محور : اقتصاد اسلامي

سيدي نيا سيداكبر*
 * حوزه علميه قم
 
 
مصرف و مصرف گرايي مساله اي چند بعدي است كه از جهات گوناگون قابل بررسي است و در هر جامعه اي متاثر از عوامل متعدد از جمله فرهنگ عمومي، هنجارها و ارزش هاي حاكم است. مصرف گرايي، اصالت دادن به مصرف و هدف قرار دادن رفاه و دارايي هاي مادي است.
اسلام با تاكيد بر لزوم حفظ مال، تامين نيازهاي زندگي، سرمايه گذاري اقتصادي، تامين رفاه زندگي براي خود و افراد تحت تكفل با معيار رعايت اعتدال و ميانه روي، مسلمانان را به مصرف دعوت كرده و از هر گونه اسراف، تبذير و ... در مصرف منع كرده است.
مصرف گرايي آثار متعدد و گوناگون اقتصادي، سياسي، رواني و به ويژه جامعه شناختي را در جامعه بر جا مي گذارد. از آثار جامعه شناختي مصرف گرايي مي توان به تبديل ثروت و مصرف، به ارزش و غلبه آن بر ديگر ارزش ها، نمايش ثروت، شكاف طبقاتي و نابرابري اجتماعي، احساس محروميت و ... نام برد.
مقاله حاضر با روش اسنادي، تحليل محتوا و توصيفي و رويكرد جامعه شناختي بعد از تبيين آثار مصرف گرايي در جامعه، مصرف گرايي را از ديد آموزه هاي اسلامي بررسي مي كند و به اين نتيجه مي رسد كه مصرف به خودي خود پديده اي مذموم نيست و اسلام نيز مسلمانان را براي تامين نيازهاي زندگي تشويق مي كند اما مصرف گرايي و هدف قرار دادن مصرف آثار منفي داشته، همسو با مفاهيمي چون اسراف، تبذير و اتراف بوده و از ديد اسلام مذموم شمرده شده است.
 
كليد واژه: اسلام، مصرف، مصرف گرايي، جامعه شناسي اقتصادي، اسراف، تبذير، اتراف و مصرف كننده

» » » توجه : برای مشاهده متن کامل مقاله میتوانید به فصلنامه اقتصاد اسلامی 34 مراجعه نمایید .