محور : اقتصاد ایران

ترحمي فرهاد,اسفندياري علي اصغر
 
 ايجاد ظرفيتهاي جديد و بکارگيري پتانسيل هاي موجود توليد، منشا تقاضا براي نيروي کار است. در اقتصاد ايران ظرفيتهاي مازاد در بخشهاي مختلف کالاها و خدمات به دليل محدوديت بازارها امري شايع است. افزايش تقاضاي نهايي و تشکيل سرمايه، بازتابي از تقاضاي داخلي و خالص صادرات و نشان دهنده تقاضاي خارجي براي رشد ستانده و در نتيجه اشتغال است. اين مقاله سعي دارد با بکارگيري شاخصهاي مختلف در چارچوب جدول داده-ستانده 1380، پتانسيل هاي توليدي و اشتغالزايي اقتصاد ايران را در قالب ده بخش رتبه بندي نمايد. در رتبه بندي ظرفيتهاي بالقوه ستانده و اشتغال بخشها، از شاخصهاي پيوند پيشين، پسين و کشش داده ستانده استفاده مي شود. يافته ها نشان مي دهد که الزاما سياستهاي رشد محور نمي توانند اشتغالزا باشند؛ زيرا در تمام موارد، کششهاي اشتغال کمتر از کششهاي توليدي است. در ميان بخشهاي اقتصاد ايران، صنعت، کشاورزي و ساختمان از جمله بخشهايي هستند که مي توانند در فراهم ساختن فرصتهاي شغلي کليدي باشند.
 
كليد واژه: ايران، اقتصاد، اشتغال زايي، پتانسيل هاي توليدي، جدول داده ستانده، پيوند پيشين، پيوند پسين، کشش داده ستانده

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::

منيع :  پژوهشنامه اقتصادي- شماره 3 (پياپي 38)  پاييز 1389