محور : اخلاق اقتصادی

اسلام می گوید لازم است ثروت تولید شود چون کمک می کند جامعه و خانواده سرپا بایستد اما نباید زمام امور را به دست افراد سفیه داد و سفیه ،آنگونه که امام حسن(ع) می فرماید، یعنی “احمق اقتصادیی”، “الاحمق فی المال” و قرآن می‌گوید “اقطعوا” یعنی حرام است، امور اقتصادی ... حسن رحیم پور ازغدی

اسلام می گوید لازم است ثروت تولید شود چون کمک می کند جامعه و خانواده سرپا بایستد اما نباید زمام امور را به دست افراد سفیه داد و سفیه ،آنگونه که امام حسن(ع) می فرماید، یعنی “احمق اقتصادیی”، “الاحمق فی المال” و قرآن می‌گوید “اقطعوا” یعنی حرام است، امور اقتصادی تان را به دست انسان های احمق نسپارید. حرام است. مثل خوردنِ شراب، مثل زنا و دزدی ، پس مدیریت مالی را نباید به دست کسانی سپرد که مدیریت بلد نیستند وگرنه که همه می دانند انسان سفیه به معنای عامِ آن نمی تواند معتمد باشد ، باید مواظب باشیم که اینها چطور اموال عمومی را برنامه ریزی می کنند ، قانون می‌گذارند و بودجه ها را تنظیم می‌کنند.

متاسفانه ما درباره ی مدیریت ِ احمقانه و اقتصاد جامعه حساس نیستیم ، امام رضا(ع) می فرماید ” اینکه می‌گوییم سرمایه داری و دنیا، نه(مذموم است)، معنی اش این نیست که لباس و مسکن و خانه و امکاناتِ زندگی نه!  فردی و جامعه‌ای که غذای سالش را ندارد، یعنی تامین خاطرِ اقتصادی ندارد، آسایش و آرامش درونی ندارد. درحالت تعادل نیست ، معنویت اسلامی از اینها جدا نیست.

جای دیگر امام رضا(ع) می فرمایند: فردی که دعا می کند ، یعنی از خدا توفیق می خواهد اما اگر برنامه ریزی نمی‌کند، خودش را مسخره کرده است. معنویت و فرهنگِ دینی یعنی که برنامه ریزی و تلاش کنی اما در عین حال معتقد باشی که رزق دستِ خداست. منطقی نیست که منتظر میوه ی نکشته باشیم. باید همه به وظایف خودمان عمل کنیم. امام رضا(ع) می فرمایند: وقتی مسئولین و مدیران به وظیفه ی شرعی خود در مقابل مردم عمل نکنند ، به مردم خدمت نکنند ، دولت در چشم مردم پست می شود و سقوط می کند. گفته های اما رضا دقیقاً با مبانی جامعه شناسیِ سیاسی هم خوانی دارد ،معنویت اسلامی معنویتی متفاوت از معنویتِ بودایی و درویشی یا معنویتِ سکولاریستیت.

از طرفِ دیگر نباید فکر کنیم می شود روی منبر موعظه کرد (و دائم از مردم تقوا و قناعت و تلاش خواست) اما قانون گذاری، سازمانِ برنامه ریزی بودجه جور دیگری برنامه ریزی می کنند صدا و سیمای ما دائماً فرهنگ اصراف و تجمل گرایی را در جامعه ترویج کند ، این یک شکاف خطرناک است.

دولت باید مواظب باشد شیبِ سیستمِ اقتصادی به سمت فاصله های طبقاتی ، مفت خوری ، واردات جنس‌های لوکس و قص علی هذا متمایل نشود و ان زمان است که میشود روی منبرها موعضه کرد و مردم را سفارش به تقوا و.. نمود ان زمان است که مردم دچار دوگانگی در شنیده ها و دیده ها نمی‌شوند.

ما در مقام مصرف ثروتِ همپای طبقات و اخلاق سرمایه داری حرکت می کنیم، اما در مقامِ تولید و ثروت زاهدیم! از موضعِ تولید و کار اهل ِ آخرتیم، موقع مصرف همه چیز یادمان می رود، این همان چیزی است که امام حسن(ع) از آن به سفاهت اقتصادی یاد می کند. معنویت اسلامی با سفاهتِ اقتصادی فرق دارد. در این جامعه هیچ چیز تولید نمی شود، فقط بازی با اعداد و ارقام، بازی با دلار. سرمایه دار به جای تولیدِ ثروت، به جای توزیع درستِ آن، یا مشغولِ دلالی است، یا جنس های لوکس وارد می کند، یا فقرا را می‌مکد یا یک جور برنامه ریزی می‌کند که دست اندازی کند به بیت المال و رانت خواری کند.  وقتی به اقتصادِ دلالی میدان می‌دهیم، که درست ضدِ فرهنگ پیامبر و اهل بیت است ، عملاً مردم را تشویق می‌کنیم که همدیگر را گاز بگیرند، پا روی سر و گردنِ هم بگذارند و پیشرفت کنند!

نمی شود در عمل با بودجه بندی و بودجه‌ی سیاست های بانکی و نوع واردات و تجارت خارجی جامعه را به فرهنگ مصرف پرستی و رباخواری و دلالی تشویق کنیم و بعد منبرها شریف ترین و انسانی ترین کلمات را به کار ببریم. این یعنی سکولاریسم. سکولاریسم که شاخ ندارد! منشا این تضاد و عدالت برداشتِ لیبرالی از دین و برداشت کمونیستی از عدالت است. باید همه دست به دست یکدیگر داده تا اسلام ناب محمدی را در حکومتی که با زحمت های فراوان و تقدیم شهدای فراوان نثار انقلاب شده است پیاده کنیم چرا که باید دعوت کننده جهانیان به اسلام باشیم نه در زبان بلکه در عمل.

منبع : جنبش عدالت خواه دانشجویی