محور : اقتصاد ایران
 
رناني محسن,شريفي علي مراد,خوش اخلاق رحمان,دين محمدي مصطفي
 
 در اين مقاله موضوع استفاده بهينه از دارايي منابع گاز ايران در مقاطع بين زماني و بين کاربرد هاي مختلف، ارزش سايه اي تخصيص ها و انتخاب هاي مختلف در توسعه منابع گاز در يک دوره بلند مدت مورد بررسي قرار گرفته است. با تعريف يک تابع رفاه اجتماعي، تخصيص گاز به مصارف داخل، تزريق، صادرات يا ذخيره و انتقال بين زماني دوره هاي بهره برداري از منابع گاز در قالب يک مدل برنامه ريزي پوياي غير خطي، مدل سازي شده و اولويت هاي تخصيص گاز و مقدار مصارف گاز در بخشهاي مختلف در دوره 1410-1385 مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است.
نتايج نشان مي دهد: اولويت و مقدار بهينه تخصيص گاز به مصارف مختلف در سالهاي آينده تابعي از محدوديت هاي توليد گاز، سياست انرژي، نرخ تنزيل، هدف گذاري تزريق براي حفظ فشار مخازن، فشار افزايي متوسط يا بالاي مخازن نفت و واردات گاز است. در نرخ تنزيل هاي پايين، تزريق گاز بر صادرات گاز اولويت مطلق دارد. در اين حالت تخصيص گاز به تزريق اولويت پيدا مي کند و مازاد گاز به صادرات تخصيص مي يابد؛ ولي در نرخ تنزيل هاي بالاتر، تزريق گاز اولويت مطلق بر صادرات گاز ندارد و مقدار بهينه دو متغير، همزمان تعيين مي شود.
اگر رشد مصارف نهايي داخلي گاز به صورت تداوم رشد مصرف موجود (متوسط مصرف 11 سال گذشته) تداوم يابد، نتايج نشان مي دهد که در سالهاي مورد بررسي امکان تخصيص گاز به تزريق متناسب با سناريوي حفظ فشار موجود مخازن و صادرات گاز وجود نخواهد داشت و کشور با تراز منفي گاز مواجه خواهد بود.
نتايج تحليل سناريوهاي مختلف اين مطالعه نشان مي دهد که تبديل شدن ايران به صادرکننده بزرگ گاز در دو دهه آينده، سازگار با حداکثر سازي منافع اقتصادي بهره برداري و تخصيص ذخاير گاز کشور نيست.
 
كليد واژه: اقتصاد نفت و گاز، تزريق گاز، ذخاير گازي، سياست انرژي، صادرات گاز

 

:: مشاهده متن کامل مقاله در قالب فرمت pdf  ::
 

 منيع :   پژوهشهاي اقتصادي- شماره 3  پاييز 1388