محور : اقتصاد ایران

كميجاني اكبر*,نقدي يزدان
 * دانشکده اقتصاد، دانشگاه تهران
 
 اين تحقيق به تجزيه و تحليل ارتباط متقابل بين توليد بخشي و تورم در اقتصاد ايران، با استفاده از الگوهاي خودرگرسيوني برداري (VAR) و الگوهاي تصحيح خطاي برداري (VEC) مي پردازد. در اين تحقيق از داده هاي سال هاي (1384-1353) استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد که ريشه تورم در ايران صرفا پولي نيست و مزمن بودن تورم در ايران به متغيرهاي واقعي (يعني توليد و در اين مقاله توليد بخشي) نيز ارتباط دارد. بر اساس نتايج اين تحقيق رابطه توليد و تورم يک رابطه بلند مدت است (يعني افزايش توليد در بلند مدت موجب کاهش تورم مي شود). در حالي که اين رابطه (توليد بخشي و تورم) در بخش خدمات نسبت به بخش هاي صنعت و کشاورزي رابطه کوتاه مدت تري است. از طرف ديگر با توجه به نتايج مدل VAR برآوردي بخش خدمات نسبت به ساير بخش هاي توليدي در مقابل افزايش تورم حساس تر است؛ به طوري که با افزايش تورم، در کوتاه مدت توليد بخش خدمات نسبت به ساير بخش هاي اقتصادي سريع تر افزايش مي يابد و هم چنين با افزايش توليد بخش خدمات نيز نسبت به ساير بخش ها تورم سريع تر کاهش مي يابد. نتايج حاصل از تخمين الگوها بر امر سياست گذاري اقتصادي حاکي از آن است که، براي کنترل تورم در ايران نمي توان صرفا بر سياست هاي پولي تکيه کرد و در بلند مدت بايد بخش واقعي اقتصاد (توليد) را نيز مدنظر قرار داد.
 
كليد واژه: توليد بخشي، تورم، نقدينگي، خودرگرسيون برداري (VAR)، الگوهاي تصحيح خطاي برداري (VEC)

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::

منبع :  پژوهشنامه علوم اقتصادي- شماره 1 (پياپي 32)  بهار 1388