پرده بگردان و بزن سازنو هان كه رسد از فلك آواز نو
تازه و خندان نشود هوش و گوش تا زخرد در نرسد راز نو
((مولانا))
جهان سرشار از دگرگونی ها و پر رقابت امروز آكنده ازفرصتها و چالشهاست، از آنجا كه سازمانها بنیادهای سازنده كشور ها هستند. توانمندی و پیشرفت كشورها به كامیابی سازمانهای آن بستگی دارد. شناسایی و بهره گیری از فرصتها از سوی سازمانها به افزایش بهروری و پیشرفت اقتصادی هر كشور می انجامد و این امر شدنی نخواهد بود مگر با دور اندیشی مدیران که با استفاده از ابزارهای مدیریت ضای آفریننده و گسترش انگیزه های آفرینندگی در كاركنان و در راستای رشد و بالندگی سازمان و در نتیجه كشور می كوشند.

شرایط كاری آفریننده به گونه ای بایسته، می تواند بزرگترین دستاورد برای سازمان باشد. ساختن چنین محیطی بسته به پشتیبانی همه جانبه از نوآوریهای و كوشش های آفریننده كاركنان دارد.
شرایط كاری آفریننده به گونه ای مستقیم با كامیابی سازمان پیوند دارد بدین سان كه:
- به گونه ای بنیادین كیفیت تصمیم گیری های سازمان افزایش می یابد.
- به كاهش هزینه ها و جلوگیری از هدر رفتن منابع و انرژی در سازمان كمك می كند.
- به ایجاد نو آوری سودمند، دارای چشم انداز آینده و امید بخش كمك می كند.
- به افزایش كیفیت تولید و خدمات می انجامد.
- به افزایش انگیزه های كاری كاركنان می انجامد.
- به افزایش سطح بهداشت روانی و رضایت شغلی كاركنان می انجامد.
- به افزایش مهارتهای حرفه ای كاركنان می انجامد.
- به افزایش رشد، بالندگی و بهروری در سازمان می انجامد.
در این مقاله صد رهنمود سازنده كه یك مدیر می تواند برای بهینه سازی سازمان كار و ایجاد فضای آفریننده كاری از آنها بهره گیری كند به دست داده می شود.

اولین رهنمود:
پاسخگویی به پدید آوردن فضای آفریننده در كارها را به دوش خود بگیرید، اگر چه كاركنان شما می توانند در كار پشتیبانی و رشد و گسترش آفرینندگی دستیاران شما باشند با این همه چنانچه به پشتیبانی پیوسته شما از آفرینندگی خود باور نداشته باشند، دست به آفرینندگی نمی زنند.
دومین رهنمود:
در سازمان آگاهانه ساختارهای تازه ای را بیازمایید و به كار گیرید تا بتوانید روش هایی را برگزینید كه در آن كاركنان از بالاترین پشتیبانی یكدیگر در برنامه های آفریننده برخوردار باشند.
سومین رهنمود:
كوششهای خود را در برابر آن چهارچوب های فرهنگ سازمانی (معیارها و موازین سنتی) كه از نو آوری جلوگیری می كنند سامان دهید.
چهارمین رهنمود:
به یاد داشته باشید كه نوآوری خود به خود پدیدار نمی شود و شما باید به روشنی كاركنان خود را آگاه كنید كه از آنها انتظار نوآوری می رود.
پنجمین رهنمود:
فضایی بر پایه ی صداقت و همكاری بیافرینید تا كاركنان شما بتوانند در این فضا احساس آگاهی و گسترش اندیشه های تازه را در یكدیگر بر انگیزند.

