divine part of modern Islamic finance, though crucial, is very small. The rest is man-made, resulting from Ijtihad (efforts in understanding and application). More than in any other walk of life, Muamalat (worldly transactions) in general and finance in particular require continuous interaction between scholars and practitioners for arriving at laws that really ensure the goals of Shariah in a particular time and place and rules of the game that are fair and perceived to be so by all concerned. It was so in the heyday of Islamic jurisprudence. It requires a similar environment today. But that environment does not exist at the present. We have to work for it. I hope and pray that meetings like the one we are having today are designed to create such an environment.

"Professor Muhammad Nejatullah Siddiqi"
"Keynote Address"
"8th Annual International Conference"
"Lariba Islamic Banking"
"Los Angeles, 16th June 2001"

---------------------------------------------------------------

جنبش اسلامی مدرن مالی در حدود یک چهارم از بیشتر از یک قرن بوده است. این به طور مداوم در طول دو راه موازی پیشرفت ، در بخش خصوصی ، جایی که آن را در وهله اول به فضا پرتاب شد ، و در بخش دولتی ، که در آن نظریه پردازان آن خواب بود و فرض بر این است که این امر می درخشید و تبدیل موثر است. در تظاهرات صبح امروز در این انجمن ، که توسط یک ابتکار مهم بخش خصوصی در غرب سازماندهی شده ، من می خواهم برای انجام برخی فکر با صدای بلند در مورد شانس رو به رشد و پتانسیل اسلامی مالی در بخش خصوصی را به بخش عمومی دولت / در مقایسه با .


تمرکز بر بخش خصوصی

این افراد که برای ایجاد ثروت در وهله اول است. آنها پول است. آنها هستند که برای ذخیره و راه برای سرمایه گذاری سود آور نگاه کنند. افراد تصمیم گیرندگان. مواردی که تصمیم گیری برای ذخیره کردن و سرمایه گذاری توسط دولت گرفته شده است اما قابل توجهی در کاهش.

افراد وجدان. درخواست تجدید نظر مالی اسلامی است دو جانبه. این است که در اخلاق و همچنین در بازده (سود) بنا شده است. در وضعیت کنونی آن آسان تر است برای پیدا کردن افرادی که ملاحظات اخلاقی به عنوان انگیزه به دولت های ایالتی که توسط هدایت در مقایسه با اخلاق.

موسسات مالی اسلامی در حال حاضر قادر به ملاقات برخی از نیازهای فردی ، به عنوان مثال سرمایه گذاری خانه و یا تسهیل دستیابی به یک ماشین و durables دیگر مانند کامپیوتر و یخچال. موسسات مالی اسلامی در قالب فعلی خود را به سختی می تواند خواسته های زیادی از ایالت کشور به دلیل منابع ناچیز در فرمان خود دیدار کند. امور مالی و اسلامی می تواند تهیه کند ، با این حال ، به نیازهای مالی از بنگاههای کسب و کار کوچک ، با استفاده از ابزارهای تازه های تصفیه شده از Murabaha (به علاوه هزینه) ، اجاره ، سلام و Istisna (سفارشات پیش پرداخت). در آن نهفته است منطقه از فروشندگی نوشتاری مهاجم و همکاری ابتکاری به منظور قادر به شیر بازارهای سرمایه. کسب و کارهای بزرگ به طور کلی مراقبت از خود را دارند. به هر حال ، نه چندان می توان در مورد آنها انجام می شود تا تامین مالی اسلامی می یابد پای خود را در بازارهای مالی عمومی.

تاریخ و زمان آخرین اما نه کم ، افراد در بیشتر انعطاف پذیر و نوآورانه. مدیریت مالی اسلامی در حال حاضر نیاز به این ویژگی ها. از لحاظ تاریخی ، از آن شده است فرد ، بخش خصوصی ، است که در پیشتاز جنبش اسلامی مالی از اواسط قرن بیستم بوده است. عنوان یک ماده در واقع از دخالت دولت بوده برکت مخلوط شده ، در بهترین حالت. دولت ملت تمایل به استفاده از همه چیز ، از جمله مذهب به طور عام و مالی اسلامی به طور خاص ، به عنوان ابزار سیاست ملی جهت ارتقاء منافع استراتژیک خود و دستور کار پنهان است. در صورتی که از رژیم های اقتدارگرا ، امور مالی اسلامی اغلب به عنوان ابزاری برای تحکیم قدرت و مشروعیت سیاسی برای تضمین استفاده می شود. اولویت های دیکته شده توسط اقتصاد شده اند ، به نفع کسانی که دیکته شده توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام سیاسی ترک کردی. این در پاکستان در اواخر دهه هفتاد هنگامی که اتفاق افتاده اسلامی از طرف مسئولیت اول انجام شد در حالی که طرف از دارایی بانک های تجاری بود رتبهدهی نشده است را تغییر دهید. سودان هیچ تفاوتی ندارد به عنوان مصوبات فراگیر شد در اوایل دهه هشتاد و بدون انجام تکالیف زیاد یا آماده سازی زمین به درستی معرفی شده است.


