محور : اقتصاد اسلامي

مصباحي مقدم غلام رضا*
 * دانشگاه امام صادق (ع)
 
 يکي از بحث هاي مهم و اثر گذار در رشد و توسعه اقتصادي جوامع، استفاده صحيح از سرمايه ها است و يکي از اين سرمايه ها منابع طبيعي به ويژه زمين است. امروزه کشورهاي اسلامي از جمله ايران با پديده خراب و غير قابل استفاده شدن برخي اراضي روبه رو هستند اين زمين ها که روزي آباد بودند و امروز نيز قابليت احيا و بهره برداري بالايي دارند به جهت مشکل فقهي و حقوقي از چرخه سالم اقتصادي دور مانده اند.
اين مقاله با بهره گيري از روايت هاي مربوطه و به روش اجتهادي نشان داده است که احيا کننده زمين موات، مالک اصل زمين نمي شود فقط حق بهره برداري از آن دارد و با فروش، اهدا و ارث هم همين حق منتقل مي شود؛ بنابراين اگر به جهت اعراض احيا کننده، خريدار، موهوب له و وارث يا کوتاهي آنان در آباد نگه داشتن زمين احيا شده، زمين به حالت اوليه و خرابي برگردد؛ حاکم اسلامي مي تواند آن زمين را جهت احيا و بهره برداري در اختيار ديگر افراد جامعه قرار دهد.
 
كليد واژه: انفال، زمين موات، احيا، مالکيت، حق بهره برداري

» » » توجه : برای مشاهده متن کامل مقاله میتوانید به فصلنامه اقتصاد اسلامی 30 مراجعه نمایید .