محور : اقتصاد
صفوي راشد,صفوي سيدحسن
امروزه، فناوري يكي از مهمترين پايه هاي اساسي رشد و توسعه اقتصادي كشورها محسوب مي‌شود، به طوري كه پيشرفتهاي چشمگير كشورهاي توسعه يافته و صنعتي در زمينه‌هاي گوناگون مرهون فناوري مي‌باشد. با توجه به اين موضوع، كشورهاي درحال توسعه (بويژه كشورهاي آسيايي) به دليل وجود شكاف فناوري عظيم خود با ساير كشورهاي توسعه يافته و پيشرفته و نيز به منظور جبران عقب ماندگي اقتصادي خويش نسبت به آنها تلاشهاي گسترده اي را درجهت كسب انواع فناوري آغاز كرده‌اند.
انتقال و توسعه فناوري دو فرايند مرتبط با يكديگر هستند كه اين كشورها به منظور كسب فناوري‌هاي مورد نياز مي‌توانند از آنها بهره جويند. معمولاً عنوان مي‌شود كه براي كشورهاي درحال توسعه دركوتاه‌مدت انتقال فناوري و در بلندمدت توسعة فناوري مثمر ثمر خواهد بود. آنچه كه در اين بين حائز اهميت است، اين است كه كشورهاي درحال توسعه، اين دو فرايند را به صورت مكمل هم در نظر بگيرند.
با توجه به اينكه هدف اصلي اين مقاله، بررسي و تعيين عوامل مؤثر و اساسي در انتقال و توسعه فناوري دركشورهاي درحال توسعه آسيايي مي‌باشد، تلاش شده است تا مسائل هم از لحاظ نظري و هم از لحاظ تجربي مورد بررسي قرار گيرد. بنابراين، ابتدا مسائل، بيشتر به لحاظ نظري بررسي مي‌شود به‌طوري كه سير تحولات نظرها، نظريه پردازان مختلف در ارتباط با فناوري، مفاهيم مربوط به انتقال فناوري و توسعه فناوري و نيز مسائل و مشكلات مربوط به آنها و سپس، با بررسي تجارب كشورهاي در حال توسعه آسيايي در زمينه انتقال و توسعه فناوري (بررسي عيني و تجربي) سعي خواهد شد تا به تشخيص و تعيين عوامل مؤثر در انتقال و توسعه آن در اين كشورها پرداخته شود. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه عوامل گوناگوني از جمله عوامل اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي درميزان موفقيت اين كشورها در زمينه انتقال و توسعه فناوري مؤثر مي‌باشند.
:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf ::
منيع : پژوهشهاي اقتصادي- شماره 6-5 پاييز و زمستان 1381:
