يكي از افتخارات جمهوري‌اسلامي به‌ رهبري بنيانگذارش، امام خميني ، حضور گسترده و پشتيباني هميشگي و همه جانبه مردم مسلمان در تمام عرصه‌هاي انقلاب تا استقرار و تداوم نظام در تمام مقاطع است، كه اين نيز در شرايط مختلف همراه با امدادهاي غيبي مكرر خداوند بوده است.
 انتخاب و حضور طاغوت شكن
بهترين دليل براين افتخار، حضور آگاهانه و ميليوني مردم براي درهم‌ شكستن ‌نظام ‌2500 ساله ‌طاغوتي ‌شاهنشاهي ‌و ‌بيرون راندن و منزوي كردن نيروهاي وابسته به آن بود. كه در تاريخ به عنوان يك برگ درخشان به نام امت مسلمان ايران ثبت و ضبط گرديد. 
 حضور مكرر، گسترده و دشمن شكن
و ديگر اينكه در طول ربع  قرن عمر اين انقلاب و نظام، اين مردم آگاه و شريف بودند كه براي استقرار اين نظام و حكومت الهي و اجراي قوانين و احكام حقه اسلام عزيز حدود 25 بار با عزمي جزم و قاطع و حضوري افتخارآميز، آگاهانه و مايوس‌كننده دشمن و برباد دهنده تبليغات مسموم آن‌ها، به پاي صندوق‌هاي راي حاضر شده‌اند و دليل اهميت اين حضور و پشتيباني آن است كه هر بار دشمنان قسم خورده اسلام و امت اسلامي با تمام توان و قدرت و سرمايه‌گذاري‌هاي فراوان بواسطه بوق‌هاي تبليغاتي و دست‌هاي خارجي و داخلي سعي در مايوس‌كردن مردم در اين باره ‌داشته، كه «الحمدلله» به نتيجه نرسيده‌اند. شكي نيست كه دليل اين عزم و پشتيباني آن است كه امت در قبال اسلام و خون شهدا خود را مسئول مي‌داند.
 اهميت حضور در صحنه
 رسول گرامي اسلام   مي‌فرمايد :
«مَنْ اَصْبَحَ وَلايَهْتَمَّ بِاُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيسَ بِمُسْلِمٍ»(21)
«آن كس كه صبح كند و به امور مسلمانان اهميت ندهد مسلمان نيست»‌ 
به دليل آنكه ما بر آن اعتقاديم كه : «‌دين ما عين سياست ما، و سياست ما عين ديانت ماست.» ‌چه كاري از امور مسلمانان از دخالت در سرنوشت جامعه اسلامي و دفاع از دين و استقلال و مايوس كردن دشمنان از نفوذ و سلطه بر امور مسلمانان مهمتر است. آري حضور در صحنه براي دفاع از احكام و اهداف عاليه حكومت اسلامي يك كار عبادي، سياسي است كه خوب است با قصد قربت و براي رضاي خدا و انجام فرمان او و به دور از هوي و هوس انجام شود.
 انتخابات و  قانون اساسي
عصاره انقلاب، خون شهدا، مفقودان، اسيران، معلولان و پشتيباني‌هاي بي‌دريغ امت اسلامي  قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران است كه با راي قاطبه امت تاييد و به تنفيذ رهبر كبير انقلاب رسيده و صاحبنظران براين ادعا هستند كه جزء مترقي‌ترين قوانين اساسي دنياست.
حال در اين مجموعه قوانين، انتخابات، حضور مردم و پشتيباني‌هاي مستمر و مداوم امت از نظام، جايگاه ويژه‌اي دارد كه ما در اين مختصر به بعضي از آن‌ها اشاره مي‌‌كنيم ؛
الف: حاكميت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او انسان را بر سرنوشت خويش حاكم ساخته است و هيچ كس نمي‌تواند اين حق الهي را از انسان سلب كند. (اصل 56)
ب: در جمهوري اسلامي ‌امور كشور بايد با اتكا به آراء عمومي اداره شود. (اصل6)
ج: در جمهوري اسلامي دعوت به خير از وظايف همگاني است. در اينجا لازم به تذكر مي‌دانيم كه راه ما راه خدا و اسلام است. و در چهارچوب و مباني اسلام لياقت و شايستگي و ارزش واقعي انسان‌ها مشخص و جامعه توحيدي مي‌ماند و گرنه شرك حاكم مي‌شود.
 حق‌يابي و انتخاب نيكو
هر مسلمان حداقل شبانه روزي 10 مرتبه از خداوند مي‌خواهد كه ؛ «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ، اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ» ؛ «(خدايا) ما فقط تو را عبادت كرده (بنده و تسليم تو هستيم و در راه هدايت) فقط از تو كمك مي‌خواهيم. (خدايا) ما را به راه راست هدايت كن.»
اگر ما مسلمان و در راه حق هستيم و هدفمان جلب رضايت خداوند است. بايد در هر مرحله و زمان و مسئله‌اي با استمداد از قدرت بي‌منتهاي الهي پيمودن راه حق و صراط مستقيم را انتخاب نمائيم.
بر اين اساس است كه امت اسلامي بايد با حضور دائمي در صحنه و در جهت تعيين سرنوشت اجتماعي، سياسي با تلاش و تحقيق، انتخابي نيكو و شايسته و مورد رضاي حق داشته باشد.
از طرفي با بيداري و هوشياري، از انحراف، سقوط، غفلت، نا‌آگاهي و تقليد كوركورانه، دوري و پرهيز نمايد. امام سجاد   از خداوند مي‌خواهد كه: «وَلا الْعَمي عن سَبِيلِكَ»(22)
«خدايا به راه تو كورو غافل نشوم.» 
و چه پرتگاه خطرناكي است غفلت كه خداوند مي‌فرمايد:
«وَمَن كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلاً.»‌ (23) « و هر كس در اين ( دنيا ) كور «‌دل» باشد در آخرت (هم) كور «دل» و گمراه‌تر خواهد بود. »
بعد مي‌فرمايد:
«قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا» (24)  
(انسان در قيامت) گويد:
«پروردگارا، چرا مرا نابينا محشور كردي با آنكه من (در دنيا) بينا بودم؟ (جواب مي‌شنود):
«قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى»  (25)
« (خداوند) مي‌فرمايد: همانطور كه (تو در دنيا) آيات و نشانه‌هايي كه براي تو آمد فراموش كردي (و غافل شدي) امروز همان گونه فراموش مي‌شوي.»
 21- اصول كافي 2/163
22- دعاي مكارم الاخلاق
23- اسراء /72
24- طه /125
25- طه /126