ششمین رهنمود:
از قدرت طلبی بیش از اندازه و بهره گیری از وابستگی كاركنان در مدیریت سنتی پرهیز كنید.
هفتمین رهنمود:
آگاه باشید كه كوشش های شما در راه دست یابی به دگرگونی ها با ایستادگی و كندكاری از سوی كاركنان روبرو خواهد شد. پیوسته و بردبارانه نشان دهید باور به فضای آفریننده ی كاری در جهت رسیدن به هدف و پیروزی دارید. بی درنگ پی خواهید برد كه از ایستادگی و كند كاری آنها كاسته خواهد شد.
هشتمین رهنمود:
اندیشه های نوآورانه را به گونه ای تعریف كنید كه كاركنان آنها را ببینند و باور كنند و پیوسته آنها را از آفرینندگی ها آگاه كنید.
نهمین رهنمود:
ماهیت و اهمیت آن پرسمان هایی را كه فرو گشودن آنها تنها از راه آفرینندگی امكان پذیر است به گونه ای ویژه گوشزد كنید.
دهمین رهنمود:
بدون تردید و گمان از بازیهای ماجراجویانه كه تنها منابع ارزشمند و انرژی را در سازمان نابود می كنند و كمكی به پیشرفت نمی كنند بپرهیزید.
یازدهمین رهنمود:
كاركنان باید اطمینان حاصل كنند كه برای اندیشه های نوآورانه و زمان و منابع مورد نیاز را نیز در نظر گرفته اید.
دوازدهمین رهنمود:
آمادگی روانی كاركنان را برای اندیشیدن و آفرینندگی تقویت نمائید.
سیزدهمین رهنمود:
ویژگیهای چشمگیر كاركنان خود را در دیده داشته باشید و همه ی ویژگیهای رفتاری آنها را از نیك یا بد به گونه ای ژرف ارزیابی كنید.
چهاردهمین رهنمود:
وظیفه و انگیزه برنامه كاری را به بالاترین میزان با منابع واقعی هر یك از كاركنان هماهنگ كنید.
پانزدهمین رهنمود:
انگیزه های هر یك از كاركنان را بشناسید و ازآنها به گونه ای بهره گیری كنید كه با خواسته ها و آرزوهای آنها بیشترین هماهنگی را داشته باشید.
شانزدهمین رهنمود:
از هیچ كاری برای برانگیختن احساس پاسخگویی، استقلال و پختگی كاری در كاركنان خود كوتاهی نكنید. ناپختگی رفتار هنگامی رخ می دهد كه آنها احساس كنند هیچ نظارتی بر روند كاری نداشته و از آنها انتظار موافقت، انفعال و فرمانبرداری می رود. به گونه ای كه تنها كاركنانی تشویق می شوند كه چیزی نمی پرسند، و پیشنهادی برای بررسی اندیشه های تازه كه با چهار چوب های كاری از پیش تعیین شده ناهماهنگی دارند نمی دهند.
هفدهمین رهنمود:
برای كاركنان انگیزه های كاری كه احساس رشد و پیشرفت حرفه ای را در آنها بر می انگیزد فراهم كنید. این موضوع انگیزه ی بسیار نیرومندی به آنها می دهد.
هجدهمین رهنمود:
به كاركنان انجام كارها و برنامه هایی را واگذار كنید كه در آنها احساس توانایی و شایستگی را برانگیزد.
نوزدهمین رهنمود:
بحث و گفتگو پیرامون اندیشه های گوناگون را آزاد بگذارید تا توانمندی كاركنان بیش از آنچه هست افزایش یابد.
بیستمین رهنمود:
وظایف كاركنان را به شیوه ای به آنها واگذار كنید تا احساس خرسندی كنند كه همچون گذشته تشویق شده و راه پیشرفت آنها در آینده هموار خواهد شد.
بیست و یكمین رهنمود:
به كاركنان خود یاری كنید تا در مشكلات انگیزه پیشرفت ببینند. پذیرفتن این امر از سوی كاركنان كه از نیروی بالقوه خود آگاهی ندارند به آنها كمك می كنید تا با دید مثبتی به این مشكلات بنگرند و با گرایش بیشتری برای از میان برداشتن بازدارنده های كاری و حل مشكلات بكوشند.
بیست و دومین رهنمود:
كاركنان را آگاه كنید كه كامیابی های آنها بستگی فراوانی به آفرینندگی و چگونگی كار آنها دارد.
بیست و سومین رهنمود:
بپذیرید تا كاركنان از روشهای كاری و شیوه خود برخوردار باشند و كسانی را كه شیوه كارشان همانند شما نیست زیر فشار نگذارید.
بیست و چهارمین رهنمود:
بپذیرید كه روش یكسان در مدیریت برای همه كاركنان كار آمد نیست. مدیر آفریننده كسی است كه روش كار خود را بسته به چگونگی شرایط دگرگون می كند و توانایی آن را دارد كه هماهنگ با موقعیت و چهار چوب كاری خود، روش و مدیریتی را كه بر پایه ی همدردی و وارد نشدن در زندگی شخصی كاركنان و عدم خودكامگی باشد. در این میان، احساس همدردی باید در جایگاه نخست باشد.
بیست و پنجمین رهنمود:
برای دستیابی به نتیجه دلخواه از ویژگیهای گوناگون كاركنان بهره گیری كنید.
بیست و ششمین رهنمود:
نیروی بالقوه و مهارت كاركنان را نه بروی نقش و وظیفه كه بر روی انگیزه و هدف آنها تمركز كنید. نگرانی بیش از اندازه در تعییین نقش كاركنان به نیروی آفرینندگی آسیب وارد می كند.

