زنان بخش هايي چون پرستاري در منزل ، نگهداري از كودكان و پرستاري بيمارستانها را به طبقه بندي اتحاديه كارگري اضافه كرده اند تا پس از 25 سال كاهش تمايل كارگران به عضويت در اتحاديه هايي كه مردان گردانندگان آن بوده اند، جان تازه اي به اين سازمان كارگري بدهند.
نخستين افزايشي كه در تعداد اعضاي اتحاديه ها در يك ربع قرن اخير اتفاق افتاده مربوط به سال 2007 و در بخش هايي است كه به طور سنتي زنان آن ها را اداره مي كنند و اين موضوع يك جهش به حساب مي آيد.
سال گذشته نزديك به دو سوم اعضاي جديد اتحاديه زنان بودند، اين زنان اكنون 44 درصد از اعضاي اتحاديه را كه در واقع يك ركورد به حساب مي آيد تشكيل مي دهند.
گزارش ها نشان مي دهند كه دوران ركود عضويت در اتحاديه ها رو به پايان است. ماريا النادورازو، دبير اجرايي فدراسيون كارگري لس آنجلس كه نماينده بيش از 800 هزار كارگر است به آينده اتحاديه ها و نيز سازماندهي تعداد بيش تري از زنان كارگر خوش بين است.
دورازو كه اتحاديه او نماينده كارگراني است كه در هتل، صنعت پوشاك و صنايع مواد غذايي كار مي كنند، مي گويد: «ما با چالش هاي بزرگ تري در مقايسه با گذشته روبه رو خواهيم بود چرا كه در مقابل شركت هاي چندمليتي قدرتمندي قرار گرفته ايم. اما من مطمئنم كه ما مي توانيم از پس اين چالش ها بربياييم چون بهترين دستمايه يك اتحاديه، رضايت اعضاي آن است.
بعد از 25 سالي كه عضويت در اتحاديه ها رو به كاهش گذاشته بود، اداره آمار كارگران در ژانويه گذشته اعلام كرد كه تعداد اعضاي اتحاديه كارگري در سال 2007 با اضافه شدن 311 هزار نفرعضو جديد، به 7/15 ميليون نفر رسيده است.
اين رقم،12 درصد از كل نيروي كاري آمريكا را تشكيل مي دهد. هرچند كه خيلي پايين تر از 20 درصدي است كه در سال 1983 بود اما اين اتحاديه هنوز براي كارگراني كه عضو اين اتحاديه هستند مهم تلقي مي شوند. از جمله اين افراد، ژان كلوسن، استاديار دانشگاه نيويورك است. او كه اتحاديه اش دو هزار عضو دارد و آن را در سال 2002 تاسيس كرده مي گويد: «مانند بسياري از زناني كه معلم، پرستار و مددكار اجتماعي مي شوند، من هم تصور مي كردم كه اتحاديه ها فقط براي مرداني است كه در صنايع سنگين استخدام مي شوند.»
-
عضوگيري رگ حيات اتحاديه هاست
اما شش سال بعد كلوسن از عضويت در اتحاديه خوشحال است. او مي گويد: «مانند زنان شاغل در حرفه هايي كه نقش مهمي در ساختن جامعه دارند اما به آن ها بهاي كمي داده مي شود، متوجه شدم كه عضويت در اتحاديه يك اقدام حياتي براي زندگي كاري افراد است. چرا كه اتحاديه علاوه بر افزايش قابل ملاحظه اي كه در دستمزد و پوشش بيمه اي و درآمد ايجاد كرده براي اعضاي هيات علمي هم كه به صورت نيمه وقت و براي يك ترم استخدام مي شوند، امنيت شغلي ايجاد كرده است. اتحاديه باعث شده تا من هم در تعيين سياست هاي دانشگاه تاثيرگذار باشم به طوري كه قرار شد مطالعات جنسيتي هم در برنامه هاي آموزشي دانشگاه وارد شود.
سال گذشته بيش ترين تعداد عضويت ها در اتحاديه مربوط به بخش هاي بهداشت و آموزش بودند، بخش هايي كه بسياري از زنان در آن ها كار مي كنند. بخش ديگر ساختمان بود، بخشي كه بسياري از زنان در آن استخدام يا در حال آموزش براي استخدام هستند.
در سال 2007 ، 22 هزار نفر از افرادي كه مسوول مراقبت از افراد مسن و ناتوان در ماساچوست بودند به يك اتحاديه بين المللي خدماتي كاركنان پيوستند.
پرستاران كودك هم به تعداد اعضاي اتحاديه اضافه شده اند. بيش از 40 هزار پرستار كودك در ميشيگان به دو اتحاديهكارگران شهرداري و اتحاديه كاركنان خودروسازي پيوسته اند در نيويورك هم 50 هزار پرستار كودك به اتحاديه كارگران شهرداري و اتحاديه معلمان پيوسته اند. گذشته از اين، سه هزار نفراز كاركنان اداري دانشگاه راتگرز، دانشگاه ايالتي نيوجرسي، به اتحاديه معلمان و اتحاديه ديگري پيوسته اند.
-
عضويت در اتحاديه دستمزدها را افزايش مي دهد
گزارش اداره آمار كارگران نشان مي دهد كه دستمزد هفتگي زنان عضو اتحاديه در سال 2007 بالاتر از زناني است كه عضو اتحاديه نيستند.