با دقت و توجه در مورد دولت های

جالب است توجه داشته باشید که در دوره اولیه تاریخ اسلامی ، امور مالی بود تا حد زیادی برای فرد باقی مانده است. دولت اعمال hisba (؟؟؟)توابع برای اطمینان از معاملات عادلانه ، جلوگیری از تقلب و اغفال و فریب مردم و نظارت بر وزن و اندازه و استانداردهای دیگر. آیا بیش از عملکرد مثبت مدیریت پس انداز جامعه و سرمایه گذاری نمی کنند.

یکی از درس های تاریخ اخیر بوده است که دولتها تمایل دارند که بیش از حد کنترل می کنند. دلایل به این باور است که دولت مدرن اسلامی خواهد شد بیش از حد متعصب به انجام این کار وجود دارد. ممکن است حتی از حد خود تجاوز کردن مقررات برای مدیریت تمام عیار از بخش مالی. در حال حاضر می توانید یک چنین گرایش در سودان ، پاکستان و جمهوری اسلامی ایران را تشخیص دهید. اما نه اسلام و نه قانون Maqasid (اهداف) از شریعت یا Masalih خود (منافع) نیاز به چنین سیاست و یا حتی از آن چشم پوشی. سیاست های چنین تنها می تواند منجر به نتایج فاجعه بار به عنوان سابقه کشورهای سوسیالیستی نشان داده است. علاوه بر این ، مدیریت جمعی نشانی نیست و می تواند انعطاف پذیری و innovativeness که نیاز مالی اسلامی در جهان به سرعت در حال تغییر را ندارد.

اخلاقی ، به ویژه مربوط به جنبش های مالی اسلامی در غرب به طور عام و در ایالات متحده آمریکا به طور خاص ، این است که در بخش خصوصی و فردی را به توده مردم ، تمرکز می کنند. به خصوص برای آنها بسیار خوب نیست خواهد آمد از تمرکز بر کشورهای مسلمان coaxing آنها را به اتخاذ مالی اسلامی یا منحرف برخی از منابع خود را نسبت به آن به سادگی با صدور فرمان دولت به انجام آن است.

اسلامی جنبش بزرگ مالی قبل از 1975 در تلاش های اختصاصی از ابتکارات فردی را به توده مردم ، در بخش خصوصی. سه تحولات قابل توجه ، پس انداز و وام بهره آزاد در جوامع شبه قاره هند که قدمت آن به 1940s را (که توسط دکتر محمد Hameedullah منتشر شده است) ، در شهر ماساچوست آزمایش Ghamr در مصر ، پیشگام و مستند توسط مرحوم دکتر احمد آل Naggar ، و حاجی Tabung در مالزی ، که موفق به کسب اسلامی بانک توسعه) جایزه برای نقش نوآورانه آن ، هر دو که قدمت آن به اوایل 1960s ، همه از ابتکارات فردی را به مردمی منجر شده است. در طول ربع قرن پس از آن 1975 شد چند طرح دیگر که منجر به ایجاد بیش از 100 موسسه مالی اسلامی از جمله "دار آل سوء اسلامی عراق" و "آل Barakah" گروه در عربستان سعودی وجود دارد. مدت مشابه دیدم جریان موازی از طرح های رسمی منجر به تاسیس بانک توسعه اسلامی (بانک توسعه) در سال 1975 به دنبال تلاش در بانکداری اسلامی از پاکستان (1979) ، ایران (1983) و سودان (1984). مالزی با مشتقات جزئی رسمی حمایت دولت برای تامین مالی اسلامی و گام متواضع نسبت به امور مالی اسلامی در قالب Muamalat بانک در اندونزی تحولات مهم بعدی در اواخر دهه هشتاد / اوایل دهه نود شد.


راهکارهای دموکراتیک با گیتار

نعمت بزرگ در واقع ، بیش از هر چیز دیگری ، حمایت مالی دولت اسلامی با صدای بلند و قابل مشاهده در صحنه مالی جهان قرار داده است. اما متاسفانه بسیاری از این طرح به طور رسمی جامد در طرز حکومت دموکراتیک فاقد. زیبایی دموکراتیک تصمیم گیری این است که ریاکار نیست. اسلامی از بانکی در چارچوب حکومت دموکراتیک را داشته اند به نفع مشارکت در مقیاس وسیعی از دست اندرکاران -- بانکداران ، تجار ، حسابداران ، حسابرسان و انسان (مرد و زن مشترک به عنوان سپرده یا قرض. این واقعیت که آنها می گویند در تصمیم گیری که در آن برای شروع ، چگونه به عنوان خوانده شده ، که در آن به سازش و جایی که برای اقامت شرکت ها ، و غیره می توانست در دراز مدت تضمین رعایت رفته است. تصمیم گیری در این روش گرفته شده ، و باز به تجدید نظر از طریق گفتگو و بحث در پرتو تجربه ، به اجرا می شده اند حداقل به طور جدی و صادقانه به عنوان به عنوان قوانین دیگر از زمین و سیاست. اما آنچه ما در واقع بود کاملا متفاوت است. نتایج به دست آمده وجود دارد برای همه برای دیدن.