بیست و هفتمین رهنمود:
فضای كاری را به گونه ای سرو سامان دهید تا كاركنان با احساس آزادی در انجام وظایف برنامه ها در آفریننده ترین مسیر پیاده كنند.
بیست و هشتمین رهنمود:
كاركنان خود را برانگیزید تا هنگامی كه به نتیجه دلخواه دست نیافته اند از به انجام رسانیدن وظیفه خود دست بردارند.
بیست و نهمین رهنمود:
معیار خواسته های خود را بزرگ اما واقع بینانه تعیین كنید، چرا آنكه طرح حتی بهترین ایده ها می باید با امكانات واقعی سازمان هماهنگ باشند.
سیمین رهنمود:
به كاركنان چنین تلقین كنید كه دستیابی به نتیجه بهینه در هرگام از برنامه به چگونگی انجام وظیفه ی آنها بستگی دارد.
سی و یكمین رهنمود:
اگر چه به وجود انظباط كاری نیاز است، این انظباط در عمل می باید با احساس پاسخگویی و نظم شخصی كاركنان هماهنگی داشته باشد.
سی و دومین رهنمود:
تشخیص دهید چه كسی در چه زمانی مایل هستند تا وظیفه خود را به بهترین شكل انجام دهند و چنانچه امكانات مورد نیاز برای آنها فراهم شود، چه نقش آفریننده ای دارند.
سی و سومین رهنمود:
كسانی را كه از نبوغ و استعداد ویژه ای برخوردار هستند پیوسته تشویق كنید.
سی و چهارمین رهنمود:
مسائل را به درستی فرمول بندی كنید و پیامدهای دلخواه را ببینید. تصمیم های مناسب بگیرید و نخستین گام ها را بردارید. از كسانی كه می توانند بر مشكلات چیره شوند بهره گیری كنید.
سی و پنجمین رهنمود:
شور و اشتیاق كاركنان را نه با دستور و فرمان كه با پند و توصیه و متقاعد كردن به شیوه ی غیر مستقیم برانگیزید. هدف را با اصطلاحات روشن مشخص كنید، اما رشد و گسترش روش های گوناگون را آزاد بگذارید.
سی و ششمین رهنمود:
در آغاز مسئله را به گونه ای گسترده مطرح كنید تا از بیشترین ایده ها و اندیشه های آفریننده بهره گیری كنید. طرح مسئله به گونه ای باز و گسترده از كاهش بالقوه راه حل های نوآورانه پیشگیری می كند. روشهای آزاد حل مسئله را تشویق كنید.
سی و هفتمین رهنمود:
زمانی برای پدید آمدن، رشد، گسترش و به پختگی رسیدن ایده ها و اندیشه ها در نظر بگیرید.
سی و هشتمین رهنمود:
به برخی از كاركنان در انجام كارهای خود آزادی بیشتری بدهید. زمینه های معینی را برای آزادی عمل آنها در نظر بگیرید و این زمینه ها را رفته رفته و به ضرورت گسترش دهید.
سی و نهمین رهنمود:
از به كار گرفتن بیش از اندازه ی كاركنان در انجام كار های فوری خودداری كنید.
چهلمین رهنمود:
مطمئن شوید كه كاركنان آفریننده شما در یك روز تمام درگیر كار مشخص نباشند.
چهل و یكمین رهنمود:
كاركنان آفریننده را سامان دهی كنید و از آنها همچون نیروی ویژه برای فروگشودن دشواریهای پیچیده بهره گیری كنید.
چهل و دومین رهنمود:
مطمئن شوید كه كاركنان به همه ی منابع دانستنی، تجربه های بدست آمده و به هر امكانی كه در پیوند با جستجوی راه حل آفریننده برای مسائل مورد نیاز است دست رسی دارند.
چهل و سومین رهنمود:
به كاركنان خود آزادی اندیشه كامل بدهید و با صداقت آنها را مورد تشویق قرار دهید. آزادی اندیشه كامل، احساس و تصور آفرینندگی و نیز گرایش نسبت به پژوهش و آزمایش را پرورش می دهد و به بروز مهارت در آفرینندگی می انجامد.

