محور : اقتصاد

هژبركياني كامبيز,سبزي كيومرث
 
 سرمايه گذاري به عنوان يکي از مسايل عمده اقتصادي مطرح بوده و براي ايجاد و تداوم رشد اقتصادي تشکيل سرمايه در هر کشوري؛ به ويژه در کشورهاي در حال توسعه از اهميت خاصي برخوردار است. در جامعه جهاني تنها کشورهايي حرفي براي گفتن خواهند داشت که توان فني و توليدي بالايي داشته باشند و براي اين امر، سرمايه قابل ملاحظه اي مورد نياز است.
از اين رو استفاده از منابع مالي خارجي به عنوان مکمل منابع داخلي، ضروري به نظر مي رسد. تامين مالي از طريق سرمايه گذاري مستقيم خارجي علاوه بر رفع کمبود سرمايه، ابزاري مناسب براي دستيابي به تکنولوژي مدرن و استفاده از ماشين آلات و تجهيزات با فناوري جديد است. ولي بايد توجه داشت که جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي، منوط به شناسايي عوامل موثر بر آن و ايجاد تغييرات مناسب در آنها است.
در مقاله حاضر سعي شده، در قالب يک الگوي اقتصادسنجي، با استفاده از روش «خود بازگشتي با وقفه هاي توزيعي» عوامل موثر بر سرمايه گذاري مستقيم خارجي در ايران مورد مطالعه قرار گيرد. نتايج مطالعه نشان مي دهد که اولا: رابطه تعادلي بلند مدت براي سرمايه گذاري مستقيم خارجي در ايران وجود ندارد و فقط رابطه اي کوتاه مدت برقرار مي باشد؛ ثانيا: سرمايه گذاري مستقيم خارجي با سرمايه گذاري مستقيم خارجي با وقفه، توليد ناخالص داخلي، نرخ ارز واقعي و سرمايه انساني رابطه مستقيم و با ساير متغيرهاي مورد بررسي؛ مانند نرخ تورم، ماليات بر شرکتها و نرخ تعرفه، رابطه اي معکوس دارد.

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::

منيع : پژوهشنامه اقتصادي- شماره 3 (پياپي 22)  پاييز 1385