يكي از مولفه هاي كليدي كه نهضت امام خميني(ره) را از ديگر نهضت هاي مشابه ممتاز كرد، اعتمادي بود كه ايشان به توده هاي مردم داشت. ايشان بيش از آنكه تلاش كند تا حركتي با محوريت نخبگان شكل دهد، بر اين باور بود كه اين ملت ها هستند كه بايد سرنوشت خود را به دست گرفته و با اراده و تصميم خود آينده را رقم زنند.
     

 با پيروزي انقلاب اسلامي، بار ديگر اين احزاب و گروه هاي سياسي نبودند كه محوريت انقلاب را بر عهده گرفتند؛ بلكه امام امت با ايجاد فضاي باز براي حضور مستمر ملت در صحنه، با تأكيد بر برگزاري رفراندوم و انتخابات هاي متعدد، زمينه هاي قانوني اين حضور را نهادينه كردند، به نحوي كه سال 1358 را بايد سال حضور مستمر ملت در پاي صندوق هاي رأي ناميد.رهبر كبير انقلاب اسلامي از همان ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي تلاش كردند تا ملت را نسبت به ضرورت مشاركت سياسي و حضور در صحنه هاي مهم تصميم گيري براي كشور از جمله انتخابات مختلف آگاه سازند. شايد مهم ترين انتخاب، رفراندوم قانون اساسي بود كه معظم له در سخناني فرمودند: «بي تفاوت نباشيد نسبت به سرنوشت مملكت خودتان، نسبت به اسلام، نسبت به ملت. نسبت به كشور بي تفاوت نباشيد. گوش نكنيد به اين حرف اينها كه قانون اساسي خوب نشده و محتوايش چه است. اينها تمام در نظر دارند كه نگذارند كه شما رأي بدهيد به قانون اساسي و شما را بي تفاوت كنند يا بدبين كنند. » (18/8/58)امام امت در ديگر انتخابات نيز بر مشاركت حداكثري تأكيد داشته و در آستانه انتخابات رياست جمهوري در سال 1364 با برشمردن آثار بين المللي مشاركت حداكثري ملت مي فرمايند: «من كار ندارم كي رئيس جمهور مي شود، به من مربوط نيست، من خودم يك رأي دارم به هر كه دلم مي خواهد [رأي] مي دهم، شما هم همين طور. اما اگر بخواهيد در مقابل دنيا اظهار حيات بكنيد كه بگوييد ما بعد از گذشتن چندين سال زنده هستيم، بايد مشاركت كنيد. اگر- خداي نخواسته- از عدم مشاركت شما يك لطمه اي بر جمهوري اسلامي وارد بشود، بدانيد كه آحاد ما، كه اين خلاف را كرده باشيم- خداي نخواسته- مسئول هستيم؛ مسئول پيش خدا هستيم.» (8/5/64)البته در نگاه حضرت امام(ره) انتخابات تنها جلوه اي از مشاركت مردمي است و ملت در همه حوزه هاي تصميم گيري و سازندگي كشور بايد حضور فعال داشته باشند. امام(ره) با صراحت تمام خطاب به مسئولان مي فرمايند: «مردم را در همه امور شركت بدهيم. دولت به تنهايي نمي تواند كه اين بار بزرگي كه الآن به دوش اين ملت هست، بردارد. همان طوري كه ملاحظه مي كنيد چنانچه اين شور و شعف ملت و جوان هاي عزيز نبود، هيچ دولتي نمي توانست مقابله كند با اين قدرت هايي كه همه قدرت شان را، قوه شان را پهلوي هم گذاشتند و به ما حمله كردند. بدون اينكه اين ملت همراهي كند، ما نمي توانستيم كاري بكنيم. هر چي داريم از اينهاست و هر چي هست مال اينهاست، دولت عامل اينهاست، قوه قضاييه عامل اينهاست، قوه اجراييه عامل اينهاست. قوه مقننه عامل اينهاست؛ اداي تكليف بايد بكنند، شركت بدهند مردم را در همه امور.» (19/3/65)