چهل و چهارمین رهنمود:
خود را آموزش دهید تا نسبت به ایده ها و اندیشه های پیشنهاد نه واكنش منفی كه واكنش مثبت نشان دهید.
چهل و پنجمین رهنمود:
شرایط كاری بهتری را سامان دهید تا از رقابت كاركنان بكاهد و بر اعتماد آنها نسبت به یكدیگر بیافزاید.
چهل و ششمین رهنمود:
شرایطی را در سازمان بوجود آورید تا كاركنان بتوانند بدون هیچ بازدارنده ای با آفرینندگی به كار خود بپردازند.
چهل و هفتمین رهنمود:
ریسك كردن را تشویق كنید و از ریسك صحیح پشتیبانی كنید، زیرا ریسك بخش اصلی نو آوری و پیشرفت به شمار می رود.
چهل و هشتمین رهنمود:
بردباری و شكیبایی در برابر شكست و ناكامی را در خود و كاركنان پرورش دهید.
چهل و نهمین رهنمود:
فضای امنی نسبت به ناكامی ها فراهم كنید برای انسان كافی است تا او را دچار افسردگی و ناامیدی كند به كامیابی ها پاداش دهید و تا آنجا كه امكان دارد ناكامی ها را نادیده بگیرید.

پنجاهمین رهنمود:
چنانچه ایده ها و اندیشه های نوآورانه كاركنان به موفقیت نیانجامید، از ترس و هراس در برابر شكست و ناكامی بكاهید.
پنجاه و یكمین رهنمود:
به گونه ای رفتار كنید تا كاركنان دریابند چنانچه ایده ها و اندیشه های آنها پذیرفته نشد یا انجام آنها نا ممكن بود كوشش آنها بیهوده نبوده است.
پنجاه و دومین رهنمود:
خود و كاركنان از اشتباهات بیاموزید بیشتر هنگام در سازمان گوشزد می كنند كه از بروز لغزش باید پرهیز كرد و این امر موجب می شود كه با هرگونه كوتاهی و سهل انگاری در ایده ها و اندیشه ها به سختی بر خود شود. ترس از مجازات به پدید آمدن گرایش به (بازی آرام) می انجامد. آفرینندگی كاركنان نیاز زیادی به دگرگون شدن این شرایط و تمركز بر جنبه های مثبت و آینده نگرانه ی ایده ها و اندیشه ها دارد.
پنجاه و سومین رهنمود:
چنانچه امكان داشته باشد، بدون هیچگونه انتقاد، به برخی از كاركنان اجازه دهید تا از ایده ها و اندیشه های شخصی خود بهره گیری كنند و در یك چهار چوب پذیرفته راه بروز لغزش یا ناكامی را باز بگذارید. تدبیرهای تنبیهی در مورد هر اشتباه و لغزش یا ناكامی در كار به این می انجامد كه كاركنان بیش از اندازه راه های امن را در پیش گیرند.

پنجاه و چهارمین رهنمود:
از هر كار نوآوارنه ای پشتیبانی كنید.
پنجاه و پنجمین رهنمود:
از انتقاد سازنده همواره با احتیاط و به میزان مناسب بهره گیری كنید.
پنجاه ششمین رهنمود:
با كردار و رفتار خود به كاركنان نشان دهید كه با آنها هستید نه مقابل آنها كاركنان را یاری كنید و بازدارنده راه آنها نباشید. بسیاری از مدیران كم و بیش خواسته های بسیار زیادی دارند. كاركنانی كه ایده ها و اندیشه های تازه بروز می دهند، با احساس نامطلوب سرشكستگی روبرو می شوند و این چیزی است كه پیاده كردن عملی ایده ها و اندیشه ها را با دشواری روبرو می سازد.
پنجاه و هفتمین رهنمود:
صداقت و صراحت كاركنان را تشویق كنید. برخود چیره شوید و دیدگاه كاركنان را در مورد خود جویا شوید. اینكه شما را چگونه ارزیابی می كنند. چه نظری نسبت به شما دارند و چگونه می توانید بهتر از آنچه كه هستید شوید.
پنچاه و هشتمین رهنمود:
كاركنان را یاری دهید تا اعتماد به نفس خود را پرورش دهند و از انجام هیچ كاری كه در توان شماست برای كاهش ترس، هراس و افزایش هشیاری آنها كوتاهی نكنید.
پنجاه و نهمین رهنمود:
با تقسیم دوباره توانایی های موجود كاركنان، توانمندی های تازه ای را بیافرینید.
شصتمین رهنمود:
ناظر و رئیس نباشید، كسی باشید كه در انجام كارها همكاری می كند.
شصت و یكمین رهنمود:
نسبت به كاركنان حس نیت داشته باشید و بدانید چگونه حس نیت آنها را به خود جلب كنید. حس نیت با دستور و فرمان ایجاد نمی شود، بلكه در نتیجه احترام دو جانبه و بردباری تنها در گفت و گوها و برخوردها می تواند رشد و گسترش یابد.
شصت و دومین رهنمود:
دوست و مهربان باشید و چهارچوبهای شخصی والا و رفتار متعادل داشته باشید. صمیمانه به سخن كاركنان گوش فرا دهید، یار باشید و در غم و شادی آنها سهیم باشید.
شصت و سومین رهنمود:
تفاوت میان پافشاری و پرخاشگری را دریابید و به گونه ای هماهنگ رفتار كنید.
شصت و چهارمین رهنمود:
سپری باشید میان كاركنان و مشكلات بیرونی سازمان و فضای آسوده و امنی را فراهم آورید.
شصت و پنجمین رهنمود:
فرو گشودن مسائل در جمع كاركنان را به گونه ای واقعی و نه نمادین انجام دهید.

