محور : اقتصاد اسلامي

عيوضلو حسين,ميسمي حسين
 
 ايده بانکداري و تامين مالي اسلامي که نخستين بار در دهه 1950 مطرح شد، بر يک اصل کلي استوار بوده و آن تحريم ربا است. در حقيقت، شارع مقدس اسلام به وضوح معامله هاي ربوي را در آيه ها و روايت هاي متعدد نفي مي کند. حال پرسش اين است که آيا نظام بانکداري اسلامي که بر مبناي حرمت ربا بنا نهاده شده، مزيتي نسبت به نظام متعارف دارد؟ پاسخ به اين پرسش در دوره اخير اهميت دو چنداني يافته است. علت اين امر نيز بحران هايي است که نظام اقتصاد متعارف به صورت فزاينده با آن رو به رو شده است؛ جديدترين آنها بحران اعتباري در بخش مسکن اقتصاد آمريکا است. بحران اخير فرصتي مناسب براي فعالان حوزه بانکداري اسلامي پديد آورده است تا بتوانند توانمندي هاي نظام بانکداري اسلامي را مورد ارزيابي مجدد قرار دهند.
اين مقاله به صورت نظري بر روي دو مورد از منافع اقتصادي که از اطاعت از قانون الاهي درباره تحريم ربا (بهره) مورد انتظار است، يعني ثبات و کارايي، تمرکز مي کند. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد که تامين مالي اسلامي نسبت به تامين مالي متعارف با ثبات تر و کاراتر بوده، و به علل گوناگون رشد بيشتري را نيز نويد مي دهد. در کل مي توان گفت يک محيط اقتصادي اسلامي که به جاي استفاده از بهره، به ميزان مناسب از عقدهاي مشارکتي و مبادله اي استفاده مي کند، به علل گوناگون پيشرفت و توسعه اقتصادي بيشتري را در پي خواهد داشت و با بحران هاي کمتر و کوتاه تري رو به رو خواهد بود.
 
كليد واژه: بانکداري اسلامي، ثبات، کارايي، رشد اقتصادي