محور : اقتصاد ایران

پژويان جمشيد,تبريزيان بيتا
 
 عکس العمل متقابل بين رشد اقتصادي و کيفيت محيط زيست موضوع بحث برانگيزي است که از دهه 1990 مورد توجه قرار گرفت. پژوهشهاي تجربي درباره رابطه بين درآمد سرانه و انواع (مختلف) آلودگي متمرکز شده است، بنابراين پيشرفت فني و سياست محيط زيستي ناديده گرفته شده است. اين مقاله براي نخستين بار (در ايران) يک مدل شبيه سازي پويا براي تحليل کمي سياست محيط زيستي در ايران ارايه مي کند. در اين مدل با استفاده از معادلات عرضه و تقاضاي انرژي، مسير انتشار آلاينده هاي زيست محيطي شبيه سازي مي شود. معادله تقاضاي انرژي تابعي از قيمت، درآمد و جمعيت است که به روش حداقل مربعات معمولي تخمين زده مي شود. در معادله عرضه دو حالت مجزا براي فناوريهاي آلوده کننده موجود و فناوريهاي با آلودگي کم در نظر گرفته مي شود. مدل براي سه آلاينده (دي اکسيد کربن، اکسيدهاي گوگرد و ذرات معلق) با توجه به سناريوهاي مختلف شبيه سازي مي شود. نتايج نشان مي دهد درآمد همچنان يک متغير مهم در تعيين مقدار انتشارآلودگي است و با اعمال سياست محيط زيستي جانشيني گاز طبيعي با فرآورده هاي نفتي مي توان زودتر از آنچه منحني محيط زيستي کوزنتز نشان مي دهد، آلاينده ها را کاهش داد ولي اين به معناي استفاده بي رويه از اين انرژي تجديدپذير نيست؛ بنابراين با اتخاذ سياستهاي مناسب قيمتي و سرمايه گذاري در فناوريهاي پاک مي توان آلودگي را همراه با افزايش درآمد کاهش داد.
 
كليد واژه: ايران، رشد اقتصادي، محيط زيست، آلودگي محيط زيست، شبيه سازي پويا

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::

منيع :  پژوهشنامه اقتصادي- شماره 3 (پياپي 38)  پاييز 1389