شصت و ششمین رهنمود:
به كاركنانی كه آفریننده هستند اجازه دهید تا در تصمیم گیری های فراگیر و در شكل گیری برنامه های بلند مدت از بیشترین حضور برخوردار باشند.
شصت و هفتمین رهنمود:
نفوذ خود و تاثیر آن را در سازمان افزایش دهید.
شصت و هشتمین رهنمود:
ابتكار عمل را در كاركنان تشویق كنید و پرورش دهید.
شصت و نهمین رهنمود:
همواره اطمینان پیداكنید كه كاركنان از نقش خود دردستیابی به هدف های مشترك آگاهی دارند.
هفتادمین رهنمود:
پاداش و انگیزه های كاركنان را برای نقش آنها در كارهای آفریننده افزایش دهید و هماهنگ كنید.
هفتاد و یكمین رهنمود:
روشهای ارتقاء سنتی در مقام را درگون كنید تا كاركنان به میزان شایستگی های خود ارتقا یابند.
هفتاد و دومین رهنمود:
در ارزیابی های خود در زمینه بازدهی كاركنان، از معیارهایی بهره گیری كنید كه نشانگر آفرینندگی هستند.
هفتادو سومین رهنمود:
بایسته است برای دستاوردهای آفریننده و چشمگیر كاركنان به آنها پاداش مناسبی دهید.
هفتادوچهارمین رهنمود:
به هنگام ارزیابی دستاوردها نام كاركنان را از قلم نیندازید. میزان اهمیت دستاوردهای كاركنان خاصی را گوشزد كنید و نه گروه یا بخشی كه در آن كار می كنند.
هفتاد و پنجمین رهنمود:
میزان پذیرش بازدهی كار آفریننده از نظام تائید شده تقسیم درآمد و همچنین برنامه های دیگر مانند جبران دیركرد، پاداش نقدی برای سهم هر فرد در برنامه، ثبت اختراع، حقوق مولف برای اختراع و مانند اینها را افزایش دهید.
هفتاد و ششمین رهنمود:
بخش اطلاع رسانی سازمان باید پاسخگویی به امر سپاسگزاری ویژه و تامین حسن شهرت كاركنان آفریننده و شایسته را بر دوش بگیرد.
هفتاد و هفتمین رهنمود:
نظم ارتباطی سازمان یعنی راهی را كه به عنوان یك منبع تشویق یا تهدید آفرینندگی به شمار می رود مورد تجزیه و تحلیل قرار دهید.
هفتاد و هشتمین رهنمود:
امكان برقراری ارتباط بین كاركنان آفریننده، بویژه به كاركنانی كه از دید گرایش همانند نیستند یا به هم نزدیك هستند را فراهم آورید.