9/6 ميليون عضو زن اتحاديه ها نسبت به همتايان خود كه عضو اتحاديه نيستند مزاياي بيمه اي و دستمزدهاي بالاتري دادند و مرخصي و بيمه عمر و بيمه از كارافتادگي نيز دريافت مي كنند.
عضويت در اتحاديه ها براي زنان رنگين پوست يك مزيت بزرگ به حساب مي آيد. در سال 2007 زنان سياهپوست، 184 دلار و زنان اسپانيايي زبان، 229 دلار بيش تر از همتا هاي ديگرشان كه عضو اتحاديه نبودند درآمد داشتند.
جذب زنان، اولويت اصلي گرانندگان اتحاديه هاي مشاغل توليدي است. سال گذشته 93 هزار نفر از افرادي كه در مشاغل توليدي در آمريكا بودند،كارشان را از دست دادند.
برخي تحقيقات نشان داده كه زنان در مقايسه با مردان تمايل بيش تري نسبت به تشكيل اتحاديه دارند به ويژه اگر گردانندگان اتحاديه زنان باشند.
بررسي انتخابات هيات ملي كار توسط كيت برونفرنبرنر، مدير مركز تحقيقات آموزش كارگران در دانشگاه كرنل نشان داد كه وقتي زنان اكثريت اتحاديه را تشكيل دهند،در 62 درصد موارد ،اتحاديه حق نمايندگي اعضايش را كسب مي كند. اما اگر زنان در اقليت باشند اين درصد به 35 يا كم تر كاهش پيدا مي كند.
در اتحاديه هايي كه 75 درصد يا بيش تر آن ها را زنان رنگين پوست تشكيل مي دادند اين درصد بسيار بالا به اندازه 83 درصد بود برونفرنبرنر همچنين فهميد كه اين درصد در اتحاديه هايي كه گردانندگان آن زن هستند به طور متوسط 53 درصد است در حالي كه در اتحاديه هايي كه مردان گردانندگان آن هستند اين نرخ 42 درصد است.
-
دلمشغولي هاي كارگران برنامه كار را مشخص مي كند
دورازو، دبير اجرايي فدراسيون كارگري لس آنجلس مي گويد: «گوش دادن به حرف هاي اعضا در پيروزي اتحاديه نقش مهمي داشته است.»
او مي گويد: «در سال 2004 ما در كمپين مان براي سازمان دهي كارگران هتل ها در لس آنجلس بر ايمني كار تاكيد كرديم چون زنان خانه دار به ما گفته بودند كه مهم ترين دغدغه آن ها، اين است كه از ناحيه كمر و زانو صدمه نبينند. اين كار كمك كرد تا كارگران زن هتل در تلاش براي دستيابي به دستمزد مناسب و مزايا از طرفداران اصلي گرداننده اتحاديه شوند. زنان خانه دار همگي در انتخابات به اين اتحاديه راي دادند. آن ها زنان و مرداني را هم كه در مشاغل ديگر در هتل مشغول بودند هم ترغيب كردند كه همين كا ر را بكنند. اين اتحاديه اكنون نماينده اين كارگران در مذاكرات با مدير هتل براي دستمزد، مزايا و ايمني كار است.
جوليا كوشنر، سرپرست يك اتحاديه كه سازمان دهنده كارگران زن در نيويورك و كانكتيكات بوده مي گويد: «جلب حمايت هاي اجتماعي بسيار حياتي است. اين موضوع در اين 25 سال يعني از زماني كه من شروع به سازمان دهي كاركنان اداري زن دانشگاه كلمبيا در نيويورك كردم تغيير نكرده است. تنها تفاوتي كه در اين سالها ايجاد شده، پيچيده تر شدن رفتار كارفرماهاست. آن ها مشاوراني را به كار مي گيرندتا با استفاده از روشهاي ارعاب و تهديد پيشنهادي آنها، كارفرماها بتوانند به قدرت اتحاديه ها غلبه كنند و سركارگران را تهديد مي كنند كه كارخانه تعطيل خواهد شد.
كوشنر مي گويد: «اين روش ها مي تواند بسيار تهديدآميز باشد به ويژه در ميان زناني كه احساس مي كنند حق انتخاب شغلي كم تري دارند.»
كوشنر براي مقابله با چنين روش هايي به دنبال حمايت از كارگران و جذب آن ها به اتحاديه افتاد، دست به تبليغات زد و در رسانه ها به دفاع از كارگران برخاست تا نگذارند دستمزد و مزاياي بيمه كاركنان كاهش پيدا كند.
كوشنر مي گويد: «والدين بچه هايي كه در مركز مراقبت از كودكان استفورد نگهداري مي شدند از بزرگ ترين حاميان ما بودند. آن ها درك مي كردند كه يك پرستار براي زنده ماندن بايد روزانه سه جا كار كند بنابراين نمي تواند مراقبت كافي داشته باشد. حتي افرادي كه بچه نداشتند مي گفتند كه پرستاران كودك بايد بيش تر از شش دلار در ساعت درآمد داشته باشد چون شغل آن ها به همه افراد جامعه سود مي رساند.
منبع:www.womensenews.org

نويسنده: شارون جانسون