محور : اقتصاد
غروي نخجواني سيداحمد*
 
 بيکاري را مي توان يکي از هراس آورترين مشکلات اقتصاد يک کشور دانست و بي گمان، ريشه بسياري از معضلات اجتماعي و حتي سياسي را نيز، بايد در همين عارضه ملي جست و جو کرد.
نگاه به پديده بيکاري، ملاک مناسبي براي سنجش وضعيت ساز و کار ميان ارکان اساسي اقتصاد يک کشور است و هنگامي که نرخ بيکاري از حد خاصي فراتر مي رود، به سادگي مي توان دريافت که بخش هاي مختلف اقتصاد دچار ناکار آمدي و کارکرد نامناسب است و بدين ترتيب، راه حل اساسي و منطقي بر طرف کردن مشکل بيکاري در کشوري همچون ايران، سامان بخشيدن به وضعيت فروبسته ارکان مهم اقتصاد آن است.
با توجه به اهميت موضوع، نگارنده در اين مقاله به بررسي فشرده دلايل بروز بحران بيکاري در ايران پرداخته و چنين نتيجه گرفته است که دليل اصلي معضل بيکاري در سال هاي اخير، سياست هاي اشتباه مهار جمعيت در هر دو دهه گذشته و نيز نا کارآمدي اقتصاد ملي در ايجاد فرصت هاي شغلي بوده است. همچنين با نگاه به شواهد آماري موجود نتيجه گرفته است که بحران بيکاري در کشور تا يک دهه آينده بر طرف نخواهد شد، بلکه با سياست هاي صحيح اقتصادي مي توان آن را کاهش داد که البته در اين نوشتار، به پاره اي از اين سياست ها نيز اشاره گشته است

 

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::

منبع : پژوهشنامه اقتصادي پاييز 1381; 2(3 (پیاپی 6)