محور : اقتصاد اسلامي

كميجاني اكبر,نظرپور محمدنقي
 
 عقد استصناع از جمله قراردادهايي است که امروزه کاربرد بسيار گسترده دارد. اين عقد به ويژه پس از اعلام مجمع فقهي سازمان کنفرانس اسلامي مبني بر لازم الطرفين بودن آن، به علت ماهيت و ويژگي هاي خاص، در کشورهاي اسلامي گسترش ويژه اي يافت. زيرا از يک سو، خريد و فروش کالاهاي آماده، پاسخگوي نيازهاي گوناگون و متنوع افراد، بنگاه ها و دولت نبوده و از سوي ديگر، عقدهاي ديگر مانند: سلف، اجاره و جعاله نيز به علت محدوديت هاي خاص نمي توانست به سهولت نيازهاي رو به رشد و متنوع را تامين مالي کند.
اين در حالي است که اکثريت مراجع و فقيهان شيعه به صورت عقد مستقل يا در قالب بيع، اجاره، جعاله و صلح به صحت عقد استصناع باور دارند. بنابراين بانک ها و ديگر موسسه هاي اعتباري مي توانند طرح هاي خصوصي، دولتي و بخش عمومي را با استفاه از اين عقد تامين مالي کرده و عهده دار واسطه گري بين شرکت هاي بزرگ و صاحبان صنايع شوند. تجربه هاي کشورهاي گوناگون درباره به کارگيري اين عقد بسيار ارزشمند است.
در اين مقاله به دنبال اثبات اين فرضيه هستيم که بانک ها مي توانند برخي از خلاهاي موجود در تخصيص منابع را با به کارگيري عقد استصناع به گونه اي مناسب تر پر کنند و با اطمينان مي توان گفت استفاده از اين عقد در بانکداري اسلامي ايران به طور کامل علمي و مقدمه هاي نظري و اجرايي به کارگيري آن فراهم است.
 
كليد واژه: عقد استصناع، بانکداري اسلامي، قانون عمليات بانکي بدون ربا، تجربه استصناع، تخصيص منابع از راه استصناع

» » » توجه : برای مشاهده متن کامل مقاله میتوانید به فصلنامه اقتصاد اسلامی 30 مراجعه نمایید .