کسانی که امروز اینجا جمع شده به سختی می تواند بر سیاست های حاکمان در کشورهای اسلامی ، اگر چه راه این حاکمان رسیدگی به ایده مالی اسلامی نشانی بر همه ما به عنوان اثرات آن در آینده از این ایده. اجازه بدهید به ما امیدواریم و دعا ایده جان سالم به کمبود پزشکان است. در همین حال ما با درآمد کافی را می توان در آن در دسترس ما تمرکز -- افراد در هر نقطه و در همه جا ، محافظ ، سرمایه گذاران ، بانکداران ، اقتصاددانان و کسب و کار مردم در تمام جنبه های زندگی بدون در نظر گرفتن زمینه های قومی خود ، باورهای دینی ، رنگ پوست ، جنسیت یا ملیت.

  دلگرم کننده این است که توجه داشته باشید که تعدادی از بومی موسسات مالی اسلامی در شمال امریکا در طول دهه گذشته یا بیشتر پدید آمده است. اگر چه بسیار کوچک از خود مقاومت نهفته در جامعه که مبتنی بر. در همین حال ورود از بازیکنان معمولی را به زمینه و رشد سریع از وجوه مشترک دارند یک منبع جدید قدرت خود را در بخش خصوصی به سرمایه گذاری اسلامی ارائه شده است. این امر با تعامل بیشتر بین علمای اسلامی و کارشناسان مالی متعارف در انجمن های مختلف -- کار که محیط فکری سبکبار شمالی امریکا بهتر است مناسب است. این است که به اوج تحقق جستجو برای سرمایه گذاری اخلاقی و پاک تر ، سبزتر مالی این است که هر جامعه ای یک محدود نمی شود. جنبش مالی اسلامی هم اکنون می توانید در چشم انداز گسترده تر از سرخوردگی قرار داده شده با افراط از سرمایه داری و نظام مالی uncaring متعاقب آن از آن. تلاش برای مدیریت اجتماعی مسئول مالی که بازده توزیع عادلانه تر منافع به سمت تبدیل شدن به یک تلاش جهانی بشر است. این جنبش نوپای اسلامی finacial در این کشور امیدوار است این فرصت تصرف.


باز بودن به ارمغان می آورد اعتبار

دقیقا همان چیزی است باید انجام شود را به مردم اطراف به بانکداری اسلامی و دارایی؟ در وهله اول ما نیاز به تقویت اعتبار است که در گذشته رنج می برد ، در هر دو حساب از سیاستمداران بهره برداری از این ایده برای ارتقاء برنامه های پنهان خود و سود جویان بی وجدان preying در ساده لوحی مردم و با استفاده از مذهب به عنوان ابزاری برای انجام این کار. اعتبار نیاز به عمل جراحی قابل مشاهده در چارچوب قوانین می دانم و هر کس می تواند درک کنید. مالی اسلامی است که باید شفاف ، باز به بازرسی توسط هر کسی و هر کس. نباید تصور شود عامل در چارچوب قوانین تا حد زیادی در دسترس نیست در نوشتن ، فقط به فهم را انتخاب کنید که می تواند حس موضوع کهنه اصطلاحات به تفسیرهای متفاوت را. این باید به عنوان چیزی بالاتر از موشکافی شخص غیر روحانی نمی شود پیش بینی شده ، هیچ مقاومتی در برابر مخالفان ، می روم جایی برای مطرح نبود ، سیستم ایمنی به یادگیری با انجام و اجازه می دهد بدون انعطاف پذیری در نرم افزار. ما باید دید از این واقعیت است که بخشی از الهی مالی اسلامی مدرن ، هر چند بسیار مهم است ، بسیار کوچک از دست دادن هرگز. عاقبت مرد ساخته شده ، ناشی از اجتهاد (تلاش در جهت درک و کاربرد). بیش از راه رفتن در هر دیگری از زندگی ، Muamalat (معاملات دنیوی) به طور عام و خاص در امور مالی نیاز به تعامل مستمر بین محققان و پزشکان برای رسیدن به قوانینی که واقعا اطمینان از اهداف شریعت در یک زمان خاص و محل و قواعد بازی است که هستند و منصفانه در تصور می شود این کار را با همه نگران کرده است. از آن پس در اوج فقه اسلامی بود. از آن نیاز به یک محیط شبیه امروز. اما این محیط می کند در حال حاضر وجود ندارد. ما باید برای آن کار می کنند. من امیدوارم و دعا می کنم که جلسات مثل یکی از ما با داشتن امروز طراحی شده اند برای ایجاد چنین محیطی.

"استاد Siddiqi Nejatullah محمد"
"آدرس کلیدی"
"8th کنفرانس سالانه بین المللی"
"Lariba بانکداری اسلامی"
"لس آنجلس ، 2001 ژوئن 16"

http://www.siddiqi.com/mns/