محور : اقتصاد ایران

محمودزاده محمود,محسني رضا
 
 كشورهاي در حال توسعه از نظر ساختار اقتصادي ويژگيهاي مشابه اي هستند كه از آن جمله مي توان به تركيب توليد آنان كه بيشتر محصولات كشاورزي و سنتي را شامل مي شود، اشاره نمود. براي انتقال از مرحله توليد سنتي به توليد صنعتي و طي مراحل توسعه اقتصادي، واردات تكنولوژي مناسب، زمينه ساز تحول صنعتي و اجتماعي است. در چنين شرايطي شناسايي اثرات تكنولوژي نهفته در كالاهاي سرمايه اي وارداتي و واسطه اي بر رشد اقتصادي، از اهميت خاصي برخوردار است. در اين مقاله لا استفاده از روش هم انباشتگي جوهانسن (1988) و الگوي تصحيح خطاي برداري، اثرات بلند مدت و كوتاه مدت طي دوره زماني (82-1338) براي اقتصاد ايران مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. همچنين از دو ابزار تجزيه واريانس خطاي پيش بيني و توابع عكس العمل آني جهت تحليل پوياي ها استفاده شده است. نتايج در كوتاه مدت و بلند مدت همگي انتظارات نظري را مورد تاييد قرار مي دهند. در كوتاه مدت هيچ گونه رابطه عليت از واردات واسطه اي به توليد ناخالص داخلي غير نفتي وجود ندارد، اما يك رابطه ضعيف عليت از واردات سرمايه اي به توليد ناخالص داخلي مشاهده مي گردد. در بلند مدت اثر نهاده هاي وارداتي واسطه اي و سرمايه اي به ميزان پنج درصد قابل ملاحظه مي باشد.
 
 

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::
 

منيع :  پژوهشهاي اقتصادي- شماره 16  تابستان 1384