هفتاد و نهمین رهنمود:
فضای آموزشی بیافرینید كه در آنها گروههای كوچك بحث و بررسی از مدیران و مجریان به همراه هم مسائل و راه حل آنها را بررسی و پژوهش كنند.
هشتادمین رهنمود:
چنانچه كامیابی یا ناكامی چشمگیری به وجود آمد، جزییات آن را توصیف كنید وبه عنوان موضوع بحث بررسی و تجزیه و تحلیل از آن بهره گیری كنید.
هشتاد و یكمین رهنمود:
با فراهم ساختن امكان دسترسی كاركنان به نتایجی كه می تواند كار آفریننده را پربارتر كند، تجربه ی حرفه ای كاركنان را رشد و گسترش دهید.
هشتاد و دومین رهنمود:
تبادل آزاد اطلاعات را در سازمان آزاد و مورد تشویق قراردهید.
هشتاد و سومین رهنمود:
دیدارها و نشستهای بحث و بررسی برگزار كنید.
هشتاد و چهارمین رهنمود:
با اینكه گروههای آفریننده زاینده تر و سازنده تر هستند،(آفرینندگان تكرو) را نیز تشویق كنید و با گذاشتن امكانات در اختیار آنها راه پیشرفت خود را كه با گروه ها متفاوت است باز كنند.

هشتاد و پنجمین رهنمود:
از كامیابی های كاركنانی كه به تنهایی كار می كنند ابراز خرسندی كنید و به پاداش و ستایش گروهی كاركنان بی نام اهمیت چندانی ندهید.
هشتاد و ششمین رهنمود:
گوناگونی ایده ها و اندیشه ها را پذیرا باشید و آنها را مورد تشویق قرار دهید.
هشتاد و هفتمین رهنمود:
با سخنرانی و روشهای دیگر اطلاع رسانی كاركنان را از فشاری كه بر یكدیگر وارد می آورند تا فرمانبرداری كنند آگاه سازید.
هشتاد و نهمین رهنمود:
كاركنانی را كه از استعداد كمك به دیگران برخوردارند و می توانند نیروی بالقوه و آفریننده خود را پیاده كنند شناسایی كنید. از این كاركنان راهنما و مربی یعنی كسی بسازید كه امید ساز هستند.
نودمین رهنمود:
با شركت در نشستها و همایشهای كارشناسی، دانش تخصصی خود را بهبود بخشید. توانایی های شخصی و آفریننده شما كمك می كنند تا توانایی های دیگران را بهتر ارزیابی كنید.
نود و یكمین رهنمود:
كاركنانی را كه ایده ها و اندیشه های خود را نه تنها در كار شخصی، بلكه بیرون از این چهار چوب نیز مطرح می كنند تشویق كنید.
نود و دومین رهنمود:
محیط سازمان را به محیطی آفریننده ی ایده ها، اندیشه ها، پیشنهادات و تحولات تبدیل كنید.
نود و سومین رهنمود:
راه و روش رسمی را برای پیاده كردن ایده ها و اندیشه ها به اجرا درآورید.
نود و چهارمین رهنمود:
مطمئن شوید كه ایده ها و اندیشه های نو آورانه به مسئولان امر كه بالاترین موقعیت را در سازمان شما دارند گزارش می شود و به انجام این روند كمك كنید. پافشاری كنید تا سیستم بازخورد مناسبی در این زمینه ایجاد شود، چرا كه بدون چنین سیستمی جریان ایده ها و اندیشه های آفریننده به سرعت كاهش می یابد.
نود و پنجمین رهنمود:
سفارش و تشویق كنید تا پیوندهای غیر رسمی میان هیئت مدیره و كاركنانی كه آفریننده ایده ها و اندیشه ها هستند برقرار شود.
نود و ششمین رهنمود:
موقعیت و روند كاركنان را در طی سال نخست كار آنها در سازمان ارزیابی و تجزیه و تحلیل كنید.
نود و هفتمین رهنمود:
موقعیت كاركنانی را كه (از نفس افتاده اند) بررسی كنید و ببینید چه جنبه هایی از فعالیت كاری آنها باعث شده تا انگیزه آفرینندگی خود را از دست بدهند. بكوشید راهی برای دادن انگیزه به آنها پیدا كنید.
نود و هشتمین رهنمود:
آفرینندگی را یك عامل گذرا به شمار نیاورید، بلكه آنرا به عنوان بخشی از سیاست كلی سازمان كه عامل رشد و كامیابی است مورد بررسی قرار دهید.
نود و نهمین رهنمود:
در پاسخگویی به دستاوردهای بسیار مهم كاركنان، از تشویق های گوناگون معنوی مانند: كارمند نمونه، دانشنامه، سپاسنامه، و غیره بهره گیری كنید.
صدومین رهنمود:
بكوشید تشویق های گوناگون مادی و معنوی را به گونه ای با هم در آمیزید و از آنها بهره گیری كنید.
سر انجام سخن اینكه:
مدیران نو آفرین، كاركنان آفریننده، كاركنان آفریننده، سازمانهای نو آفرین، كشور آفریننده می سازند.

منبع: mydocument.ir