آنچه كارآفرينان موفق را از كارآفرينان ديگر متمايز مي‌كند، سرعت توسعه فعاليت اقتصادي آنان است.
آنهايي بيشتر موفق هستند كه فعاليت اقتصاديشان را بتوانند به سرعت رشد دهند.
آنها موقعيت‌هايي را كه در بازار ديگران به آنها توجهي نمي‌كنند، مي‌يابند و همين ايده بهره‌برداري كردن از اين موقعيت‌ها را در ذهن آنها شكل مي‌دهد.
آنها خودشان را به خوبي در بازاري كه در حال انتقال و تغيير است جا مي‌اندازند كه از اين نظر مبتكر و مخترع شناخته مي‌شوند.
آنها به دقت پيش‌بيني مي‌كنند كه جهت بازارها در حال تغيير است و سپس آماده مي‌شوند كه بازارها را به راه بيندازند كه اين كار را قبلا كسي انجام نداده بود.
مردم اغلب فكر مي‌كنند كارآفرينان در ابتدا موفق هستند، چون آنها كالا يا خدمات تازه‌اي ابداع مي‌كنند مثل موتور جست‌وجوي ياهو. اما اين طور نيست و اغلب كارآفرينان موفق كار خود را با افزايش در كيفيت يك كالا يا محصول ايجاد مي‌كنند، بدون اين كه چيز تازه‌اي ايجاد كرده باشند. آنها اطلاعات كوچكي روي آنچه ديگران انجام مي داده‌اند ايجاد مي‌كنند.
كارآفرينان پس از شروع كار خود به مشتريان توجه مي‌كنند و با آرامي با اصلاحات ديگر خود را مطرح مي‌سازند.
سپس آنها به سرعت آنچه انجام مي‌دهند را متعادل مي‌سازند و اين فرآيند را بارها تكرار مي‌كنند، پيشنهاد بهبود كيفيت مطرح شده از طرف JERRY GREENFILD BEN COHEN منجر به موفقيت براي آنها شد.
آنها شروع به ساختن بستني با قيمت بالاتر از قطعاتي از ميوه روي آن كردند. اين بستني‌ها براي پاسخ به نياز مشترياني ساخته شد كه بستني‌هاي ساده را دوست نداشتند. در آن زمان توليد كنندگان بزرگ در بازار بستني ميوه‌اي نداشتند و اين بازار جديدي بود كه توسط اين دو نفر ايجاد شد.
JACK BURTON كارآفرين ديگري است كه از VERMONT شروع كرد. او با بهبود طراحي كالايي كه اولين بار در 14 سالگي با آن آشنا شده بود توانست به موفقيت دست يابد. با گذشت مدت كمي از فارغ‌التحصيلي از نيويورك نقل مكان كرد و تخته اسكي‌هاي BURTON را درست كرد. او مي‌گويد: بسياري از مردم فكر مي‌كنند من تخته اسكي جديدي اختراع كرده‌ام، در حالي كه اين درست نيست.
طرح اوليه تخته اسكي‌ها به وسيله شركت BRUN SWICK ساخته شد، در حالي كه اين شركت هيچ گاه پيشرفتي در تخته اسكي‌هاي ساخته شده ايجاد نكرد.
فلسفه BURTON «بهبود آنچه جا دارد براساس نيازهاي واقعي مشتريان بود».
BURTON اين مساله را به همگان ياد داد كه اگر محصولات اصلي براي مردم كسالت‌‌آور باشد، آنها حاضرند با پرداخت پول بيشتر كالاي باكيفيت‌تري بخرند.
طي ده سال اخير كارآفرينان ميليون‌ها فرصت شغلي تازه در جهان ايجاد كرده‌اند. از هر شش دانشجوي رشته مشاغل يك نفر مي‌گويد، هدف شخصي‌اش تاسيس يك شركت اختصاصي است و كارشناسان پيش‌بيني مي‌كنند در آينده سازمان‌هاي بسياري متولد شوند.
به ويژه افزايش فعاليت‌هاي جسورانه (VENTURE CREATION) در بين زنان، مهاجران و اعضاي گروه‌هاي كوچك و رده پايين پيش‌بيني مي‌شود.
سهم شغل هاي ايجاد شده به وسيله زنان كارآفرين از 24درصد در سال 1975 به 40درصد در سال 2000 افزايش يافته است.
آيا اين رشد بيانگر جهش ناگهاني در توليد كارآفرينان است؟
پاسخ منفي است، چون سرعت كارآفريني با شرايط محيط كم يا زياد مي‌شود. در ايالات متحده سرعت فعاليت‌هاي كارآفرينان در دهه 1920 افزايش يافت و پس از آن در دهه 1930 كاهش يافت و پس از آن و بعد از جنگ جهاني دوم افزايش و پس از آن كاهش چشمگيري از سال 1950 تا 1980 داشت. دهه اخير دوره ديگري از رشد كارآفريني به علت اختراعات انجام گرفته در تراشه‌ها، كامپيوترها و وسايل ارتباط جمعي راه دور و تكنولوژي ارتباطات مي‌باشد.كاهش سرعت سودها و افزايش سرعت مهاجرت‌ها به افزايش سرعت فعاليت‌هاي كارآفرينانه مي‌انجامد، هر چه افراد بيشتري تبديل به كارآفرينان موفق مي‌شوند، ايجاد ساختارهاي اجتماعي بهتر ديگران را مجبور مي‌كند تا كارآفرين باشند.
همچنين فاكتورهاي سياسي و اقتصادي نقش مهمي ايفا مي‌كنند. به منظور ايجاد تحريك و انگيزه براي انجام كارآفريني بسياري از كشورهاي آسيايي و اروپايي تسهيلات ويژه‌اي مهيا كرده‌اند و ماليات‌هايشان را كاهش داده‌اند.
هدف دولت‌ها از اين سياست حصول اطمينان در اين زمينه است كه كشورشان از جهش كارآفرينانه‌اي كه دستيابي به تكنولوژي‌هاي جديد آن را ممكن مي‌سازد عقب نمانند.
به سازمان‌هايي كه كارآفرينان را حمايت مي‌كنند incubator organization گويند. آنها به مشاغل جديد يا كساني كه مي‌خواهند شغل ايجاد كنند به اصطلاح فضا مي‌دهند. يك شركت حمايت‌كننده كارآفرينان مي‌تواند يك روز كامل را سپري كند بدون اينكه نيازي به خريد تلفن يا اجاره دستگاه فتوكپي يا استخدام كارمند داشته باشند. حامياني كه هيچ نفعي براي كارآفرينان نمي‌توانند به همراه داشته باشد، اين خدمات را رايگان به كارآفرينان مي‌دهند، اما اغلب كارآفرينان بخشي از سود خود را با شركت حمايت‌‌كننده كه به موفقيت آنها كمك كرده تقسيم مي‌كنند.
در شهر نيويورك كارخانه‌هاي سرمايه‌گذاري روي فعاليت‌هاي جسورانه فضاي حمايت‌كننده را براي كارآفرينان ايجاد مي‌كنند تا سرمايه‌گذاري آنها را پرورش دهند. برخي سرمايه‌گذاران در اين زمينه معتقدند سازمان‌هاي حمايت‌كننده راه‌‌هاي بدون خطر براي شروع فعاليت كارآفرينانه هستند كه به وسيله آنها مي‌توان ديد كه آيا اين كار در ابتدا توسعه مي‌يابد و پس از آن تصميمات بهتري در مورد سرمايه‌گذاري روي اين كار گرفته شود.

منبع : دنياي اقتصاد
87/2/4