محور : اقتصاد اسلامي

موسويان سيدعباس,کاوند مجتبي,اسماعيلي گيوي حميدرضا
 
صنعت گردشگري در جايگاه بزرگترين و متنوع ترين صنعت دنيا، در بسياري از کشورها به صورت منبع اصلي درآمد، اشتغال زايي، رشد بخش خصوصي و توسعه ساختار زيربنايي شمرده مي شود. ايران به لحاظ وجود آثار تاريخي، تنوع اقليمي، مرکزيت تشيع، اماکن مقدسه، حوزه هاي علميه و ده ها زمينه ديگر، از جمله کشورهاي مستعد گردشگري در سطح جهان ارزيابي مي شود. اما تاکنون به علت عامل هايي نتوانسته از اين ظرفيت به طور قابل قبولي استفاده کند، به طوري که بر اساس تحقيق هاي انجام شده، ايران ازنظر موقعيت هاي ممتاز جغرافيايي، تنوع اقليم و جاذبه هاي طبيعي، تاريخي و فرهنگي در ميان ده کشور برتر جهان قرار دارد اما از لحاظ جذب گردشگر در رده شصت و هفتم جهان و از لحاظ درآمدهاي صنعت گردشگري در رده هفتاد و هفتم جا گرفته است. يکي از عامل هاي مهم عدم کاميابي، عدم سرمايه گذاري مناسب در مسايل زيربنايي و روبنايي اين بخش است؛ بنابراين ارايه راه حلي مناسب که بتواند سرمايه کافي را براي توسعه اين صنعت فراهم کند، ضرور است.
مقاله حاضر پس از بررسي وضعيت کنوني، مانع هاي اقتصادي - مالي توسعه صنعت گردشگري و نقش بالقوه اي که اين صنعت مي تواند در اقتصاد کشور داشته باشد، با استفاده از روش اکتشافي - کاربردي و با بهره گيري از اوراق بهادار (صکوک) جعاله به ارايه مدل هاي عملياتي تامين مالي پرداخته است. اوراق بهادار جعاله که از نوع ابزارهاي مالي انتفاعي با بازدهي معين است به گونه اي است که در عين رعايت ضابطه هاي شرعي، از قابليت هاي بالاي عملياتي و توجيه اقتصادي برخوردار است و انتظار مي رود افزون بر تامين مالي صنعت گردشگري اثر قابل توجهي در گسترش ابزارهاي مالي اسلامي و بازار سرمايه ايران داشته باشد.
 
كليد واژه: گردشگري، توسعه گردشگري، مانع هاي توسعه گردشگري، تامين مالي، تامين مالي اسلامي، اوراق جعاله